Galiba deliriyorum 😔

Benim kiz becerebilse tavana tirmanacak potansiyelde. Enerjisini sadece kuzenleriyle atabildigini farkettim. Biz ev isi, camasir vs derken tam olarak cocuklarin enerjisini atabileceği oyunlar oynayamiyoruz. Cocuklar birbirleriyle kesintisiz oyun oynadiklari icin daha faydali oluyor. O yuzden ikizleri yarim gun olan kreslere yollayabilirsiniz bence. Kendinize vakit ayiracak alan açmış olursunuz.
 
Tıpkı ben .. mükemmelliyetçi olmak iğrenç birşey salanlara özenip eve gelip bende salıcam diyorsunuz yapamıyor iyice deliriyorsunuz 2 tane de bende var kendimi suçlayıp duruyorum dışarı çıkamadılar onu yapamadık bunu edemedik .. igrenc bir donemde doğdular gercekten 2 aydir zaten gormedigimmz varyant kalmadi hal boyle olunca parka goturmeye bile korkuyorum allah sabirlar versin tüm annelere bazı şeyleri insan basina gelmeden anlayamiyor
 
Bakamayacaksan neden 3 çocuk yaptıncılar gelmeden yazayım bence yazıp rahatlayarak iyi yapmışsınız oh 😂 ben bazen tek çocukla bile bunları hissediyorum.
 
Kolaylıklar diliyorum bir cocukla bile dedikleriniz yaşanıyor bazen annelere git gel oluyor maalesef. Üç çocuk ve ilgili anne olma çabası daha cok yoruyor. Cocuklu evde herşey tam olmuyor ya yemek yapamıyorsun ya temizlik yapamıyorsun. Ya da ikisini de yapıyorsun ama çocukla verimli vakit geciremiyorsun..
Ama her türlü kendimizi unutuyoruz. Birde yardımcı olcak kimse yoksa.. En son eşime yalvardım tek başıma sinemaya gitmek için, 20 gün geçti gitcem inşallah ikinci doğmadan 😂
 
Merhaba hanımlar.
Artık cidden delirmeye basladigimi düşünüyorum 😭 üç çocuğum var ve onlarla ilgilenmekten, sürekli onlar için birşeyler yapmaya calismaktan, ama buna yanasmadiklari için ikna çabalarında bulunmaktan, bazen de ne halleri varsa görsünler modunda olmaya çalışıp bunu da becerememekten, WC ye bile tek başıma girememekten, bı bulaşık yerleştirirken, yemek yaparken topluca yapıyor olmaktan, kendime vakit ayırmak (tek başıma yemek yapmak, ev toplamak gibi bir vakit ayırmadan bahsediyorum) için çocukları tv başına oturuyor olmaktan, bunun psikolojik baskısından (ay çocuklar çok tv izledi gibi düşünmekten) yildim, bıktım bunaldim.

Büyük çocuğun teknolojiye yapışık yaşamak istemesinden, engel olup yerine birşeyler koymaya çalışırken "istemiyorum,istemiyorum ben gelmiycem, ben yapmiycam "deyip sürekli memnuniyetsizliginden,( sonrasında istisnasız her seferinde anne iyi getirdin/yaptık/izledik demesinden) kitap okumamasından, dersi bin bir dil dökünce yapmasından biktiiiiiimmmmmmmm,

Sürekli anne anne anne diyen (şu anda bile) ikizleri oyalamaya çalışmaktan, etkinlik yapmaya calismaktan ama bu etkinliklere ikizlerden birinin asla yanasmamasindan hatta sabote etmesinden yoruldum. Artık içimdeki etkinlik yapma motivasyonun kaybolmasindan, Üstümde anneliğin, çocuk yetiştirmenin, veli olmanin, uzman görüşlerinin, teknoloji zararından bahseden bilmislerin, ev sorumluluğunun, iş sorumlulugunun bütün baskısından bıktım bıktım biktim!!!!! Sürekli bağıran, ağlayan, manyak birine dönüştüm.

Tamam kimseye sormadım bu çocukları yaparken. Hatta ilk çocuktan sonra 6 yıl ara vermemin en büyük sebebi tam olarak sorumluluk alabileceğim dönem bebek dusunmek istiyor olmamdi. İkiz olmasi içinde bi dünya dua ettim. İlk cocugum çok yalnız büyüdü diye. Dualarım kabul oldu, ikizlerim oldu, 3 yaşına geldiler, sagliklilar, huzurluyuz, imkanlarımız var, ama çok çocuğun bu kadar üstümde baskı olacağı aklıma gelmemişti. İşin ev işi, temizlik, çalışıyor olduğum kısmı vs değil dert ettiğim. Eşim bile elinden geldiğinden fazlasını yapıyor özellikle son bir yıldır. Muhtemelen oda deliriyor olduğumu goruyor. Ya da ben mi büyütüyorum durumlari. Nankörlük mu bu.

Delirmek üzereyim. Ve burada da delirmek üzere olan insanlari daha da delirtmek için yorum yapmaya bayilanlarin var olduğunu da çok iyi biliyorum. Belki de ilerde dönüp aaa bak böyle dertlerim varmış demek niyetim bilemiyorum. Ya da, demek ki böyle böyle delirdim derim emin değilim.
kreşe gitmiyorlar mı?
 
Merhaba hanımlar.
Artık cidden delirmeye basladigimi düşünüyorum 😭 üç çocuğum var ve onlarla ilgilenmekten, sürekli onlar için birşeyler yapmaya calismaktan, ama buna yanasmadiklari için ikna çabalarında bulunmaktan, bazen de ne halleri varsa görsünler modunda olmaya çalışıp bunu da becerememekten, WC ye bile tek başıma girememekten, bı bulaşık yerleştirirken, yemek yaparken topluca yapıyor olmaktan, kendime vakit ayırmak (tek başıma yemek yapmak, ev toplamak gibi bir vakit ayırmadan bahsediyorum) için çocukları tv başına oturuyor olmaktan, bunun psikolojik baskısından (ay çocuklar çok tv izledi gibi düşünmekten) yildim, bıktım bunaldim.

Büyük çocuğun teknolojiye yapışık yaşamak istemesinden, engel olup yerine birşeyler koymaya çalışırken "istemiyorum,istemiyorum ben gelmiycem, ben yapmiycam "deyip sürekli memnuniyetsizliginden,( sonrasında istisnasız her seferinde anne iyi getirdin/yaptık/izledik demesinden) kitap okumamasından, dersi bin bir dil dökünce yapmasından biktiiiiiimmmmmmmm,

Sürekli anne anne anne diyen (şu anda bile) ikizleri oyalamaya çalışmaktan, etkinlik yapmaya calismaktan ama bu etkinliklere ikizlerden birinin asla yanasmamasindan hatta sabote etmesinden yoruldum. Artık içimdeki etkinlik yapma motivasyonun kaybolmasindan, Üstümde anneliğin, çocuk yetiştirmenin, veli olmanin, uzman görüşlerinin, teknoloji zararından bahseden bilmislerin, ev sorumluluğunun, iş sorumlulugunun bütün baskısından bıktım bıktım biktim!!!!! Sürekli bağıran, ağlayan, manyak birine dönüştüm.

Tamam kimseye sormadım bu çocukları yaparken. Hatta ilk çocuktan sonra 6 yıl ara vermemin en büyük sebebi tam olarak sorumluluk alabileceğim dönem bebek dusunmek istiyor olmamdi. İkiz olmasi içinde bi dünya dua ettim. İlk cocugum çok yalnız büyüdü diye. Dualarım kabul oldu, ikizlerim oldu, 3 yaşına geldiler, sagliklilar, huzurluyuz, imkanlarımız var, ama çok çocuğun bu kadar üstümde baskı olacağı aklıma gelmemişti. İşin ev işi, temizlik, çalışıyor olduğum kısmı vs değil dert ettiğim. Eşim bile elinden geldiğinden fazlasını yapıyor özellikle son bir yıldır. Muhtemelen oda deliriyor olduğumu goruyor. Ya da ben mi büyütüyorum durumlari. Nankörlük mu bu.

Delirmek üzereyim. Ve burada da delirmek üzere olan insanlari daha da delirtmek için yorum yapmaya bayilanlarin var olduğunu da çok iyi biliyorum. Belki de ilerde dönüp aaa bak böyle dertlerim varmış demek niyetim bilemiyorum. Ya da, demek ki böyle böyle delirdim derim emin değilim.
Allah sabır versin ikiz çocuk çok zor ama giydirmesi çok güzel çok tatli oluyorlar.🥹
 
Merhaba hanımlar.
Artık cidden delirmeye basladigimi düşünüyorum 😭 üç çocuğum var ve onlarla ilgilenmekten, sürekli onlar için birşeyler yapmaya calismaktan, ama buna yanasmadiklari için ikna çabalarında bulunmaktan, bazen de ne halleri varsa görsünler modunda olmaya çalışıp bunu da becerememekten, WC ye bile tek başıma girememekten, bı bulaşık yerleştirirken, yemek yaparken topluca yapıyor olmaktan, kendime vakit ayırmak (tek başıma yemek yapmak, ev toplamak gibi bir vakit ayırmadan bahsediyorum) için çocukları tv başına oturuyor olmaktan, bunun psikolojik baskısından (ay çocuklar çok tv izledi gibi düşünmekten) yildim, bıktım bunaldim.

Büyük çocuğun teknolojiye yapışık yaşamak istemesinden, engel olup yerine birşeyler koymaya çalışırken "istemiyorum,istemiyorum ben gelmiycem, ben yapmiycam "deyip sürekli memnuniyetsizliginden,( sonrasında istisnasız her seferinde anne iyi getirdin/yaptık/izledik demesinden) kitap okumamasından, dersi bin bir dil dökünce yapmasından biktiiiiiimmmmmmmm,

Sürekli anne anne anne diyen (şu anda bile) ikizleri oyalamaya çalışmaktan, etkinlik yapmaya calismaktan ama bu etkinliklere ikizlerden birinin asla yanasmamasindan hatta sabote etmesinden yoruldum. Artık içimdeki etkinlik yapma motivasyonun kaybolmasindan, Üstümde anneliğin, çocuk yetiştirmenin, veli olmanin, uzman görüşlerinin, teknoloji zararından bahseden bilmislerin, ev sorumluluğunun, iş sorumlulugunun bütün baskısından bıktım bıktım biktim!!!!! Sürekli bağıran, ağlayan, manyak birine dönüştüm.

Tamam kimseye sormadım bu çocukları yaparken. Hatta ilk çocuktan sonra 6 yıl ara vermemin en büyük sebebi tam olarak sorumluluk alabileceğim dönem bebek dusunmek istiyor olmamdi. İkiz olmasi içinde bi dünya dua ettim. İlk cocugum çok yalnız büyüdü diye. Dualarım kabul oldu, ikizlerim oldu, 3 yaşına geldiler, sagliklilar, huzurluyuz, imkanlarımız var, ama çok çocuğun bu kadar üstümde baskı olacağı aklıma gelmemişti. İşin ev işi, temizlik, çalışıyor olduğum kısmı vs değil dert ettiğim. Eşim bile elinden geldiğinden fazlasını yapıyor özellikle son bir yıldır. Muhtemelen oda deliriyor olduğumu goruyor. Ya da ben mi büyütüyorum durumlari. Nankörlük mu bu.

Delirmek üzereyim. Ve burada da delirmek üzere olan insanlari daha da delirtmek için yorum yapmaya bayilanlarin var olduğunu da çok iyi biliyorum. Belki de ilerde dönüp aaa bak böyle dertlerim varmış demek niyetim bilemiyorum. Ya da, demek ki böyle böyle delirdim derim emin değilim.
Benim bir cocugum var. 4.5 yasinda. Her konuda ikna etmeye calismaktan ben de yoruldum. Beni en zorlayani bu. Yemek yemek icin, tuvalete gitmek icin, ellerini yikamasi icin, ellerini yikarken tum sabunlugu bosaltmamasi icin, banyodan cikmasi icin, her ama her sey icin ikna etmem gerekiyor. Bazen sabrim kalmiyor, deliriyorum. Ben antidepresan kullaniyorum. Bu donem baska sekil gecmeyecek yoksa. Sabah ben ise yetismeye calisirken yok onu giymeyecegim, bunu giymeyecegim diye tuttururken baska sekil akil sagligimi koruyamayacagim.
 
Hiçbirimiz mükemmel değiliz. Bırakın kendi kendilerine oynamayı da öğrensinler. Çocukların enerjilerini ekranlar bastırıyor. Birincide istemiyorum der ikincide istemiyorum der ama sonra kabullenmek zorunda kalırlar. Benim de 3 tane 6 yaşa girecek büyük, ortancam 23 aylık. 3.de 3 aylık olacak. Ben ekransız büyütüyorum. Durmadıklarında gidip ekran açmıyorum. Koltukta masada zıplıyorlar. Bakıyorum ki cidden enerjileri çok, bulgur ayıklatıyorum, fasulye kestiriyorum. En tükendiğim yerde hadi dışarı diyip yağmurluklarını giydiriyorum. Çamurda yağmurda yuvarlanın kendinizi paralayın deyip atıyorum ikisini. Öyle yoruluyorlar ki. Eve gelip duş alıp direk yatağa. Oh hem onlar eğleniyor öğreniyor hem de erken yattıklarında bana vakit kalıyor. Akşam ortalık toplama vs varsa 1-2 saatte yapıp dinleniyorum. Eşim de sabahları parka götürür bir kaç saat. Gerçi zaten sizinkiler hep okul zamanındalar. Benim tek büyük okula gidiyor.
Dedğim park yöntemi çok iyi. Ve beraber konuşmak muhabbet etmek. Mesela ben şu an kahve içip yazıyorum. Bebişim uyuyor. Diğerleri koridorda biri çoban köpeği olmuş diğeri kuzu oynuyorlar. Ben de çoban olarak kuzuyu köpeğe emanet etmiş dinleniyorum hahahahaahahahahahahaah
 
Benim bir cocugum var. 4.5 yasinda. Her konuda ikna etmeye calismaktan ben de yoruldum. Beni en zorlayani bu. Yemek yemek icin, tuvalete gitmek icin, ellerini yikamasi icin, ellerini yikarken tum sabunlugu bosaltmamasi icin, banyodan cikmasi icin, her ama her sey icin ikna etmem gerekiyor. Bazen sabrim kalmiyor, deliriyorum. Ben antidepresan kullaniyorum. Bu donem baska sekil gecmeyecek yoksa. Sabah ben ise yetismeye calisirken yok onu giymeyecegim, bunu giymeyecegim diye tuttururken baska sekil akil sagligimi koruyamayacagim.
Selam ben bunu oğluma özel sabun almakla çözdüm tavsiye ederim :) ona bir sabun aldım üstüne de X’in sabunudur yazdım. Asla elini yıkamadan çıkmaz. Sabununu güzelce yerine koyar. Önceden o da yıkamak istemiyordu. Ama ona ait olunca asla yıkamadan çıkmıyor. Banyoyu çok seviyorlar cidden. Ama arada küvet varsa doldurup enerjilerini boşaltmalarını sağlayınca işe yarıyor.
Her şeye canım cicim olmaz kurallar ve sınırlar konusunda. Mesela uymadı gereken bir kural var ve yapmıyorsa koltuk altından kucağıma alıp yapacağı şeye götürüp telefondan süre açıyorum. Aksi takdirde en sevdiği oyuncağından 1 ay ayrı kalacak.
Kurallarda net olursak onlar için de iyi olur.
Çocuk büyütmek çok zor çok
 
Bazen hayat üzerinize üzerinize gelir üstelik 3 çocuk ile ilgilenmek çok zordur bir durun dinlenin soluk alın hatta her gün mutlaka 40 dk yürüyüşe çıkın sabırlar diliyorum iyi bir annesiniz belli ki aktivite yapıyorsunuz çocuğunuz TV ye bağımlı mı oluyor diye düşünüp bunu dert ediyorsunuz mutlaka çocuklara aktivite edinmelerini sağlayın bunda siz olmayın büyüğü kaç yaşında bilmiyorum ama siz olmayından kastım da şu siz uzaktan izleyin önlerine aktivite koyun 1 saat süre koyun ve siz kenarda bir terapi saati yapın kendinize uzaktan da izleyin onları
 
X