Galiba deliriyorum 😔

Selam ben bunu oğluma özel sabun almakla çözdüm tavsiye ederim :) ona bir sabun aldım üstüne de X’in sabunudur yazdım. Asla elini yıkamadan çıkmaz. Sabununu güzelce yerine koyar. Önceden o da yıkamak istemiyordu. Ama ona ait olunca asla yıkamadan çıkmıyor. Banyoyu çok seviyorlar cidden. Ama arada küvet varsa doldurup enerjilerini boşaltmalarını sağlayınca işe yarıyor.
Her şeye canım cicim olmaz kurallar ve sınırlar konusunda. Mesela uymadı gereken bir kural var ve yapmıyorsa koltuk altından kucağıma alıp yapacağı şeye götürüp telefondan süre açıyorum. Aksi takdirde en sevdiği oyuncağından 1 ay ayrı kalacak.
Kurallarda net olursak onlar için de iyi olur.
Çocuk büyütmek çok zor çok
Tesekkur ederim. Ilk baslarda ben de cocuklar icin olan sabunlardan kullandim. Ama hepsini dokuyordu kapaklarini acip. Bizim sorunumuz yikamamasi degil. 3 saatte yikamasi. Tum banyoyu islatmasi, lavaboyu kopuk icinde birakmasi :)
 
Tesekkur ederim. Ilk baslarda ben de cocuklar icin olan sabunlardan kullandim. Ama hepsini dokuyordu kapaklarini acip. Bizim sorunumuz yikamamasi degil. 3 saatte yikamasi. Tum banyoyu islatmasi, lavaboyu kopuk icinde birakmasi :)
Ben katı sabun aldım :) evet benimki de böyle yapıyordu çünkü köpük yapıyor vs vs oynuyordu hatta oyuncaklarını götürüp yıkıyordu. Katı sabunla bu muhabbetten kurtulduk :)
 
Ben katı sabun aldım :) evet benimki de böyle yapıyordu çünkü köpük yapıyor vs vs oynuyordu hatta oyuncaklarını götürüp yıkıyordu. Katı sabunla bu muhabbetten kurtulduk :)
Valla ikisi de var. Bir gunu bir gunune uymuyor ki. Bazen siviyi alip katinin uzerine dokuyor. Maksat oyun olsun. Formulu yok ki cocuk yetistirmenin. Hepsi de birbirinden farkli.
 
Merhaba hanımlar.
Artık cidden delirmeye basladigimi düşünüyorum 😭 üç çocuğum var ve onlarla ilgilenmekten, sürekli onlar için birşeyler yapmaya calismaktan, ama buna yanasmadiklari için ikna çabalarında bulunmaktan, bazen de ne halleri varsa görsünler modunda olmaya çalışıp bunu da becerememekten, WC ye bile tek başıma girememekten, bı bulaşık yerleştirirken, yemek yaparken topluca yapıyor olmaktan, kendime vakit ayırmak (tek başıma yemek yapmak, ev toplamak gibi bir vakit ayırmadan bahsediyorum) için çocukları tv başına oturuyor olmaktan, bunun psikolojik baskısından (ay çocuklar çok tv izledi gibi düşünmekten) yildim, bıktım bunaldim.

Büyük çocuğun teknolojiye yapışık yaşamak istemesinden, engel olup yerine birşeyler koymaya çalışırken "istemiyorum,istemiyorum ben gelmiycem, ben yapmiycam "deyip sürekli memnuniyetsizliginden,( sonrasında istisnasız her seferinde anne iyi getirdin/yaptık/izledik demesinden) kitap okumamasından, dersi bin bir dil dökünce yapmasından biktiiiiiimmmmmmmm,

Sürekli anne anne anne diyen (şu anda bile) ikizleri oyalamaya çalışmaktan, etkinlik yapmaya calismaktan ama bu etkinliklere ikizlerden birinin asla yanasmamasindan hatta sabote etmesinden yoruldum. Artık içimdeki etkinlik yapma motivasyonun kaybolmasindan, Üstümde anneliğin, çocuk yetiştirmenin, veli olmanin, uzman görüşlerinin, teknoloji zararından bahseden bilmislerin, ev sorumluluğunun, iş sorumlulugunun bütün baskısından bıktım bıktım biktim!!!!! Sürekli bağıran, ağlayan, manyak birine dönüştüm.

Tamam kimseye sormadım bu çocukları yaparken. Hatta ilk çocuktan sonra 6 yıl ara vermemin en büyük sebebi tam olarak sorumluluk alabileceğim dönem bebek dusunmek istiyor olmamdi. İkiz olmasi içinde bi dünya dua ettim. İlk cocugum çok yalnız büyüdü diye. Dualarım kabul oldu, ikizlerim oldu, 3 yaşına geldiler, sagliklilar, huzurluyuz, imkanlarımız var, ama çok çocuğun bu kadar üstümde baskı olacağı aklıma gelmemişti. İşin ev işi, temizlik, çalışıyor olduğum kısmı vs değil dert ettiğim. Eşim bile elinden geldiğinden fazlasını yapıyor özellikle son bir yıldır. Muhtemelen oda deliriyor olduğumu goruyor. Ya da ben mi büyütüyorum durumlari. Nankörlük mu bu.

Delirmek üzereyim. Ve burada da delirmek üzere olan insanlari daha da delirtmek için yorum yapmaya bayilanlarin var olduğunu da çok iyi biliyorum. Belki de ilerde dönüp aaa bak böyle dertlerim varmış demek niyetim bilemiyorum. Ya da, demek ki böyle böyle delirdim derim emin değilim.
Biz de üçüz sayılırız (ikiz ablalarım 1,5 yaşındayken ben doğmuşum), beterin beteri var yani 🥲😁 annem de deliden hallicedir şimdi moral bozmak içim değil de onun altyapısı da varmış, o yüzden haklısınız demek istedim.. kendinden öyle vazgeçmiş ki bizi büyütürken bazen mutlu olduğum güzel anlarda suçluluk duyuyorum.. neyse işte annemlerin nesli bilirsiniz. Allah yardımcınız olsun; eşiniz de tabi.. 🙃
 
Merhaba, iki çocuklu bir anne olarak sizi çok iyi anlayabiliyorum. Tabi sizin işiniz çok daha zor. Çocuk büyütmek sağlam psikoloji istiyor gerçekten.

Birkaç tavsiyem olacak nacizane. Haftada 2-3 gün gelip ikizlerle birkaç saat ilgilenebilecek bir oyun ablası sizi çok rahatlatır. Tanıdık üniversite öğrencisi vs varsa çevrenizde hem onlara destek olur hem size. Bir diğeri, kendi gerçekliğinizi kabullenmeniz. Çocuklarınız o veya bu sebeple ekran izlemek zorunda kalıyor. Bu sizin gerçeğiniz. Bunu değiştirecek gücünüz yoksa kabullenin. Kafanızda sınırlar çizin ve o sınırlar dahilinde normalleştirin. Mesela ben mutfağı temizlerken izleyebilirler, ya da günde şu kadar vakit izleyebilirler diye. O sınırlara da sahip çıkarsanız, evet bugün ekran kurallarına uyduk ve şu kadardan fazla izlemediler diye motive ederseniz daha iyi hissedebilirsiniz. Şuan anladığım kadarıyla zor bir dönemden geçiyorsunuz, bunalıyorsunuz. Daha da zorlaştırmayın kendinize. Sıfır ekran diye bir hedef koymayın.
 
Merhaba hanımlar.
Artık cidden delirmeye basladigimi düşünüyorum 😭 üç çocuğum var ve onlarla ilgilenmekten, sürekli onlar için birşeyler yapmaya calismaktan, ama buna yanasmadiklari için ikna çabalarında bulunmaktan, bazen de ne halleri varsa görsünler modunda olmaya çalışıp bunu da becerememekten, WC ye bile tek başıma girememekten, bı bulaşık yerleştirirken, yemek yaparken topluca yapıyor olmaktan, kendime vakit ayırmak (tek başıma yemek yapmak, ev toplamak gibi bir vakit ayırmadan bahsediyorum) için çocukları tv başına oturuyor olmaktan, bunun psikolojik baskısından (ay çocuklar çok tv izledi gibi düşünmekten) yildim, bıktım bunaldim.

Büyük çocuğun teknolojiye yapışık yaşamak istemesinden, engel olup yerine birşeyler koymaya çalışırken "istemiyorum,istemiyorum ben gelmiycem, ben yapmiycam "deyip sürekli memnuniyetsizliginden,( sonrasında istisnasız her seferinde anne iyi getirdin/yaptık/izledik demesinden) kitap okumamasından, dersi bin bir dil dökünce yapmasından biktiiiiiimmmmmmmm,

Sürekli anne anne anne diyen (şu anda bile) ikizleri oyalamaya çalışmaktan, etkinlik yapmaya calismaktan ama bu etkinliklere ikizlerden birinin asla yanasmamasindan hatta sabote etmesinden yoruldum. Artık içimdeki etkinlik yapma motivasyonun kaybolmasindan, Üstümde anneliğin, çocuk yetiştirmenin, veli olmanin, uzman görüşlerinin, teknoloji zararından bahseden bilmislerin, ev sorumluluğunun, iş sorumlulugunun bütün baskısından bıktım bıktım biktim!!!!! Sürekli bağıran, ağlayan, manyak birine dönüştüm.

Tamam kimseye sormadım bu çocukları yaparken. Hatta ilk çocuktan sonra 6 yıl ara vermemin en büyük sebebi tam olarak sorumluluk alabileceğim dönem bebek dusunmek istiyor olmamdi. İkiz olmasi içinde bi dünya dua ettim. İlk cocugum çok yalnız büyüdü diye. Dualarım kabul oldu, ikizlerim oldu, 3 yaşına geldiler, sagliklilar, huzurluyuz, imkanlarımız var, ama çok çocuğun bu kadar üstümde baskı olacağı aklıma gelmemişti. İşin ev işi, temizlik, çalışıyor olduğum kısmı vs değil dert ettiğim. Eşim bile elinden geldiğinden fazlasını yapıyor özellikle son bir yıldır. Muhtemelen oda deliriyor olduğumu goruyor. Ya da ben mi büyütüyorum durumlari. Nankörlük mu bu.

Delirmek üzereyim. Ve burada da delirmek üzere olan insanlari daha da delirtmek için yorum yapmaya bayilanlarin var olduğunu da çok iyi biliyorum. Belki de ilerde dönüp aaa bak böyle dertlerim varmış demek niyetim bilemiyorum. Ya da, demek ki böyle böyle delirdim derim emin değilim.
Ben de yeni anne oldum gerçekten çok meşakkatliymiş, eskiler nasıl 7 8 tane doğurmuş anlayamıyorum, galiba ben bir çocukla anneliğimi zirvede bırakacağım, 3 veya 4 çocuğa bakan annelere gerçekten helal olsun , akıl işi değil annelik , delilik ruhumuzda var 😅 Kendinizi biraz olsun rahat bırakın, kasmayın bu kadar , ev işleri için imkanınız varsa mutlaka yardımcı alın, Allah yardim etsin ne diyeyim , ben bir tane ile bile hergün mahvoluyorum yorgunluktan uykusuzluktan , çok zor ama büyüyecekler öyle böyle...
 
İşte doğru söyleyen biri 😁🧿🧿 Ya kusura bakma ben artık evli meslektaşlarımdan bıktım. Sürekli onlara tolerans sağlanıyor. İlk dersleri hep boş oluyor ya da son dersleri 😁 sanki bekar hocalar insan değil 😪😁 Eccük hasetleniyoruz
Çocuk yaptım artık ben de toleransı hakettim galiba 🤪
 
X