Amiin çok teşekkür ederim. Valla ben ilk eşimle evlendiğimde 19 yaşındaydım ve çocuktum şimdiki aklıma göre. Evlilikle ilgili tecrübe vermek bana düşmez elbette ki ama karşınızdaki kişinin yanında kendiniz gibi davranamıyorsanız o iş yürümüyo. Hani aman kavga çıkmasın susayım , aman şimdi beni yadırgar vs vs düşünceleriniz varsa o adam doğru kişi değil bence. Biz eşimle evet karı kocayız ama arkadaşızda aynı zamanda. Beraber gülüp eğlenebilmek , vakit geçirebilmek, önceliğimizin birbirimiz olması ... Bunlar bence çok önemli ve güzel şeyler.
Birbirimize saygı duyuyoruz. Önceden bana göre kıskanç erkek olması çok önemliydi. vaaooov süper , sevdiğini kıskanıyo belli ediyo falan diye düşünüyodum. Ama eşim bi gün bana şey dedi “ gereksiz yere neden kıskançlık yapayım, kıyafetlerne benden fazla dikkat ediyosun , önceliğinin ben olduğumu hissettiriyosun , ben seviyorum diye bana harika yemekler yapıyorsun. Neden seni aptalca kıskançlıklarımla boğayım ki ? Düşündüm , doğru söylüyo
Ya da ilk eşim üzerimde o kadar baskı kurmuştu ki ben tek başıma ya da arkadaşlarımla bi cafeye ya da ne bileyim alışveriş merkezine hiç gidemezdim. Ama bu eşim bana benim bir birey olduğumu kendi kararlarımı verebileceğimi tekrar hatırlattı ( hatırlattı diyorum zaten ilk eşimle evlenmeden çok yüksek özgüvene sahip, rahat biriydim ) o işteyken bi yere mi gitmek istedim, sadece arayıp haber veririm, ordan bişey ister misin sen de derim.
Asla baskı kurmaz üzerimde. Ama alışveriş merkeziyse gideceğim yer istersen bekle birlikte gidelim der. Ya da sen git bende işten çıkınca yanına geleyim. Yani burda karşındaki adamda çok önemli. Anlat anlat bitmeyecek darlamayayım daha fazla
yani benim ki öyle en azından şükür 
gelen gideni aratmıyor kesinlikle. Eğer ilk eş seçiminde yaptığın hatalardan ders aldıysan tabi. Ben dersimi almıştım 
