Birbirimize güveniriz. Mesela eşimin bi arkadaşı vardır çokta severim. Bi keresinde karşılaştık dışarıda. Oturduk birer çay içtik. Eşimede msj attım. X'le karşılaştık çay içiyoruz dedim. Çünkü nişanlılıktan beri tanırız birbirimizi. Eşime doğum günü filan bile ayarlamıştık birlikte. Ama bu demek değilki onunla başbaşa gidip ev bakayım laçka davranayım.
Zaten kabahatin büyüğü eşimde. Banada her konuşmamızda gel bizde kal derler. Ben rahat edemiyorum kendi evim dışında deyip konuyu kapatırım. Eşim saf o deyip geçiştirdikçe o kurnaz kurnaz herşeyi didikliyor.
Bana telefonu açması, eşim bi yere giderken peşine takılıp orda eşimle başbaşa oturması filan hepsi şu an üst üste öyle garip geliyorki. Eşim tavrını koysa bi daha yapamaz. Zaten bi daha öyle bi ortam bulma fırsatıda vermiycem o da ayrı tabi.
Yıllarca kv yanında yaşamış. Hep kıt kanaat geçinmiş. Çok iyi niyetliymişte ses etmemiş. Kocasıyla hiç dışarı çıkmazmışta bilmem neymiş. Bana kalırsada hiç saf değil çok güzel saf numarası yapıyor ama. Dediğiniz gibi esas saf olan benim eşim. Herkes iyi niyetli sanıyor.
Telefon olayındada o cahil neyin nereye gittiğini bilmeden yapıyor diye savundu bana.
Hamileyken bana da ne hisler gelip gidiyordu:))
Tabi canım. Çok saf. Benim aklımın ucundan geçmez kartını verince hesabını kontrol etmek. Ben kötü düşünüyormuşum o cahilmiş düşünemiyormuş.
Aslında hamile kalmadan öncede gözüme batıyordu. Ama son yaşanan eşimin peşine takılıp çay içme, birde başbaşa gidip ev bakma sinirlerimi tavan yaptı. Akşam olsaydı bi,etraflıca konuşcam.
Bekarken bile bu düzen böyleymiş. Herkes halinden çok memnun. Ben hayret ediyorum. Görüyorum ki sadece ben değil herkes şaşırıyor. İlk tanıştık bunlar başladılar eşimi övmeye biz x'e çok güveniriz, bizim evimiz onun evi, istediği zaman gelir kalır bilmem ne. Eşimi sevmeleri birazda maddiyata dayalı bana kalırsa. Eli açıktır eşim. Maddi olarakta suistimal ettiklerinin çok farkındayım. Kökten çözücem meseleyi akşam.
Ben tanıdığımda bu böyle gelişmiş bi alışkanlıktı, engel olamadım defalarca konuşsamda. Para muhabbeti ilk gözüme batandı, telefon açma olayı iyice içimi kemirdi.Dünde eşime gidip ev göstermiş olması son damla oldu. Akşam kesinlikle konuşcam uzun uzadıya. Kadına ses etmiycem, eşine söz dinletemiyor bana laf söylüyor olur, yada beni kıskanıyor der kendini iyice önemser diye düşünüyorum. Ama eşim ciddi ciddi bi konuşmayı çoktan haketmiş. Ben alttan almışım.
Kesinlikle evet. Yani ne bileyim elin evi insan kardeşi olsa o kadar sıklıkla gidip kalmaya çekinir. Gerek var mı bu kadar samimiyet kurmaya? Bilemiyorum ama dediğim gibi ben mesela bu durumu tolere edemezdim bana uygun bir durum değil. Eşin üstünden sen konuşmayı yap
Maddi olarak yardım ediyorsa zaten bu düşkünlüğün sebebi ondandır başka birşey aramaya gerek yok altında.çocuk olunca bu kadar gidip kalamaz zaten.sizde dersiniz beni çocukla yalnız bırakma diye.konuşurken bunlarıda ekleyin.
Bence emir verir gibi sert dille uyarmayın. Daha ılımlı yaklaşarak gitmesini istemediginizi soyleyin. Bu durumdan rahatsız olduğunuzu, ayni durumda o olsa nasil hissedeceginden yola çıkarak kendinizi anlatın. Zira sert yaparsaniz o da ters tepki verebilir ve is çıkmaza girerse daha büyük sorunlar olabilir Allah korusun.
