Kayın aileden nefret ediyorum

Yok hayır, bizi sarsacak bir durum yok. Haklısınız, eşim bu durumdan benim kadar rahatsız da değil. Ya da bana yansıtmamaya çalışıyor. Üzülüyor ama çaktırmıyor bence. Çünkü onlar para için aradığında bazen dalıp gidiyor, yüzü düşüyor. Sorduğumda yok bişeyim, yorgunum vs. gibi geçiştiriyor. Ben biraz daha duygusal yaklaşıyorum bu mevzuya. Gerginliğim de öyle uzun sürmedi. İlk iletiye bakarak çok büyük tepki gibi düşünebilirsiniz ama o gerginlik kendi içimde yaşandı ve bitti, sabaha bir şeyim kalmadı, gerginliğim eşim dahil kimseye de yansımadı.

Ben sadece çıkarcılıklarını bu kadar pervasızca göstermelerine dayanamıyorum. Eşimin de bir hayatı var. Çocuğumuz olacak. Her aile gibi bizim de inişlerimiz, çıkışlarımız oluyor zaman zaman. Bir kez olsun senin halin nedir diye sormadılar bile. Ama para istemeye gelince gece-gündüz, zaman-mekan farketmiyor ve saygısızca, eşimin içinde bulunduğu durumu umursamadan arıyorlar.

Bir keresinde eşim iş yerinde çok önemli bir toplantının ortasındayken aramışlar ısrarla mesela. Neymiş, kaynım karısıyla kavga etmiş. Eşim onlara gidecekmiş, durumu çözecekmiş. Kazık kadar insanlar, kendi evlilikleriyle ilgili sorunları kendileri çözsünler bir zahmet. Eşim de demiş ki çok önemli bir toplantıdayım, gelmem mümkün değil. Kaç gün trip attılar. Ama bizim evimizde ne yaşanıyor, bir şeye ihtiyacımız var mı bilmezler, sormazlar, umursamazlar da.

Bilmiyorum ben mi anlatamıyorum ama sinir olduğum asıl şeyler bunlar. Çoğu insan karışmayın, onlar bir aile, size laf düşmez diyor. Hayır, ben buna katılmıyorum. Eşimin ailesi benim. Ben ve çocuklarım. Çünkü onun üzüntüsünü ben görüyorum, ben yaşıyorum. Yalnızlığını ben paylaşıyorum. Onlar aile olsaydı oğullarının duygularını, hayatını biraz olsun umursarlardı.


Esinizi neden 5 yasindaymis gibi korumaya calisiyorsunuz ki?

Esiniz toplantidaysa ve aranmasi sorun olacaksa telefonunu kapatabilir, sessize alabilir. Bunu dusunemeyecek konumda mi? Acikcasi abimi aradigimda toplantisina denk gelse, esi bunu mevzu etse güler gecerim. Bi sorun varsa abim bana söyler bakin bu noktada gercekten esine gerek yok. Abim bana bir sey demiyorken esi diyorsa da buyursun kendi kendine demeye devam etsin.

Evliligimle ilgili sorunu cozemeyip buyugum olarak gorup abimden destek de isteyebilirim. Abim karismak istemezse ayri mesele. Ama esi karismasini istemeyecek konumda degil.

Esinizin sorun yapmadigi seyleri siz yapmayin.

Üzülse de alinsa da hayir diyemiyor onlara. Bu bagi sorgulamayin derim.


Esimin ailesi onlar degil benim demenize katilmiyorum. Kardesiniz sizden bi konuda destek istese "benim ailem siz degilsiniz, kocam ve cocuklarim" diyor musunuz?
Ben demem. O yuzden esime de karismam.
 
Yok hayır, bizi sarsacak bir durum yok. Haklısınız, eşim bu durumdan benim kadar rahatsız da değil. Ya da bana yansıtmamaya çalışıyor. Üzülüyor ama çaktırmıyor bence. Çünkü onlar para için aradığında bazen dalıp gidiyor, yüzü düşüyor. Sorduğumda yok bişeyim, yorgunum vs. gibi geçiştiriyor. Ben biraz daha duygusal yaklaşıyorum bu mevzuya. Gerginliğim de öyle uzun sürmedi. İlk iletiye bakarak çok büyük tepki gibi düşünebilirsiniz ama o gerginlik kendi içimde yaşandı ve bitti, sabaha bir şeyim kalmadı, gerginliğim eşim dahil kimseye de yansımadı.

Ben sadece çıkarcılıklarını bu kadar pervasızca göstermelerine dayanamıyorum. Eşimin de bir hayatı var. Çocuğumuz olacak. Her aile gibi bizim de inişlerimiz, çıkışlarımız oluyor zaman zaman. Bir kez olsun senin halin nedir diye sormadılar bile. Ama para istemeye gelince gece-gündüz, zaman-mekan farketmiyor ve saygısızca, eşimin içinde bulunduğu durumu umursamadan arıyorlar.

Bir keresinde eşim iş yerinde çok önemli bir toplantının ortasındayken aramışlar ısrarla mesela. Neymiş, kaynım karısıyla kavga etmiş. Eşim onlara gidecekmiş, durumu çözecekmiş. Kazık kadar insanlar, kendi evlilikleriyle ilgili sorunları kendileri çözsünler bir zahmet. Eşim de demiş ki çok önemli bir toplantıdayım, gelmem mümkün değil. Kaç gün trip attılar. Ama bizim evimizde ne yaşanıyor, bir şeye ihtiyacımız var mı bilmezler, sormazlar, umursamazlar da.

Bilmiyorum ben mi anlatamıyorum ama sinir olduğum asıl şeyler bunlar. Çoğu insan karışmayın, onlar bir aile, size laf düşmez diyor. Hayır, ben buna katılmıyorum. Eşimin ailesi benim. Ben ve çocuklarım. Çünkü onun üzüntüsünü ben görüyorum, ben yaşıyorum. Yalnızlığını ben paylaşıyorum. Onlar aile olsaydı oğullarının duygularını, hayatını biraz olsun umursarlardı.
Durduğunuz noktayı sevdim ben. Siz eşinizi seviyor ve değer veriyorsunuz. Bu sebeple onun bunca şey yapmasına rağmen değersiz oluşunu, hatta bunun farkında bile olmayışını, sindiremiyorsunuz.
Zaten eşiniz de sizden bunu almasa şu olayı anlatmaz. Görüşmemiş olmanız evliliğinize olumsuz yansır.
Bu muhabbetinizi koruyun ve eşinize ailesinin vermediği huzuru siz sağlamaya devam edin bence... bu her şeyden kıymetli
Yavrunuzu da sağlıkla kucağınıza alın, daha da mutlu bir aile olun büyüyerek inşallah. Eşiniz de çocuklarınız ve sizin sevginizle iyileşsin
 
Esinizi neden 5 yasindaymis gibi korumaya calisiyorsunuz ki?

Esiniz toplantidaysa ve aranmasi sorun olacaksa telefonunu kapatabilir, sessize alabilir. Bunu dusunemeyecek konumda mi? Acikcasi abimi aradigimda toplantisina denk gelse, esi bunu mevzu etse güler gecerim. Bi sorun varsa abim bana söyler bakin bu noktada gercekten esine gerek yok. Abim bana bir sey demiyorken esi diyorsa da buyursun kendi kendine demeye devam etsin.

Evliligimle ilgili sorunu cozemeyip buyugum olarak gorup abimden destek de isteyebilirim. Abim karismak istemezse ayri mesele. Ama esi karismasini istemeyecek konumda degil.

Esinizin sorun yapmadigi seyleri siz yapmayin.

Üzülse de alinsa da hayir diyemiyor onlara. Bu bagi sorgulamayin derim.


Esimin ailesi onlar degil benim demenize katilmiyorum. Kardesiniz sizden bi konuda destek istese "benim ailem siz degilsiniz, kocam ve cocuklarim" diyor musunuz?
Ben demem. O yuzden esime de karismam.
Yanlış anladınız. Ben sadece sinirleniyorum. O insanlarla tam 7 senedir merhabam bile yok. Yaşadığım her şey kendi içimde. Kimseyle bu konu hakkında konuşuyor değilim. Eşimin bana anlattığı kadarına kendi içimde tepki veriyorum o kadar.

Eşimin ailesiyle ilişkisi ise standart abi-kardeş, ya da ebeveyn-evlat dayanışması gibi düşünülemez. Çünkü işi düşünce arayan ailesinin aklına eşim bir bayramda, bir doğum gününde, özel gününde vs. hiç gelmez. Doğum gününde aramazlar bile. Çocuğu olur, üç gün sonra duyarlar, 15 gün sonra gelirler mesela ( aynı şehirdeyiz) Ameliyat oldu eşim, haberleri bile olmadı, bu ve benzeri şeyler gibi gibi. Örnekler çoğaltılabilir. Ama ben bu duruma karışmıyorum, sadece içimde büyütüyorum. Eşim her ne yaşıyorsa ailesiyle kendi arasında yaşıyor, çok dayanamadığında bana kısmen anlatıyor yani. Ben de destek olabildiğim kadar oluyorum, bazen de sinirleniyorum işte böyle
 
Durduğunuz noktayı sevdim ben. Siz eşinizi seviyor ve değer veriyorsunuz. Bu sebeple onun bunca şey yapmasına rağmen değersiz oluşunu, hatta bunun farkında bile olmayışını, sindiremiyorsunuz.
Zaten eşiniz de sizden bunu almasa şu olayı anlatmaz. Görüşmemiş olmanız evliliğinize olumsuz yansır.
Bu muhabbetinizi koruyun ve eşinize ailesinin vermediği huzuru siz sağlamaya devam edin bence... bu her şeyden kıymetli
Yavrunuzu da sağlıkla kucağınıza alın, daha da mutlu bir aile olun büyüyerek inşallah. Eşiniz de çocuklarınız ve sizin sevginizle iyileşsin
Çok teşekkür ederim. Anlaşılmak güzel… Evet, eşime değer veriyor ve karşılığını da görüyorum. Çok şükür bunun için. Eşim benim en yakın dostum aynı zamanda. Ailesinin onu hiçe saymasına çare olamamak beni yıpratıyor.

Eşim de sırf kan bağı var diye görüşüyor bence. Bir keresinde öyle söylemişti. Olur da onlara bir şey olursa acaba başka türlü davransam farklı mı olurdu diye bir vicdan yükünün altında kalmak istemiyorum demişti.

İşte bu düşüncesi, bu eksik hissedişi beni üzüyor. Ama ona destek olmak için bile olsa görüşemem ailesiyle. Bunu eşim de istemiyor. Hiç onlarla görüş demedi, hatta uzak durmam onu daha mutlu ediyor hissettiğim kadarıyla. Böyle daha iyi yani. Sanırım o insanların bana direkt zararı dokunsun istemiyor. Belki de bir yerde patlamamı ve olayların çirkinleşmesini istemiyordur. Çünkü onlara sabretmek hakikaten zor.

Ben görüştüğüm zamanlarda bile bir kez olsun onlara saygısızlık yapmadım. Sizli bizli mesafeli bir ilişkimiz oldu hep. Sessizce çekildim hayatlarından. O kadar sessizce oldu ki görüşmemeye karar verince eşimi suçlamışlar hatta. Sen izin vermediğin için gelmiyor demişler. Eşim de zamanında kıymetini bilseydiniz, size yaptığı hürmeti görseydiniz de gelseydi, kendinizde arayın suçu demiş. Yani bana öyle söyledi.

Bizimle ilgili iyi dilekleriniz için de çok teşekkür ederim. Umarım sizin hayatınızda da güzel olur her şey…
 
X