Işverenimin performansımı düşük bulması hakkında...

Anneniz ve babanız hatalı, anneniz ödeyemeyeceği kadar borcu sağlık için de olsa yapması yanlış. Babanızın size kiranın yarısını ödetmesi doğru değil. Ama bunları tartışmanın anlamı yok, anneniz babanıza söylemesi lazım. Babanızın birikmişi varsa kapatır en azından faiz ödemezsiniz.
 
Yaşadıklarının çok benzerini yaşadım o yüzden sana yazmak hatta sarılmak istedim. İşe ilk girdiğimde hevesle bir iki ay maaşımı alıp bir genç olarak kuaför kıyafet vs harcarken annem beni bir gün ağlayarak karşısına aldı bir sürü borcu olduğunu kredi kartını ödeyemediğini söyledi. O dönem elli bin civarında bir miktardı o dönem için çok yüksek bir tutardı. Yıllarca üstüme birşey almayı geçtim olan kıyafetlerimi bile uygulamalarda sattım elime üç kuruş geçsin diye rezil oldum resmen. Sonra borç bitti tam rahata erdim derken annem iki ay sonra tekrar başka borç olduğunu söyledi. Yani böyle üç senem heba oldu bir kuruş bile birikmedi o sürede kendim borç yaptım bankalarda kredi notum düştü. Bu süreçte annemin tek savunması "olsun ben de evi senin üstüne yaptım" dedi ki bu da komik çünkü ben tek çocuğum zaten ev benim sayılır 🤣 yani bu kadar iyiliğin üstüne annem değerimi bildi mi hayır. Düğünümde ufacık bir meseleden olay çıkardı düğünümü rezil etti mesela. Yani uzatmayayım üç dört sene sonunda bir genç kadın olarak ne giyecek doğru düzgün kıyafetim vardı ne beş kuruş param vardı. Yeni yeni toparlıyorum hala psikolojik sıkıntım var bu konuda bir t-shirt alırken bile iflas edecekmisin gibi geliyor. Ha şunu da söyleyeyim anneme de kimseye de yaranamadım. Hep kötü olan ben oldum. Nolur artık paranı verme. Tek diyebileceğim bu.
 
Yaşadıklarının çok benzerini yaşadım o yüzden sana yazmak hatta sarılmak istedim. İşe ilk girdiğimde hevesle bir iki ay maaşımı alıp bir genç olarak kuaför kıyafet vs harcarken annem beni bir gün ağlayarak karşısına aldı bir sürü borcu olduğunu kredi kartını ödeyemediğini söyledi. O dönem elli bin civarında bir miktardı o dönem için çok yüksek bir tutardı. Yıllarca üstüme birşey almayı geçtim olan kıyafetlerimi bile uygulamalarda sattım elime üç kuruş geçsin diye rezil oldum resmen. Sonra borç bitti tam rahata erdim derken annem iki ay sonra tekrar başka borç olduğunu söyledi. Yani böyle üç senem heba oldu bir kuruş bile birikmedi o sürede kendim borç yaptım bankalarda kredi notum düştü. Bu süreçte annemin tek savunması "olsun ben de evi senin üstüne yaptım" dedi ki bu da komik çünkü ben tek çocuğum zaten ev benim sayılır 🤣 yani bu kadar iyiliğin üstüne annem değerimi bildi mi hayır. Düğünümde ufacık bir meseleden olay çıkardı düğünümü rezil etti mesela. Yani uzatmayayım üç dört sene sonunda bir genç kadın olarak ne giyecek doğru düzgün kıyafetim vardı ne beş kuruş param vardı. Yeni yeni toparlıyorum hala psikolojik sıkıntım var bu konuda bir t-shirt alırken bile iflas edecekmisin gibi geliyor. Ha şunu da söyleyeyim anneme de kimseye de yaranamadım. Hep kötü olan ben oldum. Nolur artık paranı verme. Tek diyebileceğim bu.

Beni aglattiniz. Inanin bu durumdayim ve en buyuk korkum dugun vb durumum oldugunda bana yardim edilmemesi, karsi tarafa mahcup olmak. Hicbir birikimim yok cildiriyorum.
 
Beni aglattiniz. Inanin bu durumdayim ve en buyuk korkum dugun vb durumum oldugunda bana yardim edilmemesi, karsi tarafa mahcup olmak. Hicbir birikimim yok cildiriyorum.
Ben de çok üzüldüm durumuna eski yaşadığım günleri hatırladım. İş yerinde aynı tepkileri müdürden görürdüm. Sonradan müdürle aram düzeldi çünkü çalışkandım. Ama o zamanlar sürekli Niye moralin bozuk; dışarda yaptığımız hiçbir sosyal şeye katılmıyorsun çok yanlış tavırlardasın vs. gibi laf söyleyip ağlatırdı beni. İnsanlar seni anlamaz ve umursamaz. Biz kendimize sahip çıkacağız. Ben bunu anladım. Şimdi bakınca gülüyorum niye ağladıysam o kadar di mi çok saçma. O dönemden bana kalan psikolojik rahatsızlık çorap bile alırken elli kere düşünüyorum mesela. Kredi kartımın çok komik derecede düşük bir limiti var kredi kartı kullanınca yüreğim sıkışıyor sanki. Geçen ay biraz takı toka aksesuar alışverişi yapmışım mesela o kadar moralim bozuldu ki sonradan. Halbuki almışsın kullan di mi. Büyük ihtimalle sen de benim gibi olacaksın bu şekilde yaşamaya devam edersen :( lütfen maaşının tamamını bari verme üç beş at kenara kendin için.
 
Ben de çok üzüldüm durumuna eski yaşadığım günleri hatırladım. İş yerinde aynı tepkileri müdürden görürdüm. Sonradan müdürle aram düzeldi çünkü çalışkandım. Ama o zamanlar sürekli Niye moralin bozuk; dışarda yaptığımız hiçbir sosyal şeye katılmıyorsun çok yanlış tavırlardasın vs. gibi laf söyleyip ağlatırdı beni. İnsanlar seni anlamaz ve umursamaz. Biz kendimize sahip çıkacağız. Ben bunu anladım. Şimdi bakınca gülüyorum niye ağladıysam o kadar di mi çok saçma. O dönemden bana kalan psikolojik rahatsızlık çorap bile alırken elli kere düşünüyorum mesela. Kredi kartımın çok komik derecede düşük bir limiti var kredi kartı kullanınca yüreğim sıkışıyor sanki. Geçen ay biraz takı toka aksesuar alışverişi yapmışım mesela o kadar moralim bozuldu ki sonradan. Halbuki almışsın kullan di mi. Büyük ihtimalle sen de benim gibi olacaksın bu şekilde yaşamaya devam edersen :( lütfen maaşının tamamını bari verme üç beş at kenara kendin için.

Peki isvereninize bu durumdan bahsettiniz mi? Mesela ben aciklayamiyorum cunku her an isimden olmaktan korkuyorum ve bu durumun bana karsi kullanilmasindan cok korkuyorum.

Kenariya 3 5 bisey atcak param kalmiyor ki canim benim, bir kahve bir sigara parasi ayirabiliyorum kendime. Ve kartimi kapatsam kredili mevduat hesabini mi bilemiyorum. Faizler de cok artti. Elime birsey kalmasi icin anneme belli bir miktar vermem gerekiyor ama mesela bu kadar verebilirim dedigimde uzuluyor bu sefer canim sıkılıyor. Vicdanim el vermiyor.
 
Biraz excel ogrenseniz 35 40 bine baslangiv seviseyinde beyaz yaka bir isi rahatlikla bulursunuz ingilizcenizle .neden kolejde cakisiyorsunuz ki yazin maasta yok .Azcik youtubde dan excel ogrenip is ilanlarina basvurun

Yasadigim ildeki tum kurumsal firmalara cv gonderdim, meslek lisesinde cok iyi bir firmada staj yapmistim, oraya da gonderdim. Iki dil bildigim icin beni uygun bir pozisyonda degerlendirebilirler diye dusundum (dis ticaret belgem var, halkla iliskiler ve organizasyonu da lisede bitirdim) belgelerim var ama geri donus olmadi yillardir. Yani stajyer olarak alinip yetistirilebilirdim de buna da acik oldugumu belirttim. Yine de nasip kismet olmuyor...
 
İlk adım olarak kiranın yarısını ödemeyin, babanız ödesin. Sonrasında da annenize verdiğiniz parayı azaltın. Sıkışınca babanızdan isteyebilir. Biraz fazla sorumluluk almışsınız. Anne babaya yardım edilir ama sizinki yardımı geçmiş. Kendinizi unutmuşsunuz resmen.
 
Çok üzüldüm sizin için. Aile evinde kira ve kardeşinizin giderini karşılamayın. Babanız versin. Çocuk onların sizin sorumluluğunuz değil. Diğer borcu da söyleseniz iyi olur. Ben yetişemiyorum deyin annenize. Sizin de yaşamaya hakkınız var. Yarın bir gün evlilik olsa çeyiz için yardım edecekler mi bakalım?
 
İlk adım olarak kiranın yarısını ödemeyin, babanız ödesin. Sonrasında da annenize verdiğiniz parayı azaltın. Sıkışınca babanızdan isteyebilir. Biraz fazla sorumluluk almışsınız. Anne babaya yardım edilir ama sizinki yardımı geçmiş. Kendinizi unutmuşsunuz resmen.

Evet, kendimi borç ödeyen hayatsız bir köle gibi hissediyorum.
 
Çok üzüldüm sizin için. Aile evinde kira ve kardeşinizin giderini karşılamayın. Babanız versin. Çocuk onların sizin sorumluluğunuz değil. Diğer borcu da söyleseniz iyi olur. Ben yetişemiyorum deyin annenize. Sizin de yaşamaya hakkınız var. Yarın bir gün evlilik olsa çeyiz için yardım edecekler mi bakalım?

Annem her para verdigimde soz odeyecegim diyor, bitince sadece sana calisicam aldigim maasi sana verecegim diyor. Fakat ben inanmiyorum pek, ona da soyluyorum veriyorum paralari unutuyorum diyorum. Cunku ben bundan 5 6 yil oncede Erasmusa giderken durumlari cok sıkısıktı burslu olmama ragmen ucak vb biletleri karsilamak zor gelecekse gitmeyeyim dedim yok git dediler aksine ben bursumdan birkac kere 200 500 euro gonderdim sonra yil sonu param bitti yardim istedim olmadi gezemedigim goremedigim her yer icimde kaldi.
 
Annem her para verdigimde soz odeyecegim diyor, bitince sadece sana calisicam aldigim maasi sana verecegim diyor. Fakat ben inanmiyorum pek, ona da soyluyorum veriyorum paralari unutuyorum diyorum. Cunku ben bundan 5 6 yil oncede Erasmusa giderken durumlari cok sıkısıktı burslu olmama ragmen ucak vb biletleri karsilamak zor gelecekse gitmeyeyim dedim yok git dediler aksine ben bursumdan birkac kere 200 500 euro gonderdim sonra yil sonu param bitti yardim istedim olmadi gezemedigim goremedigim her yer icimde kaldi.
Yahu siz niye öğrenci halinizle ailenize para gönderiyorsunuz? Hadi siz gönderiyorsunuz onlar niye kabul ediyor? Omuzlarınızdan tutup sarsasım geldi. Bakın bunların hiçbirisi normal değil. Şu forumda kaç tane kadın var sizden başka aile evinin kirasını ödeyen kaç kişi vardır? Sizde böyle gelmiş böyle gittiği için durumun garipliğinin farkında değilsiniz. Anneniz babanızdan isteyecek, sizden almak kolay geldiği için uğraşmıyor. Kiranın yarısını ödemeniz babanızın işine geliyor. Ama yapmayın, bu günleriniz geri gelmeyecek.
 
Yahu siz niye öğrenci halinizle ailenize para gönderiyorsunuz? Hadi siz gönderiyorsunuz onlar niye kabul ediyor? Omuzlarınızdan tutup sarsasım geldi. Bakın bunların hiçbirisi normal değil. Şu forumda kaç tane kadın var sizden başka aile evinin kirasını ödeyen kaç kişi vardır? Sizde böyle gelmiş böyle gittiği için durumun garipliğinin farkında değilsiniz. Anneniz babanızdan isteyecek, sizden almak kolay geldiği için uğraşmıyor. Kiranın yarısını ödemeniz babanızın işine geliyor. Ama yapmayın, bu günleriniz geri gelmeyecek.

Peki bana yardim eder misiniz, nasil bir sinir cizmeliyim, ne demeliyim onu kirmadan uzmeden artik benim de 30 yasinda bir kadin oldugumu fark etmesi icin ben yapamiyorum iste onu oyle parasiz caresiz birakamiyorum. Ben de kredi kartimin asgarisi gelince maas yatmadiginda strese giriyorum hele onu parasiz yatmasi gereken borclarla tek basina birakamiyorum ama benden de giden gidiyor. Ay basindan beri hep moralim bozuk, surat asiyorum istemsiz anneme nefret duygulari hissediyorum sonra sonuyor sonra yine onunla muhabbet ederken buluyorum kendimi... Suratimin asik oldugunu ve hep laf soktugumu falan soyledi o da uzuluyor ama babama soyleyemiyoruz iste gercekten iyi huylu biri olsa kadin benden de almazdi eminim. Benim tek kizdigim nokta, yuzune de soyledim, yumurta dayaninca bana soylemesi, hicbir seyden haberim olmamasi ve son anda borc dag gibi olunca benden medet ummasi, bu durumun beni kullanmak oldugunu belirttim. Haklisin diyor. Zaten bu ay kardesim para istedi maas almadim dedim yollamadim bile.
 
Peki bana yardim eder misiniz, nasil bir sinir cizmeliyim, ne demeliyim onu kirmadan uzmeden artik benim de 30 yasinda bir kadin oldugumu fark etmesi icin ben yapamiyorum iste onu oyle parasiz caresiz birakamiyorum. Ben de kredi kartimin asgarisi gelince maas yatmadiginda strese giriyorum hele onu parasiz yatmasi gereken borclarla tek basina birakamiyorum ama benden de giden gidiyor. Ay basindan beri hep moralim bozuk, surat asiyorum istemsiz anneme nefret duygulari hissediyorum sonra sonuyor sonra yine onunla muhabbet ederken buluyorum kendimi... Suratimin asik oldugunu ve hep laf soktugumu falan soyledi o da uzuluyor ama babama soyleyemiyoruz iste gercekten iyi huylu biri olsa kadin benden de almazdi eminim. Benim tek kizdigim nokta, yuzune de soyledim, yumurta dayaninca bana soylemesi, hicbir seyden haberim olmamasi ve son anda borc dag gibi olunca benden medet ummasi, bu durumun beni kullanmak oldugunu belirttim. Haklisin diyor. Zaten bu ay kardesim para istedi maas almadim dedim yollamadim bile.
Çok üzgünüm ama bunun kırmadan üzmeden olmasının bir yolu yok. En basiti akan para kesilecek, bu bile onları strese sokacak. Ama babanızı seçen, onunla yıllardır evli kalmayı tercih eden anneniz. Anneniz sorumluluk alacak. Kardeşinizin ebeveyni siz değilsiniz, o da anne babasından istesin harçlığını. Siz o evin babası değilsiniz, kirayı babanız ödeyecek. Bunu yapmanın yolu da annenizi uyarıp anne şu şu ihtiyaçlarım vardı, onları aldım para veremiyorum demek. Babanıza da benzer şekilde arkadaşımdan borç almıştım, onu ödemem lazım kiraya destek olamayacağım demek. Bu sıkıntıyı eninde sonunda yaşamanız lazım. Yoksa bu borç biter, annenizin başka ihtiyacı çıkar, kira zaten hep devam edecek. Siz evlenmeyecek misiniz? Ömür boyu ailenizi mi taşıyacaksınız sırtınızda?
 
Peki bana yardim eder misiniz, nasil bir sinir cizmeliyim, ne demeliyim onu kirmadan uzmeden artik benim de 30 yasinda bir kadin oldugumu fark etmesi icin ben yapamiyorum iste onu oyle parasiz caresiz birakamiyorum. Ben de kredi kartimin asgarisi gelince maas yatmadiginda strese giriyorum hele onu parasiz yatmasi gereken borclarla tek basina birakamiyorum ama benden de giden gidiyor. Ay basindan beri hep moralim bozuk, surat asiyorum istemsiz anneme nefret duygulari hissediyorum sonra sonuyor sonra yine onunla muhabbet ederken buluyorum kendimi... Suratimin asik oldugunu ve hep laf soktugumu falan soyledi o da uzuluyor ama babama soyleyemiyoruz iste gercekten iyi huylu biri olsa kadin benden de almazdi eminim. Benim tek kizdigim nokta, yuzune de soyledim, yumurta dayaninca bana soylemesi, hicbir seyden haberim olmamasi ve son anda borc dag gibi olunca benden medet ummasi, bu durumun beni kullanmak oldugunu belirttim. Haklisin diyor. Zaten bu ay kardesim para istedi maas almadim dedim yollamadim bile.
Siz kredi kartı hesap özetinizin tarihini değiştirin. Ödemeniz maaşınızla aynı gün olsun
 
Back
X