- 29 Temmuz 2011
- 7.130
- 5.599
Çocuğa üzüldüm gerçekten. Bu şekilde olan çocukların iç dünyasında fırtınalar kopuyor aslında bizler buna yaramazlık diyoruz. Aile başından savma yöntemi kullanıyor buda çok belli. Çünkü ancak böyle çocuklar ben ne istersem o olacak der.Eltimin çocuğu sadece abisiyle iletişim halinde başka hiç arkadaşı Yok . Okula geçen sene başlaması gerekirken öğretmeni asi davranışlarından dolayı sınıfında istemedi ve onlarda hazır olmadığını düşünerek aldı okuldan . Şuan 1. Sınıfa gidiyor . İnan'ın o şeker tatlı ama yaramaz çocuklardan değil . O istiyor ki sadece onun dediği olsun . Annesini babasını kendine köle etmiş dediği yapılmazsa evde kıyametleri koparıyor çığlıkları apartmanı inletiyor . Gerçekten çok zor bir çocuk . 6 yaşına kadar o çocuğun neyin doğru neyin yanlış olduğunu öğrenmesi lazım . Ben sürekli uyarıyorum eltimin de kaynanamında yanında o anlık bana hak veriyorlar ama sonra hiçbir icraat Yok . Ayni tas aynı hamam .
Arkadaşlarımız ile bir akşam yemeğe çıktık o zaman çocuğum yoktu. Çocukları inatla tüm gün yemek yememesine rağmen ağzına lokma koymadı anne babanın derdi yemek yedirmek çocuk parka gitmek istiyor. Anne baba yemek yemezsen parkta yok dedi. Çocuk yemek de yemeyecem o parkada gidicem dedi ki 4 5 yaşlarındaydı. Ve o yemeği yemedi o parka da gitti.
Ama aile içindeki durumlarınıda az çok biliyorum. Anne baba çocuğu birbirine silah olarak kullandığı için çocuk için seferberler. Çocuk bunun farkında. En sevilen ebeveyn yarışmasını düzenliyor ustaca.
Sizin yapacağınız birşey yok tabiki. Ama zeytinin çekirdeği çikolata dolabı açması gibi şeyler gerçekten çocuğa kızılacak birşey değil. Yani kızılır uyarılır ama siz baya nefret ediyorsunuz. Muhtemelen kendi çocuğunuz ile ilgilenmeniz de sizi yorduğu için tahammülünüz kalmamış.
Benim de eltimin cocukları var ve bu anlattıklarınız devede kulak kalır. Çekirdeği alır atarsın. Bibloyu çikolatadan arındırırsın. Ama dedim ya koltuğum delik desik oldu. Tv camı çizerler. Gerçi şimdi büyüdü ler. Anne babaları sorumsuzluğun nirvanasındalar. Sofra adabı denilen şey evlerinde yok mesela o çocuktan nasıl bekleyeyim. Birde bunun üzerine evime verilen zarara karşılık kv nin sen mala çok önem veriyorsun ondan demesi gibi tahrik edici sözleri vardı ki. Ben o çocuklardan hiç nefret etmedim. Kızdım ama bukadar kinlenmedim. Şimdi beni severler. Çocuğumu da çok severler büyüdü afacanlar. Ama hala yeri gelir eşim tahammül edmez laf eder bunlar nasıl çocuk diye. Saçmalama diyorum öyle bir evin içinde büyüyor bu çocuklar. Tertip düzen yok ailede sorumluluklarını yerine getirip örnek olacak biri yok. Buna rağmen bu çocuklar iyi birçok çocuğa göre. 6 yaşında bir çocuğu eşine şikayet etmen gerçekten çok saçma olmuş.
Ama kendi yerime koydum seni ilk evlendigim çocuğumun olmadığı ve bebek olduğu zamanlar. Nefret beslememekle beraber tahammül edemezdim. Şimdi mi. Evimde kimse kendi çocuğuna kızamaz. Geçen dolap kapağının kulbunu kırmış biri. Aman diyorum canınıza zarar gelmesin dikkatli oynayın. Biri geldi oğlumu yataktan aşağı attı oda ilgi isteyen bir çocuk anne baba ayrı çocuk çok asi. Içim gitti ama önce oğlumla ilgilendim sonra çocuğa dönüp senin birşeyin varmı canın acıdımı diye sordum. Sonra bizim evde birirnin birine vurması yasak bu kurala eve gelen herkes uymak zorunda dedim.
Ben nasıl böyle oldum peki. Çocukları anlamaya çalışıyorum. Koşarken yanlışlıkla birşey deviren kıran çocuğa kızılmaz yaramaz denmez. Bile bile yapanında emin olun bir sorunu vardır yine kızmak yerine anlamak gerekir. Aslında zor değil o çocuğu sabı ve sevgi ile 1 haftada yola getirebilirsiniz ve büyüdüğü zaman sizi hep sevgi ile anar. Tabiki zorunda değilsiniz. Ama 6 yaş zor bir yaş. Bir nevi stajyer anne gibi düşünün kendinizi. Kendi çocuğunuza alıştırma gibi