- 3 Temmuz 2018
- 4.044
- 17.719
-
- Konu Sahibi berlin8982
- #1
Tabii ki öyle birşeyde bebeğin beşiğini dışarı çıkarırım ama işte sorunda buÇocuğun yanında yapmayın zaten orda yanıbaşınızda yatarken havaya nasıl girebilirsiniz ki?
Bide aynı odada yaşayıp doğuranlar varTecrübem yok ama. Geçiyordur illaki.
Geçmese herkes pes peşe doğuramaz bence.
Bende cocukda yok ama eşime rol yapıyorum resmen bende aynı dertten muzdaribim biraz özlemek gerek belki.. bütün gün aklın bebiste iken eşini de düşünmüyorsun ki senin durumun gayet normal. Bi gün senin durumuna düşünce senden beter olucam galiba yada bi doktora mı görünmeliMerhaba sevgili hanımlarUmarım herkes iyidir
Konu tam olarakta başlıkta yazdığı gibi . Kendimi ‘kadın’ olarak değil sadece ‘anne’ olarak görüyorum. Olayı daha fazla açmak gerekirse ;
30 yaşındayım .Çok şükür dünya güzeli (her annenin evladı gibi) bir evladım var2 ay önce anne olmuş bir kadınım .
Evet hamilelik zor bir durumken , bebek ile günlük hayata adapte olmak daha bir zor ama çok şükür hamile ya da lohusa depresyonu gibi durumlar yaşamadım. Alıştım , hatta hayatım daha güzelleşti , çok eğleniyorum onunla birlikte. Allah isteyen herkese yaşatsın bu duyguyu ❤
Fakat ;
daha öncede cinsel olarak çok istekli bir kadın değildim, hamilelik ile dahada azalan bu istek bebeğimin gelmesi ile tamamen yok oldueşimi çok seviyorum , eşimde beni. Bazı yorumlarımda da söylerim ‘bir gün ayrılsak bile iyi ki çocuğumun babası’ diyeceğim birisi . Bunu söylüyorum çünkü durumun sevmemek ya da az sevmek ile alakalı bir durum olduğunu düşünmüyorum.
Eşim karısı olduğum için haklı olarak(!) bana yanaşmak isteyecek diye mümkün oldukça ya ondan erken yatıyorum ya da geç . Ama bu saçma sapan durumu ona yaşatmaya hakkım olmadığını biliyorum. Ne alaka annelik başka / eş olmak -kadın olmak başka . Manyak mıyım ben ?
Göğüslerim süt doluyken, bebeğimizin yatağı dibimizdeyken(tabii ki yatağını dışarı çıkarırım böyle bir durumda ama o bile çok rahatsız ediyor beni , -saçma olduğunu bilsem de- kendim için onu atıyormuşum gibi hissediyorum )ya da onu emzirip yatağına yatırdıktan sonra dönüp birşeyler yapmak fikri bile rahatsız ediyor benigörende 40 yıllık anneyim sanacak buldumcuk mu oldum nedir
Demem o ki ; her ne kadar lohusalık depresyonu filan yaşamadım desemde bu bir depresyon mu ? Değilse ne ? Var mı bu durumu yaşayan ? Varsa çözen ? Geçiyor mu bu durum zamanla ? Alışıyor mu insan anne-kadın kavramlarının farkına ?
Ne yapmam gerek ?
Bana değerli fikirleriniz ile yardımcı olursanız çok sevinirim
Tecrübem yok ama. Geçiyordur illaki.
Geçmese herkes pes peşe doğuramaz bence.
Oyy gülüm benim geçer bence o durum. Sen cok pozitif özgüven sahibi birisin, sen goguste sut oldugu icin mi çekimsersin biraz da?? Onu anlamadim
yani bence çok hoş bir durum değil
bebek de çok yeni ama
bebeğin büyümesini bekleyene kadar da araya soğukluk girmesin tabi ki.
biraz cinsellik içeren filmler falan izleyin.
şu an çok extreme şeyler de yapamazsınız bebek de var.
en güzeli seksi yayınlar takip etmek bence.
bir de yapmadıkça kadınlarda bazen yapmamak geliyor, yaptıkça açılınabiliyor.
ilkin isteksiz olursunuz da sonradan açılırsınız.
Ay sizin doğum zamanınızı hatırladım ben.
Sitecek sizin doğum serüveninize dahil olmuştuk.
Benim bebeğim yok ama cinsellik çift taraflı bir duygudur.
Aynısını eşiniz size yapsa çok üzülürsünüz bence.
Acaba bunun sebebi bebek midir ? Belki ondan dolayı uzaksınızdır.
Umarım kısa zamanda geçer bu durum. Ama unutmayın bu daha çok sizin elinizde.
Bende cocukda yok ama eşime rol yapıyorum resmen bende aynı dertten muzdaribim biraz özlemek gerek belki.. bütün gün aklın bebiste iken eşini de düşünmüyorsun ki senin durumun gayet normal. Bi gün senin durumuna düşünce senden beter olucam galiba yada bi doktora mı görünmeli
Eskiden böyle her evlada ayrı oda mı vardı,herkes soba başında uyurdu derler ya,bir de düşün hiç kimse 1,2 çocuk yokmuş. En az 3 evlat,onun dışında kimbilir kaç kayıpları varmış büyüklerimizin.
Seninki de inşallah çabul geçici bir duygudur,evladını da sağlıkla ve mutlulukla büyütmeni diliyorum.
yaşadıklarınız çok normal şu an önceliğiniz bebeğinizin öz bakımı zaten kalan zamanda da ancak kendinizi dinliyorsunuzdur, zaten eşinizin isteği olsa yanaşır bir şekilde illa aynı yatağa yatınca yanaşacak değil ya adam, bence o da sizin içinde bulunduğunuz durumun farkında o nedenle size yanaşmıyor zamanla çocuk büyüdükçe hormonlar eski seviyesine geri dönünce cinsel hayatınız da renklenir...Merhaba sevgili hanımlarUmarım herkes iyidir
Konu tam olarakta başlıkta yazdığı gibi . Kendimi ‘kadın’ olarak değil sadece ‘anne’ olarak görüyorum. Olayı daha fazla açmak gerekirse ;
30 yaşındayım .Çok şükür dünya güzeli (her annenin evladı gibi) bir evladım var2 ay önce anne olmuş bir kadınım .
Evet hamilelik zor bir durumken , bebek ile günlük hayata adapte olmak daha bir zor ama çok şükür hamile ya da lohusa depresyonu gibi durumlar yaşamadım. Alıştım , hatta hayatım daha güzelleşti , çok eğleniyorum onunla birlikte. Allah isteyen herkese yaşatsın bu duyguyu ❤
Fakat ;
daha öncede cinsel olarak çok istekli bir kadın değildim, hamilelik ile dahada azalan bu istek bebeğimin gelmesi ile tamamen yok oldueşimi çok seviyorum , eşimde beni. Bazı yorumlarımda da söylerim ‘bir gün ayrılsak bile iyi ki çocuğumun babası’ diyeceğim birisi . Bunu söylüyorum çünkü durumun sevmemek ya da az sevmek ile alakalı bir durum olduğunu düşünmüyorum.
Eşim karısı olduğum için haklı olarak(!) bana yanaşmak isteyecek diye mümkün oldukça ya ondan erken yatıyorum ya da geç . Ama bu saçma sapan durumu ona yaşatmaya hakkım olmadığını biliyorum. Ne alaka annelik başka / eş olmak -kadın olmak başka . Manyak mıyım ben ?
Göğüslerim süt doluyken, bebeğimizin yatağı dibimizdeyken(tabii ki yatağını dışarı çıkarırım böyle bir durumda ama o bile çok rahatsız ediyor beni , -saçma olduğunu bilsem de- kendim için onu atıyormuşum gibi hissediyorum )ya da onu emzirip yatağına yatırdıktan sonra dönüp birşeyler yapmak fikri bile rahatsız ediyor benigörende 40 yıllık anneyim sanacak buldumcuk mu oldum nedir
Demem o ki ; her ne kadar lohusalık depresyonu filan yaşamadım desemde bu bir depresyon mu ? Değilse ne ? Var mı bu durumu yaşayan ? Varsa çözen ? Geçiyor mu bu durum zamanla ? Alışıyor mu insan anne-kadın kavramlarının farkına ?
Ne yapmam gerek ?
Bana değerli fikirleriniz ile yardımcı olursanız çok sevinirim
Elbette geçecek ve çok normal. Daha çok yeni kavuştu bebeğine bu düşüncelerle germe kendini.Merhaba sevgili hanımlarUmarım herkes iyidir
Konu tam olarakta başlıkta yazdığı gibi . Kendimi ‘kadın’ olarak değil sadece ‘anne’ olarak görüyorum. Olayı daha fazla açmak gerekirse ;
30 yaşındayım .Çok şükür dünya güzeli (her annenin evladı gibi) bir evladım var2 ay önce anne olmuş bir kadınım .
Evet hamilelik zor bir durumken , bebek ile günlük hayata adapte olmak daha bir zor ama çok şükür hamile ya da lohusa depresyonu gibi durumlar yaşamadım. Alıştım , hatta hayatım daha güzelleşti , çok eğleniyorum onunla birlikte. Allah isteyen herkese yaşatsın bu duyguyu ❤
Fakat ;
daha öncede cinsel olarak çok istekli bir kadın değildim, hamilelik ile dahada azalan bu istek bebeğimin gelmesi ile tamamen yok oldueşimi çok seviyorum , eşimde beni. Bazı yorumlarımda da söylerim ‘bir gün ayrılsak bile iyi ki çocuğumun babası’ diyeceğim birisi . Bunu söylüyorum çünkü durumun sevmemek ya da az sevmek ile alakalı bir durum olduğunu düşünmüyorum.
Eşim karısı olduğum için haklı olarak(!) bana yanaşmak isteyecek diye mümkün oldukça ya ondan erken yatıyorum ya da geç . Ama bu saçma sapan durumu ona yaşatmaya hakkım olmadığını biliyorum. Ne alaka annelik başka / eş olmak -kadın olmak başka . Manyak mıyım ben ?
Göğüslerim süt doluyken, bebeğimizin yatağı dibimizdeyken(tabii ki yatağını dışarı çıkarırım böyle bir durumda ama o bile çok rahatsız ediyor beni , -saçma olduğunu bilsem de- kendim için onu atıyormuşum gibi hissediyorum )ya da onu emzirip yatağına yatırdıktan sonra dönüp birşeyler yapmak fikri bile rahatsız ediyor benigörende 40 yıllık anneyim sanacak buldumcuk mu oldum nedir
Demem o ki ; her ne kadar lohusalık depresyonu filan yaşamadım desemde bu bir depresyon mu ? Değilse ne ? Var mı bu durumu yaşayan ? Varsa çözen ? Geçiyor mu bu durum zamanla ? Alışıyor mu insan anne-kadın kavramlarının farkına ?
Ne yapmam gerek ?
Bana değerli fikirleriniz ile yardımcı olursanız çok sevinirim
Canım çocuğu odadan dışarı almanıza gerek yok ki... Bebeği odada uyutun siz dışarı çıkınMerhaba sevgili hanımlarUmarım herkes iyidir
Konu tam olarakta başlıkta yazdığı gibi . Kendimi ‘kadın’ olarak değil sadece ‘anne’ olarak görüyorum. Olayı daha fazla açmak gerekirse ;
30 yaşındayım .Çok şükür dünya güzeli (her annenin evladı gibi) bir evladım var2 ay önce anne olmuş bir kadınım .
Evet hamilelik zor bir durumken , bebek ile günlük hayata adapte olmak daha bir zor ama çok şükür hamile ya da lohusa depresyonu gibi durumlar yaşamadım. Alıştım , hatta hayatım daha güzelleşti , çok eğleniyorum onunla birlikte. Allah isteyen herkese yaşatsın bu duyguyu ❤
Fakat ;
daha öncede cinsel olarak çok istekli bir kadın değildim, hamilelik ile dahada azalan bu istek bebeğimin gelmesi ile tamamen yok oldueşimi çok seviyorum , eşimde beni. Bazı yorumlarımda da söylerim ‘bir gün ayrılsak bile iyi ki çocuğumun babası’ diyeceğim birisi . Bunu söylüyorum çünkü durumun sevmemek ya da az sevmek ile alakalı bir durum olduğunu düşünmüyorum.
Eşim karısı olduğum için haklı olarak(!) bana yanaşmak isteyecek diye mümkün oldukça ya ondan erken yatıyorum ya da geç . Ama bu saçma sapan durumu ona yaşatmaya hakkım olmadığını biliyorum. Ne alaka annelik başka / eş olmak -kadın olmak başka . Manyak mıyım ben ?
Göğüslerim süt doluyken, bebeğimizin yatağı dibimizdeyken(tabii ki yatağını dışarı çıkarırım böyle bir durumda ama o bile çok rahatsız ediyor beni , -saçma olduğunu bilsem de- kendim için onu atıyormuşum gibi hissediyorum )ya da onu emzirip yatağına yatırdıktan sonra dönüp birşeyler yapmak fikri bile rahatsız ediyor benigörende 40 yıllık anneyim sanacak buldumcuk mu oldum nedir
Demem o ki ; her ne kadar lohusalık depresyonu filan yaşamadım desemde bu bir depresyon mu ? Değilse ne ? Var mı bu durumu yaşayan ? Varsa çözen ? Geçiyor mu bu durum zamanla ? Alışıyor mu insan anne-kadın kavramlarının farkına ?
Ne yapmam gerek ?
Bana değerli fikirleriniz ile yardımcı olursanız çok sevinirim
O zamanlar belki inanmazsın aşırı heyecanlanmıştım. Sanki ben doğuruyorum gibi :)Değerli yorumlarınız için teşekkür ederim. Bu durum beraber birşey yapabilmek ilede alakalı sanırım . Önceden 2 kişiyken şimdi 3 . Bide bu 3.kişiye göre ayarlanıyor herşey
Bu aradaKajmery34 şaka gibi o konumun üstünden 2 ay geçti bile
Vayt taktiklerElbette geçecek ve çok normal. Daha çok yeni kavuştu bebeğine bu düşüncelerle germe kendini.
Bebeği odadan çıkarmak üzüyorsa siz başka odaya geçin
Ayrıca araya zaman girdikçe insan daha fazla uzaklaşıyor. Sonu gelmese bile temas halinde olun. Sohbet muhabbette ettiniz mi tamamdır.
Bebeğiniz şu anda çok küçük o yüzden onu etkilemek, onu ikinci plana atmak gibi düşüncelerden uzaklaşın. Benim de 5 aylık bir kızım var ama ikisinin de yeri ayrı. Ne güzel eşin anlayışlıymış. Doğum sonrası kadınlarda istek azalması oluyormuş bu çok normal kendinize de vakit ayırın bebeği bırakacak bir yakınınız varsa anneanne babanne gibi birbirinize vakit ayırın mutlu anne mutlu bebek o açıdan düşününBu evin heryeri bizim fikri daha önce hiç aklıma gelmemiştiyani doğru biz çıkabiliriz işte insanın içinde olmayınca öyle oluyor herhalde Eşim tabii ki yaklaşıyor ama ben abuk bahaneler üretince sarılıp uyuyoruz . Çok anlayış gösterdi bu durumda bana . Ama dediğiniz gibi bir çözüm bulmam gerek. Ve yine haklısınız insan uzak oldukça hiç istemiyor