Merhabalar, 6 aylık evliyim. 2 sene de flört dönemimiz oldu öncesinde. Eşimle sosyal medya aracılığıyla tanıştık. Baştan belliymiş sizin işin sonu diyeceksiniz bunu duyunca, belki de haklısınız. Ama insan bilemiyor işte, heveslerinin/heyecanlarının/hayallerinin kölesi oluyor sanırım o süreçte. Eşimle tanıştığımızda gayet normal sohbet etmeye başladık. Aklı başında iki insanın seviyeli muhabbeti derken heyecanlar başladı zamanla doğal olarak. Ufak ufak flörtleşmeler yani. Bunu birbirimize açık sözlülükle söyledik bir süre sonra ama bir ilişki için yüzyüze de görüşmemiz gerekiyordu. Hatta ben internetten biriyle bu kadar ileriye gittiğime inanamıyordum aileme nasıl açıklayacağımı bilmiyordum. Eşimin önceki ilişkisi de internettenmiş o yüzden onun için her şey normaldi ve beni cesaretlendirdi. Neyse 4-5 ay kadar sonra buluştuk. Elektrik aldık birbirimizden ve artık ilişkimizin resmi adını koymuş olduk. Ailelere söyledik vs. Bu arada eşimle siyasi görüşlerimiz ve aile yapılarımız benzer. O yüzden her şey çorap söküğü gibi kendiliğinden gelişti. İlişkimizin ilk yılında meğer eşimin sosyal medyada çok aktif olduğunu, benden önce bir çok kızla konuştuğunu öğrendim. Geçmişte kaldı deyip üzerinde çok durmadım. Aynı zamanda görüntülü konuştuğumuz adresleri artık gerek olmadığı düşüncesiyle kapattık. Fakat birgün aslında olayın gerçekte öyle olmadığını öğrendim.Meğer kavga ettiğimiz bazı akşamlarda eşim eski adresini açıp önceden konuştuğu birkaç kızla sohbet etmiş.Sonra tekrar kapatmış. Konuşmalarda da benimle kavga ettiğini, bu şekilde benimle devam etmeyeceğini söyleyip beni kötülemiş. Komediye bakar mısınız, kız arkadaşını exlerine kötülüyor. Hatta bir tanesiyle biraz fazla samimi içerikli bir muhabbeti olmuş. Okuyunca kaynar sular döküldü başımdan. Kızlardan biri de eşime bildiğin yazmış, eşim de güya kararsız bir şekilde benim hayatımda biri var, sen başıma gelebilecek en mükemmel kadın olabilirsin ama ne sana ne ona haksızlık etmek istemem gibi şeyler yazmış. Tabi benim hiçbir şeyden haberim yok. Biz bir kaç gün sonra barışıyoruz aradan birkaç ay geçtikten sonra bir şekilde öğreniyorum ben bunu. Büyük bir kavga koparıyoruz. Neyse eşim aramız bozuktu olmayacağını düşündüm, bu ilişkiden emin değildim,ne desen haklısın affet vs dedi ben de içime otursa da iyi niyetimle ne yazıkki affettim! O günden snra da yediremediğim şeylerden dolayı sürekli aramızda güven sorunu olmaya başladı. En ufak bir şeyde şüphelenir oldum. Belli etmemeye çalışsam da elimde olmadan ettim vs. Tabi bunlar beraberinde tartışmaları getirdi. Neyse işler ilerledi ve eşim ailemle tanıştı ben ailesiyle tanıştım, yüzük aldık vs. Yine kavga ettiğimiz bazı akşamlarda aynıları olmuş. Ben yuh hadi yapıyorsun bari artık işler ciddiye bindiğinde yapma dedim. Pişman olduğunu söyledi, ağladı etti. Ben de ailemden çevremden utanıp yine affettim!! Dışarıdan mükemmel bir ilişkimiz var bu arada bu sürede. Yeminler etti vs derken evlendik. Çok güzel giderken yine her şey eşimin birkaç kere birinin profiline baktığını gördüm. Kim bu dedim, nefes alışverişleri birden arttı eli ayağına dolaştı, tanımıyorum dedi. iyi de bakmışsın dedim. iş yerinde de açık hesabım ordan girmişlerdir vs dedi. tabi ben yemedim, yalan söylediğinden de adım gibi emindim. sadece "bak" dedim, "artık evlendik, heyecanlarımızın peşinden koşacak durumda değiliz birbirimize dürüst olmalıyız. sen yaparsan ben de yaparım. bu saatten önce ne yaptıysan yaptın ama ben ne yapıyorum diyebir düşün ve artık mahvetme.yok ben uçkuruma sahip olamayacağım dersen de benle oynama, boşanalım". işte hala tanımadığını söyledi, merak etme vs dedi konu kapandı. bu arada eşim karşıdan ilgisini çekecek bir kız gelsin anında gözü kayar, telefonda müşteri hizmetlerindeki kızla konuşurken bile sesi bi kibarlaşır ahaha. hatta bunu yüzüne de söyledim karşında kız olunca ihihi diye eriyip bitecek gibisin, biraz kişilikli ol, lafa gelince adamlık öğretiyorsun vs. o da haklısın farkında değilim dedi. hatta kendine çeki düzen de verdi.hep haklıyım güya ama yapacağından da geri kalmıyor. geçenlerde gezmeye gidiyoruz aklıma geldi birden dedim kim o kız. itiraf etti. o senle kavgalıyken konuştuğum kızlardan biriydi. senden önce de tanışıyordum ama dedi. dedim neden yalan attın. utandım dedi. yaparken utanmıyorsun ama dedim. ne desen haklısın dedi. dedi şu kıza bir yazayım bakayım. yapma etme dedi ama kıza yazdım eşimin adıyla. kız şaşırdı sen evlenmedin mi dedi. numaranı ver arayım özledim dedim. telefonda konuştuk, dedim ben eşiyim, senle en son ne zaman konuştu vs diye kızdan bilgileri aldım. en son yüzüğü göstermiş ben nişanlandım demiş bir daha da konuşmamışlar. eşime diyorum neden baktın, görmek istedim demek ki diyor!! unutamadıysan ne diye evlendik ne diye benle mutluluk oyunu oynyorsun diyorum. saçmalama ne unutamaması öyle aklıma geldi ne yaptı ne etti diye baktım dedi. ve biz o günden beri çok kötüyüz. aslında eşim merhametlidir, bana karşı iyidir, çevresinde sevilir, ailem çok seviyor, insanlıklıdır, hak hukuk bilir. ama ayrangönüllü mü diyeyim ne diyeyim işte sadakat sıkıntısı var sanırım. ve ben artık şüphelerle yaşamak istemiyorum. kendimi kullanılıyo gibi görüyorum. insan bir kere yapa, iki kere yapar. bu artık oynamak, hiçe saymak. daha bismillah 6 aylık evliyiz profiline bakıyor, ileride bu adam neler yapmaz. ilk defa ayrılmamız gerektiğine gerçekten karar verdim çünkü ben bu adamdan ne çocuk yapabilirim güvenip, ne de sarılıp öpebilirim. sürekli aklımdalar.. evde yalnız kalsa acaba biriyle konuşuyor mudur diye düşünür oldum. kimseye de anlatamıyorum çünkü henüz yeni evliyiz. ailem, arkadaşlarım herkes evliliğimiz çok güzel sanıyor. aslında bu durum haricinde çok iyiydik. sarılıyoruz, şakalaşıyoruz, uzun uzun sohbet ediyoruz, keyifli keyifli geziyoruz,alışverişe çıkıyoruz, eğleniyoruz. ama ne bileyim işte. sizce ne yapmalıyım? var mı aynılarını yaşayanlar? eve gelir gelmez sarılıp pişman olduğunu söylüyor, ağzıma etsen haklısın diyor, ağlıyor, adamlık yapamadım sana diyor, kendime çekidüzen vericem hadi namaz kılalım demeye başladı bu ara, yüzüm yok ama son bir şans ver diyor ama içimden zerre bir şey gelmiyor.bu evlilikte bir gelecek göremiyorum. ayrılmayı artık kafama koydum da ailemi üzmekten, çevremden utanıyorum