Hayatımın Dilemması

nooption .!.:

işte tüm bunlara ( ve kendisi suçlu olduğu halde sizi kandırarak) rağmen hala hayır diyen adamı sorgulamanız lazım..
başka birşey yapamam ki derken adamı sevdiğiniz için bu duruma katlanacağınız anlaşılıyor..
kabullenmişseniz sorun yok zaten..

Genişletmek için tıkla...

Beni yanlış anladınız. Zaten kabullenemediğimden konu açtım. En son çare boşanmaktan bahsediyordum. Ama yapı itibariyle kandırmak vs yapamam.

Eşinizi seviyorsanız ve eşinizde evine sahip çıkan bir adamsa boşanmak gereksiz bir macera olur. Forumda nasıl adamların hikayelerini okuyoruz. Onların yanında eşiniz çok iyi kalıyor.
Bu dünyaya çocuk getirmek istemiyorum cümlesi artık geyik niteliğinde. Yani biraz dalga geçer gibi bir bahane. Eşinizle konuştuğunuzu biliyorum ama "ısrar etmek olarak algılama ama gerçekten yüreğinden geçeni söyle. Beni kandırdın en azından gerçek sebebini öğrenmek hakkim" falan deseniz? Bence bu gerçek sebep değil ve gerçek sebebi öğrenmeden bu olayı çözemezsiniz.

yorumlarınızdan çok naif ve çizgisi belli,kibar bir bayan olduğunuz görünüyor ama bu haksızlığın üstesinden gelmeniz için, yani anne olma hakkınızı savunmanız için; sert ve kararlı durmanızı tavsiye ederim...Malesef dünyanın kirliliği hepimizi ürkütüyor ama bencillik farklı bir şey. Ona bunu açıkça söyleyin çünkü yaptığı şey sadece bencillik!

mor dilemma .!.:

Beni yanlış anladınız. Zaten kabullenemediğimden konu açtım. En son çare boşanmaktan bahsediyordum. Ama yapı itibariyle kandırmak vs yapamam.

Genişletmek için tıkla...

bende kandırın demedim zaten.. çok çocukça olur bu..
ancak eşinizin sizin ne kadar istediğinizi bilmesi lazım..
siz sakin kafayla oturun düşünün çocuk sahibi olmak için eşinizden vazgeçmeye hazırmısınız ?
cevabınız evetse bunu açıkça söyleyin kendisine..
bundan sonrası ona kalmış ..
bakalım o çocuk sahibi olmamak için sizden vazgeçmeye hazır mı ?

ben olsam bunu kesinlikle bilmek isterdim ve bu kozu kesinlikle oynardım..

mor dilemma .!.:

yorumunuz için teşekkürler, eşim adına gerçekten olan şeyleri yazdım. Ama bir arkadaşın da dediği gibi bana dürüst davrandı diyemedim. Çünkü ne kadar düşünsem de evet beni kandırdı. Ve günlerdir aklımda son cümlelerinizde geçen mevzu var. Gerçekten evlenmezdim herhalde. Ve taliplerimin bir çoğundan o da haberdardı. Muhtemelen başkası ile evli olurdum diye düşünmekten başım ağrıyor. Ama tabi ki artık geçmişi bilemeyiz.

Bir dakika daha durmamak mevzusu karışık, ama ben de artık çemberin daraldığını ve artık bir seçim yapmam gerektiğini hissediyorum. Ama iki seçim de benim için koyu birer karanlık ...

Genişletmek için tıkla...

siz bu sekilde kararsiz kaldikca gucsuzlesiyorsunuz vede kocanizin umrunda bile olmuyor o cokda rahat hayatina devam ediyor, ayrilmayacak bile olsaniz ki bence cok buyuk bir sahtekarlik bu bir ayrilik sebebi olabilir, bunu duyar buymaz buyuk bir olay cikarmaniz gerekiyordu ki siz susup adamin fikir degistimesi icin sessizce dua eder olmussunuz.
Ne yapacaksaniz yapin ama sessiz kalmayin bu sizi cok fena bitirir.

Squidy .!.:

Eşinizi seviyorsanız ve eşinizde evine sahip çıkan bir adamsa boşanmak gereksiz bir macera olur. Forumda nasıl adamların hikayelerini okuyoruz. Onların yanında eşiniz çok iyi kalıyor.
Bu dünyaya çocuk getirmek istemiyorum cümlesi artık geyik niteliğinde. Yani biraz dalga geçer gibi bir bahane. Eşinizle konuştuğunuzu biliyorum ama "ısrar etmek olarak algılama ama gerçekten yüreğinden geçeni söyle. Beni kandırdın en azından gerçek sebebini öğrenmek hakkim" falan deseniz? Bence bu gerçek sebep değil ve gerçek sebebi öğrenmeden bu olayı çözemezsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Sevgili Squidy, defalarca sordum. Başka cevap alamadım. Eşim biraz fazla düşüncelidir. Bence de çok mantıklı değil. Ama başka bir şey bulamadım.

Boşanmak kısmına gelirsek. Eşimi çok seviyorum. İlk aşkım. Ben de eşimin. Aynı zamanda üniversiteden arkadaşım kendisi. Aşık olmadan evlenecek biri değilim. Ve bu yaşıma kadar ondan evlenmedim. Bir daha sevebilir miyim sanmıyorum. Ben eşimden çocuk sahibi olmayı istedim. Bazı arkadaşlar inanmıyor ama gerçekten bu konuya kadar hiç bir negatif durum yoktu. Hep şükrettim. Ama işte hiçbir şey %100 olmuyormuş.

Sanırım boşansam bile kimseye yeniden aşık olamayacağım. Küçük bir ihtimal olsa bile kandırılmışlık hissiyatıyla yeniden güvenip evlenemem. Kaldı ki çocuk sahibi olayım. Hem yaşım da 31.

Boşanmaz ve çocuksuzluğu kabul etmeye çalışsam kendimin çocuk sevgisini biliyorum. İçimde hasret kalacak. Ve giderek bu eşime karşı öfkeye dönüşecek. Ve evliliğim istemesem de yıkıma doğru gidecek.

Ne yapabilirim ki...

Ben olsam sorardım neden ve hangi akla hizmet, benim çocuk istediğimi bile bile kendi duygularını sakladın diye

mor dilemma .!.:

Sevgili Squidy, defalarca sordum. Başka cevap alamadım. Eşim biraz fazla düşüncelidir. Bence de çok mantıklı değil. Ama başka bir şey bulamadım.

Boşanmak kısmına gelirsek. Eşimi çok seviyorum. İlk aşkım. Ben de eşimin. Aynı zamanda üniversiteden arkadaşım kendisi. Aşık olmadan evlenecek biri değilim. Ve bu yaşıma kadar ondan evlenmedim. Bir daha sevebilir miyim sanmıyorum. Ben eşimden çocuk sahibi olmayı istedim. Bazı arkadaşlar inanmıyor ama gerçekten bu konuya kadar hiç bir negatif durum yoktu. Hep şükrettim. Ama işte hiçbir şey %100 olmuyormuş.

Sanırım boşansam bile kimseye yeniden aşık olamayacağım. Küçük bir ihtimal olsa bile kandırılmışlık hissiyatıyla yeniden güvenip evlenemem. Kaldı ki çocuk sahibi olayım. Hem yaşım da 31.

Boşanmaz ve çocuksuzluğu kabul etmeye çalışsam kendimin çocuk sevgisini biliyorum. İçimde hasret kalacak. Ve giderek bu eşime karşı öfkeye dönüşecek. Ve evliliğim istemesem de yıkıma doğru gidecek.

Ne yapabilirim ki...

Genişletmek için tıkla...

Hele bir yüzleşin önce. Kandırdığını yüzüne vurun. Her iki taraf da bir dürüstçe konuşsun gerisi gelir bence.

mor dilemma .!.:

Sevgili Squidy, defalarca sordum. Başka cevap alamadım. Eşim biraz fazla düşüncelidir. Bence de çok mantıklı değil. Ama başka bir şey bulamadım.

Boşanmak kısmına gelirsek. Eşimi çok seviyorum. İlk aşkım. Ben de eşimin. Aynı zamanda üniversiteden arkadaşım kendisi. Aşık olmadan evlenecek biri değilim. Ve bu yaşıma kadar ondan evlenmedim. Bir daha sevebilir miyim sanmıyorum. Ben eşimden çocuk sahibi olmayı istedim. Bazı arkadaşlar inanmıyor ama gerçekten bu konuya kadar hiç bir negatif durum yoktu. Hep şükrettim. Ama işte hiçbir şey %100 olmuyormuş.

Sanırım boşansam bile kimseye yeniden aşık olamayacağım. Küçük bir ihtimal olsa bile kandırılmışlık hissiyatıyla yeniden güvenip evlenemem. Kaldı ki çocuk sahibi olayım. Hem yaşım da 31.

Boşanmaz ve çocuksuzluğu kabul etmeye çalışsam kendimin çocuk sevgisini biliyorum. İçimde hasret kalacak. Ve giderek bu eşime karşı öfkeye dönüşecek. Ve evliliğim istemesem de yıkıma doğru gidecek.

Ne yapabilirim ki...

Genişletmek için tıkla...

Bu zamana kadar çocuk için ısrarcı olmamışsıniz. Bu konuyu duydukça ve sizin üzüldüğünuzu gördükçe kendi kararını sorgulayabilir. Anladığım kadarıyla birbirinizi tamamlıyorsunuz ki bu ender bulunan bir şey. Ne kadar zamandır bu konuyu ciddi ciddi konuşmaya başladınız?

Squidy .!.:

Bu zamana kadar çocuk için ısrarcı olmamışsıniz. Bu konuyu duydukça ve sizin üzüldüğünuzu gördükçe kendi kararını sorgulayabilir. Anladığım kadarıyla birbirinizi tamamlıyorsunuz ki bu ender bulunan bir şey. Ne kadar zamandır bu konuyu ciddi ciddi konuşmaya başladınız?

Genişletmek için tıkla...

Son 1 yıldır ama çok ısrarcı olmadım, o hep bir şeyler sayesinde erteledi. Benim akademik kariyeri vs. Ama şimdi bakınca bahane gibi geliyor.

Ben de eşinizin konumundayım. Önce eşim hiç çocuk istemediğimi kabullenmişti, şimdilerde zamanı gelince isteyeceksin diyor. Bebek resimleri, videoları vs bakıyoruz. Hayal bile kuruyoruz ama ben bu sorumluluğu asla alamam gibi geliyor. 22yaşındayım, ilerde ne olur bilmiyorum ama çok korkuyorum, istemiyorum bebek. Oysaki çocuklara bayılırım. Ve mezun olup çocuklarla çalışacağım büyük ihtimalle. İlgili, sevgi dolu ve çocukların dilinden anlayabilen biri olsam da kendi çocuğumun olması beni korkutuyor, üzüyor.

Ne desem bilemedim ama ben yerinde olsaydım sanırım önce ne kadar ciddi olduğumu belli eden bi konuşma yapardım. Onun beni kandırdığını da yüzüne vururdum. Sonra terapiste gitmeyi teklif ederdim. Hayatın bu kadar zor, dünyanın bu kadar kötü olması onu korkutmuş olmalı. Ama hayat her zaman zordu, dünya her zaman kötüydü. Milyonlarca yıl önce bile. Ama doğmaya, yaşamaya ve ölmeye devam ediyoruz. Bu hayatın bi gerçeği ve gerekliliği bence.

Eğer inançlı biriyse ordan yürürdüm, çocuk sahibi olmak hakkında hadisler üzerinden konuşurdum, ''evlenin, çoğalın'' vb hadislerden bahsederdim. İnancına düşkün değilse, beni kandırmasından girer, benim isteklerime saygı duymamasından devam eder, benim anne olma hakkımı elimden almasından çıkardım.

Zaten ikna olsa bi bebeğiniz olsa, kucağına aldığı an bağını kurar, sever, ama iş ikna etmekte. Hatta baktım bunlarla da olmuyor, gerekirse boşanabileceğimi söylerim, bunu duyduktan sonra bile inat ederse, son çare boşanırdım heralde.

mor dilemma .!.:

Son 1 yıldır ama çok ısrarcı olmadım, o hep bir şeyler sayesinde erteledi. Benim akademik kariyeri vs. Ama şimdi bakınca bahane gibi geliyor.

Genişletmek için tıkla...

Konuyu sık sık bahaneyle dillendirip aklına sokmakta fayda olabilir. Üzüntünüzu saklamayın. Sevdiği kadının ne kadar üzüldüğünü görsün. Zaten seven adam eşinin üzülmesine dayanamaz. Dik durmaya çalışan gururlu bir bayan olduğunuz belli ama bırakın bütün yükü siz çekmeyin.

MissCherryBlossom .!.:

Hele bir yüzleşin önce. Kandırdığını yüzüne vurun. Her iki taraf da bir dürüstçe konuşsun gerisi gelir bence.

Genişletmek için tıkla...

Sevgili Cherrym, sen benim gözümde hep modern ve güçlü kadının ender bir numunesisin. Senin gibi biriyle mesajlaşmak bile çok iyi geliyor. Teşekkürler.

Açıkça konuştum. Her konuştuğumda morali bozuluyor. Surat yapıyor. Bu son konuşmamda 1 ay önce uzun süre tek bir şey söylemedi ve en sonunda haklısın dedi. Kendisi bu ay için tamam dedi. Ve bu gün tekrar hazır olmadığını söyledi. Ve ben bu durumdan bıktım. Her defasında grurum çok kırılıyor zaten. Artık sabrımın son noktasına geldiğimi hissettim. Ve sizden yardım istedim.

Şunu da belirtmek isterim ki ben öz güveni yüksek, olmayınca hadi bana eyvallah diyecek kadar güçlü bir insanım yada insandım. Okulda da çalışma hayatımda da popüler bir insanım. Kendisi bana açılamak için yıllarca beklemiş biri. Gelen evlenme tekliflerin sayısını hatırlamıyorum. Kendisi de bir çoğunu biliyor. İşte bu yüzden şimdi kalıp aynı şeyi defalarca istemek, sanki bana iyilik bahşetmesi için yalvarmak, tam sabırla bekledikten sonra hayır bu seferde olmadı diye oyuna getirilmek kendime olan saygıma ters. Tabiri caizse labirentteki bir fare gibi hissetmeye başladım, hep sona geldiğimde peyniri kaçırıyor.

Şunu biliyor ki gidersem bir daha gelmem ve ulaşılmak istemezsem bir daha ulaşamaz. Ama bitirme noktasına 5 derece bile olsa henüz gelemedim. Kocaman bir bilmiyorum

eşin flört döneminde sormuş sana çocukla ilgli fikirlerini, peki kendi fikrini sormadınız mı? o dönem yok asla istemem demediyse şimdi yan çizme hakkı yok. bence siz biraz sessiz kalan bir yapıdasınız, bir yıldır sessiz ve tepkisiz beklemişsin ve bu psikolojiyle eşine hala eskisi gibi davranabiliyor musun merak ettim. Öfkeden ateşler çıkardı benden kesin :) sessiz ve tepkisiz bunu evet çözersin a a uzun vadede kesin çocuk ister bir gün. Etrafındaki herkes çoluğa çocuğa karıştıkça, onların hikayelerini duydukça heveslenmeye başlar bir şekilde. Bence çok panik yapıp kendini üzüp yıpratma, ama ona üzüntünü hissettir her daim. ve bol bol çocuklu ortamlara aile ortamlarına girin belki faydası olur.

Insane .!.:

Ben de eşinizin konumundayım. Önce eşim hiç çocuk istemediğimi kabullenmişti, şimdilerde zamanı gelince isteyeceksin diyor. Bebek resimleri, videoları vs bakıyoruz. Hayal bile kuruyoruz ama ben bu sorumluluğu asla alamam gibi geliyor. 22yaşındayım, ilerde ne olur bilmiyorum ama çok korkuyorum, istemiyorum bebek. Oysaki çocuklara bayılırım. Ve mezun olup çocuklarla çalışacağım büyük ihtimalle. İlgili, sevgi dolu ve çocukların dilinden anlayabilen biri olsam da kendi çocuğumun olması beni korkutuyor, üzüyor.

Genişletmek için tıkla...

Insane, eşimle aynı konumda olduğunuzu zannetmiyorum. Siz baştan beri çocuk istemediğinizi belirtmişsiniz. Ayrıca yaşınız çok genç. Ben de 22 yaşımda asla bir çocuk düşünemezdim. Korkularınız eşiminki gibi farazi değil mantıklı korkular. Ve haklısınız. Benim size naçizane tavsiyem kendi hayatınızı hep ileriye götürmek için çaba sarfedin ve çocuk konusunda acele etmeyin. Kendinizi bir şeylere mecbur hissetmeyin. İnşallah en güzel ve doğru zamanda en iyisi olur.

Hep uzaktan takip ediyordum burayı, sırf size yazabilmek için üye oldum.
Gerçekten zor bir durum, bence şu an ilk yapmanız gereken bir kadın doğum doktoruna gitmek ve sizde çocuk sahibi olmanız açısından hiçbir sorun olmadığını teyit ettirmek. Düşünsenize, allah korusun, diyelim boşanıp başkasıyla evlendiniz, kendi açınızdan bir sorunla karşılaşmak istemezsiniz tabi ki.
Bu adımı atlattıktan sonra karar vermeniz gerektiğini düşünüyorum, 31 yaş çocuk sahibi olmak için erken bir yaş değil sonuçta.
Umarım her şey istediğiniz gibi sonuçlanır ve sevdiğiniz bir kişiyle, ikinizin de daha çok seveceği bir bebişe kavuşursunuz.

mor dilemma .!.:

Insane, eşimle aynı konumda olduğunuzu zannetmiyorum. Siz baştan beri çocuk istemediğinizi belirtmişsiniz. Ayrıca yaşınız çok genç. Ben de 22 yaşımda asla bir çocuk düşünemezdim. Korkularınız eşiminki gibi farazi değil mantıklı korkular. Ve haklısınız. Benim size naçizane tavsiyem kendi hayatınızı hep ileriye götürmek için çaba sarfedin ve çocuk konusunda acele etmeyin. Kendinizi bir şeylere mecbur hissetmeyin. İnşallah en güzel ve doğru zamanda en iyisi olur.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim. Yine de siz de eşinize bu kadar yüklenmeyin. Kendimi eşinizin yerinde hissedince zor geliyor. İç dünyasında neler var, kim bilir? Sizi kaybetmek istemeyişinden oyalama gibi bir sürece girdiğini düşünüyorum. :S

Ya bıraksın bu palavrayı bence öncesinde resmen nabzını ölçmüş ister misin yok istemez misin azıcık bekleyelim mi filan eşinin problemi yoksa bende nickimi değiştirirm ayrıca zamanından çalarak seni de mecbur kılmak istiyor bu duruma eşin sandığın kadar iyi niyetli değil bence varsa bir problem açık yüreklilikle söylemedi yoksa sende resti çek yıllarca çalış çırpın öldüğünde arkandan fatiha okuyanım olmasın mı bende kesinlikle istiyorum de bakalım o ne tepki verecek her şeyi içine atıp tamam deme bu nedir ya biraz da o ağlasın çok ezdiriyorsunuz kendinizi hanımlar

aspyn .!.:

Hep uzaktan takip ediyordum burayı, sırf size yazabilmek için üye oldum.
Gerçekten zor bir durum, bence şu an ilk yapmanız gereken bir kadın doğum doktoruna gitmek ve sizde çocuk sahibi olmanız açısından hiçbir sorun olmadığını teyit ettirmek. Düşünsenize, allah korusun, diyelim boşanıp başkasıyla evlendiniz, kendi açınızdan bir sorunla karşılaşmak istemezsiniz tabi ki.
Bu adımı atlattıktan sonra karar vermeniz gerektiğini düşünüyorum, 31 yaş çocuk sahibi olmak için erken bir yaş değil sonuçta.
Umarım her şey istediğiniz gibi sonuçlanır ve sevdiğiniz bir kişiyle, ikinizin de daha çok seveceği bir bebişe kavuşursunuz.

Genişletmek için tıkla...

Allah razı olsun, çok teşekkürler. Samimi tavrınız güzel dileklerinizle yanımda hissettim sizi. Yeniden gözlerim doldu ama bu sefer minnet göz yaşları. Rabbim de size kalbinizden geçen tüm dualarınızı en güzel şekilde versin.