Eşim depresyonda. Fikir verebilir misiniz?

ozgekistan .!.:

Merhaba..
Eşimle dört senedir evliyiz 8 aylık da bir bebeğimiz var. Eşim de ben de birbirimize ve ailemize karşı ilgiliyiz. Bebeğimiz doğduğundan beri ilgisizliği artmaya başladı. İşleri iyi gitmiyor ayrıca memnun değil bulunduğu yerden. Fakat ekonomik anlamda sorun yaşamıyoruz. Kendine çok sorumluluk yüklediğimden şikayetçi. Oysa ki çocuğumuzla çok nadir vakit geçiriyor. Sürekli dışarı çıkmak için bahane yaratıyor. Kendimi de eleştiriyorum mümkün olduğunca evime kendime bebeğimize ve kendisine ilgi gösteriyorum. Son 1 aydır ilgisizliği iyice arttı. Ve yakın zamanda da açıldı. Ruhsal olarak iyi olmadığını işe gitmek istemediğini söylüyor. Bebeğimiz ağladığında kulaklarını kapatıyor odaya gidiyor. Yalnız kalmak istediğini söylüyor. Sürekli annene git demeye başladı. Bazen gidiyorum ama alışkanlık yaratmasından korktuğum için 1-2 günden fazla kalmıyorum. Konuşurken titriyor. Hiç iyi görmüyorum mümkün olduğunca destek olmaya alttan almaya çalışıyorum bu süreç geçici gibi görerek. Aklıma nazar büyü işleri bile geliyor çünkü normalde gayet sağlıklı düşünen her sorunumu danıştığım bir yapısı vardı. Bu arada psikoloğa gitmeye tamam diyor. Bu durumu yaşayan var mı veya fikri olan var mı merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

ozgekistan .!.:

Merhaba..
Eşimle dört senedir evliyiz 8 aylık da bir bebeğimiz var. Eşim de ben de birbirimize ve ailemize karşı ilgiliyiz. Bebeğimiz doğduğundan beri ilgisizliği artmaya başladı. İşleri iyi gitmiyor ayrıca memnun değil bulunduğu yerden. Fakat ekonomik anlamda sorun yaşamıyoruz. Kendine çok sorumluluk yüklediğimden şikayetçi. Oysa ki çocuğumuzla çok nadir vakit geçiriyor. Sürekli dışarı çıkmak için bahane yaratıyor. Kendimi de eleştiriyorum mümkün olduğunca evime kendime bebeğimize ve kendisine ilgi gösteriyorum. Son 1 aydır ilgisizliği iyice arttı. Ve yakın zamanda da açıldı. Ruhsal olarak iyi olmadığını işe gitmek istemediğini söylüyor. Bebeğimiz ağladığında kulaklarını kapatıyor odaya gidiyor. Yalnız kalmak istediğini söylüyor. Sürekli annene git demeye başladı. Bazen gidiyorum ama alışkanlık yaratmasından korktuğum için 1-2 günden fazla kalmıyorum. Konuşurken titriyor. Hiç iyi görmüyorum mümkün olduğunca destek olmaya alttan almaya çalışıyorum bu süreç geçici gibi görerek. Aklıma nazar büyü işleri bile geliyor çünkü normalde gayet sağlıklı düşünen her sorunumu danıştığım bir yapısı vardı. Bu arada psikoloğa gitmeye tamam diyor. Bu durumu yaşayan var mı veya fikri olan var mı merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

ozgekistan .!.:

Merhaba..
Eşimle dört senedir evliyiz 8 aylık da bir bebeğimiz var. Eşim de ben de birbirimize ve ailemize karşı ilgiliyiz. Bebeğimiz doğduğundan beri ilgisizliği artmaya başladı. İşleri iyi gitmiyor ayrıca memnun değil bulunduğu yerden. Fakat ekonomik anlamda sorun yaşamıyoruz. Kendine çok sorumluluk yüklediğimden şikayetçi. Oysa ki çocuğumuzla çok nadir vakit geçiriyor. Sürekli dışarı çıkmak için bahane yaratıyor. Kendimi de eleştiriyorum mümkün olduğunca evime kendime bebeğimize ve kendisine ilgi gösteriyorum. Son 1 aydır ilgisizliği iyice arttı. Ve yakın zamanda da açıldı. Ruhsal olarak iyi olmadığını işe gitmek istemediğini söylüyor. Bebeğimiz ağladığında kulaklarını kapatıyor odaya gidiyor. Yalnız kalmak istediğini söylüyor. Sürekli annene git demeye başladı. Bazen gidiyorum ama alışkanlık yaratmasından korktuğum için 1-2 günden fazla kalmıyorum. Konuşurken titriyor. Hiç iyi görmüyorum mümkün olduğunca destek olmaya alttan almaya çalışıyorum bu süreç geçici gibi görerek. Aklıma nazar büyü işleri bile geliyor çünkü normalde gayet sağlıklı düşünen her sorunumu danıştığım bir yapısı vardı. Bu arada psikoloğa gitmeye tamam diyor. Bu durumu yaşayan var mı veya fikri olan var mı merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

ozgekistan .!.:

Merhaba..
Eşimle dört senedir evliyiz 8 aylık da bir bebeğimiz var. Eşim de ben de birbirimize ve ailemize karşı ilgiliyiz. Bebeğimiz doğduğundan beri ilgisizliği artmaya başladı. İşleri iyi gitmiyor ayrıca memnun değil bulunduğu yerden. Fakat ekonomik anlamda sorun yaşamıyoruz. Kendine çok sorumluluk yüklediğimden şikayetçi. Oysa ki çocuğumuzla çok nadir vakit geçiriyor. Sürekli dışarı çıkmak için bahane yaratıyor. Kendimi de eleştiriyorum mümkün olduğunca evime kendime bebeğimize ve kendisine ilgi gösteriyorum. Son 1 aydır ilgisizliği iyice arttı. Ve yakın zamanda da açıldı. Ruhsal olarak iyi olmadığını işe gitmek istemediğini söylüyor. Bebeğimiz ağladığında kulaklarını kapatıyor odaya gidiyor. Yalnız kalmak istediğini söylüyor. Sürekli annene git demeye başladı. Bazen gidiyorum ama alışkanlık yaratmasından korktuğum için 1-2 günden fazla kalmıyorum. Konuşurken titriyor. Hiç iyi görmüyorum mümkün olduğunca destek olmaya alttan almaya çalışıyorum bu süreç geçici gibi görerek. Aklıma nazar büyü işleri bile geliyor çünkü normalde gayet sağlıklı düşünen her sorunumu danıştığım bir yapısı vardı. Bu arada psikoloğa gitmeye tamam diyor. Bu durumu yaşayan var mı veya fikri olan var mı merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

ozgekistan .!.:

Merhaba..
Eşimle dört senedir evliyiz 8 aylık da bir bebeğimiz var. Eşim de ben de birbirimize ve ailemize karşı ilgiliyiz. Bebeğimiz doğduğundan beri ilgisizliği artmaya başladı. İşleri iyi gitmiyor ayrıca memnun değil bulunduğu yerden. Fakat ekonomik anlamda sorun yaşamıyoruz. Kendine çok sorumluluk yüklediğimden şikayetçi. Oysa ki çocuğumuzla çok nadir vakit geçiriyor. Sürekli dışarı çıkmak için bahane yaratıyor. Kendimi de eleştiriyorum mümkün olduğunca evime kendime bebeğimize ve kendisine ilgi gösteriyorum. Son 1 aydır ilgisizliği iyice arttı. Ve yakın zamanda da açıldı. Ruhsal olarak iyi olmadığını işe gitmek istemediğini söylüyor. Bebeğimiz ağladığında kulaklarını kapatıyor odaya gidiyor. Yalnız kalmak istediğini söylüyor. Sürekli annene git demeye başladı. Bazen gidiyorum ama alışkanlık yaratmasından korktuğum için 1-2 günden fazla kalmıyorum. Konuşurken titriyor. Hiç iyi görmüyorum mümkün olduğunca destek olmaya alttan almaya çalışıyorum bu süreç geçici gibi görerek. Aklıma nazar büyü işleri bile geliyor çünkü normalde gayet sağlıklı düşünen her sorunumu danıştığım bir yapısı vardı. Bu arada psikoloğa gitmeye tamam diyor. Bu durumu yaşayan var mı veya fikri olan var mı merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

ozgekistan .!.:

Merhaba..
Eşimle dört senedir evliyiz 8 aylık da bir bebeğimiz var. Eşim de ben de birbirimize ve ailemize karşı ilgiliyiz. Bebeğimiz doğduğundan beri ilgisizliği artmaya başladı. İşleri iyi gitmiyor ayrıca memnun değil bulunduğu yerden. Fakat ekonomik anlamda sorun yaşamıyoruz. Kendine çok sorumluluk yüklediğimden şikayetçi. Oysa ki çocuğumuzla çok nadir vakit geçiriyor. Sürekli dışarı çıkmak için bahane yaratıyor. Kendimi de eleştiriyorum mümkün olduğunca evime kendime bebeğimize ve kendisine ilgi gösteriyorum. Son 1 aydır ilgisizliği iyice arttı. Ve yakın zamanda da açıldı. Ruhsal olarak iyi olmadığını işe gitmek istemediğini söylüyor. Bebeğimiz ağladığında kulaklarını kapatıyor odaya gidiyor. Yalnız kalmak istediğini söylüyor. Sürekli annene git demeye başladı. Bazen gidiyorum ama alışkanlık yaratmasından korktuğum için 1-2 günden fazla kalmıyorum. Konuşurken titriyor. Hiç iyi görmüyorum mümkün olduğunca destek olmaya alttan almaya çalışıyorum bu süreç geçici gibi görerek. Aklıma nazar büyü işleri bile geliyor çünkü normalde gayet sağlıklı düşünen her sorunumu danıştığım bir yapısı vardı. Bu arada psikoloğa gitmeye tamam diyor. Bu durumu yaşayan var mı veya fikri olan var mı merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

zeynones .!.:

Hiç vakit kaybetmeden bir psikiyatriye gitmeli.Erkekler de bebekle beraber zor bir süreç geçiriyorlar bunu itiraf edemedikleri için sıkıntıya düşüyorlar. Meselesi sadece iş olsaydı bebeğinizin sesinden rahatsız kalmazdı.

Genişletmek için tıkla...

lavinia1232012 .!.:

Bi işler karıştırıyor olabilir mi?

Genişletmek için tıkla...

AmberMila .!.:

Henüz baba olmaya kabullenemedi. Insan kendi cocugundanda mi bikar ya

Genişletmek için tıkla...

Lilalilyum .!.:

E

En hızlısından bir psikolog durum gerektirirse psikiyatri araştırın. Üstteki kişiler daha negatif yorumlarda bulunmuş ama direkt o şekilde düşünmek yanlış bence. Depresyon gerçek bir ruh sağlığı hastalığı. Destek almalı.

Genişletmek için tıkla...