- 29 Aralık 2020
- 258
- 292
bu böyle deyince mutluluk ve sinirle karışık kahkaha attım zaten telefonda
bu böyle deyince mutluluk ve sinirle karışık kahkaha attım zaten telefondaLaflara bak sen. Seni nikahımda istemiyorum... Sen beni boşarsan nereye giderim hünkarım deseydin keşke
Bende var meselabu özgüven biz kadınlarda olsa keşke.. en işsiz erkekler bile böyleler görmüş oldum :.)
çok teşekkür ederim yüreklendirici cümleleriniz için , umarım okuyan diğer zor durumdaki kadınlara da ilham oluruz hep beraber :)Harikasınız bu akşam ne güzel güçlü kadınlar denk geliyor konularda valla hayran kaldım diğer konudaki hanımefendiye de size de tebriklerböyle adamlar için bu hayatı heder etmeye değmez
ahhhahh teşekkürler .) beni safım , cahilim diye oğullarına kakaladıklarını sandılar şimdi görsünler kim kimi harcıyor...Bende var meselaKralını tanımam assüttürü çekerim, sen de çekmişsin tebrik ediyorum
babamı arayıp diyor ki '' babacığım ben size çok üzülüyorum , kızınızın evlendikten sonra tekrar eve dul olarak dönmesi çok ağır bir şey olmalı... Allah yardımcınız olsun.'' Babam da dedi ki asıl ben sana üzülüyorum ; evine , yuvana sahip çıkamamış ve eşi tarafından tercih edilmeyen bir erkeksin. Kızım benim canım ciğerim , 10 çocukla da olsa seve seve kabul ederim, senin gibi tembel itin eline bırakmam vs vs.
Bir de annem kayınbabama mesaj atmıştı 3-4 ay önce , bu çocukların hali ne olacak oğlunuzun ne zaman düzenli işi olacak, kızım çok güvensiz ve mutsuz diye. Benimkinin de bu mesajdan yeni haberi olmuş.. Babama diyor ki eşinizin benim babama mesaj atması çok ahlaksızca. Bu arada annem kayınbabam ile iletişime geçme sebebi ise kayınvalidemin fikri idi , kayınvalidenin fikri evde geçersizdir , çok ciddi ataerkil bir sistemleri var. Kendisi anneme dedi eşime siz yazın , erkek erkeğe sorun çıkar , ben söylersem yetersiz kalırım falan diye.
çok teşekkür ederim güzel cümleleriniz için , ailemi hep çok severdim ama artık hayatımda bambaşka bir seviyedeler.. öyle şeyler başarayım ki iyi ki doğurmuşum desinler diye çabalayacağım.Konuyu baştan sona keyifle okudum, sizi tebrik ederim okulunuzu devam ettirip dimdik durmuşsunuz hayata karşı. O sünepe de neyse ki dönüş olmayacağını anlayınca leş zihniyetini dökmüş ortaya ve içinizde ufacık bir kırıntı bile bırakmamış. Tertemiz bir sayfa açacaksınız şimdi genç yaşta. Ailenizin kıymetini bilin, onlardan yüz bulamayınca hiç kozu kalmamış resmen.
Artık ailesi gözü açılmamış biriyle evlendirip, iyi ihtimalle başlarına kalmasın diye geçimlerine destek olur belki öyle tekrar evlenir. Ama bu karakterde iş güç tutamayan ezik birine de hiç bi kadın saygı duyup kocam diyemez zaten. Siz çok bile dayanmışsınız. Sürünsün dursun artık
çok teşekkür ederim , iyi ki bu yüzünü gösterdi çünkü insan ister istemez geçirdiği anıların ve kaybettiği ilişkinin yasını tutuyor ancak sildi süpürdü hepsini bu iğrençliğiAmip ve asalak erkekten kurtulmanizi canı gonul den tebrik ediyorum. Aynı kendısi bmm babam demeye utandıgım aahsa bnzıyor. Kadın calısım bn yıyeyım. Bn calısamam o iş bana gore mı aynı kene zıhnıyetı.
Daha dune kadar koynuna aldıgı kadının namusum dedıgı kadının da arkasından babasına ettıgı o agır laflar ksılığıni ortaya koyuyor. Iyıkı cocugunuz yok. Omur boyu bunun kaddem suratını cekmeyeceksınz
Onlara çalışacak, oğullarının geçimini sağlayacak gelin lazım ama. Çalışan kadın bu parazitin kahrını çekmez, çalışmayan kadınla evlendirmekte işlerine gelmez. O yüzden bundan sonrası biraz zor onlar için.çok teşekkür ederim güzel cümleleriniz için , ailemi hep çok severdim ama artık hayatımda bambaşka bir seviyedeler.. öyle şeyler başarayım ki iyi ki doğurmuşum desinler diye çabalayacağım.bence de ailesi yeni gelin bulup her konuda destek olacaklar çünkü kendi başlarına kalmasını da istemiyorlar bu sünepenin.
aynı şeyi ben de merak ettim , görümcem ile ortak arkadaşımız var. Arkadaşımın dediğine göre bunlar benim inat ettiğimi ve çok toy olduğumu , bir süre sonra geri döneceğimi düşünerek relax davranmışlar suyuma gitmişler. Baktılar dönmüyorum çirkefe bağladılarmehir falan hazırlamışlar, hakkın gel al diyorlar demiştiniz ben de şaşırmıştım "vay ben ne medeni insanlar var " diye, sonra iş nasıl bu çirkef hale geldi? hangi noktada bu kadar rezilleşti bunlar?
benim gibi toy ve cahil birini bulurlar belki , idare eder 3-4 sene o arada çocuk olursa ömür boyu çeker kahrını :)Onlara çalışacak, oğullarının geçimini sağlayacak gelin lazım ama. Çalışan kadın bu parazitin kahrını çekmez, çalışmayan kadınla evlendirmekte işlerine gelmez. O yüzden bundan sonrası biraz zor onlar için.
Eşinizin ailesinden neden bu kadar beklentiniz var? Sizi devamlı fonlayamaz bu aile sonuçta söz 2 kişi bir aile kurdunuz. Eşinizin iş durumu sizi oldukça yormuş ve böyle giderse yormaya da devam edecek.Herkese iyi akşamlar ; boşanma aşamasındayım ancak endişelerim var ve bunları sizinle paylaşmak , tecrübelerinizden faydalanmak isterim. Ben 3 yıl önce 21 yaşımda evlendim ve eşimin de yaşadığı yer olan Ankara'da yaşamaya başladım. Aynı zamanda Hacettepe öğrencisi idim. Eşimin babası 5-6 ay içinde bize ev alacak diye kendileri ile aynı binada bir kiralık daireye taşındık. Okulum tezli olduğu için 2. sınıf bittikten sonra hem çalışmaya hem de açık öğretimden 2. bir bölüm okumaya başladım. Bu süreçte eşim işini bir türlü oturtamadı. Kendisi şuan 32 yaşında ve daha önce hep babası ile ticaret yapmıştı. Biz evlenince babasının ticari hayatı kötüye gitti ve işleri bıraktı. Eşim iş beğenmemeye , sürekli işe girip çıkmaya başladı ve hiç istikrarlı değildi. Yakınları iş bulsa bile kabul etmiyordu ve hayal dünyasında yaşıyordu yani. Neymiş telefon üretecekmiş , zengin olacakmış vs. Ben bu süreçte çalıştığım için eşime çok odaklanmadım , kendi kariyerim ve eğitimim için çabalamaya devam ettim. Sürekli bu konuda tartışmak yerine ona destek olmayı , yıkıcı değil yapıcı olmaya gayret ettim.. şimdi her iki üniversiteden mezun oldum , Mart ayında ise kpss çalışmak için işimden ayrıldım. Eşim 4 aydır hala iş beğenmemeye ve girdiği işlerden 3 hafta bile dolmadan ayrılmaya devam ediyor. Babasına dedim ki sizin bize ev sözünüz vardı en azından evimiz olursa ve ben atanırsam idare ederiz yolumuzu çizeriz vs.. bana torun verirseniz alırım dedi. Bardak benim için taştı artık ve maalesef eşime olan sevgim bitmeye başladı. Normalde beni çok sever , hiç kötü sözü gönül kırması yoktur. Hatta beni hep nazlar , toplum içinde över ama hayat böyle değil maalesef. Keşke yanımda işini bilen , hırslı , gayretli biri olsa demeye başladım.
Bu noktaya gelmemizde maalesef ailesinin de çok büyük payı var. Ben aileyi çok tanımadan evlendim , başlarda çok güler yüzlülerdi ve beni seviyorlardı , zamanla kıyafetime karışılmaya başlandı , pencerelerimi silmiyor olmamı falan eleştirdiler. Evet pencere silmeyi ihmal ettiğim doğru ama bunun sebebi hem haftada 6 gün çalışıyor olmam hem de öğrenci olmam idi. Görümcemin nişanı oldu ve benim anne babamı davet etmeyi unuttular.. sabırla bekledim hatırlayacaklar mı diye. Biz evlendikten sonra aileler sadece 2 kere bir araya geldiler , eşim ise 3 senede sadece bir kere benim memleketime geldi vs vs. Kısaca çok ilgisizler..
Eşimin bu düzensiz iş sürecinde kirayı hep benim birikmişlerimden ödedik bu arada. Yemeği de hep onun ailesinin evinde yedik. son 5 ayda tam 20 kilo verdim stres ve üzüntüden , kimse de kızım iyi misiniz bir ihtiyacınız var mı diye sormadı aynı binada olmamıza rağmen. Bunun sebebinin biraz tokgözlü olmam olduğunu düşünüyorum .
Evlenirken paraları olmasına rağmen onları hiç yormadım. Salon takımı ve tv bile aldırmadım. Evimde sadece L koltuğum , yemek masam ve yatak odası takımım var ve bir de beyaz eşyalar. Nişanımda bir küpe takmadılar , düğünümde bir kolyem olmadı hatta kayınvalidenin emanet inci küpelerini taktım , sabahında geri verdim.. böyle yaz yaz bitmez.
Şimdi sizden asıl almak istediğim tavsiye şu konu ile ilgili ; beni aldatmadı , dövmedi . Kumarı ve alkolü yok. Ben boşanmak istiyorum ama burada eşleri için mücadele eden insanları okuyorum , içten içe utanıyorum. Eşimin yaşına göre hala çocuk olması , egolu olması , baba olmak istememesi vs beni çok yordu. Saygım kalmadı ona artık. Sırtımda yük olarak görüyorum.
Ben 21 yaşında evlenip 2 üni + iş hayatı ile uğraşırken onun bu rahatlığı midemi bulandırdı artık. Ben hala yaş olarak çok tecrübesizim. Tıpkı evlenirken yaptığım gibi fevri ve cahil hareket etmek istemiyorum ama 1 aydır ailemin evindeyim ve Ankaraya döneceğim diye stres oluyorum . Eşim ayrılmak istemiyor , beni çok sevdiğini söylüyor ama eksiklerini düzelteceğine dair hiçibir cümle kurmuyor. Ailemden uzağa taşınalım , yeni iş bulayım demiyor. Beni görmeye falan da gelmedi bu arada. Çok dağınık yazdım özür dilerim okuyanlardan
Böyle insanlar insanıda aşşağıya çeker yaşınız gençken denginiz biri olsa iyi olurduHerkese iyi akşamlar ; boşanma aşamasındayım ancak endişelerim var ve bunları sizinle paylaşmak , tecrübelerinizden faydalanmak isterim. Ben 3 yıl önce 21 yaşımda evlendim ve eşimin de yaşadığı yer olan Ankara'da yaşamaya başladım. Aynı zamanda Hacettepe öğrencisi idim. Eşimin babası 5-6 ay içinde bize ev alacak diye kendileri ile aynı binada bir kiralık daireye taşındık. Okulum tezli olduğu için 2. sınıf bittikten sonra hem çalışmaya hem de açık öğretimden 2. bir bölüm okumaya başladım. Bu süreçte eşim işini bir türlü oturtamadı. Kendisi şuan 32 yaşında ve daha önce hep babası ile ticaret yapmıştı. Biz evlenince babasının ticari hayatı kötüye gitti ve işleri bıraktı. Eşim iş beğenmemeye , sürekli işe girip çıkmaya başladı ve hiç istikrarlı değildi. Yakınları iş bulsa bile kabul etmiyordu ve hayal dünyasında yaşıyordu yani. Neymiş telefon üretecekmiş , zengin olacakmış vs. Ben bu süreçte çalıştığım için eşime çok odaklanmadım , kendi kariyerim ve eğitimim için çabalamaya devam ettim. Sürekli bu konuda tartışmak yerine ona destek olmayı , yıkıcı değil yapıcı olmaya gayret ettim.. şimdi her iki üniversiteden mezun oldum , Mart ayında ise kpss çalışmak için işimden ayrıldım. Eşim 4 aydır hala iş beğenmemeye ve girdiği işlerden 3 hafta bile dolmadan ayrılmaya devam ediyor. Babasına dedim ki sizin bize ev sözünüz vardı en azından evimiz olursa ve ben atanırsam idare ederiz yolumuzu çizeriz vs.. bana torun verirseniz alırım dedi. Bardak benim için taştı artık ve maalesef eşime olan sevgim bitmeye başladı. Normalde beni çok sever , hiç kötü sözü gönül kırması yoktur. Hatta beni hep nazlar , toplum içinde över ama hayat böyle değil maalesef. Keşke yanımda işini bilen , hırslı , gayretli biri olsa demeye başladım.
Bu noktaya gelmemizde maalesef ailesinin de çok büyük payı var. Ben aileyi çok tanımadan evlendim , başlarda çok güler yüzlülerdi ve beni seviyorlardı , zamanla kıyafetime karışılmaya başlandı , pencerelerimi silmiyor olmamı falan eleştirdiler. Evet pencere silmeyi ihmal ettiğim doğru ama bunun sebebi hem haftada 6 gün çalışıyor olmam hem de öğrenci olmam idi. Görümcemin nişanı oldu ve benim anne babamı davet etmeyi unuttular.. sabırla bekledim hatırlayacaklar mı diye. Biz evlendikten sonra aileler sadece 2 kere bir araya geldiler , eşim ise 3 senede sadece bir kere benim memleketime geldi vs vs. Kısaca çok ilgisizler..
Eşimin bu düzensiz iş sürecinde kirayı hep benim birikmişlerimden ödedik bu arada. Yemeği de hep onun ailesinin evinde yedik. son 5 ayda tam 20 kilo verdim stres ve üzüntüden , kimse de kızım iyi misiniz bir ihtiyacınız var mı diye sormadı aynı binada olmamıza rağmen. Bunun sebebinin biraz tokgözlü olmam olduğunu düşünüyorum .
Evlenirken paraları olmasına rağmen onları hiç yormadım. Salon takımı ve tv bile aldırmadım. Evimde sadece L koltuğum , yemek masam ve yatak odası takımım var ve bir de beyaz eşyalar. Nişanımda bir küpe takmadılar , düğünümde bir kolyem olmadı hatta kayınvalidenin emanet inci küpelerini taktım , sabahında geri verdim.. böyle yaz yaz bitmez.
Şimdi sizden asıl almak istediğim tavsiye şu konu ile ilgili ; beni aldatmadı , dövmedi . Kumarı ve alkolü yok. Ben boşanmak istiyorum ama burada eşleri için mücadele eden insanları okuyorum , içten içe utanıyorum. Eşimin yaşına göre hala çocuk olması , egolu olması , baba olmak istememesi vs beni çok yordu. Saygım kalmadı ona artık. Sırtımda yük olarak görüyorum.
Ben 21 yaşında evlenip 2 üni + iş hayatı ile uğraşırken onun bu rahatlığı midemi bulandırdı artık. Ben hala yaş olarak çok tecrübesizim. Tıpkı evlenirken yaptığım gibi fevri ve cahil hareket etmek istemiyorum ama 1 aydır ailemin evindeyim ve Ankaraya döneceğim diye stres oluyorum . Eşim ayrılmak istemiyor , beni çok sevdiğini söylüyor ama eksiklerini düzelteceğine dair hiçibir cümle kurmuyor. Ailemden uzağa taşınalım , yeni iş bulayım demiyor. Beni görmeye falan da gelmedi bu arada. Çok dağınık yazdım özür dilerim okuyanlardan