Kayın aileden nefret ediyorum

Benim kardeşimin annemin babamın 3bin liraya ihtiyacı olsa çıkarır veririm. Eşime laf düşmez çalışıyorum kazanıyorum. Beni sömürmeye başladıklarını hissettiğim yere kadar veririm tabi her şeyin bir sınırı var elbet.
Lakin kardeşimle aramdaki bu para meselesini eşim böyle kendi içinde büyütse sinir harbine dönüştürse ona da ağzının payını veririm. Ben salak mıyım, kendi paramla ne yapacağımı sana mı soracağım derim.
Bu sebeple de eşimin ailesiyle arasındaki para muhabbetine kulaklarımı tıkarım genelde size de tavsiye ederim.
Ben eşime güveniyorum bizi mağdur etmeyeceğine inanıyorum. Siz de güveniyorsanız 3bin liranın lafını yapmayıverin. Bırakın ortada bir yanlış varsa kendi görsün..
 

İşte zaten sorun bu. Eşiniz sizin durumunuzu etkileyecek şekilde etrafa para saçıyorsa muhattabınız eşinizdir. Kardeşi değil.
 
Kadın 3bin liranın lafını yapmamış ki. Para istediler diye kızmamış. Konuyu yanlış anlamışsınız.
 
Kadın 3bin liranın lafını yapmamış ki. Para istediler diye kızmamış. Konuyu yanlış anlamışsınız.

Hal hatır sormamaları kötü günde yanında olmamaları banka gibi görmeleri vs anladığım. Öyle değil mi, Ekstra bir şey mi var benim anlamadığım

Yani işte eş kişisi aptal mı? Bunu görmüyor mu? Bırakalım kendileri görsünler değil mi?
 
Allah kimseyi bir muz için kavga çıkaracak kadar dar gönüllü ve görmemiş etmesin.
Okurken utandım.
 
Ben sizi anlayamadım ama yorum yamak istiyorum. Lükslerine bu kadar düşkünken eşinizi kullanlıyorlar eşiniz de bunun farkında ama hala siz eşinize üzülüyorsunuz. Ben sizin yerinizde olsam hala gidip onlara para yedirdiğine üzülürüm. Bu durumda kendi ailesini geri plana atmış oluyor çünkü. İhtiyacı olmadığı halde sırf zevkine harcama yapıyorlar eşinizde onlara birşey diyemiyor. Bu kadar eşinize düşkün olmayın bence sizde dışardan bi bakın
 
Şu kkda daha neler okuyacağım acaba...
 
Hep söylüyorum ama anlaşılmıyor nedense. Para miktarı değil benim sorunum. Çok kez para verdi, veriyor, verecek de. Benim sinirlendiğim nokta ailesinin oğullarını sadece para ya da sorun çözücü olarak görmesi. Ne yaşıyor, neye ihtiyaç duyuyor, ne konuda zorlanıyor, bilmemesi, sormaması, umursamaması. Adam uyuyor, sesi uykulu. Sabah konuşalım kusura bakma bile demedi ya, hala para istiyor. Böyle şeylere sinirleniyorum ben. Onu da kendi içimde yaşıyorum. Yoksa sinirlenip evi yıkmış değilim. Sinirlendiğimden eşimin haberi bile yok, üzmek istemedim çünkü.
 
İşte zaten sorun bu. Eşiniz sizin durumunuzu etkileyecek şekilde etrafa para saçıyorsa muhattabınız eşinizdir. Kardeşi değil.
Para saçmasına sinirli değilim ben. Ailesinin eşime bu kadar hoyratça ve düşüncesizce davranmasına sinirliyim. Kardeşini de muhatap alaca değilim. Bir an sinirlendim, istedim konuşayım diye ama o Allah o insanlarla konuşmamı gerektirecek bir mecburiyet vermesin.
 

Eşiniz sinirlenmiyor mu? O neden tepki vermiyor mesela bunlara?
 
Evet, aşağı yukarı böyle. Eşimi yalnız, desteksiz bırakıyorlar. Her şeyi tek başımıza yapıyoruz, kimseden bir şey beklemiyoruz biz. Hem bir sürü uğraşacağımız şey varken yalnız kalıp, sonra da para istemek için eşim akıllarına geldiğinde sinirleniyorum. Yalnızlığa alışığız, sorun değil. İşlerimizi de, masraflarımızı da kendimiz hallederiz, hep yaptığımız şey. Ama umursamıyorlar, bir doğum gününde bile arayıp kutlamıyorlar, sonra da “ para ver, arabam bozuldu yolda kaldım, kayınvalidemlerle aram bozuk gel çöz, iş bulamıyorum bana iş bul” gibi gerekçelerle sürekli eşimi arıyorlar. Eşim de taş değil, üzülüyor. O üzülünce ben de üzülüyorum. Onu üzdükleri için aşırı derecede sinirleniyorum da. Bari umursamıyorlarsa arayıp canını sıkmasalar eşimin.
 
Eşim biraz duygusal bir insandır. Köken olarak yabancı. Burada tek akrabası annesi, babası ve kardeşi. Akrabalık bağına bence gerekenden fazla değer veriyor. Ailesi de bunu kullanıyor. Eşimin söylediği şey burada başka kan bağım yok, onlarla da koparsam kimse kalmayacak. O yüzden katlanıyorum diyor. Bence yanlış ama anlayabiliyorum ne hissettiğini. Yoksa kendisi de farkında ne mal olduklarının. Her gittiğinde sinir küpü olarak dönüyor onlardan. Günlerce toparlanamıyor. O yüzden de çok sık gitmiyor.
 
o zaman hamile halinizle tüm bunlara takılmayın eşinizin kendi seçimi saygı duyup kendinizi yıpratmayın şu an en önemli şey bebeğinizin sağlığı herkes birr şeylerle sınanıyor demek ki eşinizin ki de ailesi. Kendinize ve çocuklarınıza öncelik verin lütfen diğer türlü evde de hayatınızda da huzurunuz kalmaz.
 
Eşiniz sinirlenmiyor mu? O neden tepki vermiyor mesela bunlara?
Zaman zaman veriyor ama genelde yumuşak huyludur eşim. Fazla tepki vermez. Bir kere yine kredi kartı borcunu kapatamamışlar, eşim kapattı. Sonra bir gün evlerine gittiğinde bakmış kayınvalide Apple Watch saat almış 6 bin liraya. Sonra eşim gelince anlattı. “Ben de durumları kötü diye üzülüyordum, meğer her şeye para buluyorlarmış, bende hata onları bu kadar düşündüğüm için” diye sinir olmuştu eşim. Ama yüzsüzce her seferinde yine arıyorlar para için
 

Evet, yetiskinlik böyle bisey. Pozitif duygular varsa, negatif duygularda var. Ve ikisi esit bir sekilde var olmaya hakki var.

Herkesin hayati, sartlari esit degil. Ne aileler var, ne öksüzler var, ne zor durumda olanlar var,.. Esin en azindan maddi durumu iyi, güzel bir ailesi var. Esin ve ailesi ile olan meseleler birak onlarin aralarinda kalsin. Uykusu kaçtiysa kaçti. 2 yasindaki bebek degil bu. Yeri geliyor hepimizin uykusu bir sikinti ile kaçiyor.

Sorun menfaat iliskisi ise, esin bunu çözmeli. Zaten kayin aile ile bagin yok. Nefret ettigin insanlar para yagdirsa, çokmu mutlu olacaktin? Bagin olmayan insanlari arayipta ne yapacaksin? Bos yere olay büyür. "Gelin bizim paramizi istiyor" derler.

Yapabilcegin tek sey esinin kafasinin dagilmasinda yardimci olmak. Yani bisey olmamis gibi, espireler felan yaparak. Ona arada sarilarak,.. ancak ayni zamanda eger konusmak isterse yaninda oldugunu his ettirerek.

Yani ayni sekilde is yeri arasa esini, gidip esinin müdürünümü arayacaktin "vay nasil olurda esimin uykusunu kaçirdin" diye. Hiç karisma durumlara.
 
Teşekkür ederim. Ben de öyle yapmaya çalışıyorum. Akşam bir an yükseldim ama sakinleştim sonra. Sabah eşimle 2-3 dakika konuştuk. Akşam sinir oldum, uykum kaçtı dedim. Sen uykulusun, hala para istiyor utanmadan, insan biraz halden anlar, kusura bakma sonra arayayım der dedim. Sen kendini yıpratma, boşver dedi bana. Eşim de böyle bir insan. Kendisi de üzülüyor ama ben kendimi üzmeyeyim istiyor. Ailesi insanlıktan nasibini almamış garip kişiler. Arada sinir olsak da yapacak bir şey yok, çekiyoruz napalım.
 
Aramıycam zaten. Öyle sinirlendim düşüncesizliklerine bir an, yükseldim. Sakinleşince geçti o his zaten. Senelerdir konuşmamışım, şimdi arayıp ne diyeyim? Hem söylesem de anlayacak insan değiller. Eşimin ailesi varken öksüz, yetim gibi hissetmesi hoşuma gitmiyor sadece. Elimden geldiğince destek olmaya çalışıcam ona, başka yapabileceğim bir şey yok.
 
Canım seni çok iyi anlıyorum. Bizim de şu an çok masrafımız var. Her şey çok pahalı. Bir de insan hamileyken daha hassas, daha gergin oluyor. Benim eşimin ailesi de duyarsızdır. Maddi bir beklentileri yok ama insan en azından arada bir hatırlandığını bilmek istiyor. Ben senelerdir görümcemle telefonda daha bir kere konuştum. Sokaktaki yabancı neyse o da o benim için. Kayınpederim de aynı şekilde. Kayınvalidem daha ilgili ama onunla da frekansımız tutmuyor. İnsan hamileyken böyle şeylere daha çok üzülüyor. Birine patlayasın geliyor. Ama kendi huzurun için böyle bir şey yapma bence. Eşin parayı vermeyecekse çok üsteleme. Parayı verme niyeti varsa sadece eşinle konuş bu durumu. Hiç ailesiyle muhattap olma. Ortam iyice gerilir boşuna üzülürsün. Kendini de bebeğini de değmeyecek insanlar için strese sokma.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…