- 7 Ocak 2016
- 10.301
- 49.630
-
- Konu Sahibi alev gozlu kiz
- #181
Yorumumu beğenmek veya katılmak zorunda değilsiniz yalnız
Çok ağır şeyler yazmışsınız yalnizz
evlenmenin yaşımı var insan istedigi yaşta evlenirBu yaşa kadar evlenmemiş diyince kadın 50 yaşında falan sandım. Düşünce tarzınız çok çirkin. Artı bekar bi adamı mantıken ayartmış olmaz.
Ama şimdi kadın resmen önceden evli olduğunu bildiği birisiyle sevgili olmuş. Yani insanın midesi nasıl kaldırıyor adamı tanıdığında evliydi boşanınca üstüne atlamış hemen. Kadın 2 yaş büyük benden ben 28 o 30 yaşında. Bu yaşına kadar evlenmeyince evli adamı ayarttı belki de ama kanıtlayamıyorum işte bunu. Dayanamadım eşime mesaj attım bula bula bu b... suratlıyı mı buldun diye ama şu an acayip pişmanım. Doğru konuş seni ilgilendirmez sen kimsin oluyorsun da karışıyorsun dedi
ya allah aşkına evliyken bi falsosunu bulamamışsın boşanınca ister çirkinle ister kendinden büyükle olur farkedermi kendini küçük düşürmekten başka bi işe yaramamış mesaj ayrıca bence kadınada haksızlık ediyosun evliyken beraber değil gayet normal boşanmış adam belki oda boşandı hiç evlenmedi görüşmesinde ne sıkıntı var neden kendine bi yol çizmiyosun bu adam seni sevmiyor boşver gitsin dünyada adammı yok seni sevecek biride çıkar elbetMerhabalar. Biraz içimi dökmek biraz da gerçeklerin yüzümü vurulması için sanırım buraya yazmak istedim. Kafam allak bullak ve ne hissettiğimi bilmiyorum. En başından tüm süreci anlatayım. Hiç sevmemiş mi ben mi kendimi yemişim bunca zaman bir de siz söyleyin.
Biz nişanlandığımızda ben üniversite öğrencisiydim eşim ise çalışıyordu. Benden 3 yaş büyük. Benim mezuniyetimden birkaç ay sonra çok zor şartlarda evlendik. Maddi durumumuz iyi değildi. Eşimin maaşı kariyeri iyiydi aslında ama ben daha iş bulamamıştım. Ailemin de durumu yoktu. Neyse. Evliliğimiz hatta öncesinde sevgililik ve nişanlılık süreci de hep kavgalı gürültülü oldu. İnsan içinde nasıl davranman gerektiğini bilmiyorsun, beni rezil ediyorsun, saçma sapan şeylere gülüyorsun, beni utandırıyorsun deyip duruyordu. Ben ise üzülüyordum ağlıyordum sinirleniyordum ve tabi kavga ediyorduk. Tam bir narsistti asıl kendisi kavga çıkarıyordu ama sonra beni suçlu gösteriyordu. Biraz psikolojik problemleri vardı. Zor bir çocukluk geçirmiş. O yüzden hep alttan almaya çalıştım. Nişan sürecinde çok erken nişanlandık siz zorladınız dedi durdu. Ben mutlu bir yuvam olsun istedim asıl siz ertelemek istediniz ısrarla beni yakıştıramadınız kendinize dedim. Ailen hep olmasın diye uğraştı dedim aileme laf atma asıl sizinkiler seni kakalamaya çalıştı dedi kıyamet koptu. Sonra nişan elbiseme çingene gibi, ne biçim şeyler beğeniyorsun dedi mesela kavga ettik. Bir arkadaşımızın düğününe gidiyorduk elbise alacaktım biraz kaliteli bir şey al bu ne böyle pazar malı gibi dedi kavga ettik. Halbuki çok masraf yapmak istemiyordum. Ama o yanına yakıştıramıyordu beni. Kaç kere insanların içinde kavga ettik. Basit bir şey söylüyorum hemen alınıp laf ediyor sonra bana sus uzatma diyor. İnsanların önünde bana bunu deyince benim de gururuma dokunuyor kızıyorum bu sefer insan içinde kavga çıkarıyorsun diye bana söyleniyordu. Hep rezil olduk arkadaşlarımıza. En son böyle kavgamız olduğunda eve geldik ve sonra birkaç kez sustum sustum ama yeter hep yapıyorsun senin yüzünden insanların yanında yerin dibine giriyorum, nasıl konuşman gerektiğini bilmiyorsun, samimi olucam diye g.tü başı dağıtıyorsun dedi. Çok ağırıma gitti söyledikleri hala unutamıyorum. Hep de üslubu bu şekilde. Bir şey yaptığım da yok ama sürekli eleştiri. Ne yapsam gözüne batıyordu beğenmiyordu. Bir gün iyiysek iki gün kötüydük.
Ailesi başka şehirde yaşıyordu. Ne zaman gelseler ya da biz gitsek kavga ediyorduk. Sürekli dolduruyorlardı oğullarını. Bana sürekli düzgün konuş, düzgün otur, düzgün davran deyip duruyordu ama ben sürekli komut almaya dayanamıyordum. Nerede nasıl durmam gerektiğini sen söyleyemezsin diyordum. Ailesi hiç gelsin istemiyordum. Örneğin bir bayram onlara gidecekken annem hastalandı diye annemin yanına gittim onlara gitmedim diye kıyamet koptu. Annen de senin gibi yalancı, her işi yalan dolan dedi durdu inanmadı. Kadın hastaydı zaten bir de beli ağrıyordu kurban etlerini tek başına halledemezdi diye yanında olmak istedim. Ondan sonra ikimiz de bayram sonrası eve geldiğimizde bana karşı daha da öfkeli ve soğuktu. Ailesiyle de tartışmış ben gitmediğim için sanırım. Bana gidicem dedin insanlar bekledi son gün caydın beni de mahçup ettin akrabalarıma dedi bütün öfkesini kustu. Yine yalancısınız ana kız dedi durdu. Sonra yakın bir aile dostumuz girdi araya yine barıştık. Ve birçok insanın yaptığı hatayı yaptım belki çocuğumuz olursa düzelir dedim ve hamile kaldım. Hamilelikte hormonlar tabi tavan yapınca ben de biraz ilgi alaka bekledim, alınganlık yaptım çok kez. Ama hep ilgiye açtım zaten. Tartışmalarımız hiç kesilmedi. Bu kadın hamile demedi bile. Ben de en son dayanamadım karnım burnumda dedim boşanalım o zaman, kabul etti, gittim anlaşmalı boşanma dilekçesini verdim. Ama geri döneyim uğraşsın diye bekledim olmadı kabul etti hemen. Zaten birkaç kez boşanma lafı olmuştu ama bu kadar kolay kabul edeceğini düşünmemiştim. Günlerce bekledim olmadı. Doğumumda da çok kavga ettik. İnsanlar bize bakıyor ben beni ve çocuğunu düşünsün istiyorum ama o hala boşanmaya kararlı, öylece duruyor hastanede yanımızda. Çocuğa bakıyor ben umrunda değilim. Sen bir de baba mı oalcaksın diye bağırdım çağırdım en son çıktı gitti odadan. Herkes beni sakinleştrmeye çalıştı. Sonrasında eve getirdi beni ve annemleri. sonra özür diledim lohusa halimle duygusalım dedim çok özür diledim, sonra konuşuruz dedi. Çocukla ilgilendi sonra gitti evden. ertesi gün baktım yine hiçbir şey yok bana karşı buz gibi adam. Çocuğu seviyor bana bakmıyor bile. Başka biri mi var dedim hayır dedi yine koptu kıyamet. Neden çocuğunu düşünmüyorsun babasız mı büyüsün istiyorsun dedim, böyle kavgayla gürültüyle mi büyüyecek dedi. Hatalarımı anladım dedim daha dikkatli olucam dedim. Hep aynısını diyorsun iki gün bile duramıyorsun hep rezillik peşindesin dedi sanki ne yapıyorsam artık. Doğumdan kısa bir süre sonra mahkeme oldu, dayanamadım sırf çocuğum için feragat ettim. Mahkeme çıkışı yine kavga kıyamet. Sonrasında tanıdıklar araya girdiler yapmayın çocuğunuz var dediler kimseyi dinlemiyor. İş yerinde sevdiği bir abisi vardı aradım onunla konuştum ikna eder belki dedim. Bunu duyunca daha çok sinirlendi. Bir ay kadar dayandı evde ama bana hiç güzel bir söz söylemiyor, ilgilenmiyor. Sadece sağlık sorunum olunca ilgileniyor hastaneye götürüyor, çocuğa bakıyordu. Dayanamadım biraz ilgilensin diye çok hastayım dedim, çocuğu da emziremiyorum dedim hastaneye götüreyim dedi gerek yok yanımda ol biraz dedim. Ama bana tiksinerek bakıyordu resmen. Hiç evde olmak istemiyordu. Sonra ben telefonunu takip etmeye başladım kesin biri var dedim. Mesajlarını ve aramalarını takip ediyordum. Bir süre takip ettim. Bir şey yakalayamadım. Uyurken telefonuna baktım birkaç kez hiçbir şey bulamadım. Ama bazı arkadaşlarıyla konuşmalarını gördüm hep dert yanmış genel olarak mutsuzluktan. Sonra dayanamadım söyledim yine kıyamet koptu. Sen nasıl benim telefonumu takip edersin diye. Sonra gitti çekişmeli boşanma davası açtı. Benim telefonunu takip etmemi vs yazdığım mesajları hepsini şikayet etmiş ve delil olarak sunmuş. Öncesinde de yaşanan olayları hep sunmuştu dosyada. Sonuçta aldatıldığımdan şüpheleniyordum. Bu kadar kötü olmamıza anlam veremiyordum, sürekli bir şeylerle suçlanıyordum yıllardır. Neyse çok uzattım kusura bakmayın çok doluyum. bunun üzerine 2 yıl ayrı yaşadık ve resmi olarak dava birkaç ay önce sonuçlandı ve boşandık. Bu süreçte ve boşanma sonrasında çocuğu hep aradı sordu, görüş zamanı geliyor görüyor ama bir kere olsun bana nasılsın demedi halimi hatrımı sormadı.
Neyse sadede geleyim. Daha resmi olarak boşanalı yaklaşık 4 ay olmuş ama şimdi biriyle görüşmeye başlamış. Bu kişi daha önce de tanıdığı biri. Telefonunu takip ettiğim dönemler aynı yerde çalışıyorlarmış sonra o kişi işten ayrılmış. Bir yıl sonra da eşim oradan ayrılmıştı. O zamanlar bir şey yoktu sanırım çünkü hiç yakalamadım. Ama şimdi kadın resmen önceden evli olduğunu bildiği birisiyle sevgili olmuş. Yani insanın midesi nasıl kaldırıyor adamı tanıdığında evliydi boşanınca üstüne atlamış hemen. Kadın 2 yaş büyük benden ben 28 o 30 yaşında. Bu yaşına kadar evlenmeyince evli adamı ayarttı belki de ama kanıtlayamıyorum işte bunu. Dayanamadım eşime mesaj attım bula bula bu b... suratlıyı mı buldun diye ama şu an acayip pişmanım. Doğru konuş seni ilgilendirmez sen kimsin oluyorsun da karışıyorsun dedi. Yarın öbür gün çocuğum bu kadınla mı muhattap olacak kaırışırım tabi ki dedim. Cevap bile vermedi. Kesin kadına söylemiştir. Tekrar yazsam mı bilmiyorum. O an öğrenince sinirle yazdım rezil oldum. Benim sinirim aslında boşanmadan önce mi sevgili oldular ya da o aşamada mı sevgili oldular bilmiyorum içim içimi yiyor. En son çocukla ilgili bir konuda eşimle telefonda konuştuk sesi çok sakindi normalde eskiden benimle konuşurken hiç böyle değildi sesi hem soğuk hep içine kapanıktı. Şimdi bu kadın var diye mi böyle bilmiyorum. Ağırıma gidiyor. Çok fazla yazdım hakkınızı helal edin. Ne yapayım mesajdan dolayı bilmiyorum tekrar yazsam mı ne desem bilmiyorum. Hem üzgün hem sinirliyim hem de merak içindeyim ne zaman başladı gerçekten yeni mi başladı. Çok karışığım çok.
Evdeki eşyaları ve düğün takılarımı ben aldım. Kendime nafaka istemedim ama çocuğum için istediğim miktarı vermedi anlaşamadık orada, mahkeme kararına bıraktı ne derlerse onu veririm dedi. Benim maaşım az onunki benimkinin birkaç katı ona dokunmazdı bile istediğim nafaka sonuçta çocuğa istiyorum. Krediler vardı onları kapatıyordu diye bahane etti beni kötüledi yine. Psikologa gittim iki defa sadece. Psikolog da eşimin narsist olduğunu söyledi. Fakat benim fevri çıkışlarımı engelleyemediğim için ben de suçluyum. Bundan sonrasına bakacağım artık. Çocuğuma odaklanacağım. Yine aşık olacağımı pek sanmıyorum ama kısmet tabi.Peki nafaka, mal paylaşımı nasıl oldu? Hayatınıza devam edecek standarta sahip misiniz şu an? Çocuğunuz için somut bir şeyler yapıyor musunuz ikinizde. Bence önemli olan bu şu an. Kendinizi geliştirecek şeyler yapıyor musunuz? Kendinize yeni bir yol çizebilecek gücü bulamıyorsanız, ayıp değil psikolojik yardım alın ve devam edin hayatınıza. Bir de tek erkek eski eş değil. Sizi çok seven biri neden çıkmasın karşınıza?
Çocuğuma hissettirmemek için elimden geleni yapıyorum. İlerde arkadaşları babalrıyla gezerken o gezemeyecek diye üzülüyorum ve benim de suçum var. O yüzden elimden geldiğince mutlu etmeye çalışıyorum evladımı.O çocuga en büyük zararı siz vereceksiniz. Muhakkak ki şu anki dengesizliğinizi, mutsuzluğunuzu hissediyor ve aynalıyor. Zaten fevri ve ani çıkışlarına engel olamayan biri olduğunuzu kendiniz yazmışsınız, kimbilir yıllar içinde o çocuga ne çıkışlarınız olacak. Yazık; mutsuzluğa doğmuş çocuk resmen. Çok üzüldüm zavallıya. Allah yardımcısı olsun.
Yakalayamadım da belki vardı gizledi. Belki iş yerinde fingirdeşti insanlarla. Kadın bekarmış hiç evlenmemiş bildiğim kadarıyla. Orada çalıştıkları zamanlar boşanma aşamasının başlarındaydık. Kadından yüz bulunca bu kadar ileri gitti daha da soğuk oldu bana karşı diye düşünüyorum. Öyle olsa da olmasa da bu saatten sonra önemi kalmadı elbette. Zaten beni hiç bu kadar sevmemiş o canımı acıtıyor sanırım. Ben de yeniden sevebilir miyim bilmiyorum.ya allah aşkına evliyken bi falsosunu bulamamışsın boşanınca ister çirkinle ister kendinden büyükle olur farkedermi kendini küçük düşürmekten başka bi işe yaramamış mesaj ayrıca bence kadınada haksızlık ediyosun evliyken beraber değil gayet normal boşanmış adam belki oda boşandı hiç evlenmedi görüşmesinde ne sıkıntı var neden kendine bi yol çizmiyosun bu adam seni sevmiyor boşver gitsin dünyada adammı yok seni sevecek biride çıkar elbet
Nasıl yani iki seans terapiye gittiniz ve eşinize narsist diye tani koydu, acilen o psikologu bırakınEvdeki eşyaları ve düğün takılarımı ben aldım. Kendime nafaka istemedim ama çocuğum için istediğim miktarı vermedi anlaşamadık orada, mahkeme kararına bıraktı ne derlerse onu veririm dedi. Benim maaşım az onunki benimkinin birkaç katı ona dokunmazdı bile istediğim nafaka sonuçta çocuğa istiyorum. Krediler vardı onları kapatıyordu diye bahane etti beni kötüledi yine. Psikologa gittim iki defa sadece. Psikolog da eşimin narsist olduğunu söyledi. Fakat benim fevri çıkışlarımı engelleyemediğim için ben de suçluyum. Bundan sonrasına bakacağım artık. Çocuğuma odaklanacağım. Yine aşık olacağımı pek sanmıyorum ama kısmet tabi.
Çocuğuma hissettirmemek için elimden geleni yapıyorum. İlerde arkadaşları babalrıyla gezerken o gezemeyecek diye üzülüyorum ve benim de suçum var. O yüzden elimden geldiğince mutlu etmeye çalışıyorum evladımı.
Yakalayamadım da belki vardı gizledi. Belki iş yerinde fingirdeşti insanlarla. Kadın bekarmış hiç evlenmemiş bildiğim kadarıyla. Orada çalıştıkları zamanlar boşanma aşamasının başlarındaydık. Kadından yüz bulunca bu kadar ileri gitti daha da soğuk oldu bana karşı diye düşünüyorum. Öyle olsa da olmasa da bu saatten sonra önemi kalmadı elbette. Zaten beni hiç bu kadar sevmemiş o canımı acıtıyor sanırım. Ben de yeniden sevebilir miyim bilmiyorum.
Evet anlattım o sıra yaşadığımız birkaç sorunu da söyledim. Eşimin bana karşı genel tavrını üslubunu anlattım narsist olduğunu söyledi. Benim de fevri çıkışlarımı söyledi. Sonra gitmedim fırsat da bulamadım.Nasıl yani iki seans terapiye gittiniz ve eşinize narsist diye tani koydu, acilen o psikologu bırakın
Çabuk sinirleniyorum ve istemsiz bağırmaya başlıyorum beni anlamıyor diye. Saçma sapan rezil oldum diyor o an onun iş arkadaşlarının ne düşündüğü önemli değil ama o ona takılıyor diye çok sinirlenmiştim.
Teyzemlere gitmiştik orada eşim kuzenimle konuşuyordu. O sırada ben de annemle teyzemle konuşuyordum. Sonra söyledi. Eşim o arada duymuş. Eve gelince kavga etmişti.
Adamın narsistliğine gelene kadar sizin en başta tonla sıkıntınız var, psikologunuza dürüst olun, bu şekilde bir yol alamazsınız.Evet anlattım o sıra yaşadığımız birkaç sorunu da söyledim. Eşimin bana karşı genel tavrını üslubunu anlattım narsist olduğunu söyledi. Benim de fevri çıkışlarımı söyledi. Sonra gitmedim fırsat da bulamadım.
Cuk oturmuş , öpüyorum30 una gelmiş birini bulamamış eşime sarmış minvalinde bişiler yazmışsınız. Ne ayıp! Siz 20lerin başında evlenince bişi olabildiniz mi? Konuyu okuyunca olamamışsınız gibi geliyorda. Haticeye değil neticeye bakmak lazım.
Tedavi olun...Merhabalar. Biraz içimi dökmek biraz da gerçeklerin yüzümü vurulması için sanırım buraya yazmak istedim. Kafam allak bullak ve ne hissettiğimi bilmiyorum. En başından tüm süreci anlatayım. Hiç sevmemiş mi ben mi kendimi yemişim bunca zaman bir de siz söyleyin.
Biz nişanlandığımızda ben üniversite öğrencisiydim eşim ise çalışıyordu. Benden 3 yaş büyük. Benim mezuniyetimden birkaç ay sonra çok zor şartlarda evlendik. Maddi durumumuz iyi değildi. Eşimin maaşı kariyeri iyiydi aslında ama ben daha iş bulamamıştım. Ailemin de durumu yoktu. Neyse. Evliliğimiz hatta öncesinde sevgililik ve nişanlılık süreci de hep kavgalı gürültülü oldu. İnsan içinde nasıl davranman gerektiğini bilmiyorsun, beni rezil ediyorsun, saçma sapan şeylere gülüyorsun, beni utandırıyorsun deyip duruyordu. Ben ise üzülüyordum ağlıyordum sinirleniyordum ve tabi kavga ediyorduk. Tam bir narsistti asıl kendisi kavga çıkarıyordu ama sonra beni suçlu gösteriyordu. Biraz psikolojik problemleri vardı. Zor bir çocukluk geçirmiş. O yüzden hep alttan almaya çalıştım. Nişan sürecinde çok erken nişanlandık siz zorladınız dedi durdu. Ben mutlu bir yuvam olsun istedim asıl siz ertelemek istediniz ısrarla beni yakıştıramadınız kendinize dedim. Ailen hep olmasın diye uğraştı dedim aileme laf atma asıl sizinkiler seni kakalamaya çalıştı dedi kıyamet koptu. Sonra nişan elbiseme çingene gibi, ne biçim şeyler beğeniyorsun dedi mesela kavga ettik. Bir arkadaşımızın düğününe gidiyorduk elbise alacaktım biraz kaliteli bir şey al bu ne böyle pazar malı gibi dedi kavga ettik. Halbuki çok masraf yapmak istemiyordum. Ama o yanına yakıştıramıyordu beni. Kaç kere insanların içinde kavga ettik. Basit bir şey söylüyorum hemen alınıp laf ediyor sonra bana sus uzatma diyor. İnsanların önünde bana bunu deyince benim de gururuma dokunuyor kızıyorum bu sefer insan içinde kavga çıkarıyorsun diye bana söyleniyordu. Hep rezil olduk arkadaşlarımıza. En son böyle kavgamız olduğunda eve geldik ve sonra birkaç kez sustum sustum ama yeter hep yapıyorsun senin yüzünden insanların yanında yerin dibine giriyorum, nasıl konuşman gerektiğini bilmiyorsun, samimi olucam diye g.tü başı dağıtıyorsun dedi. Çok ağırıma gitti söyledikleri hala unutamıyorum. Hep de üslubu bu şekilde. Bir şey yaptığım da yok ama sürekli eleştiri. Ne yapsam gözüne batıyordu beğenmiyordu. Bir gün iyiysek iki gün kötüydük.
Ailesi başka şehirde yaşıyordu. Ne zaman gelseler ya da biz gitsek kavga ediyorduk. Sürekli dolduruyorlardı oğullarını. Bana sürekli düzgün konuş, düzgün otur, düzgün davran deyip duruyordu ama ben sürekli komut almaya dayanamıyordum. Nerede nasıl durmam gerektiğini sen söyleyemezsin diyordum. Ailesi hiç gelsin istemiyordum. Örneğin bir bayram onlara gidecekken annem hastalandı diye annemin yanına gittim onlara gitmedim diye kıyamet koptu. Annen de senin gibi yalancı, her işi yalan dolan dedi durdu inanmadı. Kadın hastaydı zaten bir de beli ağrıyordu kurban etlerini tek başına halledemezdi diye yanında olmak istedim. Ondan sonra ikimiz de bayram sonrası eve geldiğimizde bana karşı daha da öfkeli ve soğuktu. Ailesiyle de tartışmış ben gitmediğim için sanırım. Bana gidicem dedin insanlar bekledi son gün caydın beni de mahçup ettin akrabalarıma dedi bütün öfkesini kustu. Yine yalancısınız ana kız dedi durdu. Sonra yakın bir aile dostumuz girdi araya yine barıştık. Ve birçok insanın yaptığı hatayı yaptım belki çocuğumuz olursa düzelir dedim ve hamile kaldım. Hamilelikte hormonlar tabi tavan yapınca ben de biraz ilgi alaka bekledim, alınganlık yaptım çok kez. Ama hep ilgiye açtım zaten. Tartışmalarımız hiç kesilmedi. Bu kadın hamile demedi bile. Ben de en son dayanamadım karnım burnumda dedim boşanalım o zaman, kabul etti, gittim anlaşmalı boşanma dilekçesini verdim. Ama geri döneyim uğraşsın diye bekledim olmadı kabul etti hemen. Zaten birkaç kez boşanma lafı olmuştu ama bu kadar kolay kabul edeceğini düşünmemiştim. Günlerce bekledim olmadı. Doğumumda da çok kavga ettik. İnsanlar bize bakıyor ben beni ve çocuğunu düşünsün istiyorum ama o hala boşanmaya kararlı, öylece duruyor hastanede yanımızda. Çocuğa bakıyor ben umrunda değilim. Sen bir de baba mı oalcaksın diye bağırdım çağırdım en son çıktı gitti odadan. Herkes beni sakinleştrmeye çalıştı. Sonrasında eve getirdi beni ve annemleri. sonra özür diledim lohusa halimle duygusalım dedim çok özür diledim, sonra konuşuruz dedi. Çocukla ilgilendi sonra gitti evden. ertesi gün baktım yine hiçbir şey yok bana karşı buz gibi adam. Çocuğu seviyor bana bakmıyor bile. Başka biri mi var dedim hayır dedi yine koptu kıyamet. Neden çocuğunu düşünmüyorsun babasız mı büyüsün istiyorsun dedim, böyle kavgayla gürültüyle mi büyüyecek dedi. Hatalarımı anladım dedim daha dikkatli olucam dedim. Hep aynısını diyorsun iki gün bile duramıyorsun hep rezillik peşindesin dedi sanki ne yapıyorsam artık. Doğumdan kısa bir süre sonra mahkeme oldu, dayanamadım sırf çocuğum için feragat ettim. Mahkeme çıkışı yine kavga kıyamet. Sonrasında tanıdıklar araya girdiler yapmayın çocuğunuz var dediler kimseyi dinlemiyor. İş yerinde sevdiği bir abisi vardı aradım onunla konuştum ikna eder belki dedim. Bunu duyunca daha çok sinirlendi. Bir ay kadar dayandı evde ama bana hiç güzel bir söz söylemiyor, ilgilenmiyor. Sadece sağlık sorunum olunca ilgileniyor hastaneye götürüyor, çocuğa bakıyordu. Dayanamadım biraz ilgilensin diye çok hastayım dedim, çocuğu da emziremiyorum dedim hastaneye götüreyim dedi gerek yok yanımda ol biraz dedim. Ama bana tiksinerek bakıyordu resmen. Hiç evde olmak istemiyordu. Sonra ben telefonunu takip etmeye başladım kesin biri var dedim. Mesajlarını ve aramalarını takip ediyordum. Bir süre takip ettim. Bir şey yakalayamadım. Uyurken telefonuna baktım birkaç kez hiçbir şey bulamadım. Ama bazı arkadaşlarıyla konuşmalarını gördüm hep dert yanmış genel olarak mutsuzluktan. Sonra dayanamadım söyledim yine kıyamet koptu. Sen nasıl benim telefonumu takip edersin diye. Sonra gitti çekişmeli boşanma davası açtı. Benim telefonunu takip etmemi vs yazdığım mesajları hepsini şikayet etmiş ve delil olarak sunmuş. Öncesinde de yaşanan olayları hep sunmuştu dosyada. Sonuçta aldatıldığımdan şüpheleniyordum. Bu kadar kötü olmamıza anlam veremiyordum, sürekli bir şeylerle suçlanıyordum yıllardır. Neyse çok uzattım kusura bakmayın çok doluyum. bunun üzerine 2 yıl ayrı yaşadık ve resmi olarak dava birkaç ay önce sonuçlandı ve boşandık. Bu süreçte ve boşanma sonrasında çocuğu hep aradı sordu, görüş zamanı geliyor görüyor ama bir kere olsun bana nasılsın demedi halimi hatrımı sormadı.
Neyse sadede geleyim. Daha resmi olarak boşanalı yaklaşık 4 ay olmuş ama şimdi biriyle görüşmeye başlamış. Bu kişi daha önce de tanıdığı biri. Telefonunu takip ettiğim dönemler aynı yerde çalışıyorlarmış sonra o kişi işten ayrılmış. Bir yıl sonra da eşim oradan ayrılmıştı. O zamanlar bir şey yoktu sanırım çünkü hiç yakalamadım. Ama şimdi kadın resmen önceden evli olduğunu bildiği birisiyle sevgili olmuş. Yani insanın midesi nasıl kaldırıyor adamı tanıdığında evliydi boşanınca üstüne atlamış hemen. Kadın 2 yaş büyük benden ben 28 o 30 yaşında. Bu yaşına kadar evlenmeyince evli adamı ayarttı belki de ama kanıtlayamıyorum işte bunu. Dayanamadım eşime mesaj attım bula bula bu b... suratlıyı mı buldun diye ama şu an acayip pişmanım. Doğru konuş seni ilgilendirmez sen kimsin oluyorsun da karışıyorsun dedi. Yarın öbür gün çocuğum bu kadınla mı muhattap olacak kaırışırım tabi ki dedim. Cevap bile vermedi. Kesin kadına söylemiştir. Tekrar yazsam mı bilmiyorum. O an öğrenince sinirle yazdım rezil oldum. Benim sinirim aslında boşanmadan önce mi sevgili oldular ya da o aşamada mı sevgili oldular bilmiyorum içim içimi yiyor. En son çocukla ilgili bir konuda eşimle telefonda konuştuk sesi çok sakindi normalde eskiden benimle konuşurken hiç böyle değildi sesi hem soğuk hep içine kapanıktı. Şimdi bu kadın var diye mi böyle bilmiyorum. Ağırıma gidiyor. Çok fazla yazdım hakkınızı helal edin. Ne yapayım mesajdan dolayı bilmiyorum tekrar yazsam mı ne desem bilmiyorum. Hem üzgün hem sinirliyim hem de merak içindeyim ne zaman başladı gerçekten yeni mi başladı. Çok karışığım çok.
Zaten gitmeyin kimse uzaktan bu şekilde tanı koyamaz. Psikolog olduğuna emin misiniz?Evet anlattım o sıra yaşadığımız birkaç sorunu da söyledim. Eşimin bana karşı genel tavrını üslubunu anlattım narsist olduğunu söyledi. Benim de fevri çıkışlarımı söyledi. Sonra gitmedim fırsat da bulamadım.
Benden önce eşim de başka bir psikologa gitmişti, iyi bence sen de git demişti ama yer bulamamıştım bir türlü. Bu kadına gitmiştim sonra aynı yerdelerdi. Bir daha gitmedim, sonrasında da fırsat olmadı başka birine gitmeye.Zaten gitmeyin kimse uzaktan bu şekilde tanı koyamaz. Psikolog olduğuna emin misiniz?
Haklısınız tanımadan bilmeden laf etmemem lazımdı sinirle yazdım öyle. Çevremde oluyor bazen yaşıtım bekarlar negatif yorum yapıyor. Birisi evlenmek istiyordu evlenemiyordu çünkü sürekli sevgilim olsun artık diyordu. Hep haset ettiğini düşünüyordum çünkü negatif yorumları ya da alaylı konuşmaları oluyordu. Bana demiyordu başkalarına diyordu ama anlıyordum bana ve evliliğime laf ediyordu başkasını örnek göstererek. Sanki o kadın da öyle yapmış gibi davrandım psikolojim bozuldu iyice haksızlık ettim30 una gelmiş birini bulamamış eşime sarmış minvalinde bişiler yazmışsınız. Ne ayıp! Siz 20lerin başında evlenince bişi olabildiniz mi? Konuyu okuyunca olamamışsınız gibi geliyorda. Haticeye değil neticeye bakmak lazım.
Sizi ve şüphelerinizi anlıyorum ama ayrılık 1 defa gerçekleşmiş 1 defa yara almışsınız. Şimdi 2 yol var ya bir an önce iyileşip yolunuza bakacaksınız eminimki yine seveceksiniz yada kafayı ex kocaya takıp zamanınızı güzelliğinizi gençliğinizi ve psikolojinizi heba edeceksiniz. EMDR terapisi öneriyorum.Haklısınız tanımadan bilmeden laf etmemem lazımdı sinirle yazdım öyle. Çevremde oluyor bazen yaşıtım bekarlar negatif yorum yapıyor. Birisi evlenmek istiyordu evlenemiyordu çünkü sürekli sevgilim olsun artık diyordu. Hep haset ettiğini düşünüyordum çünkü negatif yorumları ya da alaylı konuşmaları oluyordu. Bana demiyordu başkalarına diyordu ama anlıyordum bana ve evliliğime laf ediyordu başkasını örnek göstererek. Sanki o kadın da öyle yapmış gibi davrandım psikolojim bozuldu iyice haksızlık ettim