Düzenleme 2: Sevgili hanımlar, geçmişte ve şimdi ne kadar “eğlenceli” olduğunuzu anlatmış ve bana sıkıcı diyip durmuşsunuz. Suratsız enerjisiz kibirli olduğumdan bahsedip durmuşsunuz bu nefretinizin nedenini anlayamadım. Bir derdim var diyerek samimiyetinize tecrübelerinize güvenerek buraya içimi dökmek ve akıl danışmak için yazmıştım ama tanımadığım hemcinslerimin oturup ağlamama sebep olacağını hiç aklıma getirmemiştim.
“İyi aile kızı” olma olayı zaten toplumun bana yapıştırdığı bir sıfat. Ben bununla övünüp gurur duymuyorum. İnsanların ailemi baskıcı zannetmesi, yok “eğlenilecek değil evlenilecek kız” gibi pis pis lafları duymuş olmaktan bıkmış haldeyim, erkeklerin aptal tespitleri
yetmiyormuş gibi üstüne bu forumda hemcinslerim kötü yorumlar yapıp kapak yaptıklarını falan düşünüyorlar? “Erkekler senin tam zıttın eğlenceli kızları seviyor hahaha :dd” seviyesine düştünüz anlamadım burası böyle bir yer mi???
Ne kibirliyim, ne suratsızım. Ne muhafazakarım ne oturup sohbet edemeyeceğiniz sıkıcı biriyim. Aksine hoş sohbet ve komik olduğumu sık duyarım. Sadece incinmekten, kötü deneyimlerden biraz fazla korkan biri olduğumu düşünüyorum.
Zengin züppelik konusuna gelince, bölüm arkadaşlarım çalışıp harçlığını kazanan giderlerini kendi karşılayan insanlar çoğunlukla. Bu konuda onları çok takdir ediyorum. Bu forumda hepimizin maddi durumu farklı, beni anlayacağınızı düşünüyorum. Onlar böyle çalışarak okurken beni her zaman fönlü saçla, özenli kıyafetlerle okula gelip dersi dinlemeden çıkıp kampüste vakit geçirip tembellik yapıp çıkıp gittiğimi gördüklerinde ister istemez bir düşmanlık hissettiklerini düşünüyorum. İnsanların nefretini almak hoşuma gitmiyor ama saçımı yapmadan okula gitmek istemiyorum? Özenle hazırlanacak enerjim ve zamanım varken neden yapmayım ki?
Sandığınız gibi alkol sigara kullanan, gece hayatı olan vs vs insanları kötü görmüyorum. Ben de kullandım, denedim. Doğum günüm ya da bazı özel günlerde çevreme uymak amacıyla az da olsa alkol alıyorum. Herkes alkol içmek zorunda abuk etkileniyorum ve tadını sevmiyorum içmememin sebebi yalnızca bunlar olamaz mı? “İyi aile kızı” olmak ve beğenilmek için içmiyormuşum, benim de şimdi haberim oldu. Benim gibi olmayan insanlarla vakit geçirdim, geçiriyorum ( Örnek olarak paraşüt tayfayı verebilirim) Onlarla da eğleniyorum, insanlar çeşit çeşit olduğu için herkes gibi benim de çeşit çeşit arkadaşım var ama hayat tarzı bana benzemeyenlerle çok samimi değilim.
Temizlik ve yemek yapma işine çok takılmışsınız, bunları yaparak kendimi diğerlerinden prenses gördüğümü falan sanıyorsunuz ama ben yaptığım hiçbir şeyi toplumun ya da birinin beğenisini kazanmak için yapmıyorum. İçimden yemek yapmak gelmesi bundan keyif almam çok mu anormal? Su böreği dedim diye mi beni ev kızı ilan ettiniz? Eğer konu buysa çok güzel somon açıp sushi de yaparım. İtalyan mutfağı kursuna gittim taze makarnalarda iddialıyım. Teyit etmek isteyen olursa şarabını alıp gelebilir zira alkole ve tüketenlere pü kaka demiyorum
Buraya yazarak ne duymayı bekledim ve istedim hala emin değilim. Benim kargaşam yaşıtlarımın yaptığı şeylerin benim ilgimi çekmemesi yüzünden hayatımın sıkıcı olduğunu düşünmemdi ama siz direkt benim sıkıcı olduğumu söylediniz, anlamadım ve kafam karıştı. Erkek arkadaş mevzusu da var tabi. Kötü de olsa yorumlara teşekkür ediyorum.
Düzenleme: Hobilerim var, yamaç paraşütü yapıyorum ve binicilikle uğraşıyorum ikisinde de profesyonelim fakat oradan da kısmet çıkmadı :) Devlet okulunda okuyorum ve “zengin” olduğum için bölüm arkadaşlarım tarafından haksız bir nefrete maruz kalıyorum (marka kıyafetlerimden bu çıkarımda bulunmuşlar) yani okuldan birileriyle bir aşk tutturabileceğimi sanmıyorum.
Merhabalar, kulağa çocuksu gelebileceğinin farkındayım ama ciddi cevaplar istiyorum lütfen. 23 yaşındayım, iyi bir üniversitenin zor bir bölümünü okuyorum bu yıl 6. senem olacak ama bitireceğim inşallah.
Benim sıkıntım tanıdığım en “iyi aile kızı” olmam. Alkol sigara kullanmam hiçbir kötü alışkanlığım yoktur. Geç olmadan eve dönerim, aileme hiç yalan söylemem, izin vermedikleri yere gitmem (genelde hep izin verirler) Partilere, mekanlara gitmem. Ailem baskıcı değildir, muhafazakar da değilim sadece içimden gelmiyor. Dahası temizlik takıntım var sürekli temizlik yaparım, ev işlerinde iyiyim, güzel yemek yaparım su böreği bile yapabiliyorum.
Bu yaşıma kadar bir tane sevgilim oldu onunla da 3 sene sürdü ve ayrılalı 2 sene oldu. Bu durum canımı sıkıyor ilişkim olduğu zamanları özlüyorum insan vakit geçirecek birini arıyor. Ayrıca zamanı gelince evlenmek de istiyorum ama 2 senedir tek flörtüm bile olmadı. Tüm erkekler tamamen cinsellik peşinde. Bir kere buluşsanız ikinciye eve çağırıyorlar. Cinselliğe tamamen karşı değilim ama tanımadığım sevmediğim biriyle yaşamak istemiyorum, erkeklerin ilk amacı cinsellik oluyor bu da bana ters.
Liseden, üniversiteden birkaç kız arkadaşım var erkeklerle arkadaş da olamıyorum. Bana arkadaşım kankam diyen erkekler mutlaka seviyesiz espriler yapıyor ve gereksiz temas etmeye çalışıyorlar soğuyorum. Böyle yıllarım yalnız geçecek ve kimseyi bulamayacağım gibi geliyor umutsuzluğa kapılıyorum. Ev okul arası takılıyorum yeni insanlarla tanışma fırsatım olmuyor.
Özetleyecek olursam bu devirde cinsellik olmadan sevgili olmak mümkün değil mi? Yaşıtlarım benim gibi yalnız değil istedikleri sıklıkla sevgili değiştiriyorlar acaba sorun bende mi? Yeni ve seviyeli insanlarla tanışmanın bir yolu var mı? Belki yaşım küçük olduğu için yaşıtım erkekler henüz olgunlaşmamıştır diye düşünüyordum ama yaşımdan büyüklerle nerede tanışabilirim ki?
mutlu akşamlar diliyorumm