Merhaba. Biliyorum burda her biriniz çok çok fazla belki benden de büyük sıkıntıları var. Hatta bazılarınız bu mu yani diyeceksiniz. Ama ben yine d içimi dökmek ve büyüklerinden akıl almak istiyorum. Ben şuan 22 yaşındayım. Evleneli 4 ay oldu. Ama sanki 4 yıllık evliyiz. Kayın validemle beraber oturuyorum. Eşim imam. Bi dağın başında, hiç bir hayat belirtisi olmayan bi yerde yaşıyoruz. Daha 2 haftalık evliyken tartışmalarımız başladı. (kayın validen istanbulda. Yeni olduğumuz için bizi 2 ay yalnız bıraktılar.) daha 2 haftalıkken her tartışmamızın sonu ayrılığa geliyordu. Yapamıyorsan babanın evine gidebilirsin. Asla dur demem. Yalvarmam. Nazını çekmem bilmem ne falan.. (bu arada eşim yetim kalmış 2 yaşında. Ve bu yüzden hem ailem hem ben her türlü kolaylığı sağladık. Bekar evinde yaşıyorum suan onun. Bi oda dolusu çeyizim var hiçbirini kullanamıyorum. Hepsi istanbulda.) neyse. 2 ay böyle kavga gürültü devam etti. Tabi ben diyorum li belki annesi burda olsa böyle kavga etmeyiz. O yüzden her annesiyle konuşmamda çağırıyorum anne gel diue. (2 ay boyunca her gün aradım konuştuk. Şimdiki aklım olsa ne aricam banane.) en sonunda bayram geldi ve gittik istanbula. Annesi falan üçümüz yaşıyoruz. Ama annesi çok her şeye karışan bi kadın. Yaptığı her şeyi söyleyen, kendi başına iş yapamayan bi kadın. Şunu söyle mi yapsan bunu böyle mı koysan vsvs. Sürekli başımda. He naptın oldu mu cart curt. Bende fazla baskıyı sevmem. Kocama dedim ki annen sürekli yanımda ben de kendi başıma bi iş yapayım. Sonuçta kendi evim evliyim artık. Her şeyi sorarak hesap vererek yapmak istemiyorum dedim. Vay efendim sen daha bir hafta oldu annemle yapamıyorsun falan. Ama neyse annesine söyledi anne kız rahat olmak istiyor diye. (ya gece kocamla dışarı çıkıyoruz biraz yürüyelimde annem uyusun diye. Hatta bir gün dedim ki anne sen uyu biz geç geliriz anahtarı aldım dedim. Sonuçta evliyiz dimi. Yat uyu. Yok. Saat 4 oldu. Bi geldik gözlerinden uyku akıyo ama yine de uyumamış.) sonra görev yerine geldik. Ama tabi Anne sorjnu başladı. Anneme niye böyle baktın niye söyle yaptın. Sürekli böyle. Her gün saatlerce nutuk çekiyor. Anneme söyle davran. Böyle davran. O 1 kere alttan alıyorsa sen 30 kere alacaksın. Bana giden yol annemden geçer. Annemi sevmiyorsan beni hiç sevme. Sen annemi istemiyosan ben seni hiç istemiyorum vsvs. Artık o kadar bunaldım ki daha yer kalmadı bende. Sonra baya bi tartıştık annesiyle falan. O tartışmadan 4 5 gün sonra annem babam geldi o dağın başına 1 haftalığına. Ama hiç bişeyden haberleri yok ben söylemem öyle onlara üzülmesinler diye. Bi gün ben annemle mutfakta konuşurken kaynanam duymuş. Demiştim ki her şeyime karışıyor. O kadar da kısık sesle söyledim ki. Bide diyoki ben hiç bişe duymuyorum. Külahıma anlat. Neyse gitmiş oğluna söylemiş. Baktım suratı asık. çektim kenara. Neyin var deidm sen daha iyi bilirsin dedi. Dedim 4 gün sabret babamlar gitsin sonra ne olacaksa olsun dedim. Ama hala bana diyoki annemle anlaşamıyorsan cehennemin dibine kadar yolun var diyo. Tbai bne kendimi odadan dışarı zor attım. Gittim mutfakta ağladım. Babaların yanına gittim. Anladılar sanırım. Ne oldu dediler yok bişe dedim. Baya zorladılar ve ben dhaa tutamadım kendimi başladım ağlamaya. Sonra çok tartışıldı. Falan. Kavga gürültü yine benim ailem alttan aldı o an kapandı. Hatta babam dediki bunları unutuyoruz sıfırdan başlıyoruz. Kim bidhaa bu konuyu açarsa onu hakkım hiç bi şekilde helal değil dedi. Ama kocam akşamına başladı. Babamlar hala bizdeyken. Niye yaptın niye ettin. Bidhaa babanlar bizim sorunlarımızı duyarsa biter bu iş. İstersen şimdi git. Yine diyorum cehennemin dibine kadar yolun var diye. Neyse ben hep sustum. Babamlar gitti. Ama annem babam ben ağlıyoruz normal olarak ayrıldığımız için. Gittiler. Hemen başladılar. Ne ağlıyorsun 20 gün sora gitcen bilmem ne.. Şuan aradan 1 2 hafta geçti. Kocam her akşam beni odaya yolluyo sen git ben gelcem diyo. Sabah namazına kadar annesiyle konuşuyorlar fısır fısır. (bu olaylardan öncede böyle oluyodu. Yani kaynanam ilk geldiği günden beri. Bu sorunlar olmadan) 3 gün önce sordum kocama ne konuşuypsunuz o kadar diye. Kapıyıda kapatıyorsunuz. Senin hakkında konuşmuyoruz. Seni kötülemiuoruz merak etme. Havadan sudan muhabbet açılıyor işte dedi. Ama tabi inanmadım. En sonunda telefonumu yanlarında bıraktım. Ses kaydını açıp. Dün gece dinledim. Allahım bu nasıl bi rezillik. Nasıl sövüyor kocam. O annesi nasıl dolduruyor. Teee nişanlıyken çerez meselesini bile konuşuyorlar. Ve bi yerde kanım dondu. Babama şerefsiz bilmem ne daha ağzıma alamadığım neler. Ya anneme. Nasıl küfürler ediyo. İnsan kendi annesinin yanında o kelimeleri nasıl kullanır. Ya da sen benim anama babama o küfürleri nasıl edersin. Hem bana diyo anneme saygılı ol diye hem kendi ne yapıyo. Benim arkamdan da anne takma şu kızı otur üstüne ne derse desin. Hikaya onlar. Ben takmıyorum falan diyo. Yani daha anlatamam. Neler neler.. Ama sabah uyanınca her şey çok normal. Sanki gece o küfürleri hiç etmemiş. O konuşmalar hiö olmamış. Ben ne yapcam. Dayanamıyorm. Şunları duyana kadar yine de seviyodm. Kocamın evi ne olursa olsun diyodum. Annesi haklıdır diyordum. Ama anneme babama saydıkları artık bana dur dedittiriyor.ne yapacağımı nasıl hareket edeceğimi şaşırdım. Geliyo arada sarılınca midem bulanıyor.. Bugun ağzıma bi lokma attım. Kocaman oldu yutamadım. Ne olr bana bi akıl verin. Ne yapayım ben
[/QUOTE nasıl sabretmişsin böyle bence bi süre evden ayrıl babana git , belki düzelirler