Hamilelikte 2. ayım ve bunalım kapımda :(


Canım öncelikle sakin ol. Kadıncağız haklı aslında şimdi bizim gecemiz gündüzümüze karıştı o da rahatsızlık vermek istemediği için aramıyordur. Ama anladığım kadarıyla sen kafaya çok takmışsın ve bu da seni vesveseye sürüklemiş. Eğer oğlanın randevusunu öne alma gibi bir durumunuz varsa kendine bence günleri daha fazla zehir etme ve yarın annenlere gidin. Hatta birkaç gün kalın belki iyi gelir sana orada olmak. Hem böylece gözünle görürsün anneni için rahat eder canım benim. Zaten yeteri kadar şeyi kafana takıyorsun birde bunu takma.
Valla canım lohusalıktan biraz depresyona girdiğimiz kesin. Ama bizde ki durumda kesin benim eşim değişti bunun artık çok net farkındayım. Bende iyice kafayı yemek üzereyim. Beni kimse anlamıyor diye bir tarafı yırtacağım artık. Bende senin gibiyim kendiime ya da etrafıma kızdıkça küçücük çocuktan çıkarıyorum acısını işte bu bana dahada çok koyuyor. Ondan sonrada iyice içime kapanıyorum. Gerçekten benimde kesinlikle iyi bir psikiyatriste ihtiyacım var ama biim burada da malesef yok. Şuna kaanat getirmeye başladım ben gittikçe daha kötü oluyorum toparlanacağıma.
Dün akşam inan burnumdan geldi. Hani bizim şu dışarı çıkamama durumu var ya. Sonunda eşimi ikna etmeyi başardım. Akşam yemekten sonra çıkalım dedi. Neyse ben giyindim oğlanı giydiricem bizim ufaklık acıktı emzirmeye başladım sonra giydiririm dedim. Eşim hazırlanmış tepemde dikiliyor ne oldu dedim. Ya şimdi çocuğu çıkarıcaz işte uykusu şaşıcak, uyuma saati yaklaşmaya başladı gibi saçma saçma cümleler kurmaya başladı. Tamam dedim çıkmayalım bir tarafa. Yok dedi çocuk kalsın annemler baksın biz çıkalım. Tabi annemler giyindiler ettiler çok ayıp oldu onlarada. Yazık dediler tamam biz bakarız kızım siz çıkın. Neyse çıktık sahile gittik yürümeye. Adamdan çıt çıkmıyor öyle konuşmadan sahil boyu yürüdük ama içim nasıl sıkılıyor. Sonra dedim hayırdır neyin var niye konuşmuyorsun işte uykum geldi, çocuk ne yaptı acaba falan demeye başladı. İçimden dedim ki ya sabır. Neyse hadi dedi bir yere oturalım birşeyler içelim , tamam dedim. Oturduk birşeyler söyledik tam masaya geldi siparişler. Ben dedim bir annemleri arayayım çocuk ne yaptı acaba( bu arada uyurken bıraktık oğlanı) annem dedi kızım sizin arkanızdan uyandı ama ağlamıyor babanın kucağında duruyor etrafa bakıyor, iyi dedim kapattım. Eşime dedim böyle böyle. Adam biz başladı hadi çabuk iç kalkalım. Ya dedim ağlamıyormuş ki neden bu kadar acele ediyorsun. Zaten eve 6-7 dk uzaklıktayız. Kısacası arkadaşım dışarı çıktık ama yemin ederim burnumdan geldi. Kocamı ilk defa boğasım geldi ya. Bu adam böyle yaptıkça ben daha kötü oluyorum. Artık eskisi gibi birşey paylaşamıyoruz , resmen kenara itilmiş gibi hissediyorum kendimi.
Senin dediğin gibi herşey ve herkes üstüme üstüme geliyor ya. Ne olacak bu halimiz bizim böyle , bu durum ne zaman geçicek inan ben hiç iyi değilim.
 

Merhaba canım arkadaşım, aynı yollardan geçtiğim arkadaşım derttaşım... İNan bana durumumuz aynı. Gün geçtikçe rahatlamak yerine ruh halim bozuluyor. Her yeni güne bugün daha iyiyim daha iyi olacağım diye başlamaktan kendimi kandırmaya çalışmaktan yoruldum, hem de çok... Gerçekten terapiye ihtiyacım var o da burda yok. Gelişmeleri aktarayım : Dün apar topar ani bir fikirle evden çıkıp doktora gittik, şükür hersey yolundaymış ama kalça ultrasonunu 3. ayda isteyecekmiş onu çektiremedik. Ordan çıktık anneme gittik. Ben ilk başlarda bişey diyemedim ama sonraları açıldım herşeyi söyledim, bişeyler olduğunu düşündüğümü neden aramadıgını bişey mi yaptım falan diye sordum. O da aynı cevabı verdi ve onun o halini de görmüş oldum yani tahmin ettiğimden daha kötüymüş annem. İlaçlar o kadar sarsıyor ki kafasını kaldıramıyor kadın. Sersem gibi dolaşıyor bütün gün evde. Dün gece orada yattık. Bugün evimize geldik akşam yemeğinden sonra. Ve ne oldu??????????????????????

Eve gelir gelmez aynı psikoloji. Ya acaba annem belli etmediyse bişeyler vardıysa, ay bak eve geldik aramadı bilmem ne, vıdı vıdı vıdı vıdı. Binlerce vesvese. Yorgunluk bezginlik saçma düşünceler meğerse olduğu yerde beni bekliyormuş sanki kapıda.Bilmiyorum hayatın üzerime geldiğini düşünüyorum.

Sonra anlatmayı unuttum ablamlarda ordaymış biz gittiğimizde, ablamla telefonda konuşmuştuk biz yola cıkmadan önce, bana annemlere gideceğiz falan demedi. Sonra onları orda görünce cok şaşırdım ve bozuldum dedim niye bana söylemedin ki geleceğinizi. O da aniden çıktık arabamız bozuldu onun için geldik dedi. Yetkili servise gelmişler. Ama ben tabi buna da kızdım. Sonra düşündüm e ben de ona söylememiştim anneme gideceğimi. Ona niye kızıyorum diye ama içimden bi sesler öyle demiyor illa kız sinirlen diyor sanki herşeye. Böyle işte. Eşime de bağrıp duruyorum herşeyde. Oğlan kustu gene ona bağırdım kusturma şunu gazını çıkartırken diye. Gerginim gerginim gerginimmm. Ve diyorum ya sanki herşey bana karşı herkes bana karşıymış gibi bi histeyim. Üstelik bayram da geliyor ben hiç bayram havasında değilim valla. Bayram demek gerginlik sinir stres demek oldu.

Buarada iğneler bitti ama o göğsüm gene çok sertleişp acaip şişiyor dolunca diğeri daha yumuşak bu öyle değil. Az önce sağdım. Sorunlu göğüsten 2 kat fazla süt cıktı diğer göğse göre. Acaba diyorum daha cok süt olduğu için o sertlik normal midir mantıken. Antibiyotkler de bitti sonuçta. Kalçamın heryeri mosmor.

Buarada oğlan yeni bi huy çıkardı memeyi alıyor ağzına sonra ibr iki çekip bırakıoyr basıyor yaygarayı. Pek emmiyor 2 gündür o kadar cok aglıyor ki. Çünkü aç. Memeyi ağzına alıp ağlıyor. Sanırım antibiyotikten süt de etkilendi beğenmiyor bizimki. Ama canım çıkıyor ya. mızmızlanıp duruyor bütün gün.

Gelelim şimdi sanaaa... Senin durum da benden hallice değil arkadaşım.. Eşin hakkaten senden daha çok etkilenmiş bebekten. Normal hayatımıza biz biran önce dönmek istiyoruz bayanlar olarak, yani cocuk bu kadar değiştirmemeli diyorum hayatımı, sen de öyle diyorsun ama eşine anlatamıyorsun... Şu dışarı çıkma olayı inan okurken bile benim içimi sıktı seni düşünemiyorum yaşarken. annenler bakmış işte ne güzel bir de ağlamıyor hazır size fırsat değil mi başbaşa kalma fırsatı işte, konuşma paylaşma fırsatı. Ama malesef olmamış. İStersen bir de açıkça benim de ilgiye ihtiyacım var şeklinde direkt söyle eşine. Ben doğumdan sonraki hafta kendimi çok kötü hissedip eşime 2 3 kez söylemiştim. Çocuktan önce be vardım eşin olarak hayatında, şimdi ben hala varım ve cocuk olunca 2. planda olmamalıyım bak psikolojim bozuluyor diye konuşmuştum. İlk başta çok şaşırdı cünkü bunu genelde erkekler eşlerine söyler biz tam tersi olunca, sonra anladı gerçekten durumumu. Üstüne basa basa tekrarlayınca. O zamandan beri şükür iyiyiz. Sen de bir dene istersen. Çünkü arkadaşım gerçekten insanın dengesi şaşıyor. Hatta bir keresinde bak böyle yaparsan bebekten de soğurum demiştim. Şu bunalımı bir geçirsem rahata ericem inşallah ama yok ya. Naparsam yapayım geçmiyor. Bol bol dua da ediyorum ama yok, herkesin her dediği hala batmakta. Vesveselerim, bunalımlarım, herşeyde bişey arayışım... Çok değişik insan oldum ben...
 

Canım öncelikle gitmenize çok sevindim. İçin rahatlamıştır en azından. Anneciğini sıcaklarda etkiliyordur canım benim ya. Sizin orasını bilmiyorum ama bizim burası felaket sıcak.
Ablanlar konusunda da objektif olarak bakarsak sende söylemediğin için gideceğinizi boşuna kızmışsın. Ama tabi bu aralar normal olmadığımız için herkes ve herşey batıyor.
Arkadaşım göğsün için şunu söyleyeyim. Bizim oğlan gündüzleri çok emiyor ve bu yüzden göğüslerim yumuşak. Ama gece olunca emme süresi uzuyor uyuduğu için emzirirken bir bakıyorum tek göğsüm taş gibi ve süt fışkırıyor öyle olunca. Yani süt birikmesinden kaynaklanıyor taş gibi olması. Belki için rahatlar bende de durum aynı yani.
Büyük ihtimal antibiyotiktendir canım tadı değiştiği için almak istemiyordur.
Bizimde dün kırkımız çıktı. Oğlanı dışrı çıkardık dolaştırmak için annemlerle birlikte ama inan hiç zevk almadım. Resmen boğazıma yapıştı birşey ve eve dönelim diye tutturdum. Annemler falanda şaşırdı çünkü dışarı çıkınca eve girmek istemeyen bir insandım. Resmen yaşama sevincim kalmadı.
O dediğin konuşmayı annemlerden sonraya saklıyorum canım. Çünkü gerilirsek eğer annemlerde farkediyor bu defa onlarında tadı kaçıyor. Onları da huzurrsuz etmek istemiyorum. Ama gerçekten çok kötüyüm bu konuda da. Kendimi böyle kenara itilmiş, yapayalnız hissediyorum ya. Zaten kötüyüm.
Bugünde dışarı çıkardılar beni bunaldım diye. Annemlerle kafede oturduk eşim denize girdi ayy nasıl sinir oldum adama ya. Ben giremiyorum ya ne kadar bencilce bir davranış ama normal olmadığım için.Birde bakışları kayar gibi oldu bikinili hatunlar ayyyyy sinirden köpürüyorum. Zor tutuyorum kendimi adama çemkirmemek için. Hoş sürekli çemkiriyorum duruyorum evdekilere çocukta dahil. En çokta zaten ona bağırınca kendime kızıyorum. Kendimi bugün çocuk doğrduğum için çok yaşlı hissettim ya. Vücudumda daha toparlanmadı. Ay arkadaşım ben fenalardayım. Allahım yardımcımız olsun gerçekten eski halimi çok özledim. Yaşama sevincim bitti.
Dediğin gibi bayram geliyor ve ben gerçekten o modda değilim. Ne yapıcam insan içine nasıl çıkıcam bilmiyorum. Ooooofffffffffffffffffff
 
Aman aman annemler haftaya gidicez diyorlar ne yapicam ben.İyice bunalima girerim artik. Ooofff arkadasim ya normal halime dönmek istiyorum ama olmuyor olmuyor. Şuanda oğlum uyuyor hazir firsay varken uyumam gerekiyor ama uykum yok gerçi ayakta uyuyorum ama. Ayyyy fenalardayim ya.Annemlersiz ne yapicam ben ya. Eşimde zaten normal davranmiyor.Bak yine ağlama geldi. Kimseler anlamiyor beni.Gerçi onlarda hakli birşey yokken ortada herkesi siradan geciriyorum. İçim daraliyor bir yerlere sigamiyorum Nazlim ya.
 

Canım benim hiç kaygılanma inan baba okadar endişeliydim ki 1 hafta falan strestli baktık sonrasında cok rahat baktık şükür eşimle. İnsan zamanla alışıyor endişelerini atıyor. Tabi senin şu eşinle olan sıkıntıdan dolayı anlıyorum annenlerin gitmesi biraz daha fazla etkileyecektir onu anlıyorum. Ama onlar gidince bence siz konuştuktan sonra bu konuyu halledeceksiniz inşallah. Öyle düşünüyorum. Ben bebek uyurken uyuyamıyorum yaaa. Tam dalıyorum bu kez o uyanıyor. Sersem gibi dolanıyorum günlerdir. Ağlama krizlerine son sürat devam bende de. Biz 2 gündür dışardayız hemde birinde 4 birinde 5 saat. Dışarda iken çok iyi herşey, insan gezdim geldm stresimi attım diye rahatlar demi. Evet öyle rahatlıyorum sonra ennnnnn ufak bişeyden yine ağlamalar yine herşeyi kafaya takmalar yin vesvese ve bunalımlar... Demek ki bu lohusalık depresyonu böyle gezmeyle vs kendi kendine geçecek bişey değil onu farkettim.
Herkes benden çekinir oldu onu farkettim. Ne kadar kötü enerji yayıyorum diye düşündüm. Annem hep şu şekilde konuşuyor. Şimdi bişeydicem yanlış anlama şimdi bişey söyleyeceğim alınma farklı düşünme, Ablam ölye eşim öyle. Herkesi korkutmuşum demek ki. Dediğin gibi hiçbi yere sığamıyorum. İçim patlıyor. Sanki içimde bi yanardağ var sürekli kaynıyor. Arada bir soğuyor gibi oluyor sonra yine alev alev kaynıyor. Aynı böyle hissediyorum.
Bebeğim ise bazen çok güzel emiyor bazen nazlı nazlı. Benim psikolojim onu da etkiliyor bence. Dün onun yanında eşime bağırdım o da kızdı şu bebeğin yanında bari bağrınma diye. Ben de offff sen de sus, sanki anlıyor diye üste çıkmaya çalıştım. Sonra da çok üzüldüm.
Ben de durumlar böyle işte.Esra kesin doğurdu diye düşünüyorum inşallah o bari iyidir bunlaımsızdır. Biz kötü olduk... Ben bu kadar olacağımı düşünmemiştim....
 
Az önce yazmayı unutmuşum. Kırkınız cıkmış iyi olmuş gerçi gezmek de seni sıkmış. İçimizde varken o sıkıntı naparsak yapalım değişmiyor işte. Bizim de yarın çıkıyor inşallah. Eşinin denize girmesine bende aynı tepkiyi gösterdim burda. Sinirlendim . insan ben giremiyorum o da destek olsun girmesin isityor demi. Ama normal bi zamanda olsa bence böyle düşünmezdik. Ben giremiyorum hadi sen gir derdik bence. Anormal olduk. Ondan düşünce yapımız değişti. O bikinili kızlar da fittir eminim. Bizim gibi göbekli değildir. Sinir oluyorummmmmmmmmmmmmmm göbeğim kaldı. Keşke sıktı falan demeyip korsemi taksaydım diyorum şuan.
 
Şimdi çok fena tartıştık. Yazayım dedim. Neymiş hep ona bağrıyormuşum sinirimi çıkarıyormuşum. Susuyormuş ama onun da bi sabrı varmış sünürlenince kötü kelimeler kullanıp onu azarlıyormuşum çocuk gibi. Evet öyle yapıyorum. Ama neden? ben de saydım. 9 ay cocugu binbir zahmetle taşıyan ben, ameliyat olup o ağrıyı sızıyı çeken ben, emziren ben, altını alan ben, göğüs problemi ile uğraşan ben, 10 tane zehir gibi iğneyi yiyen ben, hormon denen deli şeyleri değişip duran ve ona uyum sağlamaya çalışan ben. Ee dedim şimdi kim kimi azarlasın sen söyle. Sen sadece bakıp beni anlamaya çalışıosun herşeyi yaşayan bizzat yaşayan benim dedim. Çığırdım. Herşeyi biz yaşıyoruz onlar ise sadece en fazla üzülebiliyorlar bizim halimize yaşamıyorlar ki. Sonra da vay efendim beni hep azarlıyorsun. Evet azarlıyorum. Kimden çıkarayım dedim. Söyle peki sinirimi kimden çıkarayım gidip alt komşuya mı bağırayım... Bunaldım...Güya bugün 40ımız çıkıyor diye gezmeye gidecektik. Çocuğu falan yıkadık zaten o arada tartıştık. Gitmiyorum hiçbi yere. CAnım çok fena sıkkın.
 

Aaaaaa ne oluyor canım bu adamlara ya. Sabah zaten bende benimkine sinirlenmiştim şimdi okudum seninkine de sinirlendim. Kırkınızın çıktığı gün yapılacak şey mi yani bu. Hoş bizim kırkımızda çok iyi geçmemişti ya neyse. Valla canım saymakla çok ama çok iyi yapmışsın. Bu ne canım böyle herşeyi biz yaşıyoruz biz ağrı , acı çekiyoruz karşıdan anlamak olmuyor işte. Demek ki çokta iyi anlamıyorlarmış bizi. Bende sabah kalkmadan eşime dedim dayanamadım artık ne oluyor neden böylesin senin dediğini söyledim bak oğlandan önce ben vardım diye adamda ki cevap aynen şu oldu bende bunalımdayım.
 

Bıktım yeminle bıktım... Allah Allah bunalıma girmeye hakları yok, öyle uzaktan bişey anlamıyorlar dediğin gibi. Çok kızgınım. Eşinin cevabı gerçekten çok mantıklı canım, bunalıma bi onlar giriyor... Ya Allahaskına şimdi cocugun altını alırken yanıma gelmiş . Ben alırken bezi falan getirir kirliyi atar da hep. Git dedim. Bu kadar iş yapmakla yaranamıyorsun bana dedim. Süt sağmıştım gitmiş onların bulasklarını yıkıyor. Bırak şunları dedim. Sana muhtac değilim ben bunlaı istemiyorum senden çekil şurdan dedim.
 

Canım az önceki mesajım yarım kaldı. Benimki çocuk her ağladığında kucağında olsa bile oyalamak yerine direkt kucağıma veriyor çocuğu. Az önce yazarkende öyle yaptı ondan yarım kaldı. Bende dedim bir çocuğu oyalamaktan acizsin ne bunalımından bahsediyorsun. Ben kendimi atayım o zaman bir yerlerden dedim. Aaaaa sinirim tepemde artık valla bende bıktım ya. Hangi biriyle uğraşacağımı şaşırdım zaten benim sıkıntım bana yetiyor. Sende iyi yapmışsın. İki iş yapıyorlar onuda insanın gözüne soka soka. Taviz vermek yok bu ne ya böyle. Yapıyorlar yapıyorlar sonrada sırnaşmaya çalışıyorlar.
Zaten bizim yaşamaya hakkımız yok ya. Bizi bunlar acaba kalpsiz, duygusuz falan mı sanıyorlar kendileri gibi. Yaşadığımız hiç kolay şeyler değil. Hem ruhen hem fiziken resmen mutasyona uğradık. Ayyy yeminle sinirlerim laçka arkadaşım ya. Nasıl toparlayacağımı bilemiyorum.
Çıktınız mı bari dışarı bugün? Yazık kırkınızda burnundan geldi benim ki gibi. Keşke çıksaydın dışarı ona inat bebiş için.
 

Ben de mesajın yarım kalmış havasını hissettim demek ki doğru sezmişim canım. Biz tekrar oturduk konuştuk uzun uzun. Anlattım tekrar. tabi o arada şakır şakır ağladım artık sinirlerim bozuldu herseye ağlıyorum. Sonunda anlaştık, biliyorum çok azarlıyorum ama napayım kimi azarlayayım bir tek o var yanımda. Bunu söyledim ona da. O da tamam haklısın da arada bir ben de tahammül edemeyebilirm sen de bunu anla dedi falan filan 1.5 saat falan konuştuk. Sonra da dışarı çıktık. Bizimki dışarda cok güzel uyuyor maşallah. 9da çıktık 12buçukta döndük eve. Enazından kırkımızda dışarı cıkmış olduk yoksa kafayı yerdim kırkımızda evde kalsaydım. Bunu zaten söyledim ona da. Enazından kırkı cıktığı gün alttan almalıydın dedim. Neyse oturduk konuştuk ben konuşunca rahatlıyorum çünkü non stop bi biçimde tüm içimdekileri döküyorum. Bi sonraki krize kadar uzlaştık diyelim biz buna aslında...
Siz naptınız?
 

Senin adına çok sevindim canım benim en azından birimiz depresyonunu düzgün yaşasın. Ayrıca dışarı çıkmanızda iyi olmuş çıkmasaydınız bende üzülürdüm. Maşallah kuzuya baya güzel uyumuş.
Arkadaşım biz konuşamadık eşimle çünkü biliyorum ikimizin bu sessizliğinin arkasından kesin fırtına kopucak. Bende bu fırtınanın annemlerin yanında kopmasını istemiyorum. Annemler salı günü gidicekler bizimde konuşma o gün olur muhtemelen. Çünkü ben artık dayanamıyorum gerçekten. Avazım çıktığı kadar bağırıp, tepinip ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. Resmen Allahım sabrımı deniyor. Adam resmen kalasa bağladı artık. Umrunda değilim gibi birşey oldu artık. Varsa yoksa çocuk ve kendisi. Ya kendimi taşıyıcı anne gibi falan hissetmeye başladım. Herşey çocuk doğuruncaya kadarmış gibi oldu bizde ya. Adam çocuğuna kavuştu benim işim bitti gibi bir durum var bizde ve annem bile bunun farkında. Tamam bende çocuğumu çok ama çok seviyorum yanlış algı olmasın ama bizim evliliğimizi bu kadar etkileyeceğini aklımın ucundan bile geçirmezdim. Annemler gidince bu adam değişmezse ne yaparım kara kara onu düşünmeye başladım Nazlım ya. Çünkü artık tek başıma mücadele etmekten yoruldum usandım. Kendi iç dünyam zaten berbat birde böyle kenara itilmiş yalnızları oynuyorum çok kötüyüm çoooooookkk
 

Kizlar nolur yardm edin.... 10 haftalik gebeyim dun esim bana vurdu....dusuk tehlikemiz var progestan iciyorum ve hep yatmam lazim dunden beri hizmetci gbi davraniyor bu sabah kahvalti masasina gelmedi yemiycem dedi ben kahvaltiyi toplarken hepsini tekrar isit simdi yiycem dedi.....tekrardan hazirladim bana vurma sebebiyse...dun eve geldi parasi yokmus ayakkkabi alacakmis maddi durumumuz bozuk bu ara aldigi ayakkabilarda adidastan. Asagi degil bak bnm panrolonum yok giyecek idare et dedim vurdu iku gundur gizmetci gbi davraniyor napicam yardm edin nolur....
 

Dur bakalım biz yine kriz yaşarız da bunu böyle atlattık... Valla canım ben nasıl bağrınıyorum bilsen. Bangır bangır. Hm bağrıyorum hem ağlıyorum ancak öyle atıyorum içimdekileri. Valla kimse kusura bakmasın tabiki bağrıp azarlıycaz biz neler yaşıyoruz neler çekiyoruz... Dün benim bu kez de diğer göğsüm şişti ama nasıl birsertlik. anormal. Bak dedim eşime ben nelerle uğrasıyorum şimdi gördün mü. Bu sadece birisi dedim. Onu sağdım sıktım masaj yptık falan biraz erittik bi kısmını kitlenin. Sonra doktorla konuştum. Sürekli böyle bi biri bi digeri nolcak dedim.
Hem emzirip hem sağıyorsun yine de oluyorsa psikolojiktir bazen stres de sebep oluyor dedi doktor düşün yaaa.
Annenler gittikten sonra valla ben bile bekliyorum konuşmanızı. Dök içini benim gibi. Bişeyler ya değişecek ya değişecek başka yolu yok. Bu ne böyle. Çocuklar yokken biz vardık. Bu bencilik cocuğu düşünmemek değil hayatın bir gerçeği. Elbette çocuklarımızı çok çok seviyoruz bizler anneyiz ama bir de kendimiz varız yani. Biz sağlıklı olmazsak cocuklar ne olacak? Dün tartışmada eşime dedim ki : Çocuğunu ne kadar seviyorsun? O da cok dedi. Eee dedim çocuğunu asıl seven bir baba onu besleyen onun her ihtiyacını giderecek olan anneyi mutlu edecek önce. Çocuğunu seven annesini idare etmeli dedim.Baya konuştum yani. Tabi Çığırdıktan sonra.Çocuklardan önce ilgiye bizim ihtiyacımız var.Evliliğimizi etkilememeli bu kadar da yani olumsuz anlamda bence de. Valla yanlış algı falan olmuyor çünkü ben de aynı düşünüyorum seninle. Buarada az önce tel geldi misafirler gelcek şimdi. Ramazan mübarekte oruç değillermiş. Kalktım cay koydum kurabiye vs cıakrdım buzluktan. Hala bekliyoruz. Telefon edeli saate baktım da tam 1.5 saat olmuş. Onlar gelir cocuk acıkır yaygarayı basa altı kirlenir. Gel biran önce demi. Bi de bunlar stres yapıyor. Burası bebekli ev, senin keyfine göre mi. Biz bebeği ona göre hazırlıyoruz altını alıyoruz doyuruyoruz uyutuyoruz zorla, bebek acıkınca geli,rler. Çatlıycam gene sinirdennnnnn!!!!!
 

Öncelikle çok geçmiş olsun... Gerçekten üzüldüm ama bizim yapabileceğimiz birsey yok sanırım, eşinizle sizin aranızdaki mevzu olunca..
 

Öncelikle çok geçmiş olsun arkadaşım.Hepimizin kaderinde bazı kötü günler vardır, yaşarken dayanırız,sabrederiz, hallederiz ama üzerinden zaman geçtikten sonra o dönemi nasıl atlatabilmişim diye kendimize bile inanamayız,hatta bu zaman zaman kendimize duyduğumuz özgüveni de farkında olmadan arttırır.Zaten bu değerli özelliklerimizden dolayı anne olma şerefi de biz kadınlara verilmiştir.
Sakin ol, sakin düşün, her hangi bir cevap vermeden önce 10a kadar asay içinden en basiti..Kolay ve çabuk kaar verme ve o kırıcı olsa bile sen sükunetini koru,tırmandıran sen olma.O da er ya da geç yaptığıın farkında varacak ve teslim olacaktır.Öncelikli düşünmen gereken karnındaki vazgeçilmez değer..O'nun da aidiyet duygusu elbet doğacaktır zamanla,belki ilk tepkisi farklı olmuş olabilir,ne yapacağını bilememiştir, sonuçta evin reisi bizde erkek,sorumluluk onlarda.Bu düşünce bile onu daraltmaya yetmiş olabilir,senin sorumluluğun bir de şimdi bebeğin sorumluluu, aynı anda ikisini birden düşününce belki korkmuş ve ne yapacağını şaşırmış da olabilir.
Biz kadınların kaderi bu,alttan almak, hoşlamak...herkesin evinde kendi bebği hariç bir bebeği daha var, kocası...Allh başımızdan elbette eksik etmesin ama aslında tecrübeli olarak anneliğe adım atıyoruz.Huylarına gidince, mışş gibi yapınca, biraz da gülümseyince, bütün eşler kontrol edilebilirler..Etafımıda gördüğümüz yıkılan tüm yuvaların da temek sebebi bu zaten, eğer ahlaki bir durum söz konusu değilse...
Lütfen pozitif düşün, yemene çok dikkat et ve uyumaya çalış..Yine daralırsan, için sıkılırsa yaz..Biz kadınlar birbirimize destek olmak için varız...
 
Teyzelerim oncelikle hayata merhaba derken annemin de dogarken canina okudugum su gunlerde annemden once sizi ben selamlamak istedim.oncelikle sunu belirteyim Kara Kara iri gozleri olan çok guzel bir oglusum yani birazdan annemin size anlatacaklari bana olan sevginizi degistirmesin olarmi optum ellerinizden:)
 
Neler yasadim su 1 haftada hatirlamak bile istemiyorum. En ozet halini soyleyeyim anlatacak çok sey var ama bende mecal yok yavas yavas yazicam. Kizlar ben 3 dogumun ucunu de yasadim. Son haliyle enkaz gibiyim ve en buyuk tesellim bebegimin saglikli dogmasi. Devam edicem canlarim migrenim tutmus durumda zaten firsat kollar birsey olsada tutsam diye..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…