Arkadaşlar ben artık nasıl davranacağımı ne yapacağımı bilemiyorum... Kendimden şüphe etmeye başladım. Eşimle çok iyi dosttuk sonra sevgili olduk evlendik... Evimizde çok mutluyuz, ailesi ile de çok iyi anlaşırım, kayınvalidem beni çok sever anlayışlı insanlar yani görünürde her şey yolunda evet ama benim duygusal dönemim ondan mıdır nedir bazı şeyler çok içime dert olmaya başladı. Bu aile bana kendimi tuhaf hissettiriyor ... Ben büyük şehirde büyüdüm ama köy yaşantısına da gelip gittikçe çok güzel uyum sağlıyorum ahıra, temizliğe her şeye koşuyorum 3 gün 4 gün gittiğimizde de elimden geleni yapıyorum ama iyi niyetim güler yüzlü olmam salak, saf biriymişim gibi algılanmama, dokunsalar ağlayacak biriymişim biraz aptal gibi algılanmama sebep oluyormuş bilmiyordum. Hele ki hiçbir işe el sürmeyen eltimle beni bir tutmaları... Hemen araya o da yapar diyerek katmaları, ya da benim seçtiğim hediyeyi gelinin aldı diyince direk ona teşekkür etmeleri ve kimsenin hayır öteki dememesi.. Komik bunlar hep ama bazı şeyler var ki.. Birde hayatımda hep çok normal görülen şeylerin eşimin ailesinde ayıp olduğunu ya da salaklık olduğunu öğrendim. Ne desem birileri ağzımdan laf almış ya da ben komik bir şey söylemişim gibi algılanıyor. Bazen anlamını bilmediğim şu an da da aklımda kalmayan bir kelime kullanıyorlar mesela anlamadığım da büyükanne tutuyor ahmak falan diyerek alay ediyor bana gülerek herkese anlatıyor yaşlıdır bir şey diyemem nprmalde en çok beni sever desin canı sağ olsun ama birde kadın erkek arasındaki öyle bir uçurum var ki... Yani düşünün kayınvalidem aradığında 'kızmış bebeğimiz' dedim oda bu söyleyişimi sanki ben üzülmüşüm, erkek istiyormuşum gibi yorumlayıp: 'kızım niye öyle diyorsun' falan dedi.. zaten zoruma gitti beni cinsiyet ayrımı yapabilecek biri gibi görmesi üzerine açıkladım 'hayır ben çok mutluyum yeterki sağlıklı olsun' dedim, bu sefer de kız çocuğu hem kardeşine bakar işini yapar demeye başladı asabım bozuldu. Sevgi ile bahsederken bile kadınları değersizleştiriyor.. Oysa erkekte olsa kızda olsa gereken şeyleri öğrenir ve yapar kimseye de hizmetçi olmaz. Yani bu gibi şeyler. Sinek küçük ama mide bulandırıyor. Hata olduğunu bilmediğim hatalar, ayıp olduğunu hiç ne bildiğim ne duyduğum ayıplar beynime dert oluyor artık. Aile içinde hep dedikodu yapan bir eltim var hele ki, düşman başına sürekli kuyumu kazıyor bir de aileyi kullanma sömürme çabası... aynı çaba bize de vardı ben gelince eşimi sömüremez oldular şimdi her fırsatta yüzüme gülüp arkamdan iş çeviriyor. şöyle ki kadının saçı yemeğe gelen ailemdeki herkesin tabağından çıktı, değiştirdiler yine çıktı ama sadece benim ailemin tabağından çıktı varın siz düşünün sonrada güler yüzüyle herkesi kandırıp suçu kayınvalideme yıktı kadın yemeğe bile yanaşmadığı yazma taktiği halde ailemle aralarını açtılar başka şekillerde eşiyle kumpas kurarak neler neler anlatsam buraları aşar. Hormonlardan mıdır nedir her şey kafamda dönüp duruyor bana batıyor ben mi abartıyorum akıl verin ne olur. Ben artık bu aile içindeyken nasıl oturacağımı kalkacağımı bilemez oldum ne desem hata yapmışım gibi geliyor. Eşimde kalbimi kırmaz ama hemen söyler şöyle yaptın diye bana daha bi dert olur. Ne doğru ne yanlış anlayamıyorum kendimi sürekli cahil salak durumuna düşmüş hissediyorum. Hele ki üniv den sonra çalışmamış olmam apayrı dokundurmalara sebep oluyor sanki ekmeğimizi veriyormuş gibi bazı kişiler tarafından.yani açıkça sertçe yüzümüze bir şeyler dense , ya da gülerek şaka gibi değilde ciddi söylense vereceğim cevabını ama böyle iken ben bir şey diyince de ayıp etmiş oluyorum. Artık eşimede söyleyemiyorum sanki ailesi ile uğraşıyormuşum gibi düşünüyor karşımda ki bazı insanlar çok sinsi çünkü iyi görünüyorlar, abisi ve yengesi başta olmak üzere. Kafam çok karışık şiştim.
sonra "yaaa..bir kız torunum vardı (abimin kızı) bir de erkek olsun istediydim" tarzı birşeyler söyledi .Ben "üzülme sen zamanında erkek doğurdun bak abim sayesinde sırtın yere gelmiyor" dedim aldı mesajı sustu
