Kızlar evet durumumuzda hiçbir değişiklik yok boşanma fikrinde hala hemfikiriz eşimle zamanı gelince bitireceğiz inşallah. Ama şu an normal bir şekilde evliliğe devam ediyoruz.
Bizim sokağımızda esnaf bir komşunun çocuğu var. Tam bir psikopat. Evlenip ayrılmış ve madde bağımlısı bu yüzden sık sık cezaevine girip çıkıyor.
birkaç gün oldu hatta dışarı çıkalı. Ve cezaevine girmeden önce bana sarkıntılık etmişti, karşılaştığımızda gözleriyle taciz edip sosyal medyadan beni bulup mesaj atmıştı. Korkup hemen engellemiştim sonrasında neyseki yakın zamanda cezaevine girmişti zaten. Uzun bir süre yoktu kurtulmuştum. Bu durumu eşime anlatmadım tabi ki. Bunu yaşadığım dönem daha düzgün bir evliliğimiz vardı çünkü gider hesap sorar kavga eder diye korktum. İçimde saklamıştım bu olayı.
Her neyse dün bu çocuğu gördük sokakta çıkmış babasının yanına gelmiş çalışıyordu. Daha toparlamış ve aklı başında görünüyordu kafasını bile kaldırmadı. Normalde eşim yanımda olsa bile bakardı. Bakmadı. Eşim bana dedi ki çıkmış bu çocuk hapisten aklı başına gelmiştir herhalde dedi. İnşallah bilmiyorum dedim. Ne oldu suratın düştü dedi. Düzelir mi bilmiyorum tam bir psikopat sokaktaki çoğu kadını gözleriyle tacize etmişti beni de etti hatta dedim. Nasıl yani? Dedi. Söylediğim gibi işte bana da çok baktı dedim.. hiçbir şey demedi kapandı konu.
Ertesi gün yine kapıda karşılaştık çocukla. Eşim çocuğa laf attı adaş geçmiş olsun inşallah bir daha aynı şeyleri yapmazsın dedi ve tokalaştılar. Bende yanındayım bu sırada eşimin yani. İnsan hiç mi kıskanmaz? Çok tuhaf hissettim kendimi. Normal mi bu durum?
