Çok mu geç kaldım her şeye ?

Kaçınılmayacak süreç bize de işliyor, neyse ki bu süreç herkese işliyor doğanın düzeni, adaletli işliyor. Ben de bir ara böyle düşünüyordum; bu psikolojiyi, güzel yaşlanıyorum yaşlansam da diye geçiştirmeye çalışıyorum... ben buna inanayım yeter.
Bu arada çoğu insan çocukluğundan şikayetçi, çok çok mağdur olup evde kavga gürültü eksik olmayanlar da, sizin gibi tek çocuk olup muhtemelen el bebek gül bebek yetiştirilmiş olanlarda( yanılıyor olabilirim tek çock daha özenli yetiştirildiği için öyle yazdım. Bazen ben de umutsuzluğa kapılıyorum çocuğumdan yana acaba ne yaparsak yapalım onun da mı mutsuz küçüklüğüm oldu diye bir veryansını olacak mı? Kimse memnun değil yaşadığından sanki.
 
Çok teşekkür ederim güzel dilekler için çıtırları kapmışız valla :D Benim belki de tek çocuk olmamdan ötürü hiç bebek özlemim yok, eşim de zaten çocuk seven bir adam değil düşünüyorum da bu da iyi bir işaret olabilir. Ben deli gibi bebek istesem o istemese ya da tam tersi olsa sorun yaşayabilirdik. Ama eşim sanki puzzle parçası gibi benim için bu açıdan benzersiz. Ama tabii ileride vazgeçebilir isteyebilir o zaman da Allah yardımcım olsun diyeceğim. Demet Akalın 42 yaşında anne oldu biliyorsunuz. Benim annem de 34 yaşında doğurmuş beni. Yani çaresiz değiliz :)

Size de mutluluklar dilerim bir ömür.

Kapmışız evet ama bizim daha resmi bi kapma durumu yok. O konuda nasip kısmet diyorum :p
35'e kadar benim de bebek çocuk isteği pek olmadı, hala ciddi anlamda tereddütlerim var ama gördüğüm zaman da içim gidiyor. Artık imkanım olunca daha fazla ertelemeyeceğim. Bu konuda erkek arkadaşımın da arzuları etkili sanırım. İnsan sevdiği ile çocuk sahibi olma fikrini düşündükçe daha çok ısınıyor bu fikre.
Hiç evlenip çocuk sahibi de olmayabilirim, kendimi şartlandırmıyorum. Sonuçta sevgilim de hayatımdan gidebilir, yalnız kalabilirim. Buna da hazırlıyorum kendimi.. Kendimle ve ben olduğum için mutlu olamazsam eşimle / sevgilimle de mutlu olamam diye düşünüyorum..
Evet Demet Akalın ve Yeşim Salkım 40'tan sonra anne olanlardan. Neden olmasın ki diyorum bende. Nasip diyelim :KK50:
 
Cocuk dolayisiyla suan calismiyorum. Zaten meslegimi de sevmiyorum. Basindan, medyadan fenalik geldi.
Sizin tükanda bana is yok mu?
Paspas da yaparim icabinda :KK25:
Saka bir yana, niye gec kalinsin?
Sadece benim yaşadığım kaygilari yasiyor olabilirsiniz. Mevcut durum ya bir şekilde yerini mutsuzluga birakirsa?
 
Cocuk dolayisiyla suan calismiyorum. Zaten meslegimi de sevmiyorum. Basindan, medyadan fenalik geldi.
Sizin tükanda bana is yok mu?
Paspas da yaparim icabinda :KK25:
Saka bir yana, niye gec kalinsin?
Sadece benim yaşadığım kaygilari yasiyor olabilirsiniz. Mevcut durum ya bir şekilde yerini mutsuzluga birakirsa?

İşte aslında burada yazma sebebim oydu, sürekli kaygı kendini depresyona bırakır mı acaba diye düşündüm. Ama Allah'tan kendini dinleyen, telkin etmeye çalışan bir kadınım da dizginleri elimde tutup diplere dalmıyorum. Tükkana gelince buyrun başımızın üstünde yeriniz var :KK24:
 
Günaydın güzel hanımlar. Gel-gitli günler geçiriyorum, kafam çok karışık. Lafı dolandırmadan konuya geleyim. Diğer konularımı okuyanlar az çok bilirler yeni evliyim. Bu yaz 35 oldum ve kendimi büyük bir çıkmazda hissediyorum. Eşimle iş kurma planımız var, benim evden memnuniyetsizliğim sebebiyle bu plana ev değişimi de eklendi ama ben kendimi her şeye çok geç kalmış hissediyorum.

Babam ile çok büyük sorunlar yaşayarak geçti ergenliğim. Annem psikolog doktor ve çok iyi bir annedir ama maalesef babama karşı çok zayıf oldu her zaman. Hedefim üniversite kazanmaktı kazandım orada ilk eşimle tanıştım. Uzun süren bir flört dönemi oldu ve o zamanlar yanlış kişi olacağının sinyallerini verdi ama ben çok güçsüzdüm. Evde sorunlar geçmiyordu, bir dönem boşanma aşamasına gelindi evden ayrıldık ancak annem gene zayıf davrandı ve geri döndük... Bilmiyorum belki sığınmak istedim, belki ne olursa olsun o evden huzurlu olurum dedim bilmiyorum hepsi tam on sene önceydi. Sonucunda çok kötü bir üç sene geçirdim, aldatıldım ve ayrıldım. Ve bir büyük hata daha yaptım baba evine döndüm. Anneme olan zaafıma ve onun dramatize edilmiş davranışlarına yenildim de diyebiliriz. Tek çocuğum bu arada belirteyim.

Yani 32 yaşıma dek hayatım sorunlar, sıkıntılar, mücadele ve üzüntüyle geçti. Sonra eşimle tanıştım ki kendisi beni Allah'la barıştıran kişidir , yeniden şükretmeye başladım yeniden doğdum onunla.

Konunun başında yazmıştım bir sürü planlarımız var geleceğe dair ama ben yaşlanmaktan çok korkuyorum, sanki tüm gençlik yıllarım boşa geçmiş ve şimdi tam ortada yaşlılığın arefesinde gibi hissediyorum kendimi. Eşim benden beş yaş küçük ama ben ondan daha enerjiğimdir hiç sorun yaşanmadı aramızda şimdiye dek ama kendimi geride hissediyorum sanki bana verilen süre dolmuş gibi hissediyorum.

Regl olmamın da psikolojim üzerinde etkisi vardır muhakkak ama nedense ben yaşlanmaktan inanılmaz korkuyorum. Diyet, spor yapsam ne olacak ki 35 yaşında bir kadın ne kadar güzel olabilir diyorum ki görenler beni 25 zanneder sigara kullanmadığımdan ve baktığımdan cildim çok gençtir. Böyle saçma ryh hallerine giriyorum. Eşim benden gençlere bakarsa ileride diyorum. O da hiç çapkın bir adam değildir oysa...

Buraya yazıp rahatlamak istedim bende o_O

Neye geç kaldın sorusunun cevabı ne ?
Sana yaşadığım hayatı anlatsam dinlerken aklını kaçırırsın
Ama bugün önemli olan yaşananların geride kalması ve bizim yaşamaya devam ediyor olmamız
Hayat sana sevmek ve sevilmek gibi büyük bir ödül vermiş
Yaşlanmaksa kaçınılmaz; 37 yaşındayım bakıyorum kollarım sarkmaya başlamış, yüzümde hafiften çizgiler var ama inan bana genç zamanlarımı hiç özlemiyorum. Çünkü şu güne dönebilsem dediğim güzel bir zamanım, güzel anılarım hiç yok. İçimde kalan her şeyi 35 den sonra yaşamaya başladım ben ve buna şükrediyorum, ya bu şansım hiç olmasaydı ?
Üstelik kadınlar 35 lerde daha çekici ve güzel oluyor, kim demiş geç kalmışız diye, boşveeerrr gülümse biraz. Hem düzgün beslenip, spor yapıp, moralin güzel yaşarsan yaşıtlarından bir 10-15 yıl geri gidiyorsun. Geçenlerde Bahar Öztan'ı gördüm gazete 50 yi geçmiş ama öyle güzel ki. Ruhunu genç tut, umut et, hayal et yeter. Ben yaşlanmadım, sende yaşlanmamışsındır emin ol:) Çok çektik, çok gördük, olgunlaştık sadece :) Haksız mıyım :)
 
Neye geç kaldın sorusunun cevabı ne ?
Sana yaşadığım hayatı anlatsam dinlerken aklını kaçırırsın
Ama bugün önemli olan yaşananların geride kalması ve bizim yaşamaya devam ediyor olmamız
Hayat sana sevmek ve sevilmek gibi büyük bir ödül vermiş
Yaşlanmaksa kaçınılmaz; 37 yaşındayım bakıyorum kollarım sarkmaya başlamış, yüzümde hafiften çizgiler var ama inan bana genç zamanlarımı hiç özlemiyorum. Çünkü şu güne dönebilsem dediğim güzel bir zamanım, güzel anılarım hiç yok. İçimde kalan her şeyi 35 den sonra yaşamaya başladım ben ve buna şükrediyorum, ya bu şansım hiç olmasaydı ?
Üstelik kadınlar 35 lerde daha çekici ve güzel oluyor, kim demiş geç kalmışız diye, boşveeerrr gülümse biraz. Hem düzgün beslenip, spor yapıp, moralin güzel yaşarsan yaşıtlarından bir 10-15 yıl geri gidiyorsun. Geçenlerde Bahar Öztan'ı gördüm gazete 50 yi geçmiş ama öyle güzel ki. Ruhunu genç tut, umut et, hayal et yeter. Ben yaşlanmadım, sende yaşlanmamışsındır emin ol:) Çok çektik, çok gördük, olgunlaştık sadece :) Haksız mıyım :)

Sizin için de çok sevindim dilerim çok mutlu olun hep.
Ben de 32 den sonra başladım yaşamaya , sizler de böyle güzel şeyler yazınca moralim yerine geldi :)
Evet kim demiş yaşlanmak ne ki :) :KK50:
 
ben senin bu yaşlanma korkunu çok iyi anlıyorum
bende de var bu ve daha 24.5 yaşındayım :)
hayır yani bakıyorum en son 16-17idim
ne ara 25e merdiven dayadım...ne ara geçti onca zaman...ben birşey anlamadım vhalla :)
ilk çatlaklarımı gördüm geçen günlerde
içimdeki krizleri görecektin :)
ne olacak halimiz...:) hiç içimden yaşlanmayı kabul edesim yok...
 
ben senin bu yaşlanma korkunu çok iyi anlıyorum
bende de var bu ve daha 24.5 yaşındayım :)
hayır yani bakıyorum en son 16-17idim
ne ara 25e merdiven dayadım...ne ara geçti onca zaman...ben birşey anlamadım vhalla :)
ilk çatlaklarımı gördüm geçen günlerde
içimdeki krizleri görecektin :)
ne olacak halimiz...:) hiç içimden yaşlanmayı kabul edesim yok...

Bari bana söyleme bunu :KK53: Vallahi ben 25 ken "off 30 olunca ne biçim yaşlanıcam derdim" bir baktım seneler geçti hemen sonra "35 olursam ölürüm "":KK71:derdim hop 35 oldum . Yıllar geçiyor önemli olan dopdolu geçmesi, acısı tatlısıyla yaşayacağımız bir hayat var. Sen daha çok gençsin bunu düşünmek için, dilerim önündeki yıllar çok güzel geçer canım.
 
aramizda 10yas var ama birebir olmasa da benzer endiselere sahibim...

sanirim bunda ergenlik donemi ailede ve sonrasindaki iliskilerde yasadiklarimizin etkisi buyuk...

esinizle aranizdaki yasa ister istemez takiliyorsunuz fakat ilk esinizde 35yas yuzunden mi olumsuz seyler yasadiniz?
bu durum tamamen kisinin karakteriyle alakali...
Bitmis bir iliskiyi sonlandirmak yerine yedek arayip kendini garantiye alma cabasi tamamen kisisel bir tercih.
Bazi insanlar boyle kucuk hesaplar icinde kendilerine boyle birseyi yakistiriyorlarsa bence sizin bundan korkmaniz luzumsuz, cunku ne yaparsaniz yapin o yine kendisine yenilecek,
Fakat bu surecte acabalarla ve guvensizlikle hic olmamis hissedilmemis seyler icin iliskinize zarar vermeye kendinizi uzmeye deger mi? ; )

ikili iliskilerde elbette ilgimizi zamanla kaybedebiliriz fakat bunun asil nedeninin fiziksel ozelliklere bagli olmadigni dusunuyorum,
Gormezden gelme haricindeki durumlar icin soyluyorum; zamanla ya karsimizdaki kisi eskiden sevdigmiz ozelliklerini degiserek yitiriyor veya olumsuz ozellikler ekleniyor, ya da bizim degisimimizle beraber algilarimiz da degisiyor..

Siz su anda oldugu gibi birbirinizle olan uyumunuzda sorun yasamaz ve isteklerinizin yanisira sorunlarinizi dahi ortaklastirabildigniz ve birbirinize karsi sayginizi kaybetmemeye ozen gosterdigniz surece her seyin ustesinden gelirsiniz bence ; )


70yasinda hala el ele gozgoze insanlar var... demek ki aldatmanin veya sevginin kırışıklıklarla dogrudan bir ilgisi yok...
 
bu arada ben de tek çocuğum.. ama geçmişe bakınca mutlu olduğum tek bir anım yok. ailem üzerime titrerdi mutsuz bir çocukluk da geçirmedim ama neden böyle olduğum konusunda hiçbir fikrim de yok açıkçası. ben de bebek istemiyordum hala da emin değilim isteyip istemediğmden ama öyle şartlandırıldığımız için mi nedir yapcak durumum olsa yapıcam bebek sanki... şükret ki seviyor seviliyorsun. güzel bir evliliğin ruh eşim dediğin beraber planlar hayaller kurduğun bir eşin var. ben de onlar da yok ve yaşım geçiyor hiçbirşeyim yok :KK43:
 
bu arada ben de tek çocuğum.. ama geçmişe bakınca mutlu olduğum tek bir anım yok. ailem üzerime titrerdi mutsuz bir çocukluk da geçirmedim ama neden böyle olduğum konusunda hiçbir fikrim de yok açıkçası. ben de bebek istemiyordum hala da emin değilim isteyip istemediğmden ama öyle şartlandırıldığımız için mi nedir yapcak durumum olsa yapıcam bebek sanki... şükret ki seviyor seviliyorsun. güzel bir evliliğin ruh eşim dediğin beraber planlar hayaller kurduğun bir eşin var. ben de onlar da yok ve yaşım geçiyor hiçbirşeyim yok :KK43:

Şimdilik yok ama ne zaman olacağını bilemezsin ki değil mi ? Ben her şerde de bir hayır olduğuna inanırım, eğer cefa çekiyorsak mükafatı da geliyor. Umutsuzluğa düşmen çok doğal, biyolojik saatimiz bir bomba ve biz kadınlar onunla yaşıyoruz maalesef. Ben şimdi çok mutlu olabilirim ama yarın mutsuz da olabilirim. Aynı şekilde sen de yarın ne yaşayacaksın bilemezsin.
 
Back
X