- Konu Sahibi siyah_zeytin11
-
- #81
Sizin bir aşağınızdaki konu şuan ‘yeni evliyim boşanma derecesine geldim’ yani herşeyin hayırlısı herkes evlenecek diye bir kural yok
Sizin bir aşağınızdaki konu şuan ‘yeni evliyim boşanma derecesine geldim’ yani herşeyin hayırlısı herkes evlenecek diye bir kural yokHerkese merhabalar. Ben 34 yaşındayım ve bekarım. Daha önce bir ciddi görüşmem olmuştu fakat tam nişan olayından önce bazı sıkıntılar çıktı ve olmadı. Hemşire olduğum için ilk atamam doğuya çıkmıştı ve yıllarca doğuda kaldım. Bir kaç şehir değiştirdim ve en sonunda İstanbul’a atamamı yaptırdım. Şimdi yıllarca yalnız yaşadıktan sonra tekrar ailemle yaşamaya başladım. İşin gerçeği biraz zorlanıyorum. Ailem kesinlikle baskıcı bir aile değil fakat o kadar sessizliğe de alışmışım ki onların ayak seslerine bile uykudan uyanıyorum. Etrafımda evlenmediğimi ima eden, yüzüme vuran kimse de yok açıkcası. Fakat ben kendi evim olsun istiyorum, dertleşebileceğim biri olsun istiyorum. Anne olmak istiyorum. 34 yaşındayım ne zaman tanışacağım da ne zaman evlenip çocuk yapacağım diyorum. Canım sıkılıyor kızlar anlayacağınız. Bana biraz fikir verir misiniz?
Tabiki anlıyorum. Allah o arkadaşların yardımcısı olsun. Ama benim de gördüğüm çok mutlu huzurlu evlilikler de var. Keşke bana da nasip olsa dediğim evlilikler. İnsan imreniyor işte ne bileyim.Sizin bir aşağınızdaki konu şuan ‘yeni evliyim boşanma derecesine geldim’ yani herşeyin hayırlısı herkes evlenecek diye bir kural yok
Umarım ikimiz için de iyi birileri olur.Ayni frekanstayiz. Cocuk sahibi olma konusunda benim de tereddutlerim var ama hayatima renk katacak duzgun bir yoldasa hayir demem.
Umarım ikimiz için de iyi birileri olur.
Artık millet sosyal medyadan tanışıyor.
Acaba bizde mi denesek. Vesile bu olur mu olur belki..
Ama işte nasıl güveneceksin ben o konuda erkeklere güvenemiyorum.
Yanliz yasadiktan sonra tekrar aileyle yasamak zor gelir.Herkese merhabalar. Ben 34 yaşındayım ve bekarım. Daha önce bir ciddi görüşmem olmuştu fakat tam nişan olayından önce bazı sıkıntılar çıktı ve olmadı. Hemşire olduğum için ilk atamam doğuya çıkmıştı ve yıllarca doğuda kaldım. Bir kaç şehir değiştirdim ve en sonunda İstanbul’a atamamı yaptırdım. Şimdi yıllarca yalnız yaşadıktan sonra tekrar ailemle yaşamaya başladım. İşin gerçeği biraz zorlanıyorum. Ailem kesinlikle baskıcı bir aile değil fakat o kadar sessizliğe de alışmışım ki onların ayak seslerine bile uykudan uyanıyorum. Etrafımda evlenmediğimi ima eden, yüzüme vuran kimse de yok açıkcası. Fakat ben kendi evim olsun istiyorum, dertleşebileceğim biri olsun istiyorum. Anne olmak istiyorum. 34 yaşındayım ne zaman tanışacağım da ne zaman evlenip çocuk yapacağım diyorum. Canım sıkılıyor kızlar anlayacağınız. Bana biraz fikir verir misiniz?
ne kadar moral verici pozitif bir mesaj dilerim çok mutlu olun eşinizle yuvanıza hiç keder uğramasın böyle yapıcı mesajlara çok ihtiyacımız var ben konu sahibiyle aynı yaşlardayım ve bekarım insanın morale çok ihtiyacı oluyor...siz nasıl tanıştınız eşinizle mutluluğunuz daim olsun inşCanım sen istediğin kadar tanış konuş ara tara ne yaparsan yap tamamen nasip işi ben 34 yasında evlendim kurslar mı demezsin üniversitemi demezsin çevrem ailem bunların hepsi boş dağın altınada saklansan nasibin seni bulur merak etme anlıyorum seni acınası bakışlar evlenenlerin sanki büyük bir marifetmiş gibi seni hor görmeleri coluk çocuğa karışmaları yalnızlık vs aileme kıyamıyorum falan onu geçeceksin çünkü annen baban belli bir yaştadırlar emin ol senin için üzülüyordur ve bir ayrılık var ama sen evlenir gidersin ama onlar vakti gelince vefat ederler onun için kendi hayatına bakmaya mecbursun sen evlenince çoluk çocuğa karısınca onlarda mutlu olur
33 yaşında bekar biri olarak bende burdayımKarşıma uygun biri çıkmadı.Nasip gelir bulur diye düşünüyorum.
Bana da gelmiyor.Umarim... ❤
Sosyal medya olayi hic cazip gelmiyor bana. Akisina birakiyorum, hic cabam yok bu konuda. Her gece dileklerimi semaya yolluyorum ve sabirla bekliyorum.
Olursa olur, olmazsa da yapacak bir sey yok. Hayat her sekilde cok guzel.
Kısmet canım.hic umudunu kaybetme ama hayatının odağına da koyma..çok yakın arkadaşım 35 yaşında evlendi (benden ⁴ sene sonra) hemen 3 ay sonra hamile kaldı.kizi 1 yaşında:) çok da mutlu maşallah.ben evlendim o tedavi senin bu tedavi benim koşmaya başladım bebek icin:) oğlum arkadaşın kızından 9 ay falan büyük..dusun 4 yıllık evliydim ben oğlum oldugunda.belli olmaz bu isler.Hiç şansım yok mu şimdi?!
Bana da gelmiyor.
Hele burada normal hayatta sevgili olunan erkeklerin bile türlü türlü foyaları çıkarken iyice korktum.
Güvenim yok insanlara artık.
Umarım Allah bizi kıymetimizi bilecek insanlarla karşılaştırır.
Herkesin bi nasibi vardir elbet zamanini Rabbim bilir bu kadar kaygilanma bence kendine bi hayat kur olursa da olmasa da kendi ayaklarinin uzerinde durmalisin.Herkese merhabalar. Ben 34 yaşındayım ve bekarım. Daha önce bir ciddi görüşmem olmuştu fakat tam nişan olayından önce bazı sıkıntılar çıktı ve olmadı. Hemşire olduğum için ilk atamam doğuya çıkmıştı ve yıllarca doğuda kaldım. Bir kaç şehir değiştirdim ve en sonunda İstanbul’a atamamı yaptırdım. Şimdi yıllarca yalnız yaşadıktan sonra tekrar ailemle yaşamaya başladım. İşin gerçeği biraz zorlanıyorum. Ailem kesinlikle baskıcı bir aile değil fakat o kadar sessizliğe de alışmışım ki onların ayak seslerine bile uykudan uyanıyorum. Etrafımda evlenmediğimi ima eden, yüzüme vuran kimse de yok açıkcası. Fakat ben kendi evim olsun istiyorum, dertleşebileceğim biri olsun istiyorum. Anne olmak istiyorum. 34 yaşındayım ne zaman tanışacağım da ne zaman evlenip çocuk yapacağım diyorum. Canım sıkılıyor kızlar anlayacağınız. Bana biraz fikir verir misiniz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?