Ben kimsenin kusursuz olduguna inanmam. Ortada siddet, saygisizlik, aldatma gibi extrem durumlar yoksa da ufak tefek seyleriyle insanlar birbirini sevip kabul edebiliyor olmali. Herkesin iliski yasama anlayisi, beklentisi, hoslandigi seyler farklidir. Bu tip durumlar ve ya bu dozda farkli farkli meseleler her evlilikte vardir diye dusunuyorum hicbir evlilik kusursuz degil. Ancak olayin kilit noktasi şu ki; seviyorsan gözüne pekte dert gibi gorunmez, sevmiyorsan da batar bu gibi seyler biktirir insani. Eskiler cocuk icin falan der katlanirmis degil bunlara cok daha kotu seylere ki asla dpgry bulmuyorum onu da ama su anda da artik evlenmekte, bosanmakta cerez yemek gibi geliyor insanlara arada olan cocuklara oluyor bunu da dogru bulmuyorum. Cunku olaylar bosanmayla bitmiyor, ayriliklardan sonra genelde birde ebeveynlerin cocuklari daha minicikken baska maceralara, iliskilere atilma derdi basliyor, annenin ve babanin yoklugundan kaynakli cocuk icin ihtiyaclarin karsilanamamasi durumlari yasaniyor. Bir cocugu annesinden ya da babasindan ayri yasatma karari ne kadar basit geliyor insanlara. Bu cok degerlidir, aile kurumu toplumsal olarakta hayati onem tasir. Kimse mutsuz oldugu bir hayati yasamak zorunda degil anliyorum ama cocuk dunyaya getiriyorsak onceliklerimiz ay sıkıldim, ay bunaldım demekten cok cocugumuzu nasil daha verimli ve mutlu buyuturuz olmali, sonrada kendi mutlulugumuz tabiki de. Sadece duygu yetmez birazda mantik lazim.. Baslarkende, bitirirkende. Bence zihninizi bosaltip biraz rahatlayin karar verirken de sureci uzun vadeli dusunerek karar verin. Sevmediginiz icin, dayanamadiginiz icin ayrilmak istiyorsaniz anlarim ama sevipte obsesifliginden biktiginiz icinse bence bu hizlica alinacak bir karar olmamali.
