Merhabalar. bu konuda kime gideyim kime danısayım bilemedim. insan en yakınına bile herşeyi olduğu gibi anlatamıyormuş. mahvolmuş durumdayım. ben sizlere herşeyi en başından anlatayım. 2014 ağustosta biriyle tanıştım. uzun süredir varlığını bildiğim ama tanışmadığım biriyle. tesadüf tanıştık. sonra bana feysten intertetten iltifatlar söyle asık oldum böyle çarpıldım falan demeler... buluştuk. bir iki hafta dolaştık ettik neyse. ben cok ciddiyim evlenmek istiyorum senle dedi. bu işler böyle olmaz usulu var adeti var dedim. annelerimiz ve ablam ve annesi zaten tanışıyordu. ben ilk görüştüğüm andan itibaren annemle herşeyi paylaşmıştım zaten. bu arada o annesine (babası yok) benle görüştüğünü hiç söylememeiş. neden dedim, annem benim görüştüğüm kızlara hep bir kusur bulur o sadece kendi istediği olsun diyen bir manyaktır dedi. ama annesi bu sırada ona hep bak şu kızla bir görüş tam sana göre evlenecek kız falan demiş, o da yok falan demiş. aklı sıra kızı kendi bulmuş gibi yapmayıp annesi bulmuş gibi yapıp annesinin benle uğraşmasını engellemek istemiş. neyse hızlı gelişti hersey iki ay sonra nişan yaptık bir hafta sonra da nikah! ikimiz de devlet memuru olduğumuz için eş durumu tayinleri zamanını kaçırmayalım diye nikahı erken yapalım dedik düğün de yazın olacaktı ancak babam ve o, iki aile arasında bazı sorunlar çıkacağını düşünüp bir an önce hayırlı işi gerçekleştirelim dediler. herşey yolunda gidiyordu. uzun süre ev falan tutamadık çünkü onun tayini bir türlü açıklanmadı. bir iki hafta önce henüz belli oldu. sayemde ankaraya çıktı tayini. bu sefer tuturdu ev tutmayaylım kira veremeyiz durumumuz sıkıntılı anneannemin (eşyası ful ama kullanılmayan) evinde oturalım dedi. annesinin evine çok yakın olduğu için ve annesi herşeyi müdahale edip huzur vermeyecek bir kadın olduğu için kabul etmedim. ne diller döktüm çok ağladım en sonunda bir ev tuttuk. bu sfer düğün hazırlığı bir yandan eşya derdi bir yandan maddi sıkıntılar baş gösterdi. Allaha şükür benim maaşım var ama onunla tanışmadan bir gün önce bir araba aldım ve maaşımın 3te ikisini ona ödüyorum. dolayısılyla maddi bir katkı sağlayamaıyorum. cok ısrar etti uzerime geldi arabanı sat falan diye ben de ona dedim sen sat diye. baktım ki onun arabasının parasını meğer annesi vermiş ve ondan satmıyor biraz da bana inat yapıyor. kardeşinden borç alıp esya alacaktık sonra ona düğünden gelenle falan borcumuzu ödeyecektik vaz geçti. dedi ki (annesi de) şimdilik bir tek yatatk odası alaım kalalını düğünden sonra alırıız. tamam dedim mal mülk esya önemli değil önemli olan huzur sevgi dedim, kabul ettim. tabi benim annem de çok iyi niyetli bir insan olmasına rağmen cahildir nerde nasıl kaonuşacağıı bilmez: sürekli ne alacaklar ne takacaklar diye sıkıştırdı beni. eşimin ailesini kendi aileme ezdirmemek için kendi ailem de kızımız kuru eve mi gidecek diye üzülmesinler arada mekik dokudum yalanlar söylemek zorunda kaldım. ne eşime ne ailesine ne de kendi aileme olanları çaktırmamaya çalıştım. annem aynı şeyleri çok yanlış bir uslupla ona söyledi bu sefer eşim bambaşka bir insan oldu. sürekli annemi aşağılamaya ve karalamaya başladı. ben annemi savunmadım ama savunuyormuşum gibi konuşup ezmeye çalıştı beni. babam mükemmel bir insandır onun ruh hastası annesi ve kendi cahil annem arasında denge kurmya çalıştı hep. şu süreçte aşık olunacak tek adamın babam olduğunu bir kezdaha anladım. babamın da maddi drumu yok ki zaten olsa da biz de adettendir kıza esya almazlar. ama benim esya konusunda söylediim seyler ortaya çıkınca babam : başlarım adetine kızımdan önemli mi bankadan borç alırım hallederim dedi. bunun üzerine bir araya gelmeleri kesinlikle sakıncalı olan annem ve kayınvalidem ben durumu ifşa ettikten sonra annemin kaba daveti ile geldiler. bir dünya olay çıktı yeter ben gidiyorum dedim babam kızdı otur dedi. babam dsadece bakın esya konuusnda böyle bir sıkıntı olduğunu kızımız söylemedi iyi niyetlı olarak arada kalmış ama biz dünürüz bize gelip kendiniz de söyleyebilirdiniz bir hal çaresine bakardık dedi.annem durur mu aksi aksi konuştu siz benim kızımı köle mi sandınız kuru eve mi götüreceksinz falan diye. ruh hastası kayın valide ortalığı ayağa kaldırdı ne para düşkünüsünüz sat arabanı oğlum ne istiyorsa şu kadn al da sussun falan diye. biz esya istemiyoruz dedikçe çostu lafı bizim esya düşkünü insanlar olduğumuza getirdi oğlu da anasının gazına geldi. ve o günden beri ben alma hiöçbirşey alma dememe rağmen gitmiş bir günde sehpaya kadar herseyi almış bir de söyle annene rahat etsin aldım hersyi diye uzerime geliyor bu esya konusu üzerinden annemi ve beni aşağılıyor. yapma diyorum, ben birşey istemedim diyorum aldıysan kendine de aldın diyorum biziem esyamızın anneme ne faydası var diyorum anlamıyor daha çok uzerime geliyor. basit birşey trafikte gidiyoruz öndeki araba yanlış birşey yapıyor vay salak diyorum kendi annene bak diyor sürekli bağırıyor ediyor. dün gece babamla konuştum baba ben bu olanlara dayanamıyorum sizi kimseye rezil etmek istemem ama bu adamla mutlu olamam dedim onun beni sevdiğine artık inanmıyorum dedim babam ne karar alırsan arkandayım dedi. annemle konuştum öyle şey olmaz o senin artık kocam kaderin bu razı olacaksın dedi. dün gece eşime de söyledim telefonda yaoma bana bunu ben dayamıyorum dedim sözümü dinlemedi. sabahları o birakıyor beni işe sabah gene aynı tantana git boşanma davası aç ben dayanamıyorum dedim sen aç dedi. ve en sonunda babama da o adam anneni savunuyor yanlışı savunan adam değildir dedi ben de koptum artık sen babamın eline su dökemezsin dedim indim arabadan. anlayış ve hoşgörü diye bir sey ne anasında ne oğlunda var benim saygı ve edepten taviz vermediğimi görüyolar benle ilgili tek kelime edemyorlar ama annemin sözlerini fırsat bilip üzerime geliyor eşim. az önce aradı öğlen yemeğe götüreyim seni falan dedi şimdi ya yine bana bağırıp cağıracak ya da hatasını anlayacak (sanıırm anlamama ihtimali daha yüksek) anneme sürekli konuusrken dikkat et karşı tarafı tahrik etme diyorum o da aklı sıra beni ezdirmemek için cahil cahil devam ediyor. yine benim canımdır annemdir ben de onu kimsye ezdirmem. yani hanımlar bun sorunlar düğünden sonra biter mi, eşim hatasını anlar mı benş gerçekten seviyor mu evlenince mutlu olma ihtimalim var mı? kendi yaşadıklarınızı düşünüp bir akıl verin ne olur bir aydır zerre uyumuyorum sürekli kabuslar görüyorum. düğüne iki hfta varken (yani hala vaktim varken) bu işi burada bitireyim mi?
