Olay aura, öz güven ve ruh da bitiyor. Bir insan ne kadar çirkin olursa olsun insan baktığında ruh görüyor mu? Anında çeker. Bir güzele baktığında göz şenlenir ve doyar ama ruh var mı? O önemli. Kendimden örnek vereyim. Benim deli dolu, eğlenceli ve çılgın biri olduğumu söylerler. Şekilden şekile girerim. Nasıl yani? dediğinizi duyar gibiyim. Benim obez ve kilolularla ilgili projem vardı sırf onları anlayabilmek için aylarca yedim, içtim kilo aldım öyle kilo aldım ki sırf yaşayayım, anlayayım tezimi yazarken neler hissedeceğim diye. Yorumların çoğu “kilo almıssın, cok yakısmıs” oldu. Sonra kiloları verdim tam 49 kg’a düstüm bu sefer neler olacak dedim :) Yine çok güzelsin oldu yorumlar. Seçici olduğum icin çevre yapmam kolay kolay kimseyi de eksenime almam asla. Tanımayan bir insan uzaktan baktığında soğuk, buz görür. Yorumlar “o kadar buz ve coolsun ki yanına yaklasmak korkunc” derler. Ama şunu biliyorum ruhum çekiyor insanı.
O yüzden konu sahibi zayıf olmak güzel olmak her sey değildir.
Evet evet burunlarımızı atmıştıkBurunla ilgili bir konuydu galiba, birbirimize fotoğraflar atmiştik yanliş hatirlamiyorsam o sizdiniz? Benim burnumun estetik olup olmadigini sormustunuz hatta umarim karistirmiyordur???
Yüzünüz gayet güzeldi diye hatirliyorum.
Biraz daha kilo alinca veya biraz daha zayiflayinca da guzel bulmalari normal.
Öncelikle kilo verilmeyecek bisey degil veremiyorum diyorsan tiroidlerine baktir bi şekilde ver başkası icin degil kendin icin ver ozaman öz güvenin yerine gelir bence birazda kendini bu şekilde bagdastirdigin icin özgüven problemi yaşıyor olabilirsin karşılıklı iliskilerdeİyi geceler kk nın zeki ve güçlü kadınları :)
Bu saatte aklıma takılan bir konuyu sizin de görüşlerinize açmak istedim. Zira uzun süredir kafamı kurcalıyor ve zihnimin alt üst olmasına sebep oluyor.
Ergenliğimden beri kilo problemim oldu. Kiloları boyuna aldım verdim, hatta geçen hesapladım ki toplamda alıp verdiğim kilolar 80’i buluyor. Nitekim hiçbir şekilde istediğim görüntüye ulaşamadım. Görüntümün ve fazla kilolu olmamın insanların beni istediğim kadar sevmemesi ile çok bağdaştırdım. Uzun bir süre sevgilim dahi olmadı. Kendimi ilişki yaşamaya layık görmüyordum.
Çevresi geniş insanlara hep gıptayla baktım. Bir organizasyon yaptığımda sırf ben çağırıyorum diye gelecek olan bir sürü insan hayal ettim. “insanlar beni sevsin” takıntısı had safhadaydı belli bir yaşa kadar. Ama sessiz bir yapım var genel olarak ve dışa dönük de değilimdir çok. Yani hayalimdeki ben aşırı sosyal cıvıl cıvıl bir tipken, kendi karakterim sessizdir. Sonuç olarak üniversite bitene kadar bu hayallerim gerçekleşmedi. Bu şekilde hayatı olan tüm tanıdıklarım güzel ya da yakışıklıydı. Ortalama tipte olanlar da dışa dönük ve baskın karakterliydi.
Üniden sonra çevremdeki bir iki arkadaşım da kayboldu zaten çeşitli sebeplerden.
Daha sonra bu takıntıyı atlattım. Artık aşırı güzel olayım, herkes beni sevsin, beğensin takıntısından büyük oranda sıyrıldım. İşe başladım. Yaptığım iş ve sorumluluk bilincimle mutlu olmak istedim.
Fakat farkettim ki, iş hayatında da sevilmedim. İlk başladığımda kimseye bir kabalık yapmamama rağmen terslendim. Yaptığım iş takdir edilmedi. Benimle aynı işi yapan hatta benden daha başarısız olan kişiler takdir gördü, üstleriyle araları iyi oldu. Bu kişilerin ortak özellikleri tabii ki güzel olmalarıydı. Kilo problemlerinin olmamasıydı.
Bir süre yurtdışında yaşadım. İngilizce anadilim gibi oldu. Sonra geri geldim. Büyük bir şirkette işe başladım. Bu sefer dış görünüşüme yatırım yaptım. Kilo verdim. Cilt bakımına gittim. Sosyal hayatım mucizevi şekilde değişti. Selam vermeyen insanlar selam verir oldu. Arkadaş grubum oldu bir anda.
İş değiştirdim. Bir süre sonra kiloyu yine saldım. Bi baktım, verimli çalışıyor olmama rağmen yine sevilmiyorum. Görmezden geliniyorum. Üstüne bir de üstlerimden haksızlığa uğruyorum. Yine benimle aynı konumda olan fakat iş yapmayan kişiler daha çok takdir görüyor. (Kilolu değiller. Kilolu olan da çok dışadönük ve aktif) Muhatap alınıyorlar.
Oysaki bana bu yılki maaşımda eksik zam yapıldı.
Ben hiçbir zaman aşırı dışa dönük ya da baskın bir insan olmayacağım. Karakterimde bu yok. Bazılarınız özgüven problemi diyecektir ama inanın zayıfladığımda da kiloluyken de aynı davranıyorum. Tavırlarımda değişiklik yok. Kibar ve seviyeli bi insanım. İnsanlarla kolay kolay yakınlık kuramıyorum. İş ilişkilerini resmi tutmayı tercih ediyorum sadece.
Merak ediyorum arkadaşlar. Var mı böyle bir şey? Zayıf ve güzel olduğunuzda insanlar tarafından daha mı çok tercih ediliyorsunuz? Ya da yaptığınız hatalar daha mı çok tolere ediliyor? Sadece özel hayat değil profesyonel ilişkileriniz de mi kolaylaşıyor? Görüşleriniz nelerdir? Cidden buna göre tekrar tipimi değiştirme çabasına gireceğim.
Bu sefer de eğer yeterince zayıflayıp güzelleşmezsem iş hayatında istediğim başarıya ulaşamayacakmışım korkusu başladı çünkü. Saçmalıyor muyum? Bana bir akıl verin.
İyi geceler kk nın zeki ve güçlü kadınları :)
Bu saatte aklıma takılan bir konuyu sizin de görüşlerinize açmak istedim. Zira uzun süredir kafamı kurcalıyor ve zihnimin alt üst olmasına sebep oluyor.
Ergenliğimden beri kilo problemim oldu. Kiloları boyuna aldım verdim, hatta geçen hesapladım ki toplamda alıp verdiğim kilolar 80’i buluyor. Nitekim hiçbir şekilde istediğim görüntüye ulaşamadım. Görüntümün ve fazla kilolu olmamın insanların beni istediğim kadar sevmemesi ile çok bağdaştırdım. Uzun bir süre sevgilim dahi olmadı. Kendimi ilişki yaşamaya layık görmüyordum.
Çevresi geniş insanlara hep gıptayla baktım. Bir organizasyon yaptığımda sırf ben çağırıyorum diye gelecek olan bir sürü insan hayal ettim. “insanlar beni sevsin” takıntısı had safhadaydı belli bir yaşa kadar. Ama sessiz bir yapım var genel olarak ve dışa dönük de değilimdir çok. Yani hayalimdeki ben aşırı sosyal cıvıl cıvıl bir tipken, kendi karakterim sessizdir. Sonuç olarak üniversite bitene kadar bu hayallerim gerçekleşmedi. Bu şekilde hayatı olan tüm tanıdıklarım güzel ya da yakışıklıydı. Ortalama tipte olanlar da dışa dönük ve baskın karakterliydi.
Üniden sonra çevremdeki bir iki arkadaşım da kayboldu zaten çeşitli sebeplerden.
Daha sonra bu takıntıyı atlattım. Artık aşırı güzel olayım, herkes beni sevsin, beğensin takıntısından büyük oranda sıyrıldım. İşe başladım. Yaptığım iş ve sorumluluk bilincimle mutlu olmak istedim.
Fakat farkettim ki, iş hayatında da sevilmedim. İlk başladığımda kimseye bir kabalık yapmamama rağmen terslendim. Yaptığım iş takdir edilmedi. Benimle aynı işi yapan hatta benden daha başarısız olan kişiler takdir gördü, üstleriyle araları iyi oldu. Bu kişilerin ortak özellikleri tabii ki güzel olmalarıydı. Kilo problemlerinin olmamasıydı.
Bir süre yurtdışında yaşadım. İngilizce anadilim gibi oldu. Sonra geri geldim. Büyük bir şirkette işe başladım. Bu sefer dış görünüşüme yatırım yaptım. Kilo verdim. Cilt bakımına gittim. Sosyal hayatım mucizevi şekilde değişti. Selam vermeyen insanlar selam verir oldu. Arkadaş grubum oldu bir anda.
İş değiştirdim. Bir süre sonra kiloyu yine saldım. Bi baktım, verimli çalışıyor olmama rağmen yine sevilmiyorum. Görmezden geliniyorum. Üstüne bir de üstlerimden haksızlığa uğruyorum. Yine benimle aynı konumda olan fakat iş yapmayan kişiler daha çok takdir görüyor. (Kilolu değiller. Kilolu olan da çok dışadönük ve aktif) Muhatap alınıyorlar.
Oysaki bana bu yılki maaşımda eksik zam yapıldı.
Ben hiçbir zaman aşırı dışa dönük ya da baskın bir insan olmayacağım. Karakterimde bu yok. Bazılarınız özgüven problemi diyecektir ama inanın zayıfladığımda da kiloluyken de aynı davranıyorum. Tavırlarımda değişiklik yok. Kibar ve seviyeli bi insanım. İnsanlarla kolay kolay yakınlık kuramıyorum. İş ilişkilerini resmi tutmayı tercih ediyorum sadece.
Merak ediyorum arkadaşlar. Var mı böyle bir şey? Zayıf ve güzel olduğunuzda insanlar tarafından daha mı çok tercih ediliyorsunuz? Ya da yaptığınız hatalar daha mı çok tolere ediliyor? Sadece özel hayat değil profesyonel ilişkileriniz de mi kolaylaşıyor? Görüşleriniz nelerdir? Cidden buna göre tekrar tipimi değiştirme çabasına gireceğim.
Bu sefer de eğer yeterince zayıflayıp güzelleşmezsem iş hayatında istediğim başarıya ulaşamayacakmışım korkusu başladı çünkü. Saçmalıyor muyum? Bana bir akıl verin.
Üniversiteye gittiğim yıllarda bir asistan vardı. Adam sürekli spor yapan çok hoş parfümler kullanan çok şık giyinen çok yakışıklı biriydi. Ben makina mühendisiyim ortamimiz daha çok erkeklerle doluydu. Ama o asistan derse girince tüm kizlar erkenden derse kosardik. Termodinamik dersi asistaniydi en zor ders olmasına rağmen 80 almıştım finaldenZayıflık herşey mi konusuna gelince .Bazı meslekler için tabi ki önemli .Bir öğretmenlik için belki önemli değildir ama bir hostes için önemli .
Diyet programına uyup, karbonhidratı azaltır san kilolar gidiyor.Aşırı kilolu obez seviyesinde değilim. Ama fazla kilom var. Çok fazla denedim. Diyetisyenlere paralar döktüm. Olmuyor.
Şu an tek çarem mide ameliyatı gibi duruyor. Çünkü kilolarım insanlarla karakterim ve zekam arasında etten bir duvar oluşturuyormuş gibi hissettirmeye başladı. Bu durumdan çok sıkıldım.
Bir yandan da kabullenesim gelmiyor. Bu kadar basit olmamalı diyorum.
Ameliyatlı bir kilonuz yok. Dikkat etmezseniz 75 de de durmaz kilo. Daha fazla almadan vermek en mantıklısı. Üstüne bir 10 kilo daha eklenirse diyet insanın gözünde büyür.İnanın o iş meselesine akıl sır erdiremiyorum. Verilen işi hızlı ve temiz hallederim. Bunun aksini kimse söylemiyor. Eleştiri de almıyorum. Ama bir türlü ön plana çıkamıyorum yaptığım işle. Bir de üstüne haksızlığa uğruyorum.
165 boyum. 75 kiloyum.