- 13 Haziran 2016
- 108
- 196
-
- Konu Sahibi mor dilemma
- #201
Daha önce de dediğim gibi, çok tatlısınız. Keşke o kadar kolay olabilse. Teşekkürler...
yok son seçeneği şu şekilde düşündüm ben (benim uyguladığım yöntemdir);
bir gün eşime gittim ve bugünden itibaren korunmayı bırakıyoruz, çocuk sahibi olmaya karar verdim dedim, zaten ben korunuyordum.
o da "bana da haber verdiğin için teşekkür ederim" dedi.
hadi ordan derken, hani bu karar seni bağlamaz, anne olan karar verir diyebilirsiniz gibisinden düşündüm :)
Bazı insanlar çok planci bir yapıdadır. Eşiniz doktorluk zamanında gordugu, fizyolojik sıkıntısı olan çocuklara çok üzülüp acaba bizim ki de böyle olur mu? Ya da olursa ben ne yaparım? Buna hakkım yok. Gibi, gibi bir teslimiyetsizlik girdabi içine girmiş olabilir mi?
Rabbim nasip etmişse olacak elbet. İnşallah her şekilde hayırla sonuçlanır bu düşünceleriniz.
daha önce yazan oldumu bilmiyorum ama
sanırım eşinizin çocugu olmuyor ve bunu bu şekilde kapatmaya çalışıyor
Çok üzüldüm adınıza. Eşinizin sizi kandırdığını yada başka bir niyeti olmadığını düşünmüyorum. Çünkü benim çevremde de 10 yıllık evli olup aynen bu mantıkla çocuk istemeyen arkadaşım var. Ancak bu karşılıklı bir düşünce idi. Benim çok samimi bir arkadaşım. Özellikle etraftaki olayları gördükten sonra bu kararın çok doğru olduğunu düşünüyorlar. Aynı şekilde bu kirli dünyaya çocuk getirip onu tertemiz bir şekilde yetiştirme sorumluluğunun alamayacaklarını söylüyorlar. Ama aynı sizin evliliğiniz gibi çok mutlu ve kaliteli bir evlilik yaşıyorlar. Evet evlat sahibi olmak belki dünyanın en mükemmel bir duygusu. Servet ..Hazine.. diyoruz. Ama bazen diyorumki kendim için ben bencilim mi ..Kendim için çocuk yaptım. O arkadaşım kendine güvenmedi.Sorumluluğu almadı. Ben ne yaptım.Sorumluluk aldım. Ama onlara bir aile ortamı sağlayamadım.Boşandım. Çocuklarım şimdi bir aile ortamından mahsurlar. Bir ortama giriyoruz kızımın canı yanıyor. Hissediyorum.Keşke annem babamın yanında olsa diyor. Ben adamı boşadım.çünkü katlanılamayacak şeyler yaptı. Ancak çocuklar için bile katlanamadım. Şimdi arkadaşım mı haklıydı acaba diyorum. Evlat hazine servet. Ama bak bu kirli dünyada o hazine ve serveti bu dünyada nasıl koruyacağım diye düşünüyorum. bu benden örnek sadece .
Bazı arkadaşlara eşinizin düşüncesi çok saçma gelsede hak veriyorum. Sadece kızdığım şey sizi kandırması. Yorumunuzda demişsinizki düğünden bir saat önce söylese yine yeterdi.. Demekki o zaman bırakabilecektiniz. Eğer çocuk bu kadar istiyorsanız ve eşinizi asla ikna edemeyecekseniz boşanmaktan başka çareniz yok gibi değil mi ? Evet bu defa da karşınıza baba olmayı hakeden birileri çıkabilecek mi acaba ? Bunu iyi düşünün.
Evet evladınız yok belki..Belki olmayacak. ( Ki bunu Rabbimden başka kimse bilemez.Yeterki Rabbim istesin.Siz Rabbimden isteyin ) Ama ölene kadar yaşlanacağınız sizi seven bir hayat arkadaşınız olacak. Bunu da iyi düşünün. Üzmeyin kendinizi.. 2 kız çocugum var. Dünyalara değişmem. Ama ... diyorum bazen... onları bu hayatta neler bekliyor. korkuyorum.Canım acıyor.Benim yaşadığım acıları yaşarlarmı karılarına nasıl birileri çıakcak vs.. Ki bu sorumluluğu bir de tek başıma alıyorum. İnanın çok zor.. Eğer çözüm bulamazsanız kötü taraflarını düşünün mutlu olun. Ama bence evliliğinizi bu konu için bitirmeyin. Zaman.. Zaman..Sabır ..Dua.. şimdi değil ama zaten çok seviyorsa görecek sizin çocuk için yanıp tutuştuğunuuzu.. o zaman kendi isteyecek. Bak görün.Biraz sabır ve dua edin..
Yazınızı okurken 9 sene öncesine gittim bir an. Çok yakın bir kız arkadaşımın eşi de çocuk istemiyordu. Onlarda karı koca doktordu. 8 yıllık evlilerdi. Hatta ben bi ara kurcalamıştım bu olayı "Emin abi bi bebiş yapsanızda sevsek daha ne bekliyorsunuz?" diye sordum. Bu dünyaya çocuk getirmek istemiyorum bir de kız olursa yandık. Baksana sen kaç yaşına gelmişsin (o zaman 24 yaşındaydım) hala dertlerin bitmiyo diyip gülmüştü. Teknoloji düşkünü bir adamdı, sürekli cep telefonları değişir, eve ses sistemleri vs. 4 sene önce boşandılar. Emin abi gitti bir eczacı kızla evlendi ve 1 yılları dolmadan bir kız çocukları oldu. Çocuk istemeyen adam en sonunda çocuk sahibi oldu. Bence iş kadında bitiyor. Benim arkadaşım Emin abiye baskı yapmıyordu. O çocuk istemiyorum dedikçe ses çıkarmadı fikrinin değişmesini bekledi ama olmadı. Yeni eşi demekki bu konuda baskın çıktı. Yani dışarıdan bakılınca böyle görünüyor. Uzun oldu biraz ama sonuç olarak iş kadında bitiyor. Evlenmeden önceki sizi kaybetme korkusunu tekrar yaşatmanız lazım bence.
Benim takıldığım nokta bambaşka belki abartmış olabilirim de bilemicem.
Eşinizin her ne kadar iyi özelliklerinden bahsetmiş olsanız da çok önemli bir nokta var
Bu adam yalan söylüyor, sizi kandırıyor, mütemadiyen duygularınızla oynayıp hayal kırıklığına uğratıyor.Açıkçası bana böyle yapan birinin sevgisinden şüphe ederim hatta inanmam.
Eşinizin gereçkesini çok iyi anlıyorum ama bu konuda net olması gerek, ki siz ona göre bi yol haritası çizebilesiniz kendinize.Ama anladığım kadarıyla sizi pışpışlıyor çok sıkıştırdığınızda.Böyle olmaz.
Size tavsiyeme gelince, hayatınızda bir öncelik planı seçin.Sizce hangisi daha önemli?eşiniz ve mutlu evliliğiniz mi yoksa bi bebek mi?sonuca göre de ya boşanın ya da çocuk olayını kapatın.
Sonra ne olacak? adam birden kabullenip ne iyi yaptin deyip boynuna mi atilacak? mesele sadece cocuk yapmak mi? ya daha beter patlarsa elinde?Eşiniz çocuk istemediğini sizden gizlemiş bu büyük bir yanlış. Çocuk sahibi olmak sizin en doğal Hakkı'nız. Bu yüzden korunmayı hap kullanıyorsanız bırakın ve deneyin derim. Biraz önce ekşisözlükte okudum, bir kadın çocuk istemeyen eşinden hamile kalmak için ilişki sonrası prezervatifteki meniyi şırıngayla alıp kendisine enjekte etmiş. Teknik olarak işe yarayabilir gibi duruyor.
Evet siz klişe demişsiniz, bir başka arkadaş saçma demiş, bir başkası gerzekçe demiş, Yalnız dikkatinizi çekerim bütün bunların hepsini aynı kişinin yani sizin söylediğinizi demedim kiBu dünyaya çocuk getirmek istemiyorum lafının klişe olduğunu ben kullandım.Yalnız dikkatini çekerim klişe dedim.Saçma demedim.Evlat edinip onu yetiştirip hayata kazandırmak sana mantıklı geliyor.Doğurup hayata kazandırmak mantıklı gelmiyor.Aradaki tek fark doğurmamış olmak mı.Hali hazırda gelmiş bu dünyaya bari ona mı çaba sarfedeyim diyeceksin.Hayata kazandırmakla ilgili bir umudun varsa,bunu kendi genlerini taşıyan kendi canından bir evlat içinde yapabilirsin.
Dünya şimdi kötü değil ki.Dünyada var oluşundan beri savaşlar var.Kurtuluş savaşları,1.-2.dünya harbi,yüzyıl savaşları.Onlar bitti açlık kıtlık hastalık.Yani herkes kendi dönemini yaşar.Bugün üzerinde yaşadığımız bu toprakları,dün savaşlarda canını veren evlatlara borçluyuz.
Allah herkesi sınıyor evet.Kadere hayır ve şerrin ondan geldiğine inanıyoruz.Hayat sürekli mutlu mesut geçmiyor.Belki senin eşinin imtihanı da sensin.Senin de imtihanın başka bir şeydir.Dünyaya çocuk getirmeyince mutluluğu garantilemiş olmuyoruz.Evet sen baştan söyledim gerçeğinin arkasına sığınıyorsun belki ama,baştan söylemiş olmak,bazen haklı gerekçe olmuyor.Baştaki zamanla şimdi ki şartlar farklı olabiliyorİnsan aynı yaşta aynı heyecanda olamayabiliyor.Eşin baştan çocuk istediğinin sinyyallerini vermiş aslında sana.Bakarız,hele bir evlenelim demiş öncesinde.Belki o an sana duyduğu sevgiden gözü bu gerçeği görmezden gelmiş.Ya da senin yüreğine o kadar güvenmiş ki,anne olmak isteyeceğini umut etmiş ve evlenmiş.
Benim evladım yok.Çok isterdim olmasını.Benim yetiştirdiğim,bu dünyada benden sonra benim eserim
Onunla gülüp ağlyacağım bi evlat.Bazen kocamla onun yüzünden tartışacağım bir evlat.Her mezuniyetinde gururlanacağım,başarılarını alkışlayacağım,bazen babasını çekiştireceğim,bana yaren dost,yaşlılığımda kale olacak bir evlat.Ama ille de herkesin çocuğu olacak diye bir kaide yok.Vermeyince olmuyor.
Amacım sizi üzmek değildi yanlış anlamayın. Arkadaşımda evlendi tekrar çocuğu oldu çok mutlu şimdi. Böyle tecrübeler var hayatımızda. Bence eşinizin bu isteğine tepki gösterin aşırıya kaçmadan. Sizi kaybedebileceğini hissettirin. Bir de şöyle bir örnek vereyim size. Kuzenimşn eşi 5 yıl çocuk istemiyorum dedi kuzenimde ses çıkarmadı. Kayınvalidesini araya soktu ama yok kararından vazgeçmedi eşi. Kendiside çok istiyordu erken yaşta anne olmak. Korunmayı bıraktı eşinden habersiz ve hamile kaldı 1. yıllarında. Aldırmadılar tabiki çünkü kuzenimşn eşinin vijdani yönü sağlamdır. Şimdi konusu açıldığında ben ne aptalmışım çocuk çok güzel birşeymiş iyiki beni dinlenedin diyor kuzenine. Bu arada kuzenim sonradan bilerek hamile kaldığını söyledi eşine tabiki. Böyle bir yol da seçebilirsiniz.Yorumunuz için teşekkürler, ama örneğiniz beni derinden yaraladı. İnşallah benim durumum arkadaşınızın durumuna benzemez. Allah arkadaşınıza da hayırlı gelecek nasip etsin. Çok üzüldüm.
bende teşekkür ederim. Bence zaman herşeyin ilacı. Dediğiniz gibi nasipte ne var sa o oluyor.Şimdilik olumlu taraflarını düşünün. En azından yanınızda bir hayat arkadaşınız var. Belki o da kabul edecek ileride. Biraz zaman sabır ve dua diyorum.Sevgili Mutluluk 1982,
Öncelikle zaman ayırıp bu kadar detaylı ve güzel yorumunuz için teşekkürler. Ama sizden bir ricam var. Lütfen kendinizi suçlamayın. Nasipten öte köy yok, sizin için de benim için de. Kimse boşanmak amacıyla evlenmez. Ama koşullar bazen insanı zorlar. Katlanamadım demişsiniz. Katlansaydınız ne olacaktı. Çocuklarınıza çok sağlıklı bir yuva mı verebilecektiniz. Yoksa binbir türlü sıkıntı ve cefa çekince siz olmaktan çıkıp çocuklarınıza şu andaki sevgi ve ilginin belki yüzde birini bile veremeyecek duruma mı gelecektiniz. İnşallah çok tatlı, iyi, kişilikli, hayırlı, sağlıklı ve mutlu bireyler olurlar. Evet başkalarına özenebilir ama bu hayatta ne dört dörtlük ki. En kolayı evliliğime bakın. Birçok arkadaş inanmakta zorluk çekiyor ama gerçekten mutlu ve huzurlu bir yuvam var. Ama bu sorun belki de sonu olacak. İmtihanlarımız farklı farklı. Siz güçlü bir bayansınız. Ve olan biten şeyler için üzülmeyin. Durumu en iyi nasıl yönetebilirsin ona çabalayın.
Evliliği bitirmek noktasında da ben zaten her iki yolunda çok büyük sıkıntılar barındırdığının farkındayım. Ve şu anda sadece düşünüyorum. Hayatta genelde 3-5 adım sonrasını hesaplayan bir yapım var. Beni evliliği bitirme noktasına sadece çocuk olmaması getirmiyor. Dediğiniz gibi belki sağlık sorunları nedeniyle olmayacak. Veya boşansam bile başka birini sevebileceğimi sanmıyorum. Kaldı ki çocuk yapayım. Yaşım zaten ilerliyor. Beni tabiri caizse kandırarak bu güzellikten mahrum bırakırsa ona karşı içimde ister istemez öfke birikecek, ve sevgim/saygım azalacak. Sizce akabinde o duygularla şu andaki mutlu evliliğim varlığını sürdürebilecek mi? Ne yazık ki ben sanmıyorum
Ben bütün lafları bana söylediniz demedim.Klişe dedim.Saçma değil.Yani klişe buluyorum saçma bulmuyoırum.Ben hayatta öyle büyük kayıplar verdim öyle mutsuzluklarla sınandım ki,değil bardağın dolu tarafı,bardak görmüyorum.Eğer bu hayatta kuracağın hayalin hedeflerin yoksa,dünyayla ilgili bu kadar karamsarsan ciddi anlamda destek alman taraftarıyım.Bebek istemeyebilirsin,ama bu diğer annelerin bu dünyaya bebek getiriyor olmasını bencillik düşüncesizlik gibi bir anlam çıkarıyor ortaya.Sadece senin için demiyorum bu düşünceyi savunanlar için.Bbek doğurmak istemeyebilir insan.Bir bireyin sorumluluğunu alamayabilir,onu yetiştirmekten çekine debilir.Ama bu dünyaya diye başlayınca....Evet siz klişe demişsiniz, bir başka arkadaş saçma demiş, bir başkası gerzekçe demiş, Yalnız dikkatinizi çekerim bütün bunların hepsini aynı kişinin yani sizin söylediğinizi demedim ki
"Ben doğurmak istemiyorum, evlat edinip yetiştirmek istiyorum" da demedim, ikisinde de gözüm yok, Anne olmak gibi bir hevesim yok,çocuk yetiştirmenin zorluklarından bahsettim, neden istemediğimi belirttim...Sadece olmayacak, gerçekleşmeyecek bir varsayımda bulunup, evlat edinmek bile daha mantıklı dedim, bunu yapacağım için demedim
Dediğiniz gibi dünyada savaşlar, dertler hiç bitmedi ama eski zamanlarda da olsak, o dönemlerde de yaşasak ben gene anne olmayı istemezdim...Bu dünyada ki mutsuzluklara,dertlere, acılara, hastalıklara, savaşlara, kıtlıklara,ölümlere rağmen" yaa ben genede şansımı denemek istiyorum belki çocuğum çok mutlu olur "deyip doğacak olan yavruyu, kendi annelik duygularımı tatmin etmek için bir bilinmeyene sürüklemek istemezdim...Diğer taraftan, çocuk olmayınca mutluluğu garantilemiş mi oluyorum? hayır kesinlikle öyle bir iddiam yok ama en azından büyük bir riski elimine etmiş, almamış oluyorum.
Allah inşallah size tez zamanda bir evlat verir, aslında farkımız şu, siz geleceğe dönük güzel hayaller kurup, bardağın dolu tarafını görüyorsunuz, ben ise boş tarafını görüyorum galiba.Evladım olsa benim eserim olur, başarılarıyla, mezuniyetiyle mutlu olurum, yaşlılığımda bana kale olur diyorsunuz, ben ise ya onu bu acımasız dünyada mutlu edemessem, ya yeterince koruyup kollayamassam,ya hastalılara yenik düşerse,ya hakkıyla onu yetiştiremessem, ya ona maddi manevi yetemessem, ya bu dünyada başarısız olur, ayakları üzerinde duramassa diye bunları düşünüyorum
Aynı benim durumum çocuk için erken derken hemen hamile kaldım eşim çok istiyordu önceden e iki yıl diye kararlaştırdık şimdi onun sevincini gördükçe acaip mutlu oluyorum bnde garip heyecan hissediyorm kendimdeBenim gibi hemen hamile kalsaydın nolurdu acaba?
Ben evlenince hemen hamile kaldım valla önceden de çocuk ister misin istemez misin diye birbirimize sormadığımızı bile hamile kalınca anladım. Önceden hep evlenirsem ilk iki yıl asla çocuk yapmam gerisini de bilemiyorum diye düşünürdüm.
Daha ne olduğunu anlamadan evlat sahibi olduk ve çocuk o kadar güzelmişki şuan da çok çocuğum olsun istiyorum.
Yani aslında evlat sahibi olmayan insan bu sevgiyi ve aşkı bilmediği için istemeyebilir gereksiz gelebilir.
Ama bu kadar net düşüncesi varsa seni oyalamak yerine başından söylemeliydi.
Aynı şeyi bir arkadaşım da yaşadı baktı adam 3 sene oldu asla çocuk istemem diyor boşandı başka biriyle evlendi çocuğu var.
Ama işte evlilik sadece çocuktan ibaret de değildir tabiki aşk olmalı öncelikle.
Yine de eşin seni oyalamış yalan söylemiş ki başka bir konuda da olsa gerçekten hiç hoş değil bu tarz şeyler evli çiftler arasında.