- 21 Kasım 2017
- 27.604
- 120.809
-
- Konu Sahibi kirmizikertenkele
- #101
Ediyorsunuz zaten.
Ediyorsunuz zaten.hiç genlerimde hizmetçilik falan yok herkes kendi işini görsün birine hizmet etmek niye mutlu etsin beni ? Domestik olmaya çalışma çabam yok kimsenin madalyasına ihtiyacım yok. Herkes aynı olmuyor işte ne güzel siz eşinize lafınız dinletmişsiniz ben çok uğraşmama rağmen yapamadım adam anlamıyor napayım ben manipüle etti. Ağlarım adam hayatımın içine ediyor akıl almak için yazıyorum siz yine hemcinisinizi vurun . Canımın kıymetini bilmeseydimde sessizce devam ederdim bu hayata
Çok şükür ailem tüm kararlarımın arkadasındaBoşanma ihtimali olmayan kadınlar evlenmesin. Yani aile yapısını bilen, bizde boşanma olmaz diyen kızlarımız o yola hiç girmesin. Evlilik boşanmayla paket halinde gelir. Babasına su getirmeyen kızlar kocaya paspas oluyor, yazık günah banyo suyunu doldurmak, olmadık zamanda yemek yapmak, atletini donunu vermek nedir. Oda hizmetçisi denirdi eskiden gözümün önünde öyle profiller canlandı. Kızıma böyle muamele edilse elime sopayı alır Allah yarattı demezdim. Öyle sinirlendim ki, şiddet aklıma en son gelendir.
Etmiyorum. boşancam rahat olEdiyorsunuz zaten.
Etmiyorum. boşancam rahat ol
Bende boşanmayı istiyorum artıkBiz bekarken dönem dönem aynı evde yaşadığımız için her hâlini deneyimledim. Böyle bir adam düzelmez. İşi şansa bırakmamak lazımmış gerçekten, ben olsam boşanırdım.
Önlemimi aldımKulak çubuğu kısmına kadar okudum, yetti. Istediği şeyleri yapmayın. Konuşmayla iflah olacağıni sanmıyorum. Bir de ikinciyi (çocuk) yapmayın sakın.
Konuşma,isyan da etme.Yapman gereken tek şey istediklerini yapmamak.Keşke yapmamak çözüm olduysa :) yapmadığım zamanlarda oldu ona isyan ettim çok konuştum çözemiyorum artık
Sakın dediklerini yapmayın. Sakın alıştırmayın.. Bu sizin elinizdeMerhaba arkadaşlar , belki okuyanlara basit gelebilir ama beni günden güne tüketen bi derdim var . 2,5 yıldır evliyim 27 yaşındayım 18,aylık oğlum var. Eşim hiçbirseye yardımcı olmuyor yardım etmediği gibi savaş alanına çeviriyor evi . Bebeğim doğduktan sonra işten ayrıldım 10 yıldır aralıksız çalışıyodum haliyle ev işleriyle haşır neşirliğim yoktu ama kısa sürede alıştım. eşim bir bardak suyu almaya tenezzül etmeyen biri küveti doldur, çorap getir , sigaramı getir , havlumu getir 32 yaşında adam banyoya giderken bir kere bile havlusunu aldığını görmedim. Lanet olsun kendimi hizmetci gibi hissediyorum çok basit yapması alması gereken şeyleri bile benden istiyor . Güzellikle konuştum olmadı küstüm olmadı 2 gün istemeyi bırakıyor 3 gün kaldığı yerden devam ediyor . Çöpünü bile kaldırmayan biri afedersiniz kulak çubuğunu bile çöpe atmıyor. oğlumda hiperaktif bi çocuk sürekli hareket halinde gerçekten gün içinde yarım saat kalkmadan oturmusluğum yok çok yoruluyorum . istediği yemeği yapıyorum elim lezzetlidir illa bi kusur bulur gece yarıları yemek ister . Evde yemek varken bile canım çekti şunu yap diyor bazen sırt bana eziyet etmeye çalıştığını düşünüyorum. Bebeğimde kolikti akşam 8 den sonra durmazdı ağlaması o hallerde lohusa halimle kahvaltı isterdi. Çocuklada canı isteyince oynar sadece banyosunu yaptırır başka bi yararı yok. Doğuma gitmeden bi hafta önce evim komple temizlenecekti kimseyi istemedi biz yaparız gelmeyin dedi hem kendi annesine hem benim anneme.bir hafta boyunca oyaladı beni yarın yapıcam diye yapmadıı son gün karnım burnumda 3 +1 evi temizledim ertesi gün sezeryanla doğurmaya gittim kendisi balkonda oturdu en son gelip kapıları sildi bu nasıl bi vicdan bilmiyorum madem yapmıcaktın yardıma gelecekleri engellemeseydin. Sorsanız benim için ölüp biter bensiz yaşayamaz beni çok sevdiğini söylüyor. Sevgi böyle acımasız bisey mi ? Bıktım usandım artık dayanamıyorum bunları yazarken bir yandan ağlıyorum köle gibiyim , değersiz hissediyorum kendimi konuşmaya çalıştığımda ben haksız oluyorum çok iyi manipüle ediyor insanı. İşe gitmesini dört gözle bekliyorum attık gitsin yalnız kalayım benden bişey istemesin diye. Evliliğimizin başlarında eşim tabiki yapmak gerekir diyordum ama benim yaşadığım çok farklı bi boyuta ulaştı hizmeci gibi hissediyorum kendimi. Bazen istediği şeyi unutmuş gibi davranıyorum bin kere söyleyip yaptırıyor . Eşim dışardan bakıldığında hiç böyle birine benzemiyor iş pozisyonu falan iyi bilgili zeki birisi. kuzenlerime anlatıyorum şok oluyorlar. Boğuluyorum psikolojim kalmadı artık nasıl çıkıcam bu işin içinden gerçekten çok mutsuzum o kadar vicdansızlıkları varken kalbim açıyor düşündükçe ...önerilerinize açığım derdimi okuduğunuz için teşekkür ederim
Yapsınn hiç yumuşamayın.. Baktınız olmuyor alın çocuğunuzu ailenizin yanına gidin taa ki adam olana kadar.Havlusuz çıkar odaya kadar ıslatır heryeri. Sigarasını almaya giderkende kapıları çarpıyor tepki olarak
Yorumunuz biraz acımasızca olmuş ama doğru şeyler söylemişsiniz çok severek evlendik başlarda böyle değildi evliliğiminde 5 ayında hamile kaldım işler bu raddeye gelmeden yani. Çocuk yetiştirme konusuna gelince katılmıyorum kayınpederim eşimin tam tersi muhteşem bi eş iki gün izninde kayınvalidemle tüm evi kaldırıp siler süpür camları siler hep böyleymiş eşimin babası . Alimden zalim hesabı. Yani figürün çok bi önemi olduğunu düşünmüyorum yetiştirmek önemli olan , eşimin annesi gibi yetiştirmicem çocuğumu . Boşanıcam kafama koydumbir yorumunuzda ben oğlumu böyle yetiştirmiycem demişsiniz de evdeki erkek figürü belli nasıl olacak o? çocuk ya babası gibi olacak erkek olarak size komut verecek yada sizin gibi olacak babasının komutlarını uygulayacak.
kendi çorabını alıp giyemeyen küvetini dolduramayan havlusunu almaktan aciz bir adama nasıl saygı duyup sevişebiliyorsunuz onu merak ettim ben. adam düz asalak yani. hayatını idame ettirmek için ihtiyaçlarını görecek başka bir canlıya ihtitacı var. anasından size devrolmuş.
malesef öyle merhamet sıfır bende sevdiğini düşünmüyorum, ona göre aşkından sevgisinden ölüyor her gün mutlaka seni seviyorum der batsın böyle sevgi. Yanında olayım diye böyle devam ettiğini düşüyorumNe evlilikler var okurken dehşete düştüm. Siz hayat arkadaşı eş değilsiniz siz köle hizmetçisiniz eşiniz sizi zerre kadar sevmiyor
Çünkü seven insan merhamet duyar normal evliliklerde eşler hayatı paylaşır yüklerini paylaşır.
Benim kocam da tek erkek annesinin evinde bardak kaldırmamış biri ama şuan ben bebeğimle ilgileniyorum gece boyu uykusuz kalıyorum diye sabah uyanır bebeği alır sen 1 saat uyu ben bakarım der işe gitmeden mesela veya işten yorgun da gelse sofrayı kaldırmaya yardım eder hastaysam her işi yapar bana bebek gibi bakar
Sizi sevmiyor bence
Hayır sizin eseriniz... Eşimin annesi de her istediğini yapmış, benim annemde yaptı. Şimdi öyle değiliz...sonu gelmediği için isteklerinin bende böyle düşünüyorum artık seven insan sevdiğine bunu yapmaz.. annesi bi dediğini iki etmemiş annesinin eseri bu hali
Yapsınn hiç yumuşamayın.. Baktınız olmuyor alın çocuğunuzu ailenizin yanına gidin taa ki adam olana kadar.
Evi batırdığı an dışardan temizliğe destek alın parası gittikçe kocanızın beyni açılır.
Maşallah olması gereken bu eşi destek olan kadınlar mutlu olurlar hep çevremden gördüğüm .Yapmayın söylediklerini ve çok yorulduğunuzu hayatın iki kişilik olduğunu böyle devam ederse sabrınızın tükeneceğini anlatın. Benimde 2 yaş çocuğum var eve düzenli yardımcım gelir, eşimle ortak yaparız kalan işleri. Çocuk bakımı yarı yarıya ben çalışmıyorum eşim çalışıyor. Eşim arada çocuğa bakar ben yarım gün çıkarım evden gezerim bakıma giderim vs. Asla aramızda para ya da vakit sorun olmaz. Çocuğun bakımını asla ihmail etmeyiz ancak ev işleri ve diğer işlerde esneğizdir. Böyle evlilikte oluyor bilin istedim
BoşMerhaba arkadaşlar , belki okuyanlara basit gelebilir ama beni günden güne tüketen bi derdim var . 2,5 yıldır evliyim 27 yaşındayım 18,aylık oğlum var. Eşim hiçbirseye yardımcı olmuyor yardım etmediği gibi savaş alanına çeviriyor evi . Bebeğim doğduktan sonra işten ayrıldım 10 yıldır aralıksız çalışıyodum haliyle ev işleriyle haşır neşirliğim yoktu ama kısa sürede alıştım. eşim bir bardak suyu almaya tenezzül etmeyen biri küveti doldur, çorap getir , sigaramı getir , havlumu getir 32 yaşında adam banyoya giderken bir kere bile havlusunu aldığını görmedim. Lanet olsun kendimi hizmetci gibi hissediyorum çok basit yapması alması gereken şeyleri bile benden istiyor . Güzellikle konuştum olmadı küstüm olmadı 2 gün istemeyi bırakıyor 3 gün kaldığı yerden devam ediyor . Çöpünü bile kaldırmayan biri afedersiniz kulak çubuğunu bile çöpe atmıyor. oğlumda hiperaktif bi çocuk sürekli hareket halinde gerçekten gün içinde yarım saat kalkmadan oturmusluğum yok çok yoruluyorum . istediği yemeği yapıyorum elim lezzetlidir illa bi kusur bulur gece yarıları yemek ister . Evde yemek varken bile canım çekti şunu yap diyor bazen sırt bana eziyet etmeye çalıştığını düşünüyorum. Bebeğimde kolikti akşam 8 den sonra durmazdı ağlaması o hallerde lohusa halimle kahvaltı isterdi. Çocuklada canı isteyince oynar sadece banyosunu yaptırır başka bi yararı yok. Doğuma gitmeden bi hafta önce evim komple temizlenecekti kimseyi istemedi biz yaparız gelmeyin dedi hem kendi annesine hem benim anneme.bir hafta boyunca oyaladı beni yarın yapıcam diye yapmadıı son gün karnım burnumda 3 +1 evi temizledim ertesi gün sezeryanla doğurmaya gittim kendisi balkonda oturdu en son gelip kapıları sildi bu nasıl bi vicdan bilmiyorum madem yapmıcaktın yardıma gelecekleri engellemeseydin. Sorsanız benim için ölüp biter bensiz yaşayamaz beni çok sevdiğini söylüyor. Sevgi böyle acımasız bisey mi ? Bıktım usandım artık dayanamıyorum bunları yazarken bir yandan ağlıyorum köle gibiyim , değersiz hissediyorum kendimi konuşmaya çalıştığımda ben haksız oluyorum çok iyi manipüle ediyor insanı. İşe gitmesini dört gözle bekliyorum attık gitsin yalnız kalayım benden bişey istemesin diye. Evliliğimizin başlarında eşim tabiki yapmak gerekir diyordum ama benim yaşadığım çok farklı bi boyuta ulaştı hizmeci gibi hissediyorum kendimi. Bazen istediği şeyi unutmuş gibi davranıyorum bin kere söyleyip yaptırıyor . Eşim dışardan bakıldığında hiç böyle birine benzemiyor iş pozisyonu falan iyi bilgili zeki birisi. kuzenlerime anlatıyorum şok oluyorlar. Boğuluyorum psikolojim kalmadı artık nasıl çıkıcam bu işin içinden gerçekten çok mutsuzum o kadar vicdansızlıkları varken kalbim açıyor düşündükçe ...önerilerinize açığım derdimi okuduğunuz için teşekkür ederim
Bu yazdığımı yorum yapan arkadaşlar görür mi bilmiyorum ama herkese tek tek yazamıcam. Yorumda bulunan herkese teşekkür ederim öncelikle acı gerçekleri tokat gibi bikez daha yedim hiç uyumadım düşündüm taşındım yüz yüze konuşmak bile istemedim . Bu davranışlara artık tahammül edemediğimi söyledim. bu kadar ızdırap oluyorsam sana boşanalım dedi . Boşanmayı ben söylicektim o söyledi . sevmiyormuş gerçekten , düzeltirim kendimi demedi direkt boşanalım dedi tamam dedim bende suan nasıl bi yol izliceğimizi konuşuyoruz bu kadar kolay olmasına şaşırdım biraz ayy karmaşığımMerhaba arkadaşlar , belki okuyanlara basit gelebilir ama beni günden güne tüketen bi derdim var . 2,5 yıldır evliyim 27 yaşındayım 18,aylık oğlum var. Eşim hiçbirseye yardımcı olmuyor yardım etmediği gibi savaş alanına çeviriyor evi . Bebeğim doğduktan sonra işten ayrıldım 10 yıldır aralıksız çalışıyodum haliyle ev işleriyle haşır neşirliğim yoktu ama kısa sürede alıştım. eşim bir bardak suyu almaya tenezzül etmeyen biri küveti doldur, çorap getir , sigaramı getir , havlumu getir 32 yaşında adam banyoya giderken bir kere bile havlusunu aldığını görmedim. Lanet olsun kendimi hizmetci gibi hissediyorum çok basit yapması alması gereken şeyleri bile benden istiyor . Güzellikle konuştum olmadı küstüm olmadı 2 gün istemeyi bırakıyor 3 gün kaldığı yerden devam ediyor . Çöpünü bile kaldırmayan biri afedersiniz kulak çubuğunu bile çöpe atmıyor. oğlumda hiperaktif bi çocuk sürekli hareket halinde gerçekten gün içinde yarım saat kalkmadan oturmusluğum yok çok yoruluyorum . istediği yemeği yapıyorum elim lezzetlidir illa bi kusur bulur gece yarıları yemek ister . Evde yemek varken bile canım çekti şunu yap diyor bazen sırt bana eziyet etmeye çalıştığını düşünüyorum. Bebeğimde kolikti akşam 8 den sonra durmazdı ağlaması o hallerde lohusa halimle kahvaltı isterdi. Çocuklada canı isteyince oynar sadece banyosunu yaptırır başka bi yararı yok. Doğuma gitmeden bi hafta önce evim komple temizlenecekti kimseyi istemedi biz yaparız gelmeyin dedi hem kendi annesine hem benim anneme.bir hafta boyunca oyaladı beni yarın yapıcam diye yapmadıı son gün karnım burnumda 3 +1 evi temizledim ertesi gün sezeryanla doğurmaya gittim kendisi balkonda oturdu en son gelip kapıları sildi bu nasıl bi vicdan bilmiyorum madem yapmıcaktın yardıma gelecekleri engellemeseydin. Sorsanız benim için ölüp biter bensiz yaşayamaz beni çok sevdiğini söylüyor. Sevgi böyle acımasız bisey mi ? Bıktım usandım artık dayanamıyorum bunları yazarken bir yandan ağlıyorum köle gibiyim , değersiz hissediyorum kendimi konuşmaya çalıştığımda ben haksız oluyorum çok iyi manipüle ediyor insanı. İşe gitmesini dört gözle bekliyorum attık gitsin yalnız kalayım benden bişey istemesin diye. Evliliğimizin başlarında eşim tabiki yapmak gerekir diyordum ama benim yaşadığım çok farklı bi boyuta ulaştı hizmeci gibi hissediyorum kendimi. Bazen istediği şeyi unutmuş gibi davranıyorum bin kere söyleyip yaptırıyor . Eşim dışardan bakıldığında hiç böyle birine benzemiyor iş pozisyonu falan iyi bilgili zeki birisi. kuzenlerime anlatıyorum şok oluyorlar. Boğuluyorum psikolojim kalmadı artık nasıl çıkıcam bu işin içinden gerçekten çok mutsuzum o kadar vicdansızlıkları varken kalbim açıyor düşündükçe ...önerilerinize açığım derdimi okuduğunuz için teşekkür ederim