Kürtaj olmak mı olmamak mı kötü?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Ne alaka yahu? Yukarıda birbirinden farklı 2 görüş var. Ben de gördüğüm ve yaşadığım şeyi yazdım.

Öyle yaptinizda, bari yaşadiginiz şehiride yazsaydiniz.
Hamburgda güzel ilkokulu geçtim, kreş yeri bulunca tel takip oynuyoruz. Hamile olduğumu ögrendiğim gün bebeği bekleme listesine aldirdim ve 1,5 yaşında başladı. Ödediğim ücret düşük değil. Öyle bedava vs nerden çıktı?
 
Sağol.
Konu fake olmasina rağmen konusahibi çok çok iyi anliyorum.
Bende daha sali günü tüp bebek transferi oldum.
Aldığım hormonlar sebebi romatizmam kudurdu. İlaç alamiyorum. Karnim davul gibi şişti, rahim su dolmuş. Memitolar pert. Bağırsaklarım pert. Resmen rezil bir durumdayim yani.
Bu sabah - ben ne yapiyorum yeaaahhhhh- diye üstümü başımı yirttim sinirden.
Bebek istemek ama o yolda gelgit yaşamak bence en doğal bir durum. Ilk oğlumda tüp bebek olduğu için toplamda 4 senedir bu saçmalığın içindeyim
Çok geçmiş olsun, daha fazla yorulup, yıpranmadan güzel haberler almanızı diliyorum, sevindim sizin adınıza 🙏🥰🧿
 
Hangi ögrenci kazandıği 12 Euro (brut/saat üçretiyle) krallar gibi yaşıyor cözemedim:) Benim yanimda staj gören master ögrencileri - eğer ailelerinle yaşamiyorlarsa- dişarda kahve icemiyorlar.

Edit: Almanya Trden beter durumda demiyorum ama abartmaya gerek yok.

Benim tanıdığım birçok üniversite öğrencisi geceleri içmeye de çıkıyor, weihnachtsmarkt’lara da gidiyor, haftasonu amsterdam vs kaçamağı da yapıyor, köln’e gidip karnaval da kutluyor. Tabii ki full-time çalışan biri gibi rahat yapamıyor, bir şeylerden kısıyor ama Türkiye’deki öğrencilerin yaşadığı sosyal ve ekonomik hayatla da kıyaslanamaz bence.
 
Öyle yaptinizda, bari yaşadiginiz şehiride yazsaydiniz.
Hamburgda güzel ilkokulu geçtim, kreş yeri bulunca tel takip oynuyoruz. Hamile olduğumu ögrendiğim gün bebeği bekleme listesine aldirdim ve 1,5 yaşında başladı. Ödediğim ücret düşük değil. Öyle bedava vs nerden çıktı?

Kreş için ödediğiniz ücret gelirinizle alakalı. Yüksek bir ücret ödüyorsanız senelik geliriniz fazladır. Asgari ücret ve altında alanlar ya cüzi bir miktar ödüyor ya da hiç ödemiyor. Üzerine bir de yemek parasını devlet karşılıyor
 
Benim tanıdığım birçok üniversite öğrencisi geceleri içmeye de çıkıyor, weihnachtsmarkt’lara da gidiyor, haftasonu amsterdam vs kaçamağı da yapıyor, köln’e gidip karnaval da kutluyor. Tabii ki full-time çalışan biri gibi rahat yapamıyor, bir şeylerden kısıyor ama Türkiye’deki öğrencilerin yaşadığı sosyal ve ekonomik hayatla da kıyaslanamaz bence.

Sizin tanidiklariniz ailelerinden full destek aliyordur (belirli gelir seviyesinden sonra zaten mecburi).
Çalışma izinleri haftada maximum 20 saat. Mindestlohn 12 küsür olduğuna göre gerisini siz hesaplayin. Kazandiklari 600 Euro giderlerini nasil karşilasin? Helede kira vs ödüyorlarsa vay hallerine.
TRde durumlar tabiki daha vahim ama kalkip senior developer gibi yaşıyorlar demeniz abartinin en uç noktasi. Az daha abartin ve burda ceşmeden bal ve tereyağ aktiğini anlatin bari
 
Ben çocuğum karnımdayken birşey hissetmedik çocuktan çok korkuyordum şimdi doğdu iki yaşında ve hayatımda en sevdiğim şey o eşinizden etkileniyorsunuz sanırım ama doğduğunda onu azla takmazsınız
 
Kreş için ödediğiniz ücret gelirinizle alakalı. Yüksek bir ücret ödüyorsanız senelik geliriniz fazladır. Asgari ücret ve altında alanlar ya cüzi bir miktar ödüyor ya da hiç ödemiyor. Üzerine bir de yemek parasını devlet karşılıyor

Yani. Siz işte elma ve armudu kiyasliyorsunuz :) almanyada yüksek gelir karşiliği çalışan bir birey olarak hiçbir şeyin bedava olmadığıni söylemek istedim.
Belki sizin için kreş bedavaya gelmiştir ama ben yüksek bir meblağ ödüyorum. Aynisi sağlık sigortasi içinde geçerli. Eşim ve ben her ay yaklaşik 1800 Euro bayiliyoruz. Bedava bedava diyenler sırtını devlete dayamış tayfalar. Güvenmeyin söylediklerine
 
Sizin tanidiklariniz ailelerinden full destek aliyordur (belirli gelir seviyesinden sonra zaten mecburi).
Çalışma izinleri haftada maximum 20 saat. Mindestlohn 12 küsür olduğuna göre gerisini siz hesaplayin. Kazandiklari 600 Euro giderlerini nasil karşilasin? Helede kira vs ödüyorlarsa vay hallerine.
TRde durumlar tabiki daha vahim ama kalkip senior developer gibi yaşıyorlar demeniz abartinin en uç noktasi. Az daha abartin ve burda ceşmeden bal ve tereyağ aktiğini anlatin bari

1 euro olmuş 37 küsur. Türkiye’de kaç senior develoler haftasonu atlayıp amsterdam’a tatile gidebiliyor.

Sadece kindergeld ayda 250 euro. O zamanlar geride kaldı, burs devlet yardımı vs hepsinin ayrıntısını bilmiyorum ne yazık ki.
 
1 euro olmuş 37 küsur. Türkiye’de kaç senior develoler haftasonu atlayıp amsterdam’a tatile gidebiliyor.

Sadece kindergeld ayda 250 euro. O zamanlar geride kaldı, burs devlet yardımı vs hepsinin ayrıntısını bilmiyorum ne yazık ki.

Yahu, amsterdam almayanin sınırında. Bazi sehirlerinden yürüyerek geçiliyor hollandaya.
Hamburg- Amsterdam trenle 6 saat çekiyor. Hamburg-Münih 8 saat. Benim için Hamburg dan amsterdama gitmek hem daha kolay hemde daha ucuz mesela.

Tabiki TRden kalkip, vize alip her insan gidemez ama ayni şekilde almanyadan kalkip her insan norvecte tatil yapamiyor. Çünkü pahali
 
Yahu, amsterdam almayanin sınırında. Bazi sehirlerinden yürüyerek geçiliyor hollandaya.
Hamburg- Amsterdam trenle 6 saat çekiyor. Hamburg-Münih 8 saat. Benim için Hamburg dan amsterdama gitmek hem daha kolay hemde daha ucuz mesela.

Tabiki TRden kalkip, vize alip her insan gidemez ama ayni şekilde almanyadan kalkip her insan norvecte tatil yapamiyor. Çünkü pahali

Tabii ki Almanya’da çeşmeden yağ bal damlamıyor. Mesela şu an bu evden çıksam aynı şarttaki bir ev için en az 2 katı kira ödemem lazım. Ama hala -ne yazık ki- Türkiye’yle karşılaştırıldığında hem öğrenci hem de çalışan olarak daha rahat bir hayat yaşanabiliyor. Bunu anlatmaya çalışıyorum
 
Bence 20 yıl öncesini duşüneceğine acaba 1 dakka sonraya garantim var mı diye dusunseydi kesinlikle tıpasıysa gezerdi ah evlatlar acısıyla tatlısıyla bir başkalar Rabbim isteyen hak eden her anne baba adayına nasip etsin
 
Lütfen çocuk sahibi olmak isteyip olamayan arkadaşlar bu başlığı okumayıp geçsin, yargılanmaya değil objektif fikirlere ihtiyacım var.
40 yaşındayım, iyi bir hayatım, sevdiğim bir eşim, 5 yıllık evliliğim var. Eşim evlenmeden önce çocuk sahibi olmak istemediğini çok net bir şekilde söylemişti ben de kendimi hazır hissetmediğim için bunu problem etmedim. 2 yıl önce sürekli çocuk sahibi olsam nasıl olurdu, ne yapadım diye hayal kurduğumu, etrafımdaki annelere özendiğimi fark ettim ve eşime çocuk istediğimi söyledim. Çift terapisine gittik, uzun tartışmalardan sonra çocuk yapmaya karar verdik. Kontrollerde yaşım dolayısıyla yumurtamın az olduğunu ve kalitesinin azaldığını öğrendim. Kendiliginden hamile kalmam düşük bir ihtimaldi, tüp bebek yapmamı önerdi doktorlar. İlk yıl her ay bu ay da hamile değilim diye üzülerek geçti, sonra belki de bunun hayatımız için en doğrusu olduğunu düşündüm ve beklemeyi bıraktım. Hamile kalamadıkça korunmaya da gerek olmadığını düşündük galiba, bu aramizda konuşulmayan bir meseleydi ki hamile kaldım. Şimdi 6 haftalık hamileyim. Haberi öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Hayal gerçek olana kadar işin ciddiyetini, getireceği yükümlülükleri düşünemiyor insan. Hamilelikte yapılması gereken her şeyi yapıyorum şu an ama bir tarafım bu çocuğu hiç istemiyor, gün içinde duygularım sürekli değişiyor. Aldırmak istiyorum sonra belki hormonlardan oluyor deyip vazgeciyorum. Eşim haberi aldığında yıkıldı desem yeri, 60 yaşında 20 yasinda bir çocuğun ebeveyni olmak istemediğini söylüyor. Benzer hisler yaşayanlar olduğunu biliyorum. Böyle hissedip kürtaj olan oldu mu? Hamileliği sürdürüp pişman olan oldu mu ya da? Benzer hikayeleri duymaya ihtiyacım var.
Yaşınız genç olsaydı katılırdım size ama 50 yaşına geldiğinizde bir hiç olacaksanız çoğunluk bu şekilde artık sevgi şefkat isteyip yalnızlıktan korkar olacaksınız bu çocuk hayatınıza renk katacağına eminim ayrıca 60 yaşında baba olmak kadar harika başka birşeymi var
 
Lütfen çocuk sahibi olmak isteyip olamayan arkadaşlar bu başlığı okumayıp geçsin, yargılanmaya değil objektif fikirlere ihtiyacım var.
40 yaşındayım, iyi bir hayatım, sevdiğim bir eşim, 5 yıllık evliliğim var. Eşim evlenmeden önce çocuk sahibi olmak istemediğini çok net bir şekilde söylemişti ben de kendimi hazır hissetmediğim için bunu problem etmedim. 2 yıl önce sürekli çocuk sahibi olsam nasıl olurdu, ne yapadım diye hayal kurduğumu, etrafımdaki annelere özendiğimi fark ettim ve eşime çocuk istediğimi söyledim. Çift terapisine gittik, uzun tartışmalardan sonra çocuk yapmaya karar verdik. Kontrollerde yaşım dolayısıyla yumurtamın az olduğunu ve kalitesinin azaldığını öğrendim. Kendiliginden hamile kalmam düşük bir ihtimaldi, tüp bebek yapmamı önerdi doktorlar. İlk yıl her ay bu ay da hamile değilim diye üzülerek geçgeçti
Ben de 40 yaşındayım, eşim 44 yaşında. 6 yaşında ve 4 aylık kızlarımız var . Sizin gibi düşünmedik hiç. Zorluğu elbet var hamileliğin ve büyütmenin. Ama bi şekilde geçiyor zaman. Bir de bakmışız büyümüşler.
hiç çocuğunuz yoksa ve sürpriz bir şekilde geldiyse , ne biliyim,Anne olmak ta çok güzel nir duygu ve bir daha bu duyguyu tatma fırsatınız olmayacak belki de. İşin içinde pişman olmakta var. Birde daha çok yeniymiş, yaştan dolayı boş gebelik geçirmiştim , bu tür şeyler de olabiliyor
 
Esim ve ben de korunmayi biraktik, akisina birakalim, olursa olur, Allah kismet ederse seviniriz dedik ve kisa sürede hamile kaldim. Bu yilin ocak ayinda hamile oldugumu ögrendik, beynimden vurulmusa döndügümü hatirliyorum (halbuki korunmuyorduk ve hatta olsa fena olmaz diyorduk, neticede ikimiz de cocuk isteyen insanlariz). Buna ragmen ciddi bi depresyona girdim ve ansiyetem nüksetti. Aklimda hep su soru vardi: Ya pisman olursam? Ya sevmezsem anne olmayi? Aldirmayi ben de cok düsündüm, cevremden cok tepki aldim bununla ilgili, esim benim halimi gördükce en son bana birakti karari. Yine de hep ikilemde kaldim ve kürtaj olursam bunun vicdan azabiyla ilerde nasil yasarim diye düsünüp cesaret edemedim. Bu durum tam 3 ay sürdü ve ilk trimester‘in bitmesiyle birden yeniden dogmus gibi oldum. Orda anladim ki hormonlarin ciddi etkisi vardi üzerimde. Ondan sonra yavas yavas alistim annelik fikrine, yine de hep acabalar geliyordu aklima yalan yok. Minnak oglum 1 ay önce dogdu 🍼👼. O gün bugündür hayatimiz tepetaklak oldu 😅 uykusuz geceler vs. AMAAAA bildigim tek birsey var: Bu sevgi essiz bir sevgi ve evladimi dünyadaki hicbir erkege degismem. Annelik tam bir delilik hali, buna ragmen dünyanin en essiz ve güzel duygusu.
Nacizane tavsiyem: Sirf esin yüzünden kendini kürtaj olmaya mecbur hissetme. Ilerde esin olmayabilir ama bir minnosun olur seni hayata baglayan. Bunu unutma derim.
 
38 yaşında hamile kaldım ben de önce istemiyordum hamileyken çok ağladım. Aslında bebek istiyorduk ama hamile kalınca yaşayacağım zorlukları düşünmeye başladım. Bir duzenim vardı çalışıyordum rahattım nasıl olacak diye çok düşündüm. Ta ki bebegimi kucağıma verdikleri an bütün soru işaretleri kayboldu. Yaşım ileri olduğu için bir çok risk olduğunun farkındaydim. Ayrıca enerjinin bebegimi büyütmeye yetmeyeceğini düşünüyordum. Ama öyle olmadı şuan ona duyduğum sevgi ve onun varlığı benim bir 10 yaş gençleştirdi. Siz de bebeğinizi kucağınıza aldığınızda bu soru işaretlerinin kurtulacaksınız ama sızım tek çözmenizi gereken ve zorlanacaginiz kısım eşinizin bu ebeveynleri kabul etmeyeceği durumda yukunuzun biraz daha agirlasacagi. Ki ben eşinizin de baba olmaya adapte olabileceğine inanıyorum.
 
Esim ve ben de korunmayi biraktik, akisina birakalim, olursa olur, Allah kismet ederse seviniriz dedik ve kisa sürede hamile kaldim. Bu yilin ocak ayinda hamile oldugumu ögrendik, beynimden vurulmusa döndügümü hatirliyorum (halbuki korunmuyorduk ve hatta olsa fena olmaz diyorduk, neticede ikimiz de cocuk isteyen insanlariz). Buna ragmen ciddi bi depresyona girdim ve ansiyetem nüksetti. Aklimda hep su soru vardi: Ya pisman olursam? Ya sevmezsem anne olmayi? Aldirmayi ben de cok düsündüm, cevremden cok tepki aldim bununla ilgili, esim benim halimi gördükce en son bana birakti karari. Yine de hep ikilemde kaldim ve kürtaj olursam bunun vicdan azabiyla ilerde nasil yasarim diye düsünüp cesaret edemedim. Bu durum tam 3 ay sürdü ve ilk trimester‘in bitmesiyle birden yeniden dogmus gibi oldum. Orda anladim ki hormonlarin ciddi etkisi vardi üzerimde. Ondan sonra yavas yavas alistim annelik fikrine, yine de hep acabalar geliyordu aklima yalan yok. Minnak oglum 1 ay önce dogdu 🍼👼. O gün bugündür hayatimiz tepetaklak oldu 😅 uykusuz geceler vs. AMAAAA bildigim tek birsey var: Bu sevgi essiz bir sevgi ve evladimi dünyadaki hicbir erkege degismem. Annelik tam bir delilik hali, buna ragmen dünyanin en essiz ve güzel duygusu.
Nacizane tavsiyem: Sirf esin yüzünden kendini kürtaj olmaya mecbur hissetme. Ilerde esin olmayabilir ama bir minnosun olur seni hayata baglayan. Bunu unutma derim.
Çok güzel ifade etmessiniz duygularınızı. Aynı şeyleri yasadim sizinle. Umarım konu sahibi de bu sevgiyi tatma şerefine nail olur. ☺️
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X