- 30 Mart 2009
- 14.049
- 63.006
Allah sizi inandirsin cok mutlularBana öğretileni bi geçinde asıl sizin çocuklarınıza üzüldüm ben böyle kafalarda anneler
Çok üzülme değerli vaktini burda harcayacağına ailene harca. Çünkü hepiniz mükemmel annelersiniz.Bana öğretileni bi geçinde asıl sizin çocuklarınıza üzüldüm ben böyle kafalarda anneler
Kafayı yemişler yemin ederimAllah sizi inandirsin cok mutlular
Videolar çıkmıyor mu karşınıza hiç kız çocukları çok babacıyken erkekler annelerine aşık. Tatlı dilli mi yılan dilli mi olur bilemezsiniz kızın :) benim oğlum var beni görünce yürüyemiyor henüz ama yüzer gibi koşuyor size de yapacak işte o zaman hiç enerjim yetmez demeyeceksiniz . Benim de yaşım size yakın zor evet ama Allah’a şükredelim bu yaşta bize çocuk verdi .Merhaba hanımlar. Bir süredir bu konuyu açmaya kararsızım ancak bu akşam burada okuduğum yazılar yüzünden biraz daha içim buruldu. O yüzden yazmak istedim.
Öncelikle hamile olduğumu ve elbette herşeyden ama herşeyden önce sağlıklı, hayırlı bir evlat dünyaya getirmenin herşeyin önünde olduğunu bildiğimi söylemek isterim. Hergün bu şekilde dua ederim. Herkesin evladı sağlıklı olsun. Ayrıca şimdiden “sizinki de şımarıklık, dünyada milyon insan var sizin bu yaşadığınızı yaşamak isteyen ayıp” gibi yorumlara da cevap veremeyeceğimi nacizane belirtmek isterim. İsteyen yazabilir zira bunu da biliyorum elbet. Çünkü 39 yaşındayım ve Allah’ın kimisini varlığı ile kimini yokluğu ile sınadığına bende bu yaşıma kadar şahit oldum merak etmeyin. Ancak herkesin gönlünde bir aslan yatar..
Ben bu yaşa kadar çocuk sahibi olmadım, olamadığımda da üzülmedim. Çünkü zaten bir evlat sahibi olmak benim için çok büyük bir sorumluluktu ve kendimi hiçbir zaman buna hazır hissetmiyordum. Eşimle evliliğimi oturtmam zaten 1 - 2 senemi aldı ve ardından da açıkçası kendimize kadar olan dünyamızda birlikte gezmenin, keşfetmenin, paylaşmanın tadını çıkarıyordum.. Eşimde bundan çok mutluydu ama bir yengeç burcu olarak tüm arkadaşları da baba olduğu için belki de o da bu duyguyu tatmak istedi. Hayalimde olur gibiydi, kız çocuğu hayalim o zamandır vardı ve takviye de kullandık. Yani plansız değildi ve gerçekten hamile kaldım ancak olay gerçek olunca bana gene korkular geldi. “Ben yapamam, ben anne olamam vs vs..” Ardından eşimin, ailemin ve arkadaşlarımın desteği ile süreci kabul ettim. Evet anne olacaktım.
Sonrasında eşiminde benimde hep kız çocuk üzerine hayal kurduğumuz geldi tekrar akıllara. Kız isimleri üretiyorduk. Çin takvimi, Rus takvimi hepsi kızı işaret ediyordu. Hoşumuza gitmişti. Arkadaşımızın annesi “aç bakayım avcunu” dedi. Açtım, “hadi hayırlı olsun kızımız geliyor” dedi. Koca karı işleri de olsa hep daha da motive oluyorduk. Herkes bize kız çocuk yakıştırıyor ve hemen hepsinin oğlu olduğu için bizden de “hadi artık sizin kızınız olsun bee” diyorlardı sanki bizim elimizdeymiş gibi… Ve geçen gün 12.haftanın ilk günü dr cinsiyeti erkek olarak müjdeledi. Ve ben o gün kendime gelemedim. Sanki depresyonuma geri döndüm. Erkek ismi bile düşünmemiştim. Beni anneliğe motive eden en güzel düşünceler hep bir kız çocuğunun sıcaklığı, arkadaşlığı, kendimi onda yeniden büyütme fikriydi. Annemle kuramadığım anne kız ilişkisini onunla kurmayı hayal ediyordum. Herşeyi konuşacak, birlikte yapacak, annesi bile olsam kız çocuğunun ailesine olan düşkünkünlüğünü, yakınlığını yaşayacaktım. Konuşkan ve tatlı dilli olacaktı. Eşim belki bir kızı olduğu için bile bana daha çok empati kuracaktı.
Erkek çocuğu öyle değil gibi geliyor bana. Daha özgür, daha başına buyruk, daha soğuk bir ilişki mevcut gibi geliyor. Erkek çocuğuna enerjim yetmez gibi geliyor. Çok hareketliler sanki..
Biraz kaderime de kızıyorum. Allahım diyorum ben 40 yaşında anne olacağım bana bunu nasip ettin. Bari “birgün çocuğum olursa kız olsun isterim” dileğimi bunca korkuma, endişeme karşın kabul etseydin. Arkadaşım ile aynı dönem hamile kaldık, o benden önce kaldı. Kızı olacağını ben daha hamile kalmadan biliyorduk, o zamanda özenmiştim ona. Telefonda beni tebrik ederken kendinden ve tıpkı benim gibi “hep kız istiyorduk biz, bana arkadaş olacak” dedi. Üzüldüğümü belli etmemeye çalıştım. Allah onun duasını kabul etti de ben kötü bi insan mıyım neden benimkini kabul etmedin diye sitem ediyorum.. saçma geliyor ama içimdeki çocuk dargın.
Erkek evlat anneleri, hep kız istemiş ama oğlu olmuş olanlar veya gördükleri, şahit olduğu olanlar.. bana biraz bahsedin belki boşuna üzülüyorum bilmiyorum?
Depresyona gireceksiniz pişman olacaksınız demeyelim de malum temenni gibi oluyor hani.. ben zaten karşı çıkmıyorum ki, kızı erkeği de yok biliyorum, olunca çok sevicem onu da biliyorum. Bu sadece bi dilek dilekti, seçme şansı olsa hangisini seçersin gibi? Çünkü ben senelerce çocuk hasreti ile yanmış biri değilim, onlar gibi hissedemem. Ama Allah isteyen herkese versin inşallah. Peki kızım olmamış , oğlumu daha az mı sevicem? Olabilir mi böyle bişey? Asla..belki daha güzeli olacak ? Onu da bilemem? Ama benim evladım olacak onu çok seveceğim. O yüzden kavuşmayı bekliyor olucam. Daha ne diyimDoğurup da yüzyüze geldiğinizde daha doğrusu gerçekten anne olduğunuzu idrak ettiğinizde bu düşüncelerinizden pişmanlık duyup depresyona gireceksiniz. Hiçbir bağ evladınızla olan kadar kuvvetli olmayacak. Hiçbir aşk onunla aranızdaki kadar net olmayacak. Kızı erkeği olmadığını o gün anlayacaksınız.
Tabi tabi aksini söylemiyorum zaten. Ben bu yaşta anne olucam ve diğerleri gibi belki dicem ki Allahım keşke daha önceden olsaydım, bana daha önce verseydin başka çocuklar da yapardım diyebilirim. Bunlar ihtimaller. Yeğenime bayılıyorum. Heralde kendi çocuğumu içime sokasım gelir. Kız çocukları babaya, erkekler anneye düşkün olurmuşVideolar çıkmıyor mu karşınıza hiç kız çocukları çok babacıyken erkekler annelerine aşık. Tatlı dilli mi yılan dilli mi olur bilemezsiniz kızın :) benim oğlum var beni görünce yürüyemiyor henüz ama yüzer gibi koşuyor size de yapacak işte o zaman hiç enerjim yetmez demeyeceksiniz . Benim de yaşım size yakın zor evet ama Allah’a şükredelim bu yaşta bize çocuk verdi .
Ne temenni miDepresyona gireceksiniz pişman olacaksınız demeyelim de malum temenni gibi oluyor hani.. ben zaten karşı çıkmıyorum ki, kızı erkeği de yok biliyorum, olunca çok sevicem onu da biliyorum. Bu sadece bi dilek dilekti, seçme şansı olsa hangisini seçersin gibi? Çünkü ben senelerce çocuk hasreti ile yanmış biri değilim, onlar gibi hissedemem. Ama Allah isteyen herkese versin inşallah. Peki kızım olmamış , oğlumu daha az mı sevicem? Olabilir mi böyle bişey? Asla..belki daha güzeli olacak ? Onu da bilemem? Ama benim evladım olacak onu çok seveceğim. O yüzden kavuşmayı bekliyor olucam. Daha ne diyim
Hatırlattığınız için teşekkürler.Ne temenni miyahu ne alakası var…
Kendi yazdığınız konu mesajını bi okuyun olur mu? Allah sağlıkla kavuştursun temennisini dilinizden eksik etmeyin.
Ben de ileri yaşta anne olanlardanım evet erkek çocuk kıza göre çok daha hareketli çok daha yorucu oluyor bir saniye durmuyorlar genelde.Ama istisnalar da çıkıyor yani tam tersi olanlar da çıkıyor şans işi..Kafanızda kurduğunuz erkek çocuğu ya da etrafınızda gördüğünüz erkek çocukları için bütün hisleriniz doğurup kucağına aldığınız zaman değişecek,onunla öyle güzel bir aşkınız olacak ki erkek annesi olmak size çok tatlı gelecek..iyi ki böyle tatlı bir oğlum olmuş diyeceksiniz..Annelik çok başka birşey büyütürken içinize o aşk ilmek ilmek kazınacak boşuna üzülüyorsunuz.Bunları zamanında çok kız bebek istemiş erkek annesi olarak yazıyorum.Allah nasip ederse kız annesi de olacağım ama ikinci bebeğim de erkek olsaydı zerre üzülmezdimMerhaba hanımlar. Bir süredir bu konuyu açmaya kararsızım ancak bu akşam burada okuduğum yazılar yüzünden biraz daha içim buruldu. O yüzden yazmak istedim.
Öncelikle hamile olduğumu ve elbette herşeyden ama herşeyden önce sağlıklı, hayırlı bir evlat dünyaya getirmenin herşeyin önünde olduğunu bildiğimi söylemek isterim. Hergün bu şekilde dua ederim. Herkesin evladı sağlıklı olsun. Ayrıca şimdiden “sizinki de şımarıklık, dünyada milyon insan var sizin bu yaşadığınızı yaşamak isteyen ayıp” gibi yorumlara da cevap veremeyeceğimi nacizane belirtmek isterim. İsteyen yazabilir zira bunu da biliyorum elbet. Çünkü 39 yaşındayım ve Allah’ın kimisini varlığı ile kimini yokluğu ile sınadığına bende bu yaşıma kadar şahit oldum merak etmeyin. Ancak herkesin gönlünde bir aslan yatar..
Ben bu yaşa kadar çocuk sahibi olmadım, olamadığımda da üzülmedim. Çünkü zaten bir evlat sahibi olmak benim için çok büyük bir sorumluluktu ve kendimi hiçbir zaman buna hazır hissetmiyordum. Eşimle evliliğimi oturtmam zaten 1 - 2 senemi aldı ve ardından da açıkçası kendimize kadar olan dünyamızda birlikte gezmenin, keşfetmenin, paylaşmanın tadını çıkarıyordum.. Eşimde bundan çok mutluydu ama bir yengeç burcu olarak tüm arkadaşları da baba olduğu için belki de o da bu duyguyu tatmak istedi. Hayalimde olur gibiydi, kız çocuğu hayalim o zamandır vardı ve takviye de kullandık. Yani plansız değildi ve gerçekten hamile kaldım ancak olay gerçek olunca bana gene korkular geldi. “Ben yapamam, ben anne olamam vs vs..” Ardından eşimin, ailemin ve arkadaşlarımın desteği ile süreci kabul ettim. Evet anne olacaktım.
Sonrasında eşiminde benimde hep kız çocuk üzerine hayal kurduğumuz geldi tekrar akıllara. Kız isimleri üretiyorduk. Çin takvimi, Rus takvimi hepsi kızı işaret ediyordu. Hoşumuza gitmişti. Arkadaşımızın annesi “aç bakayım avcunu” dedi. Açtım, “hadi hayırlı olsun kızımız geliyor” dedi. Koca karı işleri de olsa hep daha da motive oluyorduk. Herkes bize kız çocuk yakıştırıyor ve hemen hepsinin oğlu olduğu için bizden de “hadi artık sizin kızınız olsun bee” diyorlardı sanki bizim elimizdeymiş gibi… Ve geçen gün 12.haftanın ilk günü dr cinsiyeti erkek olarak müjdeledi. Ve ben o gün kendime gelemedim. Sanki depresyonuma geri döndüm. Erkek ismi bile düşünmemiştim. Beni anneliğe motive eden en güzel düşünceler hep bir kız çocuğunun sıcaklığı, arkadaşlığı, kendimi onda yeniden büyütme fikriydi. Annemle kuramadığım anne kız ilişkisini onunla kurmayı hayal ediyordum. Herşeyi konuşacak, birlikte yapacak, annesi bile olsam kız çocuğunun ailesine olan düşkünkünlüğünü, yakınlığını yaşayacaktım. Konuşkan ve tatlı dilli olacaktı. Eşim belki bir kızı olduğu için bile bana daha çok empati kuracaktı.
Erkek çocuğu öyle değil gibi geliyor bana. Daha özgür, daha başına buyruk, daha soğuk bir ilişki mevcut gibi geliyor. Erkek çocuğuna enerjim yetmez gibi geliyor. Çok hareketliler sanki..
Biraz kaderime de kızıyorum. Allahım diyorum ben 40 yaşında anne olacağım bana bunu nasip ettin. Bari “birgün çocuğum olursa kız olsun isterim” dileğimi bunca korkuma, endişeme karşın kabul etseydin. Arkadaşım ile aynı dönem hamile kaldık, o benden önce kaldı. Kızı olacağını ben daha hamile kalmadan biliyorduk, o zamanda özenmiştim ona. Telefonda beni tebrik ederken kendinden ve tıpkı benim gibi “hep kız istiyorduk biz, bana arkadaş olacak” dedi. Üzüldüğümü belli etmemeye çalıştım. Allah onun duasını kabul etti de ben kötü bi insan mıyım neden benimkini kabul etmedin diye sitem ediyorum.. saçma geliyor ama içimdeki çocuk dargın.
Erkek evlat anneleri, hep kız istemiş ama oğlu olmuş olanlar veya gördükleri, şahit olduğu olanlar.. bana biraz bahsedin belki boşuna üzülüyorum bilmiyorum?
Yazdığın konudan kafalar kimde gitmiş öyle belli ki canım,delide herkesi deli bi tek kendini akıllı sanarmış o misal. Şu açtığın konunu bi daha oku olur mu? Kafan çok değişik çalışıyor sonun hayır olsunKafayı yemişler yemin ederim
Ayy öncelikle sizi tebrik etmek isterimBen de ileri yaşta anne olanlardanım evet erkek çocuk kıza göre çok daha hareketli çok daha yorucu oluyor bir saniye durmuyorlar genelde.Ama istisnalar da çıkıyor yani tam tersi olanlar da çıkıyor şans işi..Kafanızda kurduğunuz erkek çocuğu ya da etrafınızda gördüğünüz erkek çocukları için bütün hisleriniz doğurup kucağına aldığınız zaman değişecek,onunla öyle güzel bir aşkınız olacak ki erkek annesi olmak size çok tatlı gelecek..iyi ki böyle tatlı bir oğlum olmuş diyeceksiniz..Annelik çok başka birşey büyütürken içinize o aşk ilmek ilmek kazınacak boşuna üzülüyorsunuz.Bunları zamanında çok kız bebek istemiş erkek annesi olarak yazıyorum.Allah nasip ederse kız annesi de olacağım ama ikinci bebeğim de erkek olsaydı zerre üzülmezdim
Maşallah Allah bağışlasın ama sizinki de kremalı meyveli pasta üzerindeki çilek olmuş. Yani ne güzel yaşamışsınız hepsiniİki kizim var birde oğlum .iki kızım varken erkek çocuklarından hoşlanmazdım hatta yigenim var illallah ettirdi annesini babasını derdim çok zor erkek. Ama benim güzel oğlum aynı ablaları gibi hiç üzmüyor beni . Öpmelere doyamıyoruz ailecek . Kızı erkeği farketmez evlat candır... kucağına aldığında anlayacaksın.
Hem erkek bebekler anneci oluyoryeni tecrübe edindim.
Sen bunları düşünme .mevlam neylerse güzel eyler. Düşünmen ve kendini hazirlaman gereken emzirmek ve uykusuz geceler. 3 anneligimde en zorlandigim emzirme oldu. Mem ucu yaraları sütü yetirememe mama biberon ve akabinde meme reddi. ( sakın biberon kullanma alternatif yöntemlere yönel)İlk kez oğlumda başardım emzirmeyi. Ve anladimki bebek gelecek emecek oldubitti değilmiş tutmasiydi kavratmasiydi emmesi yutkunmasi cuk cuk uMaşallah Allah bağışlasın ama sizinki de kremalı meyveli pasta üzerindeki çilek olmuş. Yani ne güzel yaşamışsınız hepsiniçok haklısınız söylediklerinizde. Belki hem dünyaya gelen çocuğun karakteri hem aileninde yetiştirme tarzı falan hepsi beraber etkilidir. Ben yapı olarak çok sakin bir insanım. Benim bebekliğimde öyle geçmiş. Eşim malum erkek çocuğu, onunda çocukluğu meraklı ve hareketliymiş lakin şu an dünyanın en merhametli, çocuklarla en anlaşabilen insanı. Ebeveyn olma yolunda eğer eşim kendisi olmasaydı, ben kendi yeteneklerime inanın güvenemezdim. Bizde etrafımızdaki erkek çocuklarından biraz etkilenip, kız çocuğu olan yeğenimden biraz etkilendik. Onunla oyun oynamak, sohbet etmek çok keyifli. Çok uyumlu bir çocuk. Ama tek kız çocuğu olan abim bile “evladın kızı erkeği olmaz kucağına alınca çok seveceksin, onunla şimdiden konuş, ona dua oku, onu sevdiğini söyle” diyor ki benim abim hiç böyle duygusal mesajlar verebilecek biri değildir baba olmak onu bile değiştirmiş. Demek ki böyle bişey. Teşekkür ederim tecrübenizi benimle paylaştığınız için inşallah bizde oğlumla sizin yaşadığınız gibi bir aşk yaşarız
Kızı olan hanımlar buraya bakar mısınız lütfen iki kızım var büyük olanın çiş yaptığı alan sürekli kapanıyor doktora gidip açtırıyoruz doktor hergün elinle bir kere hafifçe açtır kapamasın dedi anneme sordum sende öyle birşey yaşamamıştık böyle bşy hiç duymadım dedi bende duymadım kızım 17 aylık bu durum daha ne kadar sürer böyle birşey yaşayan var mıMerhaba hanımlar. Bir süredir bu konuyu açmaya kararsızım ancak bu akşam burada okuduğum yazılar yüzünden biraz daha içim buruldu. O yüzden yazmak istedim.
Öncelikle hamile olduğumu ve elbette herşeyden ama herşeyden önce sağlıklı, hayırlı bir evlat dünyaya getirmenin herşeyin önünde olduğunu bildiğimi söylemek isterim. Hergün bu şekilde dua ederim. Herkesin evladı sağlıklı olsun. Ayrıca şimdiden “sizinki de şımarıklık, dünyada milyon insan var sizin bu yaşadığınızı yaşamak isteyen ayıp” gibi yorumlara da cevap veremeyeceğimi nacizane belirtmek isterim. İsteyen yazabilir zira bunu da biliyorum elbet. Çünkü 39 yaşındayım ve Allah’ın kimisini varlığı ile kimini yokluğu ile sınadığına bende bu yaşıma kadar şahit oldum merak etmeyin. Ancak herkesin gönlünde bir aslan yatar..
Ben bu yaşa kadar çocuk sahibi olmadım, olamadığımda da üzülmedim. Çünkü zaten bir evlat sahibi olmak benim için çok büyük bir sorumluluktu ve kendimi hiçbir zaman buna hazır hissetmiyordum. Eşimle evliliğimi oturtmam zaten 1 - 2 senemi aldı ve ardından da açıkçası kendimize kadar olan dünyamızda birlikte gezmenin, keşfetmenin, paylaşmanın tadını çıkarıyordum.. Eşimde bundan çok mutluydu ama bir yengeç burcu olarak tüm arkadaşları da baba olduğu için belki de o da bu duyguyu tatmak istedi. Hayalimde olur gibiydi, kız çocuğu hayalim o zamandır vardı ve takviye de kullandık. Yani plansız değildi ve gerçekten hamile kaldım ancak olay gerçek olunca bana gene korkular geldi. “Ben yapamam, ben anne olamam vs vs..” Ardından eşimin, ailemin ve arkadaşlarımın desteği ile süreci kabul ettim. Evet anne olacaktım.
Sonrasında eşiminde benimde hep kız çocuk üzerine hayal kurduğumuz geldi tekrar akıllara. Kız isimleri üretiyorduk. Çin takvimi, Rus takvimi hepsi kızı işaret ediyordu. Hoşumuza gitmişti. Arkadaşımızın annesi “aç bakayım avcunu” dedi. Açtım, “hadi hayırlı olsun kızımız geliyor” dedi. Koca karı işleri de olsa hep daha da motive oluyorduk. Herkes bize kız çocuk yakıştırıyor ve hemen hepsinin oğlu olduğu için bizden de “hadi artık sizin kızınız olsun bee” diyorlardı sanki bizim elimizdeymiş gibi… Ve geçen gün 12.haftanın ilk günü dr cinsiyeti erkek olarak müjdeledi. Ve ben o gün kendime gelemedim. Erkek ismi bile düşünmemiştim. Beni anneliğe motive eden en güzel düşünceler hep bir kız çocuğunun sıcaklığı, arkadaşlığı, kendimi onda yeniden büyütme fikriydi. Annemle kuramadığım anne kız ilişkisini onunla kurmayı hayal ediyordum. Herşeyi konuşacak, birlikte yapacak, annesi bile olsam kız çocuğunun ailesine olan düşkünkünlüğünü, yakınlığını yaşayacaktım. Konuşkan ve tatlı dilli olacaktı. Eşim belki bir kızı olduğu için bile bana daha çok empati kuracaktı.
Erkek çocuğu öyle değil gibi geliyor bana. Çok hareketliler sanki..
Edit: hastaneden çıktığımda duyduğum şoku atlattım. Elbette atlatacaktım. Zira evlat bu , önemli olan sadece ve sadece sağlıkla kucağa alabilmek. evet çünkü oğlum olacak fikri şu an güzel bile. Hatta oğlum oğluşum diye seviyorum. İsim buldum birde numerolojisini öğrenicem. Sağlık ile dünyaya gelsin inşallah zaten hep bunu söyledimAstrolog olduğum için ne olur güzel - kısmetli - sevgiyi / sevilmeyi hissettiği - özgüven dolu, bereketli bir harita ile dünyaya gelsin diye dua edip , kendisine de tembih ediyorum şimdi de ana oğul arasındaki aşkı merak ediyorum.
Ancak bir insanın “kızım olmasını çok isterim” veya “oğlum olması benim hayalim” gibi cümleleri kadar normal bişey yok. Kendimi veya benim gibi olanları da anormal görmüyorum.
Yoo sizde hiçbir gariplik yok. Ne güzel duanız. Emin olun kızı olsun veya oğlu olsun diye arzu eden anne ve babalarda aslında böyle dua ediyor. Ama bizde de bir gariplik yok. Yani dünyada kaç milyar insan varsa ve bunların kaç milyarı anne ve babaysa, işte o kadar farklı sayıda rol model var. Hem hepimiz farklıyız hem sağlık isteyecek kadar önceliğimiz aynı. Kimse kimseden daha üstün veya daha kötü de değil. Önemli olan zihnen, ruhen ve bedenen topluma sağlıklı yetişen bireyler. Allah bağışlasın çocuklarınızı. Herkesin evladını3 çocuğum var ,hiç cinsiyet hayali kurmadım ,sadece sağlıklı olsun diye dua ettim.
sanırım bende bir gariplik var..
Su cümleyi kurmuş " bir oğlum olacağına on kızım olsun " bir insn olarak söylüyorum hep kızim olacak hayaliyle durdum ama oğlumu kucağıma alalı 13 gün oldu dünyanın bütün kızlarını verseler oğluma değişmem o şuan dunyamin merkezi rabbim sağlıkla kucağına almayı nasip etsinMerhaba hanımlar. Bir süredir bu konuyu açmaya kararsızım ancak bu akşam burada okuduğum yazılar yüzünden biraz daha içim buruldu. O yüzden yazmak istedim.
Öncelikle hamile olduğumu ve elbette herşeyden ama herşeyden önce sağlıklı, hayırlı bir evlat dünyaya getirmenin herşeyin önünde olduğunu bildiğimi söylemek isterim. Hergün bu şekilde dua ederim. Herkesin evladı sağlıklı olsun. Ayrıca şimdiden “sizinki de şımarıklık, dünyada milyon insan var sizin bu yaşadığınızı yaşamak isteyen ayıp” gibi yorumlara da cevap veremeyeceğimi nacizane belirtmek isterim. İsteyen yazabilir zira bunu da biliyorum elbet. Çünkü 39 yaşındayım ve Allah’ın kimisini varlığı ile kimini yokluğu ile sınadığına bende bu yaşıma kadar şahit oldum merak etmeyin. Ancak herkesin gönlünde bir aslan yatar..
Ben bu yaşa kadar çocuk sahibi olmadım, olamadığımda da üzülmedim. Çünkü zaten bir evlat sahibi olmak benim için çok büyük bir sorumluluktu ve kendimi hiçbir zaman buna hazır hissetmiyordum. Eşimle evliliğimi oturtmam zaten 1 - 2 senemi aldı ve ardından da açıkçası kendimize kadar olan dünyamızda birlikte gezmenin, keşfetmenin, paylaşmanın tadını çıkarıyordum.. Eşimde bundan çok mutluydu ama bir yengeç burcu olarak tüm arkadaşları da baba olduğu için belki de o da bu duyguyu tatmak istedi. Hayalimde olur gibiydi, kız çocuğu hayalim o zamandır vardı ve takviye de kullandık. Yani plansız değildi ve gerçekten hamile kaldım ancak olay gerçek olunca bana gene korkular geldi. “Ben yapamam, ben anne olamam vs vs..” Ardından eşimin, ailemin ve arkadaşlarımın desteği ile süreci kabul ettim. Evet anne olacaktım.
Sonrasında eşiminde benimde hep kız çocuk üzerine hayal kurduğumuz geldi tekrar akıllara. Kız isimleri üretiyorduk. Çin takvimi, Rus takvimi hepsi kızı işaret ediyordu. Hoşumuza gitmişti. Arkadaşımızın annesi “aç bakayım avcunu” dedi. Açtım, “hadi hayırlı olsun kızımız geliyor” dedi. Koca karı işleri de olsa hep daha da motive oluyorduk. Herkes bize kız çocuk yakıştırıyor ve hemen hepsinin oğlu olduğu için bizden de “hadi artık sizin kızınız olsun bee” diyorlardı sanki bizim elimizdeymiş gibi… Ve geçen gün 12.haftanın ilk günü dr cinsiyeti erkek olarak müjdeledi. Ve ben o gün kendime gelemedim. Erkek ismi bile düşünmemiştim. Beni anneliğe motive eden en güzel düşünceler hep bir kız çocuğunun sıcaklığı, arkadaşlığı, kendimi onda yeniden büyütme fikriydi. Annemle kuramadığım anne kız ilişkisini onunla kurmayı hayal ediyordum. Herşeyi konuşacak, birlikte yapacak, annesi bile olsam kız çocuğunun ailesine olan düşkünkünlüğünü, yakınlığını yaşayacaktım. Konuşkan ve tatlı dilli olacaktı. Eşim belki bir kızı olduğu için bile bana daha çok empati kuracaktı.
Erkek çocuğu öyle değil gibi geliyor bana. Çok hareketliler sanki..
Edit: hastaneden çıktığımda duyduğum şoku atlattım. Elbette atlatacaktım. Zira evlat bu , önemli olan sadece ve sadece sağlıkla kucağa alabilmek. evet çünkü oğlum olacak fikri şu an güzel bile. Hatta oğlum oğluşum diye seviyorum. İsim buldum birde numerolojisini öğrenicem. Sağlık ile dünyaya gelsin inşallah zaten hep bunu söyledimAstrolog olduğum için ne olur güzel - kısmetli - sevgiyi / sevilmeyi hissettiği - özgüven dolu, bereketli bir harita ile dünyaya gelsin diye dua edip , kendisine de tembih ediyorum şimdi de ana oğul arasındaki aşkı merak ediyorum.
Ancak bir insanın “kızım olmasını çok isterim” veya “oğlum olması benim hayalim” gibi cümleleri kadar normal bişey yok. Kendimi veya benim gibi olanları da anormal görmüyorum.