- 14 Şubat 2021
- 1.512
- 9.426
- 108
- 44
Ben gecen yil cok yalnizlik hissediyordum. Depremden sonra Duzce'ye tasindik. Carsinin göbeğinde Avm'nin yaninda tuttuk evi. Cocuklar ozel okula gidiyordu. Sabah 8de herkes evden cikiyor, 6da giriyorlardı. Ilk zaman sevindim. Bana cok zaman kalir dedim. Temizligi yemegi yapar cikarim dışarı. Ister alisveris yaparim istersem yuruyus diye düşündüm. Hic düşündüğüm gibi olmadi. Carsida oturuyoruz ya carsida sap gibi yurumek cok sikiciydi. Herkesin esi dostu vardi yaninda , kimileri kafede oturuyor bense yalnizdim...yuruyuse bile 2-3 kisi gelenlere imreniyirdum. Oysa hadi 3 komsu birlikte yuruyelim dese ben istemem cunku surekli bir plan degisikligi olur.İki üç aydır duygusal yiyiciyim
Biraz zorlu bir süreçten geçtim, geçtik. hala normale tam dönemedim, uyuyamıyorum mesela ilaç almadan.
Bi de diyette önceden sıkı bir program yapardım bunun benim için yanlış olduğunu anladım çünkü diyet bitince gözüm dönüyor kıtlıktan çıkmış gibi saldırıyordum. Haliyle geri alıyordum verdiğim kiloları.
Şu an o yoksunluk olmasın diye günlük bir tatlı kaşığını geçmeyecek şekilde kahvaltılık kakao ezmesi hakkı verdim kendime
Ama kahvaltıyı hazırlarken mesela boş ver diyeti, hadi bi tatlı söyle(eklere taktım her gün iki üç tane yiyordum bu süreçte) ya da diyete uygun olmayan bi kahvaltı çekiyor canım mesela
Ama o iç sesimi dinlememeye çalışıyorum bu sesi susturmak istiyorum nasıl yaparım bilmiyorum
Tanıdığım arkadas diyebilecegim 2 kisi 25 yas civari ve aileleri ile yakin oturuyotlardi küçük bebekleri vardi. Komşum 55-60 yaslarinda cok tatli bir ablaydi, cok yardimci oldu. Onun da kizi vardi mesela yakininda. Yani kendimi o kadar yalniz hissediyirdum ki. Gecen yil kendi asosyalligimi , iletişim becerilerimi sorguladım durdum. Gecen yil epeyce kilo aldim tabi ki. Yaptigim yalniz yürüyüşler eninde sonunda börekcide bitiyordu. Her gün cesit cesit restoranın pastanenin önünden geçiyordum. Hergun börek yemiyordum tabi. Ama her gun savaşıyordum. 3 gun yemesem 4. Gun döner 6. Eve siparis, 8. Börek 9. Gun simit..." neyin icinde oldugumuz önemli.
Sonra biz taşındık, 2 arkadaşım daha eksildi burada. Sadece karsi komsum var konustugumuz . Peki daha mi yalnizim ? Hayir. Bu yil daha az arkadaşım oldugu halde neden kendimi yalniz hissetmiyirum?
Şöyle anlatayim. Okullara yakin carsidan uzak ev tuttuk. Cocuklar ve esim evden daha gec cikiyor. 11.45 gibi 8. Sinifa giden oglum ögle yemegine geliyor. Buyuk oglum 1 gibi ogle yrmegine geliyor. 2.30 da 8. Sinif , 4.30 da buyuk oglum 5.30 da esim isten geliyor. Genelde aksam 7 gibi cocuklarin ozrl dersleri başlıyor. Neden arkadaşım yok neden herkes gibi kafede bitlikte oturup kahve içecek kimsem yok diye sorgulamaya vaktim yok☺
Zihni mesgul edecek bir uğrasin olmasi önemli. Silah gibiyiz bos kalinca zihnimizi şeytan dolduruyor ☺ . Ugrastan kastim kitap okumak , dil öğrenmek degil brnce fiziki ugraslar olmali. En azindan örgü gibi el kol oynamalı
malum pazar sabahi çamaşır katliyorum ütüye ise üseniyorum
sonra bir bakmisiz 8 cesit yapiyoruz 
