- 14 Nisan 2022
- 273
- 225
-
- Konu Sahibi Sadecebenbb
- #41
İşte çoğu normal hareketime böyle tepkiler alıyorum.
İşte çoğu normal hareketime böyle tepkiler alıyorum.Bu tepkiyi anlayabildim. Kimseyi ezme vb amaçla söylemiyorum ama benim de denk geldiğim bazi cahil insanların böyle söylem ve tavırları olmuştu.
Söylesem onunla yarışıyor durumuna düşecek gibi hissettim sanki bi hediyenin hesabını yapar gibi geldi. O kendine yakıştırdıysa ben hiç o seviyeye inmem dedim. Ama sonradan da zoruma gitti.En basitinden hediye mevzusunda " kimse gercegi soylemedi, diger geline tsk ettiler " gibi bir cumle kurmussunuz ya, e siz soyleyin? Agziniz diliniz yokmus gibi davranmaniza sebep olan nedir?
Ayrica gozunuzu seveyim paragraf kullanin, rahat okuyalim.
Bu paragraf kullanmadan, noktalama isaretlerine dikkat etmeden yazanlar gercekten gozumde hicbir seyden anlamayan insanlar olarak şekilleniyor.
Zaten yılda bir kaç kez görüşüyorduk şimdi hamilelikti bebekti hiç gidemeyiz.. Onlarda gelmezler biliyorum daha adım atmadılar şehrimize hep işleri bahaneleri var artık bende yavaş yavaş bana saygı göstereceksiniz mesajını vereceğim... Benim aile ortamım da herkes kendi düşünürdü böyle değildi ayıbı yasağı böyle bilmezdim... Afalladım annemde çok sinirleniyor diye bir şey diyemedim artık buraya yazdım patlama noktasına gelince artık haklı tavrımı takınmak istiyorum.
Gülmelerinin sebebi köy hayatini bilmemeniz. O köpekleri bilerek salmiyorlar. saldirgan olmalari evi ve hayvanları korumalari icin yari ac yari tok bakiyorlar. Belki farketmissinidri köyde cok fazla kedi de olmaz. Ise yaramayan hayvana bakılmaz. Bence ne islerine karisin ne islerini yapinMesela bir gün köprklerinin hasta olduğunu farkettim. Bu hayvana düzgün yemek hazırlayalım hep bağlı biraz gezsin yazık tuvaletini yapamıyor gibi tavsiyelerde bulundum o öyle alışık gezmeye alışmasın boğuşur dediler kısacık zincirle bağlı geçiyor ömrü ben gidip geldikçe seviyordum sonra güzelce açıklamak istedim onlarında duyguları var şu hayvanın bakışına bak gariban, çocuk bu da ama dili yok bir tek gibi şeyler söyledim, komik bir şey söylemişim gibi güldüler, hani küçük çocuğa tepki verilir ya ah vah kızım cicim gibi ağzını yaya yaya, öyle bir üslüpla sen üzülme yavrum onlar öyle alışık falan demeye devam ettiler. Ama ben hissettim aptal gördükleri bir çocukla konuşur gibi konuştular benimle. Ben orada çıkıp sen benle nasıl konuşuyorsun desem ne dedim ki diyecek. Bu tarz şeyler.
Bir şey diyeceğim Leyla hanim o işleri erkek yapmaz mı ? Sonuçta oranın temizlenmesi falan kuvvet gerektirmiyor mu ? Benim eşimin ailesi köye yeni yerleşti onlar yapmıyor ama yapan akrabalarında bildiğim kadarıyla erkekler hayvanlarla ilgileniyorBen köyde dogup büyüdüm su an da köyden bozma yerde yasiyorum daha bir kere ahıra girmedim elime kazma çapa almadim bag bahceden anlamam beni herkes böyle kabullendi kimse in bahceye capa yap diyemez sen neden ahıra kadar girdin her seye atıldin ki ? Yapabildigin kadarıni yap çekil kenara her şeye kosturursan agızlarına laf verirsin
İyi de bu lafın nesine bozuluyorsunuz? Sizi hem kızım diyerek hem becerikli olmanız ile yüceltiyor.Benim kayınvalidem gibi "bana gelinin güler yüzlü çok şanslısın dediler..Ben de onlara benim oğlumla evlendiği için ağzı kulaklarında olur tabii..şanslı olan o dedim..haha ha" dese ne yapacaksınız bilmem?Sanırım bende böyle yapacağım... Kayınvalideme çok üzülüyorum 1 saniye dinlenemez sabah 5 gece 11 hep ayakta kullanıyorlar kadını. İstedim ki yılda bir iki kez olsun yardım edeyim gittiğimde de oda çocuklarıyla otursun kalksın az dinlensin ama bu sefer kayınvalidem 'diğer kızım(diğer gelini) okuduğu için(sanki ben okumadım) bilmez ama(köyde büyüdüğü halde) bu kızım biliyor yapıyor' demeye başladı.
Siz şehirde büyümüşsünüz, ne işiniz var eşinizin ailesinin köyündeki ahır işinde. Siz kendinize değer verin de, o ucube tipler de size değer versin. Kendini küçük gören siz kendinizsiniz. Her işe koşmakla da övünmeyin. Her işe de koşmayın. Kaynanaya da hediye alıp yaranmaya çalışmayın. Gerekmedikçe de telefonda dahi muhatap olmayın. 'Ne kadar az irtibat , o kadar huzurlu hayat' sözünü ilke edinin.Arkadaşlar ben artık nasıl davranacağımı ne yapacağımı bilemiyorum... Kendimden şüphe etmeye başladım. Eşimle çok iyi dosttuk sonra sevgili olduk evlendik... Evimizde çok mutluyuz, ailesi ile de çok iyi anlaşırım, kayınvalidem beni çok sever anlayışlı insanlar yani görünürde her şey yolunda evet ama benim duygusal dönemim ondan mıdır nedir bazı şeyler çok içime dert olmaya başladı. Bu aile bana kendimi tuhaf hissettiriyor ... Ben büyük şehirde büyüdüm ama köy yaşantısına da gelip gittikçe çok güzel uyum sağlıyorum ahıra, temizliğe her şeye koşuyorum 3 gün 4 gün gittiğimizde de elimden geleni yapıyorum ama iyi niyetim güler yüzlü olmam salak, saf biriymişim gibi algılanmama, dokunsalar ağlayacak biriymişim biraz aptal gibi algılanmama sebep oluyormuş bilmiyordum. Hele ki hiçbir işe el sürmeyen eltimle beni bir tutmaları... Hemen araya o da yapar diyerek katmaları, ya da benim seçtiğim hediyeyi gelinin aldı diyince direk ona teşekkür etmeleri ve kimsenin hayır öteki dememesi.. Komik bunlar hep ama bazı şeyler var ki.. Birde hayatımda hep çok normal görülen şeylerin eşimin ailesinde ayıp olduğunu ya da salaklık olduğunu öğrendim. Ne desem birileri ağzımdan laf almış ya da ben komik bir şey söylemişim gibi algılanıyor. Bazen anlamını bilmediğim şu an da da aklımda kalmayan bir kelime kullanıyorlar mesela anlamadığım da büyükanne tutuyor ahmak falan diyerek alay ediyor bana gülerek herkese anlatıyor yaşlıdır bir şey diyemem nprmalde en çok beni sever desin canı sağ olsun ama birde kadın erkek arasındaki öyle bir uçurum var ki... Yani düşünün kayınvalidem aradığında 'kızmış bebeğimiz' dedim oda bu söyleyişimi sanki ben üzülmüşüm, erkek istiyormuşum gibi yorumlayıp: 'kızım niye öyle diyorsun' falan dedi.. zaten zoruma gitti beni cinsiyet ayrımı yapabilecek biri gibi görmesi üzerine açıkladım 'hayır ben çok mutluyum yeterki sağlıklı olsun' dedim, bu sefer de kız çocuğu hem kardeşine bakar işini yapar demeye başladı asabım bozuldu. Sevgi ile bahsederken bile kadınları değersizleştiriyor.. Oysa erkekte olsa kızda olsa gereken şeyleri öğrenir ve yapar kimseye de hizmetçi olmaz. Yani bu gibi şeyler. Sinek küçük ama mide bulandırıyor. Hata olduğunu bilmediğim hatalar, ayıp olduğunu hiç ne bildiğim ne duyduğum ayıplar beynime dert oluyor artık. Aile içinde hep dedikodu yapan bir eltim var hele ki, düşman başına sürekli kuyumu kazıyor bir de aileyi kullanma sömürme çabası... aynı çaba bize de vardı ben gelince eşimi sömüremez oldular şimdi her fırsatta yüzüme gülüp arkamdan iş çeviriyor. şöyle ki kadının saçı yemeğe gelen ailemdeki herkesin tabağından çıktı, değiştirdiler yine çıktı ama sadece benim ailemin tabağından çıktı varın siz düşünün sonrada güler yüzüyle herkesi kandırıp suçu kayınvalideme yıktı kadın yemeğe bile yanaşmadığı yazma taktiği halde ailemle aralarını açtılar başka şekillerde eşiyle kumpas kurarak neler neler anlatsam buraları aşar. Hormonlardan mıdır nedir her şey kafamda dönüp duruyor bana batıyor ben mi abartıyorum akıl verin ne olur. Ben artık bu aile içindeyken nasıl oturacağımı kalkacağımı bilemez oldum ne desem hata yapmışım gibi geliyor. Eşimde kalbimi kırmaz ama hemen söyler şöyle yaptın diye bana daha bi dert olur. Ne doğru ne yanlış anlayamıyorum kendimi sürekli cahil salak durumuna düşmüş hissediyorum. Hele ki üniv den sonra çalışmamış olmam apayrı dokundurmalara sebep oluyor sanki ekmeğimizi veriyormuş gibi bazı kişiler tarafından.yani açıkça sertçe yüzümüze bir şeyler dense , ya da gülerek şaka gibi değilde ciddi söylense vereceğim cevabını ama böyle iken ben bir şey diyince de ayıp etmiş oluyorum. Artık eşimede söyleyemiyorum sanki ailesi ile uğraşıyormuşum gibi düşünüyor karşımda ki bazı insanlar çok sinsi çünkü iyi görünüyorlar, abisi ve yengesi başta olmak üzere. Kafam çok karışık şiştim.
Siz şehirde büyümüşsünüz, ne işiniz var eşinizin ailesinin köyündeki ahır işinde. Siz kendinize değer verin de o ucube tipler de size değer versin. Kendini küçük gören siz kendinizsiniz. Her işe koşmakla da övünmeyin. Her işe de koşmayın. Kaynanaya da hediye alıp yaranmaya çalışmayın. Gerekmedikçe de telefonda dahi muhatap olmayın. 'Ne kadar az irtibat , o kadar huzurlu hayat' sözünü ilke edinin.Arkadaşlar ben artık nasıl davranacağımı ne yapacağımı bilemiyorum... Kendimden şüphe etmeye başladım. Eşimle çok iyi dosttuk sonra sevgili olduk evlendik... Evimizde çok mutluyuz, ailesi ile de çok iyi anlaşırım, kayınvalidem beni çok sever anlayışlı insanlar yani görünürde her şey yolunda evet ama benim duygusal dönemim ondan mıdır nedir bazı şeyler çok içime dert olmaya başladı. Bu aile bana kendimi tuhaf hissettiriyor ... Ben büyük şehirde büyüdüm ama köy yaşantısına da gelip gittikçe çok güzel uyum sağlıyorum ahıra, temizliğe her şeye koşuyorum 3 gün 4 gün gittiğimizde de elimden geleni yapıyorum ama iyi niyetim güler yüzlü olmam salak, saf biriymişim gibi algılanmama, dokunsalar ağlayacak biriymişim biraz aptal gibi algılanmama sebep oluyormuş bilmiyordum. Hele ki hiçbir işe el sürmeyen eltimle beni bir tutmaları... Hemen araya o da yapar diyerek katmaları, ya da benim seçtiğim hediyeyi gelinin aldı diyince direk ona teşekkür etmeleri ve kimsenin hayır öteki dememesi.. Komik bunlar hep ama bazı şeyler var ki.. Birde hayatımda hep çok normal görülen şeylerin eşimin ailesinde ayıp olduğunu ya da salaklık olduğunu öğrendim. Ne desem birileri ağzımdan laf almış ya da ben komik bir şey söylemişim gibi algılanıyor. Bazen anlamını bilmediğim şu an da da aklımda kalmayan bir kelime kullanıyorlar mesela anlamadığım da büyükanne tutuyor ahmak falan diyerek alay ediyor bana gülerek herkese anlatıyor yaşlıdır bir şey diyemem nprmalde en çok beni sever desin canı sağ olsun ama birde kadın erkek arasındaki öyle bir uçurum var ki... Yani düşünün kayınvalidem aradığında 'kızmış bebeğimiz' dedim oda bu söyleyişimi sanki ben üzülmüşüm, erkek istiyormuşum gibi yorumlayıp: 'kızım niye öyle diyorsun' falan dedi.. zaten zoruma gitti beni cinsiyet ayrımı yapabilecek biri gibi görmesi üzerine açıkladım 'hayır ben çok mutluyum yeterki sağlıklı olsun' dedim, bu sefer de kız çocuğu hem kardeşine bakar işini yapar demeye başladı asabım bozuldu. Sevgi ile bahsederken bile kadınları değersizleştiriyor.. Oysa erkekte olsa kızda olsa gereken şeyleri öğrenir ve yapar kimseye de hizmetçi olmaz. Yani bu gibi şeyler. Sinek küçük ama mide bulandırıyor. Hata olduğunu bilmediğim hatalar, ayıp olduğunu hiç ne bildiğim ne duyduğum ayıplar beynime dert oluyor artık. Aile içinde hep dedikodu yapan bir eltim var hele ki, düşman başına sürekli kuyumu kazıyor bir de aileyi kullanma sömürme çabası... aynı çaba bize de vardı ben gelince eşimi sömüremez oldular şimdi her fırsatta yüzüme gülüp arkamdan iş çeviriyor. şöyle ki kadının saçı yemeğe gelen ailemdeki herkesin tabağından çıktı, değiştirdiler yine çıktı ama sadece benim ailemin tabağından çıktı varın siz düşünün sonrada güler yüzüyle herkesi kandırıp suçu kayınvalideme yıktı kadın yemeğe bile yanaşmadığı yazma taktiği halde ailemle aralarını açtılar başka şekillerde eşiyle kumpas kurarak neler neler anlatsam buraları aşar. Hormonlardan mıdır nedir her şey kafamda dönüp duruyor bana batıyor ben mi abartıyorum akıl verin ne olur. Ben artık bu aile içindeyken nasıl oturacağımı kalkacağımı bilemez oldum ne desem hata yapmışım gibi geliyor. Eşimde kalbimi kırmaz ama hemen söyler şöyle yaptın diye bana daha bi dert olur. Ne doğru ne yanlış anlayamıyorum kendimi sürekli cahil salak durumuna düşmüş hissediyorum. Hele ki üniv den sonra çalışmamış olmam apayrı dokundurmalara sebep oluyor sanki ekmeğimizi veriyormuş gibi bazı kişiler tarafından.yani açıkça sertçe yüzümüze bir şeyler dense , ya da gülerek şaka gibi değilde ciddi söylense vereceğim cevabını ama böyle iken ben bir şey diyince de ayıp etmiş oluyorum. Artık eşimede söyleyemiyorum sanki ailesi ile uğraşıyormuşum gibi düşünüyor karşımda ki bazı insanlar çok sinsi çünkü iyi görünüyorlar, abisi ve yengesi başta olmak üzere. Kafam çok karışık şiştim.
Anladım demek ki aynı dili konuşmuyorsunuz bakın siz onlardan biri gibi olmak istedikçe onlar hayır bizden değilsin mesajı veriyorlar. İlk olarak işlerini yapmayı bırakın sonra da ufak ufak mesafeyi artırın ta ki size akıllarından geçen her şeyi söyleyemeyeceklerini anlayana kadar. Ahmak gibi alenen yapılan hakaretlere de tepki gösterin ciddi bir şekilde. Bence siz biraz ağırlığınızı koyarsanız onlar da sınırlarını öğrenecektir.Mesela bir gün köprklerinin hasta olduğunu farkettim. Bu hayvana düzgün yemek hazırlayalım hep bağlı biraz gezsin yazık tuvaletini yapamıyor gibi tavsiyelerde bulundum o öyle alışık gezmeye alışmasın boğuşur dediler kısacık zincirle bağlı geçiyor ömrü ben gidip geldikçe seviyordum sonra güzelce açıklamak istedim onlarında duyguları var şu hayvanın bakışına bak gariban, çocuk bu da ama dili yok bir tek gibi şeyler söyledim, komik bir şey söylemişim gibi güldüler, hani küçük çocuğa tepki verilir ya ah vah kızım cicim gibi ağzını yaya yaya, öyle bir üslüpla sen üzülme yavrum onlar öyle alışık falan demeye devam ettiler. Ama ben hissettim aptal gördükleri bir çocukla konuşur gibi konuştular benimle. Ben orada çıkıp sen benle nasıl konuşuyorsun desem ne dedim ki diyecek. Bu tarz şeyler.
Cici gelin olmayı bırak ve uzak dur ...Arkadaşlar ben artık nasıl davranacağımı ne yapacağımı bilemiyorum... Kendimden şüphe etmeye başladım. Eşimle çok iyi dosttuk sonra sevgili olduk evlendik... Evimizde çok mutluyuz, ailesi ile de çok iyi anlaşırım, kayınvalidem beni çok sever anlayışlı insanlar yani görünürde her şey yolunda evet ama benim duygusal dönemim ondan mıdır nedir bazı şeyler çok içime dert olmaya başladı. Bu aile bana kendimi tuhaf hissettiriyor ... Ben büyük şehirde büyüdüm ama köy yaşantısına da gelip gittikçe çok güzel uyum sağlıyorum ahıra, temizliğe her şeye koşuyorum 3 gün 4 gün gittiğimizde de elimden geleni yapıyorum ama iyi niyetim güler yüzlü olmam salak, saf biriymişim gibi algılanmama, dokunsalar ağlayacak biriymişim biraz aptal gibi algılanmama sebep oluyormuş bilmiyordum. Hele ki hiçbir işe el sürmeyen eltimle beni bir tutmaları... Hemen araya o da yapar diyerek katmaları, ya da benim seçtiğim hediyeyi gelinin aldı diyince direk ona teşekkür etmeleri ve kimsenin hayır öteki dememesi.. Komik bunlar hep ama bazı şeyler var ki.. Birde hayatımda hep çok normal görülen şeylerin eşimin ailesinde ayıp olduğunu ya da salaklık olduğunu öğrendim. Ne desem birileri ağzımdan laf almış ya da ben komik bir şey söylemişim gibi algılanıyor. Bazen anlamını bilmediğim şu an da da aklımda kalmayan bir kelime kullanıyorlar mesela anlamadığım da büyükanne tutuyor ahmak falan diyerek alay ediyor bana gülerek herkese anlatıyor yaşlıdır bir şey diyemem nprmalde en çok beni sever desin canı sağ olsun ama birde kadın erkek arasındaki öyle bir uçurum var ki... Yani düşünün kayınvalidem aradığında 'kızmış bebeğimiz' dedim oda bu söyleyişimi sanki ben üzülmüşüm, erkek istiyormuşum gibi yorumlayıp: 'kızım niye öyle diyorsun' falan dedi.. zaten zoruma gitti beni cinsiyet ayrımı yapabilecek biri gibi görmesi üzerine açıkladım 'hayır ben çok mutluyum yeterki sağlıklı olsun' dedim, bu sefer de kız çocuğu hem kardeşine bakar işini yapar demeye başladı asabım bozuldu. Sevgi ile bahsederken bile kadınları değersizleştiriyor.. Oysa erkekte olsa kızda olsa gereken şeyleri öğrenir ve yapar kimseye de hizmetçi olmaz. Yani bu gibi şeyler. Sinek küçük ama mide bulandırıyor. Hata olduğunu bilmediğim hatalar, ayıp olduğunu hiç ne bildiğim ne duyduğum ayıplar beynime dert oluyor artık. Aile içinde hep dedikodu yapan bir eltim var hele ki, düşman başına sürekli kuyumu kazıyor bir de aileyi kullanma sömürme çabası... aynı çaba bize de vardı ben gelince eşimi sömüremez oldular şimdi her fırsatta yüzüme gülüp arkamdan iş çeviriyor. şöyle ki kadının saçı yemeğe gelen ailemdeki herkesin tabağından çıktı, değiştirdiler yine çıktı ama sadece benim ailemin tabağından çıktı varın siz düşünün sonrada güler yüzüyle herkesi kandırıp suçu kayınvalideme yıktı kadın yemeğe bile yanaşmadığı yazma taktiği halde ailemle aralarını açtılar başka şekillerde eşiyle kumpas kurarak neler neler anlatsam buraları aşar. Hormonlardan mıdır nedir her şey kafamda dönüp duruyor bana batıyor ben mi abartıyorum akıl verin ne olur. Ben artık bu aile içindeyken nasıl oturacağımı kalkacağımı bilemez oldum ne desem hata yapmışım gibi geliyor. Eşimde kalbimi kırmaz ama hemen söyler şöyle yaptın diye bana daha bi dert olur. Ne doğru ne yanlış anlayamıyorum kendimi sürekli cahil salak durumuna düşmüş hissediyorum. Hele ki üniv den sonra çalışmamış olmam apayrı dokundurmalara sebep oluyor sanki ekmeğimizi veriyormuş gibi bazı kişiler tarafından.yani açıkça sertçe yüzümüze bir şeyler dense , ya da gülerek şaka gibi değilde ciddi söylense vereceğim cevabını ama böyle iken ben bir şey diyince de ayıp etmiş oluyorum. Artık eşimede söyleyemiyorum sanki ailesi ile uğraşıyormuşum gibi düşünüyor karşımda ki bazı insanlar çok sinsi çünkü iyi görünüyorlar, abisi ve yengesi başta olmak üzere. Kafam çok karışık şiştim.
Ben kibarligin mutevaziligin hatta iyi niyetin bir işe yaradığını görmedim özellikle kayın ailesinde sessiz sakin bir insanken aynı senin gibi tepeme binerlerdi ne kadar ahmakmisim nine haklı!Arkadaşlar ben artık nasıl davranacağımı ne yapacağımı bilemiyorum... Kendimden şüphe etmeye başladım. Eşimle çok iyi dosttuk sonra sevgili olduk evlendik... Evimizde çok mutluyuz, ailesi ile de çok iyi anlaşırım, kayınvalidem beni çok sever anlayışlı insanlar yani görünürde her şey yolunda evet ama benim duygusal dönemim ondan mıdır nedir bazı şeyler çok içime dert olmaya başladı. Bu aile bana kendimi tuhaf hissettiriyor ... Ben büyük şehirde büyüdüm ama köy yaşantısına da gelip gittikçe çok güzel uyum sağlıyorum ahıra, temizliğe her şeye koşuyorum 3 gün 4 gün gittiğimizde de elimden geleni yapıyorum ama iyi niyetim güler yüzlü olmam salak, saf biriymişim gibi algılanmama, dokunsalar ağlayacak biriymişim biraz aptal gibi algılanmama sebep oluyormuş bilmiyordum. Hele ki hiçbir işe el sürmeyen eltimle beni bir tutmaları... Hemen araya o da yapar diyerek katmaları, ya da benim seçtiğim hediyeyi gelinin aldı diyince direk ona teşekkür etmeleri ve kimsenin hayır öteki dememesi.. Komik bunlar hep ama bazı şeyler var ki.. Birde hayatımda hep çok normal görülen şeylerin eşimin ailesinde ayıp olduğunu ya da salaklık olduğunu öğrendim. Ne desem birileri ağzımdan laf almış ya da ben komik bir şey söylemişim gibi algılanıyor. Bazen anlamını bilmediğim şu an da da aklımda kalmayan bir kelime kullanıyorlar mesela anlamadığım da büyükanne tutuyor ahmak falan diyerek alay ediyor bana gülerek herkese anlatıyor yaşlıdır bir şey diyemem nprmalde en çok beni sever desin canı sağ olsun ama birde kadın erkek arasındaki öyle bir uçurum var ki... Yani düşünün kayınvalidem aradığında 'kızmış bebeğimiz' dedim oda bu söyleyişimi sanki ben üzülmüşüm, erkek istiyormuşum gibi yorumlayıp: 'kızım niye öyle diyorsun' falan dedi.. zaten zoruma gitti beni cinsiyet ayrımı yapabilecek biri gibi görmesi üzerine açıkladım 'hayır ben çok mutluyum yeterki sağlıklı olsun' dedim, bu sefer de kız çocuğu hem kardeşine bakar işini yapar demeye başladı asabım bozuldu. Sevgi ile bahsederken bile kadınları değersizleştiriyor.. Oysa erkekte olsa kızda olsa gereken şeyleri öğrenir ve yapar kimseye de hizmetçi olmaz. Yani bu gibi şeyler. Sinek küçük ama mide bulandırıyor. Hata olduğunu bilmediğim hatalar, ayıp olduğunu hiç ne bildiğim ne duyduğum ayıplar beynime dert oluyor artık. Aile içinde hep dedikodu yapan bir eltim var hele ki, düşman başına sürekli kuyumu kazıyor bir de aileyi kullanma sömürme çabası... aynı çaba bize de vardı ben gelince eşimi sömüremez oldular şimdi her fırsatta yüzüme gülüp arkamdan iş çeviriyor. şöyle ki kadının saçı yemeğe gelen ailemdeki herkesin tabağından çıktı, değiştirdiler yine çıktı ama sadece benim ailemin tabağından çıktı varın siz düşünün sonrada güler yüzüyle herkesi kandırıp suçu kayınvalideme yıktı kadın yemeğe bile yanaşmadığı yazma taktiği halde ailemle aralarını açtılar başka şekillerde eşiyle kumpas kurarak neler neler anlatsam buraları aşar. Hormonlardan mıdır nedir her şey kafamda dönüp duruyor bana batıyor ben mi abartıyorum akıl verin ne olur. Ben artık bu aile içindeyken nasıl oturacağımı kalkacağımı bilemez oldum ne desem hata yapmışım gibi geliyor. Eşimde kalbimi kırmaz ama hemen söyler şöyle yaptın diye bana daha bi dert olur. Ne doğru ne yanlış anlayamıyorum kendimi sürekli cahil salak durumuna düşmüş hissediyorum. Hele ki üniv den sonra çalışmamış olmam apayrı dokundurmalara sebep oluyor sanki ekmeğimizi veriyormuş gibi bazı kişiler tarafından.yani açıkça sertçe yüzümüze bir şeyler dense , ya da gülerek şaka gibi değilde ciddi söylense vereceğim cevabını ama böyle iken ben bir şey diyince de ayıp etmiş oluyorum. Artık eşimede söyleyemiyorum sanki ailesi ile uğraşıyormuşum gibi düşünüyor karşımda ki bazı insanlar çok sinsi çünkü iyi görünüyorlar, abisi ve yengesi başta olmak üzere. Kafam çok karışık şiştim.
Benimkide düğünde bağıra bağıra 'benim oğlumdan iyisini nerede bulacakmış' dedi oralara kadar gidersek burada konuşacak çok daha fazla şey olur arkadaşım... Benim bozulmam övmesi falan değil.. resmen diyor ki bu yapıyor bilse ötekide yapar ama o bilmediğinden yapmıyor. Ha ben zaten ona üzüldüğüm için yapıyordum yanında yardım ediyordum bi beklentimde yoktu. Ama zaman geçip bir şeylere uyanmaya başlayınca konuşulan, denilen, yapılan şeyler insanın topluca zoruna gidiyor. Haksızlığa uğramış, kullanılmış olduğunu farkediyorsun. İyi niyet sandığın şeyin aslında aptallık olduğunu fark ediyorsun.İyi de bu lafın nesine bozuluyorsunuz? Sizi hem kızım diyerek hem becerikli olmanız ile yüceltiyor.Benim kayınvalidem gibi "bana gelinin güler yüzlü çok şanslısın dediler..Ben de onlara benim oğlumla evlendiği için ağzı kulaklarında olur tabii..şanslı olan o dedim..haha ha" dese ne yapacaksınız bilmem?
Çok doğru..Ben kibarligin mutevaziligin hatta iyi niyetin bir işe yaradığını görmedim özellikle kayın ailesinde sessiz sakin bir insanken aynı senin gibi tepeme binerlerdi ne kadar ahmakmisim nine haklı!
Çok pişmanım gerçekten. Ben işten kaçan biri değilim, deneyimi severim, bakın hanı bunlar pis iş diyip burun kıvırmak tarzım değil zaten inanın bu iş oradaysa evimde yemek yapmam gibi bi iştir diye bakarım. Mesele işin çeşidi de değil sadece zaman geçtikçe saf muamelesi görmek hani sanki ben cahilim, safım, aptalım gibi görüyorlar. Anlatmadığım evlilik sürecinde geçen şeyler var o konuları ne kadar aklıma gelsede dillendirmek ya da hatırlamak istemiyorum onların birikintisi, şimdi aniden bu konularda bi uyanış belki hormonlardan.. Bilemiyorum. Tek bildiğim nezaket ya da iyi niyet değerini bilmeyecek insanlara gösterilmemeliymiş, kendi bildiğimden farklı bir düşünce şekilleri var.Neden her işe kostunuz ki şehir yaşamında bir insan ahir işinden ne anlasın ve neden yapmak zorunda olsun
Ne kadar çok taviz verdiniz o kadar kıymetsiz oluyorsunuz maalesef
Biz senede bir defa gidiyoruz benim de aile yapim çok farklı yaptığım şey yemek bulasik nadir olarak temizlik
Köyde büyüyen eltilerim bile ahıra girmiyor ben hiç girmem
Öyle yapacağım bundan sonra.. Kendi ailemle aynı değil. Komşuma nasıl mesafeliysem aynı mesafe aynı misafir tavrı olacak artık. Ben kendi ailemle aynı kefeye koyarak bütük hata yaptım istesende olmuyor öyle çünkü.Anladım demek ki aynı dili konuşmuyorsunuz bakın siz onlardan biri gibi olmak istedikçe onlar hayır bizden değilsin mesajı veriyorlar. İlk olarak işlerini yapmayı bırakın sonra da ufak ufak mesafeyi artırın ta ki size akıllarından geçen her şeyi söyleyemeyeceklerini anlayana kadar. Ahmak gibi alenen yapılan hakaretlere de tepki gösterin ciddi bir şekilde. Bence siz biraz ağırlığınızı koyarsanız onlar da sınırlarını öğrenecektir.
Tabii ki hormonların da etkisi çoktur ama sizin birikmiş sorunlarÇok pişmanım gerçekten. Ben işten kaçan biri değilim, deneyimi severim, bakın hanı bunlar pis iş diyip burun kıvırmak tarzım değil zaten inanın bu iş oradaysa evimde yemek yapmam gibi bi iştir diye bakarım. Mesele işin çeşidi de değil sadece zaman geçtikçe saf muamelesi görmek hani sanki ben cahilim, safım, aptalım gibi görüyorlar. Anlatmadığım evlilik sürecinde geçen şeyler var o konuları ne kadar aklıma gelsede dillendirmek ya da hatırlamak istemiyorum onların birikintisi, şimdi aniden bu konularda bi uyanış belki hormonlardan.. Bilemiyorum. Tek bildiğim nezaket ya da iyi niyet değerini bilmeyecek insanlara gösterilmemeliymiş, kendi bildiğimden farklı bir düşünce şekilleri var.
Ben kayınvalidenizin söylediklerini kelime kelime tekrar tekrar masaya yatırmamanızı tavsiye ederim.Anladığım kadarıyla kayınvalidenizin sözlerini sonradan yorumlayınca bu anlamı buluyorsunuz yoksa o an " Ben de size yardımcı olmak için bunları yapıyorum yoksa ben de bilerek doğmadım" dersiniz.Sık da görüşmüyormuşsunuz üstelik size gelip uzun süre kalan insanlar da değiller anladığım kadarıyla..o kadar laf söz inanın kendi ailemizde bilr oluyor.Benimkide düğünde bağıra bağıra 'benim oğlumdan iyisini nerede bulacakmış' dedi oralara kadar gidersek burada konuşacak çok daha fazla şey olur arkadaşım... Benim bozulmam övmesi falan değil.. resmen diyor ki bu yapıyor bilse ötekide yapar ama o bilmediğinden yapmıyor. Ha ben zaten ona üzüldüğüm için yapıyordum yanında yardım ediyordum bi beklentimde yoktu. Ama zaman geçip bir şeylere uyanmaya başlayınca konuşulan, denilen, yapılan şeyler insanın topluca zoruna gidiyor. Haksızlığa uğramış, kullanılmış olduğunu farkediyorsun. İyi niyet sandığın şeyin aslında aptallık olduğunu fark ediyorsun.