Yok hayır, bizi sarsacak bir durum yok. Haklısınız, eşim bu durumdan benim kadar rahatsız da değil. Ya da bana yansıtmamaya çalışıyor. Üzülüyor ama çaktırmıyor bence. Çünkü onlar para için aradığında bazen dalıp gidiyor, yüzü düşüyor. Sorduğumda yok bişeyim, yorgunum vs. gibi geçiştiriyor. Ben biraz daha duygusal yaklaşıyorum bu mevzuya. Gerginliğim de öyle uzun sürmedi. İlk iletiye bakarak çok büyük tepki gibi düşünebilirsiniz ama o gerginlik kendi içimde yaşandı ve bitti, sabaha bir şeyim kalmadı, gerginliğim eşim dahil kimseye de yansımadı.
Ben sadece çıkarcılıklarını bu kadar pervasızca göstermelerine dayanamıyorum. Eşimin de bir hayatı var. Çocuğumuz olacak. Her aile gibi bizim de inişlerimiz, çıkışlarımız oluyor zaman zaman. Bir kez olsun senin halin nedir diye sormadılar bile. Ama para istemeye gelince gece-gündüz, zaman-mekan farketmiyor ve saygısızca, eşimin içinde bulunduğu durumu umursamadan arıyorlar.
Bir keresinde eşim iş yerinde çok önemli bir toplantının ortasındayken aramışlar ısrarla mesela. Neymiş, kaynım karısıyla kavga etmiş. Eşim onlara gidecekmiş, durumu çözecekmiş. Kazık kadar insanlar, kendi evlilikleriyle ilgili sorunları kendileri çözsünler bir zahmet. Eşim de demiş ki çok önemli bir toplantıdayım, gelmem mümkün değil. Kaç gün trip attılar. Ama bizim evimizde ne yaşanıyor, bir şeye ihtiyacımız var mı bilmezler, sormazlar, umursamazlar da.
Bilmiyorum ben mi anlatamıyorum ama sinir olduğum asıl şeyler bunlar. Çoğu insan karışmayın, onlar bir aile, size laf düşmez diyor. Hayır, ben buna katılmıyorum. Eşimin ailesi benim. Ben ve çocuklarım. Çünkü onun üzüntüsünü ben görüyorum, ben yaşıyorum. Yalnızlığını ben paylaşıyorum. Onlar aile olsaydı oğullarının duygularını, hayatını biraz olsun umursarlardı.