- 13 Haziran 2016
- 108
- 196
-
- Konu Sahibi mor dilemma
- #241
Zaten şu andaki üzüntüm de sadece çocuk istememesi değil, kandırılmışlık hissi de rol oynuyor.
Hayatımda ilk defa birine çok net boşanın diyorum. Sizi kandırmış ve kandırmaya devam ediyor. Hiç bir açıklaması yok bence. Direk açın davanızı gerisini eşiniz düşünsün. Siz böyle bir kandırılmayı hak etmiyorsunuz. Baştan söylese belkide kabul edecektiniz bur esmen dolandırıcılık.
Bende sizinle aynı durumu yaşıyorum ama bizde çocuk isteyen eşim, istemeyen benim...Biz evleneli 2 yıl oldu ve sizin yaşınızdayım, maddi açıdan bizimde sıkıntımız yok, ikimizde çalışıyoruz.
Yalnız biz evlenmeden önce bu konuyu konuşmuştuk, ben istemediğimi dile getirmiştim, eşim en başta sesini çıkarmamıştı, daha sonra "Hele bi evlenelim,senin evlilikle ilgili korkuların çok, o korkularını bi çürütelim,zaman geçtikçe, evliliğimiz oturdukça, aramızdaki bağ kuvvetlendikçe, sende bir bebek istersin" demişti...Ben o zamanda "Asla istemiyorum, kararım değişmez" dediğimde, " Ben seni istemediğin hiçbir şeye zorlamam, hele bebek konusu ciddi bir konu, üstünde baskı kurmam, zaten sırf çocuğum olsun diyede seninle evlenmiyorum, çocuk olsa iyi olur ama illede şart değil,olmazsa olmazım değil,seni sevdiğim için,yoldaşım olacağına inandığım için seninle evleniyorum" demişti.
Şu an ki durumumuza gelirsek, evet evlilikle ilgili korkularım bitti, eşime olan sevgim dahada arttı, ilk zamanlara göre birbirimizi daha iyi anlıyoruz, birbirimizi iyice tamamladık ama gelin görün ki çocuk konusunda aynı yerdeyim, değişim olmadı.Şimdi bazı yorum yapan arkadaşlar "Bu kirli dünyaya çocuk getirmeyi istemiyorum" argümanını gerzekçe bulduklarını dile getirmişler, keşke bende öyle bulabilsemÜlkem bu kadar kötüye giderken, etrafımızda hiç bitmeyen ve bitmeyecek olan bu savaşlar sürerken, şu suriyeli insanların halini görürken,her gün onca şehit haberleri gelirken, çocuklar anasız babasız kalırken, canlı bombalar bize bu kadar yakınken,hayatta kalabilmek bu kadar zorken, bu yaşananları gördükçe kahrolurken ben nasıl dünyaya yeni bir can katmak için uğraşayım???Asıl bu bana bencillik geliyor, o çocuk esirgeme kurumlarından bir yavru alıp onu büyütmek, onu hayata kazandırmak daha mantıklı geliyor vallahi, ne yalan söyleyeyim...Bizler gene şanslıyız, evimiz, arabamız var, yediğimiz önümüzde, yemediğimiz arkamızda, ama bir on sene sonra evlatlarımız bu imkanlara da sahip olamayacak bu gidişle!Bilmiyorum bunları kafaya takıp tek üzülen benim galiba, çünkü arkadaşlar bu dünyaya çocuk getirmek istemiyorum olayını sadece klişe, saçma bir fikir olarak görüyorlar...
Birde bu yediklerimizden midir, yoksa başka bir şeyden midir bilemiyorum, şu günlerde doğan bebekler hep problemligeçen gün arkadaşın bebişi oldu, görme engelli, Allahım içim parçalandı, oturdum saatlerce ağladım, hayata 1-0 yenik başlamak böyle bişey olsa gerek, anneciği ne yapsın?Çocuğumun olduğuna sevinemedim diyor, içi paramparça ki bu bebeği yıllarca istemişti, evlat hasretiyle yanıp tutuşan biriydi, çok zor bir sınav çok...İnsan ister istemez diyor ki ya engelli olursa, ya otistik olursa, ya down sendromlu olursa, bu ihtimaller bile düşününce ne kadar ağır...Allah'ın sınavı deyip, hayata devam edebilmek kolay mı? bence değil
Evet açık açık söylüyorum kendimi anne olacak kadar güçlü hissetmiyorum, anneliği başaracağıma da asla inancım yok, ama eşimi de çok seviyorum, bu durumda onun baba olma hakkını da gasp ediyorum, tıpkı eşinizin sizden anne olma hakkını elinizden aldığı gibi, bende ikilemdeyim...Karar vermek zor
Ben de diyorum ki, asıl mesleklerimize geçiş yapınca maddi imkanlarımız uygun olunca olur çocuk diye erteliyoruz. Ama o gün gelmeyecek benim için sanırım. Hiçbir zamanda hazır hissetmeyecek gibiyim. Hem üstümde böyle baskı olması beni eşimden soğuturdu sanırım. Bilemiyorum iki tarafın da ortak vermesi gereken bir karar ama çocuk olmasa daha güzel olacak gibi herşey. Çocukla daha da zorlaşacak.
Eger cocuk istediğiniz halde bundan eşiniz için kendi iradenizle vazgecerseniz (hastalık vs değil)
emin olun evliliğiniz iyiye gitmez
bu şansı elinizden kaçırdıgınızda eşinizin en ufak kotu davranışı
sizi ben senin için bebegimden vazgecmiştim dusuncesine iter
zamanla kin olur
ne yaparsınız bilmiyrm ama bu sorunu o istemiyor die vazgeçmek evliliğinizde mutluluk getirmez onu biliyrm
büyük seyler feda etmek buyuk yıkımlar getirir
Bence bir süre cesaret verip, ikna etmeye çalışın.. Çünkü anladığım kadarıyla cesaret edemiyor eşiniz... Erkeklerin evlenmeye cesaret edememesi gibi bişey bu bence.. Eğer olmuyorsa da gerisi size kalmış... Ama nlıyorum ki kusursuz evlilik yok. Burda hanımların hep mutsuz evliliklerini, eşiyle olan sorunlarını vs okuyoruz.. Sizin ise tam aksi çok mutlusunuz ama baska bir sorun var... Umarım yoluna girer her sey..
Kötü bir dünyaya çocuk getirmemeyi düşünecek kadar hassas ve ince düşünceli olamıyorum malesef. Hatta banane ya malı mülkü satar çoluğu çocuğu alır ülkeyi terk ederim diyebilecek kadar da bencilim.
Sanki şöyle anladım eşiniz çok sert bir şekilde istemiyorum deyip kestirip atmıyor , son anda onu korkutan/engelleyen bir şeyler aklına geliyor ve tekrar vazgeçiyor. Bu durumda sizin etkili iletişiminizde etkili olabilir. Psikiyatriste bunun için gitmeyin zaten , çünkü ilaç kullanılarak çözülecek bir durum söz konusu değil , aile terapistine birlikte gitmenizi tavsiye ederim. Bu alanda Dr. Nevin DÖLEK tavsiye edebileceğim aklıma gelen ilk danışmanlardan.
Bence şimdilik boşanma fikrini tamamen çıkar aklından. Alternatifin boşanma olmadan neler yapabilirsin buna yoğunlaş. Terapi iyi fikir olabilirdi ama ben de terapiye inanmayanlardanım. Eşinle hamilelik ve çocuk doğduktan sonraki süreçte yaşayacaklarınızı açıkca konuşun. Onun ve hatta senin aklına takılanları çözmeye çalışın. Ciddi bi süre değil ama ne bileyim son bi defa beraber avrupa turu yapalım gibi bi başlangıç koyabilirsiniz. İkiniz de mantıklı insanlarsınız diye düşünüyorum. Eşine duygularından ve çözmek istemeye çalışmandan bahsedince olumlu yaklaşacağını umuyorum.
Ama lütfen bu konuşmalar esnasında asla boşanmayı alternatif olarak dile getirme. Dile geldimi maalesef uygulamaya geçmesi daha kolay oluyor. Ama acısı o kadar kolay değil...
Benim için boşanma sebebidir bu.
Çünkü kandırma, oyalama da var işin içinde. Allah dilemezse zaten olmaz o ayrı ama kimse anne olma hakkımı elimden alamaz.
Dünya kötü, çok kötü gerçekten, bunca kötülüğe rağmen çiçek gibi iki çocuk yetiştiriyorum, endişe ile.. Ama bu kötülükler çocuk yapmamıza engel değil, olmamalı.
Biz iyiler çocuk yapmadıkça dünya kötülere kalacak diye de düşünebiliriz, neden olmasın..
Umarım çözersiniz, çünkü herşeyin yolunda olduğu güzel bir evliliğiniz varmış.
kati olarak istemeyen bir eşle ne yapılabilir ki?
ya kabul edeceksin ya da eşinden vazgececeksin.
seni böyle bencilce bir tercihe mecbur bırakıyor eşin.
anladığım kadarıyla aslında çok iyi bir baba olabilecek bir insan kendisi.
işi çocuklarla demişssin.o da çocuk hekimi mi.
etrafına ilgili çocukları seven fedakar bir asdam neden baba olmak istemez.
bunu açıkcası anlayabilmek zor.
eşi olarak sen bile eşinin zihninde neler gizli çözebilmiş değilsin.
cidden kötü bir dünyaya çocuk getirmemek mi acaba kaygısı.
maddi manevi çok yeterli durumdasınız.
her türlü imkanınız var bakmak için.
ayrılık fikrine eşin nasıl yaklaşıyor.
Eşiniz sizi resmen kandırmış. Ne yardan ne serden geçiyor. Burada güzelce derdinizi anlatmışsınız. Eminim elinize de kendinizi ifade etmişsiniz. 3 seçeneğiniz var:
1) eşiniz çocuğa ikna olur.
2) siz çocuğunuzun olmamasına ikna olursunuz.
3) ayrılırsınız.
2 ve 3 sizin insiyatifinizde. İlk seçenek için elinizden geleni yapmışsınız. Artık yapacak bir şey yok.
senin adina üzüldüm zor bi durum belkide bi hastalik nedenle veya cocugunun olmiycani biliyordur ve böyle gecicdiriyordur kendine yediremedi icin bu sekilde bi yaklasimda bulundunmu ?
Dünyanın en muhteşem en şahane insanı da olsa eşinizin şu yaptığı kabul edilemez bir çirkinlik.
Sizin anne olma hakkınızı nasıl elinizden alabilir buna ne hakkı var?
Yıllar önce kesin ve net bir dille anlatabilirdi bu düşüncesini.
Ben evliliğimi bile bitirmeyi düşünebilirdim sanırım şu noktada.
bile bile kandırılmışsınız. evlilik öncesinde resmen ağzınızı aramış, sormuş. biliyor yani çocuk istediğinizi. kendi düşüncelerini söylemiyor, sizi vazgeçireceğini zannederek yapıyor bu evliliği. nasıl bir kendine güven, nasıl bir "benden vaz geçmez" düşüncesi. hani bu konu konuşulmamış olsa neyse ama direkt konuşmuşsunuz. çok çok ayıp eşinizin yaptığı. "bu güzel dünyaya çocuk getirmek istemiyorum" sığınılacak bir bahane değildir. eğer bir hastalıktan filan da şüphelenmiyorsanız ve çocuk isteğinizden de vazgeçmeyecekseniz net bir dille konuşmalısınız. böyle kenarda köşede ağlayarak çözemezsiniz ki sorunu. siz ona şartları sunacaksınız gerekirse o ağlayacak biraz.
Herkes icin her şey uygun olmuyor işte. Gecenlerde sevgilim bana evcil hayvan almış. O kadar gerildim ki ne yapacağım diye. Eve gelip gidip kontrol ediyorum. Anne olma fikrine uzaktim daha da uzaklaştim. Ufacık hayvanda ben böyle oluyorsam anne olunca ne yaparım gerginlikten diye. Sorumluluk duygusu beni çok geriyor. Eşinin cocuk doktoru olmasi bence kötü olmus çünkü cocugun ne kadar zahmetli oldugunu cok cok iyi biliyor. Ben burasını okumadan önce baya evlilik cocuk istiyordum şimdi fellik fellik kaçıyorum:-(
saçma olsa da 3. seçenek şu olabilir mi? :
sizi kandıran ama çok sevdiğiniz ve ondan bir çocuk istediğiniz kocanızdan sizi böyle hayati bir konuda kandırmanın bedeli olarak, çocuk sahibi olun ve ondan boşanın. çocuk sizin soyadınızı taşısın, onun değil.
sizin koskoca 5 yılınızı çalmış, kalbinizi çalmış, güveninizi çalmış, belki uzun bir süre güvenip evlenemeyeceksiniz, sırf anne olmak için de evlenilmez. kocanızı unutmanız belki çok uzun zaman alacak. en azından sevdiğiniz insandan çocuğunuz olsun, hem sizin istediğiniz olur hem kocanızın.
Birde şu duruma kızıyorum ben. Net değil bazi erkekler. İstemediğini söyle, nedenini söyle sonra eşinle karşılıklı otur konuş çözülürse çözülür. Anlat kafani karıştıran, korkutan şeyleri...Cok mu zor yani
adam o kadar da mükemmel değil. her denemede bugün git yarın gel mantığı nedir böyle. ha mantıklı sebep sunsa tamam dicem o da yok. bişeyden korkuyo ne olduğu belli değil. ona yeni korkuları tattır. senin olmayışını hissetsin bi. kandırmış resmen seni
Eşinin senin bilmediğin bi rahatsızlığı olabilir mi?[/QUOTE
Eşinin senin bilmediğin bi rahatsızlığı olabilir mi?