- 6 Nisan 2016
- 1.992
- 6.152
Oysa ben planladığım zamanda olsa her şey mükemmel olacak diye düşünüyordum hep.
Oysa ben planladığım zamanda olsa her şey mükemmel olacak diye düşünüyordum hep.Hazır olma olayı hikaye. Biz evlendik aralık ayı için plan yaptık sürekli. Ve çok şükür o ayda oldu da. Fakat ilk tahlil sonucumu gördüğümde şok oldum. Şua 23.haftadayim, arkadaşlar falan soruyor cinsiyetini hissediyor musun, konusuyor musun falan diye. Ben ise şimdiye kadar sadece midemden rahatsızmişım gibi hissettim. Belki 2 hafta öncesine kadar yoğun mide rahatsızlığı çekmem de sebep oldu ama eskiden peşpeşe dogurucam diyen ben acaba bu dönem geçecek mi diye bekliyorum. Ve bebek bekliyormuş gibi değil gerçekten hasta gibi hissediyorum. Tabi çok şükür yine de. Allah murad eden herkese hayırlısı ile versin. Ama hazır olma olayı hikaye yani, hiç hazır olunmuyor bence
Bende en cok bunu merak ettim konuda .))
Abim son iki yıldır sürekli "Beni ne zaman dayı yapacaksın?" deyip duruyor. Zaten çok şaşkındım, o öyle deyince çok üzüldüm. Ama bu sabah aradı. Özürler diledi. Mevcut durumdan dolayı çok gergin olduğunu ve öyle birden hamileyim deyince benim için çok endişelendiğini söyledi. Zaten sesin çok kötü geliyordu ben de panik yaptım dedi ve anne olacağım için çok mutlu olduğunu söyledi. Bu gece yasak biter bitmez bize gelecekmiş. Bekliyorum. Azıcık ben de kırgınım.
Çocuk da benim gibi deli olmayaydı
Usg de 12 hafta civari bebegi tam bi bebek gibi gorunce bayilma da sorun yok... ama sen hem kararsizim diyosun hem de karacigeri var diye agliyosun... bu ne yaman celiski annesi.
Valla ilk 4 ay bulantı ve yanma vardı, bulanti azaldı bu sefer inanılmaz bi yanma başladı. Ama nasıl yanma. 2 aydır doktora girmiyordum sırf yanma için 2 hafta önce gittim doktor bi hap verdi çok şükür bıçak gibi kesti. Ilaç piyasadan çekilir üretimi durur bisey olur diye geçen hafta 3 4 kutu stok yaptımMideniz mi agriyor acaba? Saglikla gelsin insallah yavrunuz
Olmaz olmaz. Minik bi kelebek olur ancak. Esimde simdi kiz bebek istiyor benden. Yakinda bi konuda benden gelir. 1 yilin var dedi bi ne yapacaksak 3 cocugu.Çocuk da benim gibi deli olmayaydı
Inanın olmayacaktı. Hatta düşünürseniz eğer ikinci çocuğunuzda zamanında olursa görürsünüz. Hep şu düşünce olacak "acaba iyi mi ettim, basarabilecek miyim, bu sorumluluğun altından kalkabilecek miyim hayatim farklı boyuta geçecek yeni rolüm olacak buna uyum sağlayabilecek miyim" gibi. Herkes bunun bebekle tanışınca geçtiğini söylüyor hatta bi arkadaşım doğurduktan 2 3 ay sonra bebeğini gerçek anlamda sevdiğini bağlandığını söylemiştiOysa ben planladığım zamanda olsa her şey mükemmel olacak diye düşünüyordum hep.
Düşündüm bunu iki gündür sık sık. İstiyorum. Ama çok da korkuyorum.
Diğer ikisi kaç yaşlarında ki?Olmaz olmaz. Minik bi kelebek olur ancak. Esimde simdi kiz bebek istiyor benden. Yakinda bi konuda benden gelir. 1 yilin var dedi bi ne yapacaksak 3 cocugu.
Teşekkür ederimÖyleyse tebrik ederim. Korkucaksiniz tabii, bi can dünyaya getiriyorsunuz sonuçta, hayatınız boyunca korkucaksiniz çünkü o sizin canınızdan bi can, annelik böyle bişey. Güzel bı evliliğiniz, bebeğine şimdiden tapan, sizi seven bı eşiniz var ve isteyerek anne oluyorsunuz. Bence çok güzel deneyimler sizi bekliyor :)
Her şeyi değil aslında ama ebeveynlik konuları olunca gerçekten tam bir drama queen oluyorum. Onun dışındaki mevzularda normalim. Görüp görebileceğiniz en sakin insanlardan biri olabilirim. Bir günü beraber geçirsek bunları yazanın ben olduğuma inanamazdınız :)Allah sağlıcakla kucağınıza almayı nasip etsin.
Sizde farkettiğim bir sey var: siz herseyi çok uçlarda yasıyorsunuz kendinize çok yukleniyorsunuz. Cok zor degil mi böyle yaşamak sizin ve etrafınızdakiler için? Önceki konularınzı da hatırlıyorum biraz. Her seyi biraz fazla dramatize ediyorsunuz bence
MerhabaHamileyim! 5 hafta 6 günlük hem de! Daha birkaç gün önce insanlara "Koronada hamile kalınır mı ya lütfen biraz mantıklı olun, bu ne bilinçsizlik," diye akıl verirken hamileyim. Koronanın ortasında, en olmaz denilen anda hamileyim. Şaka gibi daha 2 - 3 hafta önce konu açtım ben buraya eşimle bebek yapmak istemediğim için kavga ettik diye! Orada millete vıdı vıdı laf yetiştirirken, korona bitsin ancak öyle olur o zamana kadar da kendimi hazırlarım derken de hamileymişim; bebek istiyorum diye konu açan kadına "Bu dönemde bebek mi olur," diye carlarken de. Millete akıl öğretirken ben salak gibi hamile kaldım.
İki gün önce sabah çok halsiz uyandım. Zaman geçtikçe kötüleşti. Gün ortasında ateşim yükselmeye başladı. Akşam iyice ateşim çıkmıştı ve deliler gibi kusuyordum. Mideme kramplar giriyordu artık gözlerimden yaş gelmeye başladı. Eşim "Bu gerçekten normal değil, sen hiç iyi değilsin," dedi ve beni apar topar hastaneye götürdü. Yolda aklımdan ne senaryolar geçiyor ya koronavirüs olduysam diye yüreğim ağzımda.
Gittik neyse kan aldılar bekliyoruz. Nöbetçi doktor geldi dedi ki "Endişelenecek bir şey yok, sakin olun. Sadece üşütmüşsünüz ama gebelikten dolayı biraz ağır geçiriyorsunuz." Mideme yumruk yemiş gibi oldum. Eşimin şaşkınlıktan rengi değişti. "Gebelik mi?" dedi. Doktor "Bilmiyordunuz galiba, tebrikler," deyip nöbetçi jinekoloğa yönlendirdi. O sırada eşimin yüzünde güller açıyor tabi.
Gittik kadın doğuma vajinal muayene, ultrason falan... Kadın dedi ki "Kese oluşmuş, her şey yolunda görünüyor. Çok şanslıysak kalp atışlarını da duyabiliriz." Sonra ufak bir gümbürtü doldu kulaklarıma. "Bak annesi bebeğinin kalbi nasıl atıyor." Annesi dedi yüreğim ezildi. Ben sadece pişmanlık duyarken eşime baktım gözyaşlarını kuruluyor.
Çıktık eve geldik. Elim ayağım buz kesmiş, inanamıyorum. Benden 12 yaş büyük ve doktor olan abimi aradım. Bu yaşımda hâlâ beni 'minik kuşum' diye seven abimi, bana ebeveynlerimden daha çok ebeveyn olmuş abimi, her kararımda yanımda olan abimi, ne yaparsam yapayım beni asla yargılamamış, asla 'nasıl yaparsın' dememiş olan abimi... Durumu anlattım,ilk cümlesi "Ah be kızım, naptın sen," oldu. O noktada zincirlerimden boşandım. Deli gibi ağlamaya başladım. Öfke, pişmanlık, hayal kırıklığı, çaresizlik... Ne ararsan var, öyle bir ağlamak. O andan beri de zırt pırt aynı şekilde ağlama nöbetleri geliyor.
O kadar çaresiz hissediyorum ki. Sanki eşimle uzlaşmamızdan sonra bebek hayalleri kuran ben değilim. Simsiyah bulutlar arasında gibi hissediyorum. Bu kadar riskli bir zamanda hamile kalmışım, hem de tamamen salaklığımdan. Aylık iğneyle korunuyordum. Korona, bazı ailevi durumlardan ileri gelen karmaşa derken geçen son ay iğneyi vurunmayı unutmuşum.
Öyle de korkuyorum. Yapamazsam, beceremezsem, iyi eğitemezsem, sevemezsem, ruhunu doyuramazsam, kötü bir anne olursam. Şimdiden iyi anne olmanın zıttı ne varsa yaptım gibi. Millet bebeğim iyi beslensin diye dağdan bayırdan organik sebze getirir yer ben dayadım antidepresanı. Geçen hafta dayanılmaz baş ağrılarım yine ortaya çıkınca iki defa novalgin iğne oldum. Rezalet bir uyku düzenim vardı. Bol kahve içtim. Ve ona karşı içimde korku ve pişmanlıktan başka hiçbir şey hissetmiyorum.
Eşim çok mutlu. Ama benim yüzümden mutluluğunu yaşayamıyor. Gününün çoğu bana sarılmakla, "Ağlama, nolur iyi ol artık," demekle geçiyor. Bazenleri yanıma geliyor, alıyor gitarını bir şeyler çalıyor 'bebeğine'. Uyuduğumu sandığı zamanlar eliyle uzun uzun karnımı okşuyor, bebeğiyle konuşuyor. Bense sadece bebeğe daha çok acıyorum. Babası hemencecik onu kabullenip resmen ona aşık olmuşken annesi tam bir hayal kırıklığı... Şimdiden benden nefret ediyor bebek.
İşte böyle... Çok çaresiz hissediyorum. Şimdilik eşim ve abim dışında kimse bilmiyor. Ama dayanamıyorum artık kafayı yemek üzereyim. Nolur bir şeyler yazın, konuşmaya, anlatmaya o kadar ihtiyacım var ki...
Bana da emek verdikçe büyüyen bir sevgi olduğunu söylerler hep.Inanın olmayacaktı. Hatta düşünürseniz eğer ikinci çocuğunuzda zamanında olursa görürsünüz. Hep şu düşünce olacak "acaba iyi mi ettim, basarabilecek miyim, bu sorumluluğun altından kalkabilecek miyim hayatim farklı boyuta geçecek yeni rolüm olacak buna uyum sağlayabilecek miyim" gibi. Herkes bunun bebekle tanışınca geçtiğini söylüyor hatta bi arkadaşım doğurduktan 2 3 ay sonra bebeğini gerçek anlamda sevdiğini bağlandığını söylemişti
Abim de aynı şekilde kızı olsun çok istedi. Üçüncü bebeği yaptılar ve o da erkek oldu. Şimdi 3 yaşında küçük. Ondan beri benden kız bebek bekliyorOlmaz olmaz. Minik bi kelebek olur ancak. Esimde simdi kiz bebek istiyor benden. Yakinda bi konuda benden gelir. 1 yilin var dedi bi ne yapacaksak 3 cocugu.
Çok teşekkür ederimMerhaba
Ben 6 yıldır evliyim bizde ebeveyn olmaya yeni karar verebilmiş çift olduk.suan 5 aylık hamileyim.ne kadar kendini hazır etmeye çalışsanda hazir olmuyorsun hamile oldgunu öğrendiğinde o şoku acabayi yaşıyorsun.bende cok gittim geldim belki bana kalsa hiç hamile kalmayabilirdim.ilk 3 ay zordu.ama suan cok keyifli bi kızım olacak.tekmelerini. hissediyorum ve cok mutlu oluyorum.bebek eşyalarına bakıyorum onunla konuşuyorum falan.bence gayet iyiyim.oyle cok abartmıyorum.zaten o duygu hemen oluşmuyor bu cok normal hic birşey hissedemeybilirsin.git geller yaşayabilirsin.herkesin süreci farkli.bebek bakımı eğitimi konusunda çokta büyütme gözünde. Kitabı var doktoru var videosu var.inan bana imkanlar bizim icin fevkalede.allah yeterki saglik versin sağlıkla al kucağına.hersey guzel ilerlesin.canindan bir parça o sevdirecek kendini zaten.kaygilarinin olması cok normal olmaması tuhaf olurdu.akisa bırak ve bu yasadigin tüm duyguların normal olduğunu bil.3 ay sonra daha farklı hissedeceksin.hayirli ve sağlıklı bir hamilelik dilerim
Kocama da bir 10 yıl yılbaşı hediyesi almam artık.@mistralgagnant şimdi gördüm hamilelik takvimini...
Bebişiniz yılbaşı hediyesi olarak geliyormuş evinize
Ne muhteşem
amiiiin cok tesekkur ederimmmO cok iyi bi anne olacak ama pimpirikli belli ki. Saglikla alin hepiniz kucaginiza
O da size bundan sonra her yıl daha değerli hediyeler alırKocama da bir 10 yıl yılbaşı hediyesi almam artık.