Iste sürekli bırakın dediğinde hayir baba bırakamam kusura bakmayın de çok net biraz da sert.emin ol hepimiz yaşadık benim de soyle oluyor sibel kagan şimdi küçük (5.5 yasinda) ama ilk okula başlasin o yaz yollayacaksiniz çocuğu sizin izinden 1 hafta evvel gelecek denize gireceğiz..ilk etapta sustum ,güldüm en sonun da siz (eşimi kastederek) babasını kime bıraktınız? Kusura bakmayın öyle bir beklentiniz olmasın ben nereye oglum oraya dedim.Konu kapandi ha onlar bazen benim ailem yine söylüyor aynı şeyi ama biliyorlar ki asla mümkün değil yani demek istediğim siz de anlamıyorlar diyip tüm gerginliği içinizde yaşıyorsunuz ne gerek var ?
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Eşimin Ailesiyle Sorunlarım ve Bebeğim
- Konu Sahibi alindalin
- Başlangıç Tarihi
- Durum
Ben amcası görmüyor diye sevmediğini düşünmüyorum. Babaannesi, amcası ayakkabı aldı diye yeğenine aşırı düşkün olduğunu vurguluyor. Aşırı düşkün olmayı hediye almasıyla bağdaştırması komik geliyor. Bana göre aşırı düşkün olmak hep görmek vakit geçirmek istemektir. Amcası hiç öyle değil ama kv sürekli çok düşkün diyor. Çünkü benim de yeğenim var amcasıyla aynı yaşta. Fotoğraf paylaşmıştı oğlum kucağındayken. Onu gördükten sonra kv yine atağa geçti. X çok mu seviyor dedi. Ben de evet seviyor normalde beni arayıp sormazdı bebek olunca bize ilk defa gelmek istiyor dedim. O günden sonra amcası da çok düşkün oldu. Şimdi ben olayların sebebini bildiğim için sizin kadar hoşgörülü olamıyorum. Bu fesatlıkları beni delirtiyor.
Evet haklısınız bebek kimi severse sevsin bıraksınlar bence de. Mesela annemi pek sevmiyor oğlum ama kv de daha çok duruyor ne yapayım şimdi? Olabilir babaannesi. Hatta anneme diyorum sevmiyor seni gülüyoruz. Ama kv ye böyle desem neler olur düşünmek istemiyorum.
Eşime gelince kendisi de ailesinden bıkmış zaten. Benim bir şey söylememe gerek yok kendisi söylüyor ben çok kasvetli bir ortamda büyüdüm bizde aile ortamı olmadı ilgilenen olmadı o yüzden çocuğu onlara baktırmak istemiyorum çalışma otur kendin bak diyor. Çocuk bizim gibi büyüsün istemiyorum diyor.
Fesat olmaları bana kötü niyetli geliyor. Sürekli oğlumun benim ailemle ilişkisine bakıp şekil almalarını iyi niyetli bulamıyorum. Fesat birinin iyi olacağını da düşünemiyorum. Kv özellikle abimlerle toplandığımız akşam gelip akşam 10 a kadar oturup giderken de abinler yukarda dimi diyor gülerek. Ben bunu iyi niyetli göremiyorum mesela.
Bakın sizde saatler uymadığı için öyleymiş ama yine de ailecek masaya oturduğunuz zamanlar oluyormuş.
Ayrıca ben bu durumu eleştirmiyorum. Durum bu olduğu halde bizi mecbur etmeye çalışmalarını anlamıyorum. Sürekli ailecek diyorlar ama diğer kardeşler ortada yok. Ya da sürekli birbirlerine çok bağlı olduklarını vurguluyorlar ama öyle bir bağ yok. Bunu eşim kendisi söylüyor zaten. Ve üzülüyor zaten böyle oldukları için.
Hiç böyle şova gerek duymadan çağırsalar ok. Bir şey ispatlama derdine düşmeseler neyse. Yok işte öyle bir şey neyin ispatına düşüyorsunuz salın biraz. Benim ailem birbirine bağlı diye burda da bir yarış. Ben eleştirmiyorum yadırgamıyorum neden onlar masada yok demiyorum haddime de değil. E siz neden aksini ispata çalışıyorsunuz ki.
- 8 Kasım 2018
- 5.733
- 13.822
Cok takmayin. En basta bize de cok dediler birakin vs. Goz devirip baktim her defasinda, ne munasebet dedim. Artik soylemiyorlar.
Benim kv de sizinki gibi abartir. Yok amcasi soyle seviyor, halasi boyle dedi bilmemne. Genel huyu bu. Her seyi abartir. Dogumda 2 gece eltim yanimda kaldi diye neredeyse 2. Annesi ilan etti. Hoooop hemen onlemini aldim. Zamanla azaldi. Ama tavrim hep net. Iyi gunumuzde mesafeyi asmadim hic.
Simdi sizin asil sorununuz neden adamin ailesiyle olmayan iletisimini canlandirdiniz? Sizin sorununuz degil. Gereksiz yere basiniza is acmissiniz. Sizi rahatsiz eden seyleri israrla reddecek, cevabini verecek, mesafeyi koruyacaksiniz. Zamanla azalacak bu istekler azalacak. Bazi seyleri de gornezden geleceksiniz, he he deyip gececeksiniz.
- 31 Mayıs 2019
- 7.259
- 17.453
O gün kesinlikle kabul etmeyin.
Habersiz gelmişlerse demleyin bir çay çıkın yukari
Ben mesafe seviyorum. Ailem bile benimle ilgili nerede durması gerektiğini bilirken kv kp nin hiç sınır tanımaması beni rahatsız ediyor.
Ayrıca kv elini verince kolunu alamıyorsun. Telefonla ara gel diye tutturuyor. Gelmeyeceğim dediğinde sebep arıyor hasta mısın yorgun musun. Mutlaka çok önemli bir sebep olmalı yoksa kabul etmiyor. Bir sebebi yok gelmek istemiyorum başka zaman geliriz demiştim bir kere. Küsmüştü mesela. Böylece aramayı bıraktım. Artık aramıyorum.
Sonra gidince de kalkamıyorsun. Oturun oturun nereye gidiyorsunuz. Yemek yiyin. Yemek var diyorum olsun dolaba koyun. Taze yemek yapmışım neden dolaba koyayım diyorum. Olsun gitmeyin diyor. Uzak bir yer olsa az görüyorlar desem o da değil. Arabayla 5-6 dk. Huyları böyle mesafe tanımayan sürekli iç içe olmak isteyen bir kafa yapısı. Benim öyle olmadığımı bildikleri halde mecbur etmeye çalışıyorlar. Oğullarını ellerinden almıyorum eşim bensiz de uğruyor oysaki. Aileyi bir arayı toplamak desem öyle de değil bahsettim zaten hiçbir zaman tüm aile bir arada değil.
Gece roman diye okudum uyumusum
Of keşke ben de bu durumu sadece roman diye okusaydım.
- 3 Mart 2015
- 3.255
- 6.860
- 36
İnanın hepsini okumak imkansız. Fakat yazdıklarınızdan da anlaşılıyor ki; uzak dursalar suç, durmasalar suç.
Çocuğuzu bırakın demeseler, bir gün bile çocuğa bakalım siz gezin demediler diyeceksiniz. Birlikte sofraya oturmuyorlar diyorsunuz, bayram kahvaltısını sorun ediyorsunuz.
Ben büyük bir sorun göremiyorum, en azından sizin için. Belki okuyamadığım kısımlarda vardır ama okuduğum kadarıyla genel olarak herkesin ufak tefek yaşadığı sorunlar.
Her şeyi kafanıza takarsanız mutsuz olursunuz. Size bir kötülükleri yoksa bu kadar takmayın.
Çocuğuzu bırakın demeseler, bir gün bile çocuğa bakalım siz gezin demediler diyeceksiniz. Birlikte sofraya oturmuyorlar diyorsunuz, bayram kahvaltısını sorun ediyorsunuz.
Ben büyük bir sorun göremiyorum, en azından sizin için. Belki okuyamadığım kısımlarda vardır ama okuduğum kadarıyla genel olarak herkesin ufak tefek yaşadığı sorunlar.
Her şeyi kafanıza takarsanız mutsuz olursunuz. Size bir kötülükleri yoksa bu kadar takmayın.
Çünkü eşimle ailesi arasında gözle görülür bir problem kavga mesafe vs yok. Sadece eşim arayıp sormaz, herhangi bir şeyini onlara anlatmaz. Sebebini de ailesinin çok ısrarcı anlayışsız olmalarına bağlıyor. Ben zaten uzaktayken de çok arayıp sormazdım diyor.
Ama kv evlendiğimizden beri sanki birbirlerine çok bağlılarmış gibi bir hava yaratmaya çalıştı. Sürekli gelin gidin demeler. Akşam işten geçerken yemeği burda yiyin eve uyumaya gidin demeler. Birçoğu bunu iyi niyetli bulabilir tercih de edebilir sözüm yok ama bu benim tercih edeceğim bir şey değil. İlk günden kendi düzenimi kurmak, işten yorgun çıkmama rağmen her gün evimde yemek yapmak istedim. Öte yandan kv özellikle eşim yokken beni arayıp darladığı için kendisine ailesiyle iletişim kurmasını önerdim. Yani benim soğuk ve mesafeli olmamdan seni onlardan uzaklaştıracağım anlamı çıkarmasınlar sen ara sor belki beni rahat bırakırlar dedim. Yine de olmadı zaten. Eşim ne yaparsa yapsın kv ısrarla beni aramaya devam ediyor. Bir keresinde bir hafta boyunca hiçbir aramasına dönmedim. Ne açtım ne de geri aradım. Sonra karşılaştık hiçbir şey olmamış gibi devam etti. Umursamıyor. Sorun olsa bile dile getirmiyor. Çünkü bir sorun olsa mesafe koyması gerekecek. Asla göze almaz bunu. Afedersiniz ama küfür etsem yine görmezden gelir iletişimi kesmez. Bana bunlar biraz fazla geliyor.
- 3 Mart 2015
- 3.255
- 6.860
- 36
Bizim evde de böyleydi. Babam çoğu zaman yoktu zaten. Ben bu yüzden eşim geç gelse de çocukları bekletiyorum hep birlikte oturuyoruz sofraya. Çünkü ben böyle istiyorum, özlem duyuyorum böyle şeylere. Ama eşime ne ki bundan
Ayol ben kayınvalidemlerin evine gidince kim sofraya oturmuş oturmamış onun çetelesini mi tutucam banane
- 24 Mayıs 2020
- 3.922
- 13.573
Cocuklara yazik degil mi?açız açız demiyorlar miBizim evde de böyleydi. Babam çoğu zaman yoktu zaten. Ben bu yüzden eşim geç gelse de çocukları bekletiyorum hep birlikte oturuyoruz sofraya. Çünkü ben böyle istiyorum, özlem duyuyorum böyle şeylere. Ama eşime ne ki bundan
Ayol ben kayınvalidemlerin evine gidince kim sofraya oturmuş oturmamış onun çetelesini mi tutucam banane
- 8 Kasım 2018
- 5.733
- 13.822
Kv de beni surekli arardi. Ama simdi sadece oglunu ariyor. Siz mesafe koymak istemissiniz ama koyamamissiniz malesef. Ne dusunurlerse dusunsunler, sizin soguttugunuzu dusunseler ne olur ki? Ben genel olarak insanlarin ne dusundugunu pek takmam. Arkamdan ne konusuyorlardir kimbilir, ama karsilikli bir sorun yasamadigimiz icin ne ben sorun ediyorum, ne de onlar bana bi sey diyebiliyor.
Bosverin acmayin telefonlari, yemege mi cagirdi hayir deyin her defasinda. Bir yerden sonra devam etmesi imkansiz. Bebek kucukken hepimiz bebegi getirin birakin tacizlerini yasadik. Ama azaliyor zamanla.
- 24 Mayıs 2020
- 3.922
- 13.573
Olmaz gelinler bunun içindir.Bizim evde de böyleydi. Babam çoğu zaman yoktu zaten. Ben bu yüzden eşim geç gelse de çocukları bekletiyorum hep birlikte oturuyoruz sofraya. Çünkü ben böyle istiyorum, özlem duyuyorum böyle şeylere. Ama eşime ne ki bundan
Ayol ben kayınvalidemlerin evine gidince kim sofraya oturmuş oturmamış onun çetelesini mi tutucam banane
Hepsini okumadığınız için önyargılı davranmışsınız ama yine söyleyeyim. Çocuğuma bakmaları gibi bir derdim yok aksine çocuğuma kendim bakabilmek için işimi bıraktım ve uzun süre işe dönmeyi düşünmüyorum.
Bu yaşıma kadar yeteri kadar gezdim eğlendim bu saatten sonra da çocuğumla gidebileceğim yerlere gidip, çocuğumu götüremiyorsam kendim de gitmemeyi tercih ediyorum. Yorucu olabilir ama neticede bu bir süreç ve göze alıyorum.
Yani ailelerden çocuğuma bakmaları gibi bir beklentim yok. Olsa kendi ailem üst katta onlara bırakır işe devam ederdim örneğin.
Bizim evde de böyleydi. Babam çoğu zaman yoktu zaten. Ben bu yüzden eşim geç gelse de çocukları bekletiyorum hep birlikte oturuyoruz sofraya. Çünkü ben böyle istiyorum, özlem duyuyorum böyle şeylere. Ama eşime ne ki bundan
Ayol ben kayınvalidemlerin evine gidince kim sofraya oturmuş oturmamış onun çetelesini mi tutucam banane
Biraz eğlenmek istediniz herhalde o nedenle yorumunuzu hoş görüyorum. Çünkü meselenin bu olmadığını anlamış olabileceğinizi düşünüyorum.
Sofraya kimin oturup oturmadığı elbette umrumda değil. Sanki çok herkes bir aradaymış da biz uyumsuzluk ediyormuşuz gibi bir şeyleri dayatmaları rahatsız ediyor demek istemiştim.
Tüm büyüyü bozdunuz. Açık açık nefret ediyorum dememiştim herkes öğrendi şimdi tüh.
- 21 Ağustos 2015
- 31.479
- 95.392
- 37
Okuyan var mı bunu ya?Kitap yazsaydın ablacım ordan günlere böler okurdukMerhabalar,
Direkt konuya giriyorum. Çok uzun olacak baştan söyleyeyim. Çünkü uzun uzun içimi dökmek istiyorum.
Eşimin ailesiyle tanıştığımdan beri sorunum hiç bitmedi. Onların açısından bakarsanız her şey normal gibi. Çünkü ben biraz pasif agresif takılıyorum. Biraz da onlar laftan anlamıyor. Bana göre tuhaf olan onlardı ama buraya ne zaman yaşadığım sorunlarla ilgili konu açsam hep linç yedim :) eşim de ailesinin tuhaf olduğunu, bu nedenle bekarken de evde çok fazla vakit geçirmediğini, bir şey yapacağı zaman onlara anlatmadığını, yaptıktan sonra haberlerinin olduğunu söylüyor. Kendisi alışmış benim de boşvermemi söylüyor hep. Çünkü gerçekten çok acayipler.
Üç erkek çocukları var ve genel olarak iletişimi kopuk bir aile yapıları var. Hiçbir zaman bir aile olarak akşam yemeği, kahvaltı, bayram yemeği vs olmamış. Hep birileri eksik. Herkes kendi kafasına göre takılıyor. Kv yemeği yapar çıkar mahalleye. Acıkan mutfaktan yemeğini alıp yer. Hep birlikte oturalım sohbet edelim diye bir şey yok. Çay demlenir tv karşısına geçilir. Kimseden çıt çıkmaz. Tv deki herhangi bir şeye odaklanırlar ve asla sohbet etmezler. Anne baba olarak çocuklarıyla sağlıklı bir iletişim kuramamışlar. Eşim daha yeni yeni bunları anlatabiliyor. Bazen gözleri doluyor anlatırken. Ama haklarını yemeyeyim evlatlarına düşkünler. Sadece yetiştirme yöntemleri acayip. Yani çocuk yetiştirmekten bir haberler desem daha doğru olur. Ben evlendiğimden beri de hiçbir zaman diğer kardeşler yemekte olmuyor ama biz sürekli zorla yemeğe davet ediliyoruz. Bayram kahvaltısına davet ediliyoruz hatta zorlanıyoruz ama gittiğimizde küçük kardeş kalkmamış oluyor. Akşamdan tembihliyor sabah uyandırmayın diye. Ortanca kardeş tatile gidiyor. Bu hep böyle. Tüm bunlar olurken de kv sürekli birbirlerine çok düşkün olduklarını ispatlamakla meşgul. Ben dışardan bakınca öyle bir düşkünlük göremiyorum. Eşime soruyorum o da diyor bizde kimsenin kimseden haberi olmaz.
Düğünden gelen takılarla araba almıştık biraz da borcumuz vardı ama araba alarak aslında iyi kâr ettik. Buna rağmen kp: araba alacağınıza borcunuzu ödeseydiniz. Araba çok gereksiz. Eşim de çocuk olunca araba daha çok lazım diyor. En yakın doktor bile arabasız eziyet oluyor vs diyor. Kp yine : biz üç tane büyüttük arabamız yoktu. Ama ne hikmetse bize hiç yürüyerek ya da dolmuşla gelmiyor. Hep eşimi arıyorlar gel bizi al, bizi eve bırak. Eğer araba o kadar gereksizse dolmuşa bin o zaman. Bi de bizim araba üzerinden planlar yapıyorlar yazın şuraya gideriz böyle yaparız. Yine linç yiyeceğim diye tedirginim ama gerçekten ben tahammül edemiyorum bu duruma. Normal mi yani?
Bebekle bu konular ne alaka diyecek olursanız bebek doğduğundan beri bize daha çok sardılar. Nefes aldırmıyorlar resmen. Sardılar diyorum çünkü her gün çağırıyorlar, gitmezsek görüntülü arıyorlar. Ertesi gün kv kendisi geliyor. O gün geçiyor eve gidiyor ertesi gün tekrar görüntülü arıyor. Tekrar çağırıyorlar vs. Sürekli böyle bir döngü var. Sanki ilk defa bebek görmüş gibiler. Bir de garip garip şeyler soruyorlar. Mesela çocuk ağlıyor neden ağlıyor diyorlar. Beş aylık bebek yani birçok şey için ağlayabilir. Acıkmış olabilir mesela. Sonra kp başlıyor saçma tespitlere. “Biz 3 tane büyüttük” ile başlayan cümleler. Bizim çocuklar gündüz hiç ağlamazdı. Bizim çocuklar şöyleydi böyleydi. Ne zaman dışardan yemek vereceksin. Et suyu verelim. Yoğurda reçel koyup veriyorduk biz. Çok sağlıklı buna da verelim. İçim şişiyor.
Reflü yatağı aldık. Kp gördü bu ne biçim yatak. Hiç sevmedim bunu. Eşim anlattı ne amaçla kullanıldığını. Kp: biz 3 tane büyüttük böyle bi şey görmedik.
Onlara gidiyoruz daha kapıdan girerken çocuğu kucağımızdan kapıyorlar resmen çekerek alıyorlar. Çocuk daha alışmadan başına üşüşüyorlar. Haliyle ağlamaya başlıyor tedirgin oluyor. Aç mı diyorlar bu defa. Niye ağladı huysuz mu hep böyle ağlıyor mu? Alıp saatlerce kucaklarında tutmak istiyorlar. Ama çocuk istemiyor. Aşırı derecede tedirgin oluyor tepkisiz kalıyor. Ne gülüyor ne ağlıyor öyle oturuyor. İyice daralınca ağlıyor al götür emzir diyorlar. Emzirmek için bile kucağıma alamıyorum. Kv alıyor odaya kadar götürüyor bana da gel diyor gidiyorum orada veriyor. İnanılmaz saçma bir ortam. Vermesen çocuğu vermedi derler. Eşim vermiyor bırakın önce alışsın diyor ama dinlemiyorlar çekmeye çalışıyorlar. Bizim çocuklar böyle değildi üç tane büyüttük hiç ağlamazlardı falan filan.
Mesela bu akşam olanları anlatayım. Eşimle bir taktik geliştirdik. Asla onlar çağırdığında gitmiyoruz. Her söylediklerine hayır diyoruz. Kendi istediğimiz zaman gidiyoruz. Çünkü aşırı ısrarlarıyla insanı bunaltıyorlar. Bu akşam da kendimiz dedik geleceğiz diye ve yemeğe gittik. Kp ısrarla çocuğu kucağında tutarak yemeğini yemek istiyor. Sıcak çorba var önünde ve oğlum uzanıyor korkuyoruz yanacak diye. Eşim çocuğu yere yatıralım biraz oynar yemek yiyene kadar böyle kucakta olmaz dedi. Kp yok ben tutarım dedi. Eşim de o zaman sen ver yemeğini ye sonra alırsın dedi. Kp yok ben böyle yerim sen geç otur yerine dedi. Kv de bırak bırak baban tutsun öyle yesin diyor. Kv bambaşka bir platformun konusu aslında ama of ne kadar çok anlatacak şey var. Gerçekten bu insanlar benim içimi şişiriyor.
Kv Sürekli çocuğu amcaların ve dedesinin ne kadar çok sevdiğinden bahsediyor. Amcaları çocuğun yüzüne bakmıyor görmeye bile gelmiyorlar oysaki. Amcası şöyle dedi dedesi böyle sevdi. Sürekli bir ispat derdinde. Bir kere amcası oğlumun fotoğrafını durumuna koymuş diye anlat anlat bitiremedi. Fotoğrafı da ben atmıştım gelip kendisi çekmedi yani
Sanırım biraz benim ailemle yarışıyorlar. Doğuma bir hafta kala annemlerin alt katına taşındık. Çocuğu benim ailemin daha fazla görmesine tahammül edemiyorlar. Kv sürekli annen baban çocuğu çok seviyor mu diye soruyor. Bir kere çok seviyorlar demiş bulundum keşke demeseydim. Her aradığında torununu ne kadar sevdiğinden bahsediyor. O kadar çok sevicem ki göreceksin diyor. ??!!! Neden ya neden? Niye bu ispat çabası? Bir kere onların yanında oğlum babama güldü kollarını uzattı diye delirdiler. Eşim bazen birkaç saatliğine oğlumu alıp onlara gidiyor. Hemen kp nin kucağında oğlumun fotosunu çekip bana gönderiyor kv. Amcası çok seviyor diyor ama amcası bir doğumda gördü bir de bayramda. Bir de işte ayakkabı aldığı gün. Bebeğim beş aylık bu arada ve yakın oturuyoruz. Ona rağmen gelip görme ihtiyacı hissetmiyor. Pahalı ayakkabı almak yerine arada görmeye gelse sevdiğine inanırdım ama 5 ayda 3 defa gören birinin yeğenine çok düşkün olduğunu söylediklerinde komik buluyorum. Hediye kıstas değil bence sevgiyi göstermek için. Benim ailemle yarışacaklar diye kendilerini maymun ettiler bunun tanımı bu bence.
Oysaki asla anlatmıyorum sırf yarışa girmesinler diye. Sürekli bunu vurgulasam konusunu yapsam neyse ama sırf sakin bir hayat yaşamak için hiçbir şey anlatmıyorum. Ne ailemin aldıklarını ne nasıl sevdiklerini. Hep susuyorum. Bebek doğacağı zaman eşim söylemiş her şeyini abimin aldığını. Kv sordu ben de o zaman söylemek zorunda kaldım. Künyesini gördüler sordular yine eşim söyledi bizimkilerin aldığını.
Bu arada ailemle aynı apartmandayım ama ben gitmediğim sürece annem babam asla kapımı çalmazlar. Beni onlara gitmeye mecbur etmezler. Ben gidersem giderim, gitmezsem asla çağırmazlar. Eşim evdeyken zilimi bile çalmazlar. Bir yere giderken mesaj atarlar bir ihtiyacın var mı diye. Eşim ailemi belki 10-15 günde bir görür. O da kendisi giderse. Ben de eşim evdeyken asla gitmem. Eşim yokken sabah kahvaltıya gidiyorum bazen. Sonra yine evime geliyorum kendime ait bir düzenim var sonuçta. Oğlumla vakit geçiriyorum. Eşim bu duruma çok şaşırıyor. Benim ailemle böyle yakın olsak asla evinde oturma şansın olmazdı diyor. Ben de farkındayım zaten.
Bebekten önce ben çalışırken de bazen kv arardım hal hatır sormak için. Hemen eşimin vardiyasını sorardı. Eğer akşam evde yok dediysem ısrarla çağırırdı. Üstelik kp benden hiç hoşlanmıyor başından beri. Ama sürekli kv beni çağırıp duruyordu. Yalnız evde ne yapacaksın sıkılırsın gel diyordu. Tüm ailem akrabalarım arkadaşlarım aynı şehirde ama ısrarla sıkılınca onlara gideceğime inandırıyor kendini. Eğer böyle anormal olmasalar tabi giderdim ki ilk başlarda denedim de ama yaşadıklarımdan sonra sadece eşimle gidip gelmeye karar verdim. Yani eşim böyle istedi aslında. Bensiz gitme dedi ben de bir daha gitmedim. Sürekli aradığımda ısrar ettiği için aramayı bıraktım. Sonra kendisi sürekli aramaya başladı. Ama sadece eşim yokken arıyor. Sürekli arıyor çağırıyor. Gitmezsem kendisi kardeşlerini ya da komşusunu alıp gelmek istiyor. O zamanlar ailemin alt katında değildim henüz. Yalnız olmayı çok sevdiğimi söylerdim, sıkılırsam da arkadaşlarım geliyor ya da dışarı çıkıyorum falan derdim anlasın diye. Ama ikna olmazdı ertesi gün yine aynı şekilde arardı.
Şimdi de annemlere gidiyor muyum diye her dk görüntülü arama huyu başladı. Güya çocuğu özlüyor ama ne hikmetse sadece eşimin evde olmadığı zamanlarda özlüyor. Mesela eşim bir hafta akşamları evde. O hafta çocuğu asla görme ihtiyacı hissetmiyor. Ne geliyor ne de görüntülü arıyor. Ne zamanki eşim akşam vardiyasına dönüyor her dk görüntülü arama. Bir gün önce gelip gördüğü halde ertesi gün görüntülü arıyor. He bir de şöyle bir şey var. Bizim aile cuma akşamları toplanır. Ertesi gün haftasonu diye abimler ailecek annemlere gelirler. Yıllardır böyledir. Kimse o güne plan yapmaz. Kv de bunu öğrenmiş. Eşim gececi olduğunda hep cuma akşamları geliyordu mesela. Ben annemlere gitmeyeyim diye yaptığını düşünüyordum ben. Artık eşim vardiyalı değil ve kv hiç görüntülü aramıyor akşamları. Sadece gündüz arıyor. Çok tuhaf değil mi oğlu varken hiç gelmemesi ve aramaması? Rahatsız etmemek için diyeceğim ama hani bir kere oğlun varken gelirsin bir kere yokken gelirsin. Sürekli de olmadığı zamana denk getirmezsin.
Ayrıca sürekli beni araması artık bende travma oldu. O kadar çok arıyor ki ismini ekranda gördüğümde daralıyorum artık. Ya bir kere de oğlunu ara. Arkadaşlarıma soruyorum mesela. Hepsi oğlunu arıyor. Torunlarını sorup geline selam söyleyip kapatıyorlar. Benimki sürekli arıyor çocuk ne yapıyor uyudu mu foto at. Özledim görüntülü ara. Evdeysen geliyorum çocuğu görcem. Müsait misin demez evde olmam yeterli. Bir kere aradı dışardaydım geç döndüm. Yola çıkmış diyor ki sen açmayınca çıktım ben geliyorum. Evde değilim dedim. Çok mu uzaksın dönemez misin diyor. Benim suçum ne? Lütfen seni seviyor değer veriyor vs demeyin. Öyle olmadığını cümle alem biliyor. Beni zerre kadar sevmiyor ama benimle arası bozulursa oğlunu onlardan soğutacağımı sanıyor. Oysaki eşimle her şeyi konuşuyoruz ve kırmadan çözüm yolları arıyoruz. Eşimi hep ailesini aramaya yönlendiriyorum. Çünkü ona kalsa hiç aramaz bile. Sayemde olmayan iletişimleri arttı. Ben sevmiyorum diye eşimi neden soğutayım ki. Oğlumu da aynı şekilde asla soğutmam ve biraz daha büyüyüp bir şeyleri anlamaya başlayana kadar bu meseleleri çözüp çocuğu böyle şeylerin içine sokmamaya çalışıyoruz.
Kendisi sürekli çocuklarına babanne ve halaları kötülediği için benden de bekliyor maalesef. Cehalet kötü bir şey. Bir de fesatlık. Kv yi en iyi anlatan iki kelime cehalet ve fesatlık. Kp anlatmaya ise kelimeler yetmez
Çok uzattım biliyorum ama o kadar içim sıkılıyor ki. Eşimle çok zorlu süreçlerden geçtik kötü günler atlattık tam her şey düzeldi sonra çocuk oldu derken ailesi yüzünden huzur bulamıyoruz. Şimdilerde çocuğa yemek yedirmek için pusuda bekliyorlar. Defalarca kp sordu başlamadım dedim. Bir ay sonra dedim. Bu akşam yine diyor ki yemeğe başlasaydı sofradakilerden tattırırdık. Sofradakiler: sarma, tavuk, pilav. Ki yemeğe başlasa bile tuzsuz vs yedireceğim. Sebzeyle başlayacağım. Bir sürü ayrıntı. Doğru ya da yanlış ben çocuğumu kendi bildiğim gibi yetiştirmek istiyorum ama fırsat vermiyorlar. Ben oğlumu kendim büyüteyim diye işimi bıraktım. Uzun bir süre çalışmayı düşünmüyorum. Onlar kendilerine bırakıp çalışacağımı sanıyor ama biz hiç onlara bırakmayı düşünmüyoruz. Son zamanlarda şakayla karışık çocuğu bırakın siz gidin demeye başladılar. Biliyorum ki biraz daha büyüdüğünde sürekli bize bırakın bizde kalsın diyecekler. Babaannesi dedesi bırak tabiki demeyin gerçekten eşim bile anne babasının bu anormal hallerinden bıkmış çocuğumu neden bırakayım.
Düşündükçe içim daralıyor. Bu saçma söylemleriyle, çocuğu sürekli kendilerine bağlamaya çalışmalarıyla( kendileri söylüyor bunu, bizi sık görsün alışsın bizde kalacak diyorlar) nasıl baş edeceğim bilmiyorum. Boşver duyma diyebilirsiniz ama insan sürekli maruz kalınca gerçekten tahammülü azalıyor. Verecek cevap bulamıyorum cahilce yorumlarına. Sizler bu tarz şeylerle nasıl başa çıkıyorsunuz? Nasıl davranmalıyım? Ne söylemeliyim?
- 10 Ekim 2018
- 1.051
- 5.504
- Durum
