- 16 Ağustos 2021
- 16.847
- 16.626
kesınlıkle bnde oyle dusundumBunu buraya yazmadan önce, kürtaj olmadan yazıp tavsiye isteseniz daha mantıklı olmaz mıydı? yazık günah diyorum, yetim kalan çocukları sevindirin, bakımevlerini ziyaret edin belki kafanız dağılır, hem kendinizi daha mutlu hissedersiniz, intihar bir çözüm değil
Korunurken bile hamile kalmaktan o kadar korktum ki senelerdir, fobi oldu artık. Evlenince de hamile kalmak isteyemeyeceğim galiba diye korkmaya başladım. Ekonomi de malum.Benim de tek tavsiyem var.
Bundan sonra hayati bu kadar hızlı yaşamayın.
Nikahlı kocamla korunmasız sevişecek olsam daha fazla düşünürüm korkarim yahu
Olaya çok duygusal bakıyorsun. Evet özünde bir can ama 6 haftada henüz hayal ettiğin bebek değil ki müzik dinlesin.Herkese merhaba. 5 gündür yasamak ve ölmek arasında gidip geldiğim, yola nasıl devam etmem gerektiği konusunda kafa karışıklığımla karşınıza geldim.
Hikayeme başlamadan önce lütfen kürtaj karşıtları, ya da biz hamile kalmak icin ne çileler cekiyoruz diyenler okumasın , herkesin imtihani çok farklı ve öyle bir noktadayım ki sürekli kendimi suçluyorum ve birinden gelebilecek suçlayıcı bir yorum hayatımı sonlandırmam icin aradığım yanıt olarak kapabilecek psikolojideyim,
25 yaşındayım, kariyer adına iyi bir mevkide tek basına ayakları uzerinde durabilen biriyim. 3 aylık bir iliskinin içindeyim
Bu iliskimde cok inişler çıkışlar oldu . Cok kavgalar oldu. Birlikte çok güldük, çok gezdik , çok eğlendik.
Hikaye şurada başlıyor . bu 3 aylık sevgilimle iliskinin daha çok basında olduğumuz icin, yaşadığımız ilk yuzeysel iliskide hamile kalmışım . Bende polikistik over var ve doktorum zor hamile kalacağımı belirtse de ileri yönlü bir iliskide tabii ki korunmayı tercih edecek bilinçteyim , fakat bu inanın çok yüzeyseldi.
Reglimin gecikmesi benim için anlam dahi ifade etmiyordu. Çünkü ortada tam anlamıyla bir iliski vs yoktu , bu yüzden bu gecikmeyi rutin adet düzensizliğime yordum
Fakat zamanla garip belirtiler başlayınca 2 tane test yaptım ve ikisi de pozitif çıktı
Dünya basıma yıkıldı sandım, anında kan testi yaptırdık, değer 8000lerde. Muayene olduk bebek sağlıklı mi kalp atışı var mi ya da dış gebelik gibi bir durum olabilir mi diye
Bebek sağlıklı ve 6+2 haftalık.
Allqh biliyor her ne kadar hazır hissetmesem de , böyle yüzeysel yaşanan bir iliskide hamile kalmanın şokunu yaşamış olsam da ben bu bebeği çok istedim.
Aile yapıları olarak ise ;sevgilimin babası yıllar önce vefat etmis ve annesi ve kardeşini geçindirmekte sorumlu kişi sevgilim . Kariyeri noktasında da tam kırılma noktasında ne cok iyi ne kötü bir mevkide
Benim ailem ise aşırı muhafazakar, babam yaşadığı birkaç olay sonucunda psikolojik açıdan darmaduman oldu, ve biz bile tanıyamiyoruz artik. Annemle evlilikleri son birkaç yıldır sürekli kavga gürültü ve boşanma üstüne. Bu yaşımda tayt giymem bile onun icin bir mesele olabilirken , etraf ne der psikolojisiyle belki boyle bir haberi duysa beni öldürebilecek potansiyelde birine dönüştü .
Sevgilim bebeği bu şartlar altinda doguramayacagimi , bütün sorumluluğun kendisinde olduğunu , bu bebeği aldırmak icin kendisinin beni ittiğini benim bunu hic istemediğimin farkında olduğunu , fakat bakmakta zorunlu olduğu bir ailesinin olduğunu, hem kendi ailemin hem onun ailesinin böyle bir haberle mahvolup , zamanında hayal ettiğimiz o muhteşem dugun hayallerimize veda edip herkesin bizi dışlayacağı bir psikolojiye soktu beni ve sonunda bende kendi ailemin son zamanlardaki kavgalarını , sıkıntılarını düşündükçe böyle bir haberin abilerim dahil olmak üzere , en çok annemi mahvedecigini düşünerek
Pazar günü öğrendiğim hamilelik haberimi , dün kürtaj olarak sonlandırdım
Sevgilimi kürtaj fikrinden Vazgeçirmek için çok çabaladım , arabamı satmayı teklif ettim , evlilik adına hiçbir şey beklemediğimi söyledim. Fakat onun da çok canının yandığını gördüğüm icin çok üstüne gidemedim. Muayenelerde de kürtaj icin gun alınırken de her göz göze gelişimizde ağlıyorduk, farkındaydım anlık bir zevk sonucu ,sonuç böyle çıkınca yan çizen bir adam olmadığından. Çünkü anlık bir zevk denilecek bir iliski boyutunda dahi değildik ve benim erken bir cinsel birliktelik yasamak istememe kararımı da sonuna kadar destekleyen biriydi. Su anda da her dk yanımda olmak icin cabayalan psikolojimi düzeltmek adına sürekli makaleler Kitaplar okuyan bir insan kendisi
İnanılmaz bir suçluluk hissi var en başta kendime , sonra sevgilime , ve sonrasinda bizi buna iten ailelerimize.
Bütün hayatım tersine döndü. İşe gidemiyorum , ailemin karşısına çıkamıyorum , hiçbir şey icin sağlıklı düşünemiyorum. Uyuyamıyorum artik onu yalnız bıraktım diye.
Elim hep karnımda bunu ona nasıl yaptığımı sorguluyorum sürekli , bir katil olduğumu düşünüyorum , bebeğimin bizi affetmesi için çok dua ediyorum. Mezarlik önünden geçemez oldum insan kendi yavrusunun canına nasıl kiyabilir ve bunu ben nasıl yapmış olabilirim .
Yolda yürürken arabanın arasına sıkışan bir kedi gördüğümde, cekici çağıran, kurtulduğu an ne acılar cekti diye oturup ağlayan bir insandım ben. Ben kendi canımdan kanımdan bir meleğe nasıl bunu yapabildim aklım almıyor
Bir yandan da bu bebeği ogrendigimiz andan beri sürekli ağladığım icin, bebeğe haksızlık ettiğimi düşünüp ,zaten onu kürtajda yıkacağım icin en azından karnımda geçirdiği sayılı zamanlarda parça parça yıkmayayım diye, hamileliğimi öğrendiğim an süt içmeye başladım, sigarayı alkolü anında kestim. Bebeği rahatlatacak müzikler dinledim sürekli , kendimi ağlamamak icin zorladım . Kafa dağıtmak icin sürekli bir yerler gezdim ki bebeğe bu negatif elektriği hissettirmeyeyim daha fazla diye ve onun adına bu dünyada somut bir sey kalması adına ona bir oyuncak ve kıyafet aldım. Kürtaja gideceğimin gecesi karnıma sarıp sarmaladım o kıyafet ve oyuncağı .
Şimdi elimden düşüremiyorum. Gece tek bir an koynumdan çıkaramıyorum
Kimseye anlatamıyorum , çünkü bu haber duyulmaması icin ben o cana kıydım ve birine söylediğim zaman , ben o bebeğin canına kıydıktan sonra bu haber yayılırsa ben buna dayanamam .
Yüreğim aciyor, dünya dar geliyor . Daha kokusunu alamadığım, dokunamadığım bebeğime bunlari yaptığım icin pişmanım. Ben kendimi Allah’a da bu yavruya da nasıl affettireceğim
İlerde bir evlat verilse dahi bana, ben o evladı severken suçlu hissetmeyecek miyim
Bir presin altinda zaman geçtikçe daha fazla eziliyor gibi hissediyorum
Onu en ufak unuttuğum an ya da güldüğüm an kendimi suçlu ve acımasız hissediyorum
Dün kürtaj sonrası hastane odasında bu bizim basımıza nasıl geldi diye kafa kafaya ağlarken , bugun ; “beni bu duruma o soktu” diye ,sevgilimden uzaklaştığımı farkettim. Hergun garip bir ruh haline bürünüyorum. Bebeğimizi istemedin diyorum , kendi ailenin refah seviyesi düşmesin diye bizi hic ettin diyorum . Çok mu yükleniyorum ona da bilmiyorum . Onunla bunlari konuştuğumda yüklen bana , beni suçlu bul hic önemli değil ama desteğimi de kendini de benden itme yeterki diyor
Kimseye anlatamıyorum hıçkıra hıçkıra ağlayıp anlatmak isteyip susmaya itildigim bu hikayemi sizinle paylaşmak istedim
Ve son olarak ne olursunuz kınamayın . Ben böyle bir sey yaşayacağımı asla ama asla düşünmezdim. Rabbim kimseyi böyle sınamasın , bu darlığı yaşatmasın ve bu derdimi unutacak daha büyük bir dert göstermesin . Sizlerden ricam lütfen bana dua edin ki babamla çırpınan anneme evlat acısı yasatmayayım.
Bebeğimin canına kiymisken, bir de kendi canıma kıyıp kendi ailemi de peşimde yakmayayım
Okurken cok etkilendim,üzülün üzülmeyin demem ağlayın kizin sevgilinizi de suçlayın en doğal hakkınız.Ama kendinize artık bazı şeyleri geri donduremeyeceginiz için zarar vermeyi düsünmeyin.Ve düşünün ki siz bu kadar acı çekerken aileniz kahrolur.Herkes hata yapabiliyor tabii ki bunu hafife asla almak icin soylemiyorum size biraz olsun yardimci olmak istiyorum ve sizi emin olun cok ama cok iyi anliyorum.Eger doğursaydınız da ailenizde bir kaos olacaktı anladığım kadarıyla ve babam beni öldürebilirdi demissiniz o zaman yavrunuza ne olacaktı onu dusunun biraz olsun rahatlamaya calisin...Ne yazık ki bu sizin suçunuz değil toplum baskısı elalem ne der baskısı elalem her türlü b.ku yerken milleti yargılama hırsızlığının vermiş olduğu bir rahatsızlık.....Herkese merhaba. 5 gündür yasamak ve ölmek arasında gidip geldiğim, yola nasıl devam etmem gerektiği konusunda kafa karışıklığımla karşınıza geldim.
Hikayeme başlamadan önce lütfen kürtaj karşıtları, ya da biz hamile kalmak icin ne çileler cekiyoruz diyenler okumasın , herkesin imtihani çok farklı ve öyle bir noktadayım ki sürekli kendimi suçluyorum ve birinden gelebilecek suçlayıcı bir yorum hayatımı sonlandırmam icin aradığım yanıt olarak kapabilecek psikolojideyim,
25 yaşındayım, kariyer adına iyi bir mevkide tek basına ayakları uzerinde durabilen biriyim. 3 aylık bir iliskinin içindeyim
Bu iliskimde cok inişler çıkışlar oldu . Cok kavgalar oldu. Birlikte çok güldük, çok gezdik , çok eğlendik.
Hikaye şurada başlıyor . bu 3 aylık sevgilimle iliskinin daha çok basında olduğumuz icin, yaşadığımız ilk yuzeysel iliskide hamile kalmışım . Bende polikistik over var ve doktorum zor hamile kalacağımı belirtse de ileri yönlü bir iliskide tabii ki korunmayı tercih edecek bilinçteyim , fakat bu inanın çok yüzeyseldi.
Reglimin gecikmesi benim için anlam dahi ifade etmiyordu. Çünkü ortada tam anlamıyla bir iliski vs yoktu , bu yüzden bu gecikmeyi rutin adet düzensizliğime yordum
Fakat zamanla garip belirtiler başlayınca 2 tane test yaptım ve ikisi de pozitif çıktı
Dünya basıma yıkıldı sandım, anında kan testi yaptırdık, değer 8000lerde. Muayene olduk bebek sağlıklı mi kalp atışı var mi ya da dış gebelik gibi bir durum olabilir mi diye
Bebek sağlıklı ve 6+2 haftalık.
Allqh biliyor her ne kadar hazır hissetmesem de , böyle yüzeysel yaşanan bir iliskide hamile kalmanın şokunu yaşamış olsam da ben bu bebeği çok istedim.
Aile yapıları olarak ise ;sevgilimin babası yıllar önce vefat etmis ve annesi ve kardeşini geçindirmekte sorumlu kişi sevgilim . Kariyeri noktasında da tam kırılma noktasında ne cok iyi ne kötü bir mevkide
Benim ailem ise aşırı muhafazakar, babam yaşadığı birkaç olay sonucunda psikolojik açıdan darmaduman oldu, ve biz bile tanıyamiyoruz artik. Annemle evlilikleri son birkaç yıldır sürekli kavga gürültü ve boşanma üstüne. Bu yaşımda tayt giymem bile onun icin bir mesele olabilirken , etraf ne der psikolojisiyle belki boyle bir haberi duysa beni öldürebilecek potansiyelde birine dönüştü .
Sevgilim bebeği bu şartlar altinda doguramayacagimi , bütün sorumluluğun kendisinde olduğunu , bu bebeği aldırmak icin kendisinin beni ittiğini benim bunu hic istemediğimin farkında olduğunu , fakat bakmakta zorunlu olduğu bir ailesinin olduğunu, hem kendi ailemin hem onun ailesinin böyle bir haberle mahvolup , zamanında hayal ettiğimiz o muhteşem dugun hayallerimize veda edip herkesin bizi dışlayacağı bir psikolojiye soktu beni ve sonunda bende kendi ailemin son zamanlardaki kavgalarını , sıkıntılarını düşündükçe böyle bir haberin abilerim dahil olmak üzere , en çok annemi mahvedecigini düşünerek
Pazar günü öğrendiğim hamilelik haberimi , dün kürtaj olarak sonlandırdım
Sevgilimi kürtaj fikrinden Vazgeçirmek için çok çabaladım , arabamı satmayı teklif ettim , evlilik adına hiçbir şey beklemediğimi söyledim. Fakat onun da çok canının yandığını gördüğüm icin çok üstüne gidemedim. Muayenelerde de kürtaj icin gun alınırken de her göz göze gelişimizde ağlıyorduk, farkındaydım anlık bir zevk sonucu ,sonuç böyle çıkınca yan çizen bir adam olmadığından. Çünkü anlık bir zevk denilecek bir iliski boyutunda dahi değildik ve benim erken bir cinsel birliktelik yasamak istememe kararımı da sonuna kadar destekleyen biriydi. Su anda da her dk yanımda olmak icin cabayalan psikolojimi düzeltmek adına sürekli makaleler Kitaplar okuyan bir insan kendisi
İnanılmaz bir suçluluk hissi var en başta kendime , sonra sevgilime , ve sonrasinda bizi buna iten ailelerimize.
Bütün hayatım tersine döndü. İşe gidemiyorum , ailemin karşısına çıkamıyorum , hiçbir şey icin sağlıklı düşünemiyorum. Uyuyamıyorum artik onu yalnız bıraktım diye.
Elim hep karnımda bunu ona nasıl yaptığımı sorguluyorum sürekli , bir katil olduğumu düşünüyorum , bebeğimin bizi affetmesi için çok dua ediyorum. Mezarlik önünden geçemez oldum insan kendi yavrusunun canına nasıl kiyabilir ve bunu ben nasıl yapmış olabilirim .
Yolda yürürken arabanın arasına sıkışan bir kedi gördüğümde, cekici çağıran, kurtulduğu an ne acılar cekti diye oturup ağlayan bir insandım ben. Ben kendi canımdan kanımdan bir meleğe nasıl bunu yapabildim aklım almıyor
Bir yandan da bu bebeği ogrendigimiz andan beri sürekli ağladığım icin, bebeğe haksızlık ettiğimi düşünüp ,zaten onu kürtajda yıkacağım icin en azından karnımda geçirdiği sayılı zamanlarda parça parça yıkmayayım diye, hamileliğimi öğrendiğim an süt içmeye başladım, sigarayı alkolü anında kestim. Bebeği rahatlatacak müzikler dinledim sürekli , kendimi ağlamamak icin zorladım . Kafa dağıtmak icin sürekli bir yerler gezdim ki bebeğe bu negatif elektriği hissettirmeyeyim daha fazla diye ve onun adına bu dünyada somut bir sey kalması adına ona bir oyuncak ve kıyafet aldım. Kürtaja gideceğimin gecesi karnıma sarıp sarmaladım o kıyafet ve oyuncağı .
Şimdi elimden düşüremiyorum. Gece tek bir an koynumdan çıkaramıyorum
Kimseye anlatamıyorum , çünkü bu haber duyulmaması icin ben o cana kıydım ve birine söylediğim zaman , ben o bebeğin canına kıydıktan sonra bu haber yayılırsa ben buna dayanamam .
Yüreğim aciyor, dünya dar geliyor . Daha kokusunu alamadığım, dokunamadığım bebeğime bunlari yaptığım icin pişmanım. Ben kendimi Allah’a da bu yavruya da nasıl affettireceğim
İlerde bir evlat verilse dahi bana, ben o evladı severken suçlu hissetmeyecek miyim
Bir presin altinda zaman geçtikçe daha fazla eziliyor gibi hissediyorum
Onu en ufak unuttuğum an ya da güldüğüm an kendimi suçlu ve acımasız hissediyorum
Dün kürtaj sonrası hastane odasında bu bizim basımıza nasıl geldi diye kafa kafaya ağlarken , bugun ; “beni bu duruma o soktu” diye ,sevgilimden uzaklaştığımı farkettim. Hergun garip bir ruh haline bürünüyorum. Bebeğimizi istemedin diyorum , kendi ailenin refah seviyesi düşmesin diye bizi hic ettin diyorum . Çok mu yükleniyorum ona da bilmiyorum . Onunla bunlari konuştuğumda yüklen bana , beni suçlu bul hic önemli değil ama desteğimi de kendini de benden itme yeterki diyor
Kimseye anlatamıyorum hıçkıra hıçkıra ağlayıp anlatmak isteyip susmaya itildigim bu hikayemi sizinle paylaşmak istedim
Ve son olarak ne olursunuz kınamayın . Ben böyle bir sey yaşayacağımı asla ama asla düşünmezdim. Rabbim kimseyi böyle sınamasın , bu darlığı yaşatmasın ve bu derdimi unutacak daha büyük bir dert göstermesin . Sizlerden ricam lütfen bana dua edin ki babamla çırpınan anneme evlat acısı yasatmayayım.
Bebeğimin canına kiymisken, bir de kendi canıma kıyıp kendi ailemi de peşimde yakmayayım
yaşadıklarını unutmaya çalış bu dünyada zor günler atlatan tek sen değilsin. Rabbine sığın ve bundan sonra evlilik olmadan ilişki yaşamayacağına kendine söz ver. millet nikahlı karısını yarı yolda bırakıyor siz nasıl nikahsız korunmasız ilişki yaşıyorsunuz ki. kendini kabullen ,affet,dualara sığın. o adamdan uzak dur derim.Herkese merhaba. 5 gündür yasamak ve ölmek arasında gidip geldiğim, yola nasıl devam etmem gerektiği konusunda kafa karışıklığımla karşınıza geldim.
Hikayeme başlamadan önce lütfen kürtaj karşıtları, ya da biz hamile kalmak icin ne çileler cekiyoruz diyenler okumasın , herkesin imtihani çok farklı ve öyle bir noktadayım ki sürekli kendimi suçluyorum ve birinden gelebilecek suçlayıcı bir yorum hayatımı sonlandırmam icin aradığım yanıt olarak kapabilecek psikolojideyim,
25 yaşındayım, kariyer adına iyi bir mevkide tek basına ayakları uzerinde durabilen biriyim. 3 aylık bir iliskinin içindeyim
Bu iliskimde cok inişler çıkışlar oldu . Cok kavgalar oldu. Birlikte çok güldük, çok gezdik , çok eğlendik.
Hikaye şurada başlıyor . bu 3 aylık sevgilimle iliskinin daha çok basında olduğumuz icin, yaşadığımız ilk yuzeysel iliskide hamile kalmışım . Bende polikistik over var ve doktorum zor hamile kalacağımı belirtse de ileri yönlü bir iliskide tabii ki korunmayı tercih edecek bilinçteyim , fakat bu inanın çok yüzeyseldi.
Reglimin gecikmesi benim için anlam dahi ifade etmiyordu. Çünkü ortada tam anlamıyla bir iliski vs yoktu , bu yüzden bu gecikmeyi rutin adet düzensizliğime yordum
Fakat zamanla garip belirtiler başlayınca 2 tane test yaptım ve ikisi de pozitif çıktı
Dünya basıma yıkıldı sandım, anında kan testi yaptırdık, değer 8000lerde. Muayene olduk bebek sağlıklı mi kalp atışı var mi ya da dış gebelik gibi bir durum olabilir mi diye
Bebek sağlıklı ve 6+2 haftalık.
Allqh biliyor her ne kadar hazır hissetmesem de , böyle yüzeysel yaşanan bir iliskide hamile kalmanın şokunu yaşamış olsam da ben bu bebeği çok istedim.
Aile yapıları olarak ise ;sevgilimin babası yıllar önce vefat etmis ve annesi ve kardeşini geçindirmekte sorumlu kişi sevgilim . Kariyeri noktasında da tam kırılma noktasında ne cok iyi ne kötü bir mevkide
Benim ailem ise aşırı muhafazakar, babam yaşadığı birkaç olay sonucunda psikolojik açıdan darmaduman oldu, ve biz bile tanıyamiyoruz artik. Annemle evlilikleri son birkaç yıldır sürekli kavga gürültü ve boşanma üstüne. Bu yaşımda tayt giymem bile onun icin bir mesele olabilirken , etraf ne der psikolojisiyle belki boyle bir haberi duysa beni öldürebilecek potansiyelde birine dönüştü .
Sevgilim bebeği bu şartlar altinda doguramayacagimi , bütün sorumluluğun kendisinde olduğunu , bu bebeği aldırmak icin kendisinin beni ittiğini benim bunu hic istemediğimin farkında olduğunu , fakat bakmakta zorunlu olduğu bir ailesinin olduğunu, hem kendi ailemin hem onun ailesinin böyle bir haberle mahvolup , zamanında hayal ettiğimiz o muhteşem dugun hayallerimize veda edip herkesin bizi dışlayacağı bir psikolojiye soktu beni ve sonunda bende kendi ailemin son zamanlardaki kavgalarını , sıkıntılarını düşündükçe böyle bir haberin abilerim dahil olmak üzere , en çok annemi mahvedecigini düşünerek
Pazar günü öğrendiğim hamilelik haberimi , dün kürtaj olarak sonlandırdım
Sevgilimi kürtaj fikrinden Vazgeçirmek için çok çabaladım , arabamı satmayı teklif ettim , evlilik adına hiçbir şey beklemediğimi söyledim. Fakat onun da çok canının yandığını gördüğüm icin çok üstüne gidemedim. Muayenelerde de kürtaj icin gun alınırken de her göz göze gelişimizde ağlıyorduk, farkındaydım anlık bir zevk sonucu ,sonuç böyle çıkınca yan çizen bir adam olmadığından. Çünkü anlık bir zevk denilecek bir iliski boyutunda dahi değildik ve benim erken bir cinsel birliktelik yasamak istememe kararımı da sonuna kadar destekleyen biriydi. Su anda da her dk yanımda olmak icin cabayalan psikolojimi düzeltmek adına sürekli makaleler Kitaplar okuyan bir insan kendisi
İnanılmaz bir suçluluk hissi var en başta kendime , sonra sevgilime , ve sonrasinda bizi buna iten ailelerimize.
Bütün hayatım tersine döndü. İşe gidemiyorum , ailemin karşısına çıkamıyorum , hiçbir şey icin sağlıklı düşünemiyorum. Uyuyamıyorum artik onu yalnız bıraktım diye.
Elim hep karnımda bunu ona nasıl yaptığımı sorguluyorum sürekli , bir katil olduğumu düşünüyorum , bebeğimin bizi affetmesi için çok dua ediyorum. Mezarlik önünden geçemez oldum insan kendi yavrusunun canına nasıl kiyabilir ve bunu ben nasıl yapmış olabilirim .
Yolda yürürken arabanın arasına sıkışan bir kedi gördüğümde, cekici çağıran, kurtulduğu an ne acılar cekti diye oturup ağlayan bir insandım ben. Ben kendi canımdan kanımdan bir meleğe nasıl bunu yapabildim aklım almıyor
Bir yandan da bu bebeği ogrendigimiz andan beri sürekli ağladığım icin, bebeğe haksızlık ettiğimi düşünüp ,zaten onu kürtajda yıkacağım icin en azından karnımda geçirdiği sayılı zamanlarda parça parça yıkmayayım diye, hamileliğimi öğrendiğim an süt içmeye başladım, sigarayı alkolü anında kestim. Bebeği rahatlatacak müzikler dinledim sürekli , kendimi ağlamamak icin zorladım . Kafa dağıtmak icin sürekli bir yerler gezdim ki bebeğe bu negatif elektriği hissettirmeyeyim daha fazla diye ve onun adına bu dünyada somut bir sey kalması adına ona bir oyuncak ve kıyafet aldım. Kürtaja gideceğimin gecesi karnıma sarıp sarmaladım o kıyafet ve oyuncağı .
Şimdi elimden düşüremiyorum. Gece tek bir an koynumdan çıkaramıyorum
Kimseye anlatamıyorum , çünkü bu haber duyulmaması icin ben o cana kıydım ve birine söylediğim zaman , ben o bebeğin canına kıydıktan sonra bu haber yayılırsa ben buna dayanamam .
Yüreğim aciyor, dünya dar geliyor . Daha kokusunu alamadığım, dokunamadığım bebeğime bunlari yaptığım icin pişmanım. Ben kendimi Allah’a da bu yavruya da nasıl affettireceğim
İlerde bir evlat verilse dahi bana, ben o evladı severken suçlu hissetmeyecek miyim
Bir presin altinda zaman geçtikçe daha fazla eziliyor gibi hissediyorum
Onu en ufak unuttuğum an ya da güldüğüm an kendimi suçlu ve acımasız hissediyorum
Dün kürtaj sonrası hastane odasında bu bizim basımıza nasıl geldi diye kafa kafaya ağlarken , bugun ; “beni bu duruma o soktu” diye ,sevgilimden uzaklaştığımı farkettim. Hergun garip bir ruh haline bürünüyorum. Bebeğimizi istemedin diyorum , kendi ailenin refah seviyesi düşmesin diye bizi hic ettin diyorum . Çok mu yükleniyorum ona da bilmiyorum . Onunla bunlari konuştuğumda yüklen bana , beni suçlu bul hic önemli değil ama desteğimi de kendini de benden itme yeterki diyor
Kimseye anlatamıyorum hıçkıra hıçkıra ağlayıp anlatmak isteyip susmaya itildigim bu hikayemi sizinle paylaşmak istedim
Ve son olarak ne olursunuz kınamayın . Ben böyle bir sey yaşayacağımı asla ama asla düşünmezdim. Rabbim kimseyi böyle sınamasın , bu darlığı yaşatmasın ve bu derdimi unutacak daha büyük bir dert göstermesin . Sizlerden ricam lütfen bana dua edin ki babamla çırpınan anneme evlat acısı yasatmayayım.
Bebeğimin canına kiymisken, bir de kendi canıma kıyıp kendi ailemi de peşimde yakmayayım
kendinize ve bebeğinize bu sayfalarda kötü şeyleri okuyarak neden EZİYET ediyorsunuz. sizin yaptığınızda büyük yanlış.Of çok üzüldümAllah kimseye böyle durumlar yaşatmasın. Hamileyim, duygusalım gözlerim doldu ona oyuncak aldım dediğin yerde. Eşim niye ağlıyorsun diyor
Asla kınamıyorum seni. "Kimsenin hikayesine gülme! Yol uzun, daha seninki bitmedi" diye bi laf var. Allah yardımcın olsunsenin hikayen de bundan sonra güzel devam etsin inşallah
Sevgilin için çok üzgün, sadece kendini suçluyor gibi söylemlerinle gibi gerçekte olan kişiliği farklı. Siz onu fazla abartmışsınız bence. Aileniz, ve en önemlisi babanızın karakteri sizi en küçük bir ilginin peşinden koşmaya, samimiyet vs aramadan sorgulamadan inanmaya müsait kılmış. Ben siz övdüğünüz halde bu adamın anlattığınjz gibi biri olmadığını anlayabiliyorum ve evet, farklı bir sebebi yoksa yakında sizden ayrılır. Kimse düğün düşündüğü kadından olan bebeğini öyle onu bunu yıkmayayım diye aldırmaz. Bunun da bir psikolojik yükü hatta vebali var diye düşünür. Bu adam bunu düşünmeyeceğinden çok emin. Çünkü onun kafasında sizin düşündüğünüz gibi önemli bir yerde değilsiniz. İnat edip doğuracağım demeyin diye usulüne uygun davranmış çok belliki. Azıcık sevgi için bu her şeyi küçük küçük planlayan ve ona göre oynayan erkek tiplerinden uzak durun Allah aşkına. Ama en önemlisi siz kendi bakış açınızı değiştirin. Bu yanlış bakışla siz gene bu tip ambalajı iyi içi boş adam profilini seçeceksiniz. Sizin bir erkekle olan ilişkide neyi beklediğinize, neyi kabul ettiğinize, neyi sevgi olarak adlandırdığınıza yeniden karar vermeniz gerek. Mesela çok mu önemliydi onun istediği de bu yüke rağmen evet dedim diye bir sorgulayın. Nasıl söylediklerine güvendim deyin. Şu an çok yaralanmış bir haldesiniz, anlıyorum. En en iyisi kendinizi dışardan görmek için bir psikolağa gidin. Şu an çok ihtiyacınız var. Allah yardımcınız olsun.Herkese merhaba. 5 gündür yasamak ve ölmek arasında gidip geldiğim, yola nasıl devam etmem gerektiği konusunda kafa karışıklığımla karşınıza geldim.
Hikayeme başlamadan önce lütfen kürtaj karşıtları, ya da biz hamile kalmak icin ne çileler cekiyoruz diyenler okumasın , herkesin imtihani çok farklı ve öyle bir noktadayım ki sürekli kendimi suçluyorum ve birinden gelebilecek suçlayıcı bir yorum hayatımı sonlandırmam icin aradığım yanıt olarak kapabilecek psikolojideyim,
25 yaşındayım, kariyer adına iyi bir mevkide tek basına ayakları uzerinde durabilen biriyim. 3 aylık bir iliskinin içindeyim
Bu iliskimde cok inişler çıkışlar oldu . Cok kavgalar oldu. Birlikte çok güldük, çok gezdik , çok eğlendik.
Hikaye şurada başlıyor . bu 3 aylık sevgilimle iliskinin daha çok basında olduğumuz icin, yaşadığımız ilk yuzeysel iliskide hamile kalmışım . Bende polikistik over var ve doktorum zor hamile kalacağımı belirtse de ileri yönlü bir iliskide tabii ki korunmayı tercih edecek bilinçteyim , fakat bu inanın çok yüzeyseldi.
Reglimin gecikmesi benim için anlam dahi ifade etmiyordu. Çünkü ortada tam anlamıyla bir iliski vs yoktu , bu yüzden bu gecikmeyi rutin adet düzensizliğime yordum
Fakat zamanla garip belirtiler başlayınca 2 tane test yaptım ve ikisi de pozitif çıktı
Dünya basıma yıkıldı sandım, anında kan testi yaptırdık, değer 8000lerde. Muayene olduk bebek sağlıklı mi kalp atışı var mi ya da dış gebelik gibi bir durum olabilir mi diye
Bebek sağlıklı ve 6+2 haftalık.
Allqh biliyor her ne kadar hazır hissetmesem de , böyle yüzeysel yaşanan bir iliskide hamile kalmanın şokunu yaşamış olsam da ben bu bebeği çok istedim.
Aile yapıları olarak ise ;sevgilimin babası yıllar önce vefat etmis ve annesi ve kardeşini geçindirmekte sorumlu kişi sevgilim . Kariyeri noktasında da tam kırılma noktasında ne cok iyi ne kötü bir mevkide
Benim ailem ise aşırı muhafazakar, babam yaşadığı birkaç olay sonucunda psikolojik açıdan darmaduman oldu, ve biz bile tanıyamiyoruz artik. Annemle evlilikleri son birkaç yıldır sürekli kavga gürültü ve boşanma üstüne. Bu yaşımda tayt giymem bile onun icin bir mesele olabilirken , etraf ne der psikolojisiyle belki boyle bir haberi duysa beni öldürebilecek potansiyelde birine dönüştü .
Sevgilim bebeği bu şartlar altinda doguramayacagimi , bütün sorumluluğun kendisinde olduğunu , bu bebeği aldırmak icin kendisinin beni ittiğini benim bunu hic istemediğimin farkında olduğunu , fakat bakmakta zorunlu olduğu bir ailesinin olduğunu, hem kendi ailemin hem onun ailesinin böyle bir haberle mahvolup , zamanında hayal ettiğimiz o muhteşem dugun hayallerimize veda edip herkesin bizi dışlayacağı bir psikolojiye soktu beni ve sonunda bende kendi ailemin son zamanlardaki kavgalarını , sıkıntılarını düşündükçe böyle bir haberin abilerim dahil olmak üzere , en çok annemi mahvedecigini düşünerek
Pazar günü öğrendiğim hamilelik haberimi , dün kürtaj olarak sonlandırdım
Sevgilimi kürtaj fikrinden Vazgeçirmek için çok çabaladım , arabamı satmayı teklif ettim , evlilik adına hiçbir şey beklemediğimi söyledim. Fakat onun da çok canının yandığını gördüğüm icin çok üstüne gidemedim. Muayenelerde de kürtaj icin gun alınırken de her göz göze gelişimizde ağlıyorduk, farkındaydım anlık bir zevk sonucu ,sonuç böyle çıkınca yan çizen bir adam olmadığından. Çünkü anlık bir zevk denilecek bir iliski boyutunda dahi değildik ve benim erken bir cinsel birliktelik yasamak istememe kararımı da sonuna kadar destekleyen biriydi. Su anda da her dk yanımda olmak icin cabayalan psikolojimi düzeltmek adına sürekli makaleler Kitaplar okuyan bir insan kendisi
İnanılmaz bir suçluluk hissi var en başta kendime , sonra sevgilime , ve sonrasinda bizi buna iten ailelerimize.
Bütün hayatım tersine döndü. İşe gidemiyorum , ailemin karşısına çıkamıyorum , hiçbir şey icin sağlıklı düşünemiyorum. Uyuyamıyorum artik onu yalnız bıraktım diye.
Elim hep karnımda bunu ona nasıl yaptığımı sorguluyorum sürekli , bir katil olduğumu düşünüyorum , bebeğimin bizi affetmesi için çok dua ediyorum. Mezarlik önünden geçemez oldum insan kendi yavrusunun canına nasıl kiyabilir ve bunu ben nasıl yapmış olabilirim .
Yolda yürürken arabanın arasına sıkışan bir kedi gördüğümde, cekici çağıran, kurtulduğu an ne acılar cekti diye oturup ağlayan bir insandım ben. Ben kendi canımdan kanımdan bir meleğe nasıl bunu yapabildim aklım almıyor
Bir yandan da bu bebeği ogrendigimiz andan beri sürekli ağladığım icin, bebeğe haksızlık ettiğimi düşünüp ,zaten onu kürtajda yıkacağım icin en azından karnımda geçirdiği sayılı zamanlarda parça parça yıkmayayım diye, hamileliğimi öğrendiğim an süt içmeye başladım, sigarayı alkolü anında kestim. Bebeği rahatlatacak müzikler dinledim sürekli , kendimi ağlamamak icin zorladım . Kafa dağıtmak icin sürekli bir yerler gezdim ki bebeğe bu negatif elektriği hissettirmeyeyim daha fazla diye ve onun adına bu dünyada somut bir sey kalması adına ona bir oyuncak ve kıyafet aldım. Kürtaja gideceğimin gecesi karnıma sarıp sarmaladım o kıyafet ve oyuncağı .
Şimdi elimden düşüremiyorum. Gece tek bir an koynumdan çıkaramıyorum
Kimseye anlatamıyorum , çünkü bu haber duyulmaması icin ben o cana kıydım ve birine söylediğim zaman , ben o bebeğin canına kıydıktan sonra bu haber yayılırsa ben buna dayanamam .
Yüreğim aciyor, dünya dar geliyor . Daha kokusunu alamadığım, dokunamadığım bebeğime bunlari yaptığım icin pişmanım. Ben kendimi Allah’a da bu yavruya da nasıl affettireceğim
İlerde bir evlat verilse dahi bana, ben o evladı severken suçlu hissetmeyecek miyim
Bir presin altinda zaman geçtikçe daha fazla eziliyor gibi hissediyorum
Onu en ufak unuttuğum an ya da güldüğüm an kendimi suçlu ve acımasız hissediyorum
Dün kürtaj sonrası hastane odasında bu bizim basımıza nasıl geldi diye kafa kafaya ağlarken , bugun ; “beni bu duruma o soktu” diye ,sevgilimden uzaklaştığımı farkettim. Hergun garip bir ruh haline bürünüyorum. Bebeğimizi istemedin diyorum , kendi ailenin refah seviyesi düşmesin diye bizi hic ettin diyorum . Çok mu yükleniyorum ona da bilmiyorum . Onunla bunlari konuştuğumda yüklen bana , beni suçlu bul hic önemli değil ama desteğimi de kendini de benden itme yeterki diyor
Kimseye anlatamıyorum hıçkıra hıçkıra ağlayıp anlatmak isteyip susmaya itildigim bu hikayemi sizinle paylaşmak istedim
Ve son olarak ne olursunuz kınamayın . Ben böyle bir sey yaşayacağımı asla ama asla düşünmezdim. Rabbim kimseyi böyle sınamasın , bu darlığı yaşatmasın ve bu derdimi unutacak daha büyük bir dert göstermesin . Sizlerden ricam lütfen bana dua edin ki babamla çırpınan anneme evlat acısı yasatmayayım.
Bebeğimin canına kiymisken, bir de kendi canıma kıyıp kendi ailemi de peşimde yakmayayım
Ben unutmuştum konuyu bak yine aklıma getirdin kgkgkg. Hamile kadına bu yapılır mı pekikendinize ve bebeğinize bu sayfalarda kötü şeyleri okuyarak neden EZİYET ediyorsunuz. sizin yaptığınızda büyük yanlış.