- 16 Kasım 2021
- 1.295
- 1.294
- 83
Herkese hayırlı Ramazanlar, ben üniversite 3.sınıfım. 22 yaşındayım. Babam asker emeklisi olduğu için doğduğumdan beri farklı şehirlerde yaşıyorum. Kendi memleketimdeki çoğu insanı tanımıyorum dolayısıyla. Onlar da beni tanımıyorlar. 11 ay yaşadığımız şehirde duruyoruz 1 ay memlekette.
2 sene önce memleketimde bir çocuğu gördüm ve çok beğendim. Daha sonra arkadaşımdan rica ettim. Çocuğun sosyal medya hesabını ekledim. Ortak arkadaşlar olduğu için kabul etti. Ailelerimiz yıllardır tanışır. Geçen gün çocuğu tanıyan bi arkadaşım bana o çocuk hakkında "O çocuk çok salak. 700 kişiyi takip ediyorsa 650 tanesi kız. Saçma sapan tiktoklar çekiyor. Geçen gün ben dolandırıcıyım diye çekmiş. Kızların yanında bir de emlak sayfası takip ediyor" dedi. Tabi ben bunu duyunca soğudum ondan.
Aradan biraz zaman geçti ki teyzem annemi aradı. Çocuğun ailesi beni çok sevdiğini, beğendiğini söylemiş ve anneannem ile teyzemden beni istemişler. Annem sadece bu kadarını söyledi bana. Normalde asla görücü kabul etmem. Ama bu çocuktan hoşlandığım için ben de kendi kendime "Çocuk askerden geldi. Acaba o da beni seviyor mu?" diye düşündüm. Evet büyük aptallık ettim. Aradan bir hafta geçti. Arkadaşım beni arayıp çocuğun sevgilisinin olduğunu söyledi. Hatta instagramda attığı hikayeyi attı bana. Arabada sarmaş dolaş fotoğraf koyup üstüne aşk şarkısı koymuş.
Ailesi beğendi diye çocuk beni istemek zorunda değil. Ama ailenin çocuğa da fikrini sorması ondan sonra beni istemesi gerekiyordu. Arada 6 saat mesafe olduğu için ne olup bittiğini ben de bilmiyorum. Arkadaşlarımla dertlestim. Kız bana "Sen çok güzelsin. Boşver sevmek suç değil. Kendini suçlama" dedi. Ertesi gün okulda aynı kız bu seferde "En büyük suçlu sensin" dedi. Başka bi kız da "Takipçi kasiyordur o kızları takip etmiyordur" dedi. Bir de onlara sinir oldum.
Biliyorum ki o çocuk o kızdan ayrılacak. Çünkü o kızı gerçekten sevseydi başka kızları takip etmezdi. O aile eninde sonunda "Oğlumuzla evlen" diye benim kapıma gelecekler. Ben çok safim hemen umutlanıyorum. Bu yaşıma kadar bir sürü kazık yememe rağmen bir türlü akıllanmadım. Suçluyum biliyorum, bu kadar aptal olmamalıydım. Biliyorum ki ben akıllanmayacağım. O aile yine yüzüme gülüp beni kandiracak. O aileden nasıl uzak durabilirim? Bana öyle şeyler söyleyin ki aklım başıma gelsin. Bir daha kimseye kanmayayım.
2 sene önce memleketimde bir çocuğu gördüm ve çok beğendim. Daha sonra arkadaşımdan rica ettim. Çocuğun sosyal medya hesabını ekledim. Ortak arkadaşlar olduğu için kabul etti. Ailelerimiz yıllardır tanışır. Geçen gün çocuğu tanıyan bi arkadaşım bana o çocuk hakkında "O çocuk çok salak. 700 kişiyi takip ediyorsa 650 tanesi kız. Saçma sapan tiktoklar çekiyor. Geçen gün ben dolandırıcıyım diye çekmiş. Kızların yanında bir de emlak sayfası takip ediyor" dedi. Tabi ben bunu duyunca soğudum ondan.
Aradan biraz zaman geçti ki teyzem annemi aradı. Çocuğun ailesi beni çok sevdiğini, beğendiğini söylemiş ve anneannem ile teyzemden beni istemişler. Annem sadece bu kadarını söyledi bana. Normalde asla görücü kabul etmem. Ama bu çocuktan hoşlandığım için ben de kendi kendime "Çocuk askerden geldi. Acaba o da beni seviyor mu?" diye düşündüm. Evet büyük aptallık ettim. Aradan bir hafta geçti. Arkadaşım beni arayıp çocuğun sevgilisinin olduğunu söyledi. Hatta instagramda attığı hikayeyi attı bana. Arabada sarmaş dolaş fotoğraf koyup üstüne aşk şarkısı koymuş.
Ailesi beğendi diye çocuk beni istemek zorunda değil. Ama ailenin çocuğa da fikrini sorması ondan sonra beni istemesi gerekiyordu. Arada 6 saat mesafe olduğu için ne olup bittiğini ben de bilmiyorum. Arkadaşlarımla dertlestim. Kız bana "Sen çok güzelsin. Boşver sevmek suç değil. Kendini suçlama" dedi. Ertesi gün okulda aynı kız bu seferde "En büyük suçlu sensin" dedi. Başka bi kız da "Takipçi kasiyordur o kızları takip etmiyordur" dedi. Bir de onlara sinir oldum.
Biliyorum ki o çocuk o kızdan ayrılacak. Çünkü o kızı gerçekten sevseydi başka kızları takip etmezdi. O aile eninde sonunda "Oğlumuzla evlen" diye benim kapıma gelecekler. Ben çok safim hemen umutlanıyorum. Bu yaşıma kadar bir sürü kazık yememe rağmen bir türlü akıllanmadım. Suçluyum biliyorum, bu kadar aptal olmamalıydım. Biliyorum ki ben akıllanmayacağım. O aile yine yüzüme gülüp beni kandiracak. O aileden nasıl uzak durabilirim? Bana öyle şeyler söyleyin ki aklım başıma gelsin. Bir daha kimseye kanmayayım.