Diğer sayfaları okumadım ama ben olsam çıkmam evden, onu kovarım çok gitmek istiyorsa. O niye sizi gönderiyor ki, çıksın gitsin.siz de gideceğim demek yerine, sen defol git deseydiniz bence.
Eskiden kavgalarda ben de böyle gurur filan yapardım. Bana bunu dedi, çocuğa bunu dedi, nasıl der filan diye. Ağlar, üzülürdüm.
10 senenin tecrübesiyle artık direk üst perdeden ediyorum kavgaları. Birinin rahatı bozulacaksa, onun bozulsun. Ne kadar iyi bir eş olduğumu filan söylüyorum direk, kendimi övüyorum. İstediğini söylesin, çok da tın. Ağlamıyorum, bu erkekleri çok daha çıldırtan bir şey. Çata çat gidiyoruz :)
Hep hatırlatırım, bu ev benim evim. Biri gidecekse, o gider. Halbuki onun kardeşleriyle oturuyoruz ama benim umrumda olmaz. böyle üzemedini görünce de, zaten etkisiz kalıyorlar.
Tabi bunlar ilk zamanlarım kavgalarıyla bol bol. Artık hem evliliğin oturmasıyla, hem benim değişen tavırlarımla bitmese de çok azaldı büyük kavgalar.
Tabi eşim de öğrenmiştir kendince bir şeyler. Ben de değiştim. Mesela eşim de, benim hemen ağlamaya başlamama sinir olur, ağlayınca hemen haklı oluveriyorsun, ben de bağırıp çağıran adam oluyorum diye kızardı. Onlar bitti.
Bir de aileler yüzünden kavga etmemeyi öğrendik sayılır.dışarıda olan dışarıda kalır. Kendi ailelerimizi savunmak için birbirimize girmiyoruz artık. Ama başta ağır kavgalar oluyordu böyle.
