Dedim ya aynı acıları yaşadım diye... başkasıyla beraber olduğunu söyleme cesareti yoktu belki de bizimkinde...Bir gün mutsuzum düşüneceğim diye gitti. Gidiş o gidiş.... Boşanırken sevgilisiyle duruşmaya geldiğinde öğrenmiştim ben de... Şunun için yazdım, ilk gittiğinde o kadar mutlu idi ki oğlunu bile gözleri görmüyordu. Ben de muhtemelen ilk duruşmada bitirir ve tamamen hayatımızdan çıkar diye düşünmüştüm. Dava açıldığında tazminat, altınlar ve nafakayı görünce o mutlu adam araya aracı koymaya başladı, ben karımı seviyorum, biz hiç konuşamadık, konuşalım diye... Davayı da uzattıkça uzattı. Para için. Çünkü geri kalan hayatına devam edebilmesi, balayı ve düğün için ihtiyacı vardı muhtemelen. Hiç de beklemiyordu belki de benden böyle bir şey yapacağımı... Sessizce herşeyi kabullenir giderim diyordu belki de. Öyle ya fedakar olan hep bendim. Oğlumu da alıp başka bir şehirde yeni bir hayat kurdum. O ana kadar baba olduğunu unutan adam (velayeti bile istemedi) birden baba olduğunu hatırladı. Şimdi ayda iki kez oğlumu görmeye geliyor. Ben de böyle birine oğlumu göstermek istemezdim, sonuçta öyle biri gibi oğlumun şekillenmesini istemiyordum, ancak mahkeme ayda iki kez hafta sonu bir gün oğlumu ona yatılı vermişti. Sizin bebeğiniz çok küçük olacağı için muhtemelen 6 yaşına kadar yatılı alamayacak ancak ayda iki kez sanırım bebeğinizi bir kaç saat görme hakkı verecek. Göstermeme gibi bir durumumuz olamıyor çünkü siz göstermeseniz de icraya para yatırıp polis eşliğinde kapıya dayanabiliyor.
Paraya tamah etmeyeceğini düşünürdüm ben de, sizin gibi, burdaki çoğu boşanmış kadınlar gibi... Ancak karşımızdaki kişilerin gerçek yüzünü boşanırken görüyoruz maalesef. O yüzden o kadar da emin olmayın. O şimdi sizden beklemediği için öyle görünüyor. Eşimi iyi tanıyorum diye emin olayın, bu yaşadıklarımız da sonuçta onları iyi tanımadığımızı göstermiyor mu??? Bu yüzden lütfen ama lütfen bebeğiniz için hakkınızı alın, yoksa bu ona ödül olur.
