2 senedir ev alma çıkmazındayız. Son zamanlarda ev fiyatları da kiralarda öyle bir arttı ki “nasıl ödeyeceğiz artık alamayız” noktasıydık. Şimdi fiyatlara öyle alıştım ki Artık her ay “niye almadık ki o evi” diye pişman oluyoruz. 3 yaşında bir çocuk var, eve giren tek maaş. Pandemiden dolayı 1 senedir maaşta düşme oldu, ocakta eski düzene girilecekmiş. Şimdi biraz düzelttiler ve maaşlar 16bin oldu. Ocakta 20 bin olacakmış
elde 240 bin var peşinat için. Beğenmediğimiz evlerin kredi taksidi 7-8bin. İçimize sinen evin taksidi ise;10 bin. Bugün bu işe girecek olsak 6 bin kalır elimize. Bugün cesaret edemiyorum. Ama yarın 10 bin kalır elimize. Maaş günü hiç sarkmaz. Elimizde 240-250 bin değerinde araç var. Eğer taksitleri öderken kötü bir senaryo olursa(işten çıkarırsa tazminat verirler ya neyse o kötü şey işte o olursa) arabayı satmayı düşünüyorum ve bu beni 20 ay idare eder. 20 aya kadar da çoktan düzene gireriz.
Ele kalan 10 bin ile geçinebilir miyiz?! Büyük mü oynuyoruz. Böyle bir maaşa böyle ödeme çok mu kolay? Lüksümüz yok, gayet asgari harcarız her şeyi. Sigara yok, alkol yok, kıyafet yok… çocuktan sonra gezmemizde bir hayli azaldı.
Siz olsanız bu işe girer misiniz?
Eşim işten çıkarılsa en kötü bu maaşla iş bulur, başka şirketler daha iyi maaş veriyor.
Ben çalışırsam asgari ücretli iş bulabilirim. Çocuğa kreşe versem bütün para kreşe gider, çocuk da perişan olur. Bu yüzden benim çalışmam bize bişey kazandırmaz.
Bizimle aynı maaşı alan arkadaşlar, “şaşırdınız mı?! Ne yiyip içeceksiniz?!” Diyor. Biz de onlara şaşırıyoruz “bunlar ne yiyip içiyor” diye
Edit: ocakta bu fiyatları nile göremeceksiniz dedi emlakçı
Edit:maaşa çok takılan olmuş ama bugün türkiyede insanca yaşamak için iyi ama lüks yaşamak için az bir maaş
Edit:evin yaşına takılan olmuş. İstanbulda yeni evleri artık türkler alamıyor
bir de evin değerini belirleyen şeylerden biri de konumudur, kadıköyde 40-50 yıllık evlerin fiyatları dudak uçuklatıyor.