Senin gibi iyi yürekli, tok gözlü insanlara tamtersi insanların denk gelmesi büyük adaletsizlik. Seni bu denli üzen, ailesinin yaptıkları veya yapmadıkları değil anladığım kadarıyla, eşinin seni anlamaması ve sana hakettiğin değeri verememesi. 'Öyle aileden böyle evlat' diyeceğim, ne olur kusuruma bakma.
Yok kusura bakmıyorum canım benim de böyle düşündüğüm çok oldu.
Aslında sorun şu eşim çok iyidir genel olarak, babasının yanlışlarını da kabul eder.
Ama biraz fazla konuşsan rahatsız olur, biliyorum tamam sana babamı mı savundum ki der susturur.
Sanırım utanıyor ve başkalarına duyurmamdan haliyle hoşlanmıyor.
Ben de artık nefret ettiğim için herkese anlatıyorum, kötülüyorum.
Bu sorun oluşturuyor aramızda.
Annesi iyidir o kadar kardeşleri de adil bir şekilde haklısın demez, babasının fenalığının farkındalar ama
seninle el ele kötülemezler, haksız mıyım desen çok çok ben bilmem derler.
Bundan hoşlanmıyorum can, kan bakmadan haklıya haklı diyebilmek gerekir bana göre çünkü.
Eşimin ailesinde adalet duygusu yok açıkçası.
Onları sevmiyor oluşumu eşimin kabullenmesi zor çünkü çok açık belli eder, dile getiririm.
Görüşmem, konuşmam falan..
Bizimki zor bir ilişki.. Neredeyse tek derdimiz de bu ailesi..