Yaklaşık bir ay önce bir konu açmıştım, okuyan bilir... Durumlar daha da kötüleşti arkadaşlar. sırf nikah nerede olsun çatışması yüzünden nişanlım ile ailemin arası açılmıştı. Ben her defasında nişanlımı haklı bulduğumu kendisine de söylüyorum. Hatta alıntıladım da konuyu. Şimdi ailem hatalarını anladıklarını ve nişanlımla konuşup barışmak istediklerini söylüyor fakat bu sefer nişanlım barışmak istemiyor. kayınvalidem ve kayınpederim dahil herkes en azından konuşup barışmasını, isterse gene samimi olmayacağını ve evliliğe kadar idare etmesini söylüyor. kimse onu ikna edemiyor, ben bile! Diyorum 'büyüklük sende kalsın konuş kırıldığın noktaları söyle, fikrini belirt. Orta yolu bulalım. Benim üzerime de yük oluyor, beni de anla.' gibisinden konuşuyorum. Çocuğun ailesi bile haksız duruma düşüyorsun konuş kızın ailesiyle, nikah onların istediği olabilir biz sıkıntı etmiyoruz siz yeter ki mutlu olun, tarzında konuşuyor. Kendi haklı ama inadı haksız duruma düşürecek. Annemin kronik hastalığı yeniledi hatta kardeşim dahil tüm ailem beni hain, sahtekar, kötü ilan etti. Annemin hastalığının nedeni benmişim. İnsanlara dert beladan başka bir şey değilmişim. Ben dayanamıyorum artık. Panik atak krizlerim şiddetlendi, nefes darlığım başladı. Artık dayanamıyorum, nişanlım da benden ilgiyi kesti. Ne evliliğe ne de hazırlıklara hevesim kaldı. Yaşamak bile istemiyorum artık, herkesin derdi ben isem neden nefes almaya hakkım var? Mutlu olmayı haketmiyormuşum meğerse. Zaten birçok yerden sıkıntım arttı. Artık dayanamıyorum, belki birkaç saate olmayabilirim.