- 2 Mart 2012
- 24.007
- 55.974
Gördüğünüz gibi eşiniz maalesef hem vicdansız hem nankör.Evet biraz önce tartıştık bu konu yüzünden. Dün konuşamadık kendimi iyi hissetmiyordum. Bu sabah ısrarla ne olduğunu sordu bende sakin bir şekilde biraz da siz ilgilenin ben yoruldum sıkıldım artık dedim. Aldığım tepki tam da beklediğim gibiydi. Herşeyde anlayışlı bi koca bu konuda asla beni anlamayacak bi kez daha anladım. Bana verdiği cevap " tamam sen yorulma ben yorulurum söylicem bidaha senden bişey istemicek ben işimi bırakır gelir yaparım. Ben çalışıyorum abim çalışıyor eşi çalışıyor sen evdesin diye senden istiyoruz. Bundan sonra kimse bişey istemicek senden."
Ben de çalışmıyorum diye herşey bana mı kalmak zorunda dedim. Ki çalışmamam konusunda kendisi de desteklerdi. Ofise gitmek için hazırlandım bende gelicem dedim. Yine verdiği cevap " durma evde dün bişey istedi ya tesadüf olur bugün de ister" çok nadiren olan bişeymiş gibi benim artık annesinin anlattığı aynı şeylerden sıkılmış olduğumu sürekli arkadaşlarının yatalak eşinden hayırsız evlatlarından bahsetmesinden sürekli bir nasihat dinlemekten sıkılmamı asla anlamayacak gibi. "ben bu konuda bana yardım ediyosun diye hep seni onure etmiyomuyum teşekkür etmiyomuyum allah razı olsun demiyomuyum" dedi. Ben de artık teşekkür istemediğimi söyledim. "Hayatta herkes yalnızmış onu anladım ben " dedi. Bende evet benim gibi dedim. Baksana içimden geçen en ufak bişeyi söylediğimde bile aldığım tepkiyi görüyorum dedim. "Tamam bugüne kadar yaptıkların için teşekkürler bundan sonra yapmazsın" dedi ve gitti.
Sizi anlamak yerine suçlamış. Size bugüne kadar yaptıkları için teşekkür etmek yerine, bırak biz yaparız demiş.
İnsanoğlu böyledir işte. 40 yıl sırtınızda taşırsınız, bir gün of dersiniz sizden kötüsü olmaz.
Önemli olan bundan sonra sizin ne yapacağınız. Bu psikolojik baskıya boyun eğmek mi, kararlı durmak mı?