Evli insanların çoğu neden mutsuz?

Tabiki insan üzülüyor, ama üzüldüğümüz nedir en önemlisi o . Neden evlilik ile ilgili bu kadar hayaliniz vardi ? Hangi hayalleriniz yıkıldı? Karşınızdaki insanın bu hayallerin de aslında hayal kahramanı gibi olmasını mı beklediniz? Kalbinizi ezen şey nedir , mutsuz olduğunuz bir evliliğin bitmesi mi ? Böyle olmak zorunda değildi ama aslında hiç birsey olmak zorunda değildi. Ne peri masalı olmak zorundaydı, ne Karşınızdaki size iyi davranmak zorundaydı ne de evlilik muhteşem olmak zorundaydı. Evlilikle ilgili sizin gibi hayalleri olan kadınlara çok zor geliyor boşanmak. Hala sanki aman bir maaş kartı yüzünden bitti evlilik, aman ailesi yüzünden bitti diye üzülüyorsunuz sanki sihirli değnek olsa ve bu sorunlar ortadan kalksa evlilik çok ama çok iyi olacakmış gibi . SiE soyleyim olmicakti. Karşınızdaki insan bunları bilerek ve isteyerek yaptı, ortada bir yanlış anlama yok. Evlilik bitti evet ama sizin mutlu olmadığınız bir evlilik zaten size peri masalı degil , cehennem azabı olurdu.
 
Herkes mutlu olmak için evlenmez mi ? Yani evliliğime mutluluk beklentisiyle adım atmış olmam normal değil mi ? Ayrıca eşler eğer geçinmek ve hayatı paylaşmak istiyorsa birbirlerine iyi davranmak zorunda değil midir? Genel olarak hayatta herkes birbirine iyi davranmalıdır ama davranmazlar o ayrı. Sizi anlıyorum karşımdaki insan çıkmadı. Evlilik biraz da kumar oynamak gibiymiş.
 

Valla çevremde de burada da okuduğum gördüğüm kadarıyla kaynana kayınpeder görümce elti bunlardan dolayı boşanılıyor..erkek anneleri gelinleri hiçbir zaman sevmiyorlar e böyle olunca da ister istemez sorunlar başlıyor yüz göz olunuyor seviyeler düşüyor..
En iyisi ya görüşmemek kafanın rahat olması ya da evlenmemek..
Yakın bir arkadaşım nerdeyse 2 sene olucak boşandı bir oğlu var küçük nedeni kaynana..
Kimse boşanmak İçin evlenmez ama o raddeye gelene kadar çok özveri verir kendinden..en sonunda da ne olacaksa olsun der bitirir..
En güzeli evlenmemek mis gibi kafan rahat özgürsün gez toz eğlen
 
Çünkü Türk aile sisteminde bütün yük kadına yüklenmiş. Temizlik, yemek, çamaşır, ütü, bulaşık ve çocukların bakımı hepsi kadında. Erkek yaparsa bir para kazanıyor. Ben anlayışlı, paylaşımcı bir erkek görmedim. Dövmüyorsa, aldatmıyorsa yine buna da şükür diyoruz. Ama hep fedakarlık, hep fedakarlık en sonunda patlama noktasına geliyoruz.
 
Prenses masalları yer etmiş içimize, polyana kadar uçmuşuz hayallermizde.
Büyük hayallerle, insanca şeyler istemişiz.
İnsanca olduğu için, basit olduğu için her şey halledilebilirmiş bizim için.
Evlenince erkek egemenliğiyle savaşmışız, kaynana kişisiyle, üzerimize tonla yük yüklenip, değersizleştirilmişiz bir de!
Haliyle şoktan ne yapıcağımızı bilememiş, yine de oldurmaya çalışmısız.
Bazen güzel sözlerle, bazen bağıra çağıra.
Sınır ihlali yaşamışız ve sonunda da hep biz suçlu olmuşuz.
Artık her erkeğin bir tane insan üstü bir düşüncesizliği, gevşekliği, kısıtlayıcılığı olduğunu düşünüyorum.
Kadın olarak kusursuzuz demiyorum.
Ama bi sapıklık, bi aldatma, bi cimrilik, bi katı kuralcılık, bi ailesine kul köle etme...
E yalnız da hayat geçmez, bi yere kadar yani.
E al birini, vur ötekine durumu varken nasıl olucak?
Kalpsizlik mi tek seçenek?O zamanda ne anlamı var ki?
Öyle içimi döktüm bu başlıkta.
Tek şaşırdığım berbat ötesi evliliği olan kadınların şahaneyiz tablosu çizmesi ve bir şekilde yürütmesi.Mücadelelerine sağlık ne diyeyim
 
Bekarken çook mutlu, kendi düzenlerini kurmuş insanlar tanıyorum ve bende dahilim buna ama o iş öyle olmuyor işte hatta insan mutlu olma hakkımı mı bitirdim acaba diye düşünüyo evlilikte akla, hayale gelmeyen sorunlarla uğraşmak zorunda kalınca.
 
nefret ediyorum artık insanlardan içimdeki insan sevgisi bitti bu yüzden
 
bi yapacakları iş, kadınlarını sevmek onu bile yapamıyorlar.
 
ülkemizde evlenen çiftlerin yeni bir aile kurduğunu erkek ailesi kabullenemiyor bir türlü.Gelini sanki satın almışlar gibi davranıyorlar esir gibi köle gibi sürekli sindirmeye çalışıyorlar. Benim diğer konumu okursanız ne kadar kötü olabileceklerini daha iyi anlayacaksınız. çok üzgünüm çok...
 
Sorun tamamen berbat ana babalar ve berbat yetiştirilen çocukları. Keşke eskiden anlaşamayan çiftler çabucak boşanabilseydi.

Kızların evden kurtulma çabası (haklı olarak, ama yağmurdan kaçarken doluya tutulmaları) ve erken yaşta yapılan evlilikler. Oğlanların annesine bağımlı yetiştirilmesi, kocasından görmediği ilgiyi tamamen oğlundan görmek isteyen anneler, cimri despot babalar ve böyle yetiştirdikleri oğulları. ŞİDDETİN HER TÜRLÜSÜ, buna boyun eğmek. Bu döngüden de çıkamayacağız bence. Hala çocukların çok normal yetiştirildiklerini düşünmüyorum.
 
Eşimi çok sevdiğim halde bazen evlilik çok gereksiz geliyor bir çok sorunda birlikte geliyor evlilikle beraber cünkü neyse ki ben mutluyum ama gene de zor birsey evlilik
Geçenlerde bunu düşündüm. Ya biz birini seviyoruz evleniyoruz. Eğer planlar işlerse, ömür boyu onunla beraber olacağımızı düşünürsek; çok korkutucu değil mi? bir gün sıkılır mıyız? Eşimiz bizden sıkılır mı? Her gün ama her gün aynı insan, aynı hayat, aynı muhabbetler. Umarım becerebiliriz.
 
Son düzenleme:
Sevdiğimiz için kendi kişiliğimizden ödün veriyoruz gözümüz kör oluyo herşeyin üstesinden gelebiliriz sanıyoruz sonuç bu
 
Eşimin ailesi de bana yaptı hatta hamileyken (8 aylıkken) kanamam geldi anasının yüzünden şimdi meme kanseri en sevdiği geliniyim iki ayağı birden çukurda tabi vicdan yapıyor az yapmadılar bana kocasıyla neyse canım en güzeli restini çekeceksin o kadar
 
Bizde onlarda sıkılabilir valla hayat çok değişik bugün bayıldığıma yarın gözümün ucuyla bakmiyorum ama eşime baya düşkünümdür öyle olmasına rağmen sıkıldığım oluyor evlilikten aslinda hiç evliliğe uygun bir insan degilim
 
Bibibella hanım bana da bir akıl verseniz boşanma sürecindeyim ama çok toy hissediyorum resti çektim ama canım çok acıyor sanırım ben hiç politik davranamıyorum.
 
Zaten boşanma sürecindeyiz. Çok acı verici
 
Böyle insanlar acı çeke çeke ölemesin diyorum
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…