Çocuk yapmayıp da pişman olan var mı?

Stres sen zaten anneni besledin babanı besledin kardeslerini besledin büyüttün hepsinin yükünü, sorumlulugunu sen aldın bunca yasadıklarından sonra kaygılarının, takıntılarının icinde hele birde böyle kocaya sahipsen cocuk istemen dogru degildi.

Her sey cocuk yapmak degil.
 
Kocamı deli gibi seviyorum 8 yıllık çok güzel giden bir evliliğimiz var ama asla ama asla çocuk düşünmüyorum..

Kocayı sevmemekle alakalı bir durum değil ki bu, bir ömür sorumluluk duygusu, hayatının büyük bir bölümünün çocuğa ait olması, sosyal hayatın sıfırlanması...
Çocuk istememe sebeplerim bunlar. Hatta eşime çok aşık olduğum için de istemiyorum, onunla geçireceğim vakitlerin kısalmasını göze alamıyorum.
Aynen ben de eşimi çok seviyorum. Çocuğun ikimizi de yıpratacagini hatta ikimizin ilişkisine zarar vereceğini bile düşünüyorum. Tahammülsüz yorgun ve muhtemelen bu yuzden sinirli bir kadın olacağım. Bu sekilde ne eşime ne çocuğuma faydam olmayacak gibi geliyor.
 
Stres sen zaten anneni besledin babanı besledin kardeslerini besledin büyüttün hepsinin yükünü, sorumlulugunu sen aldın bunca yasadıklarından sonra kaygılarının, takıntılarının icinde hele birde böyle kocaya sahipsen cocuk istemen dogru degildi.

Her sey cocuk yapmak degil.
Haklısın. Beni gerçekten çok yıprattılar. Evlenince benim bir hayatım olduğu gerçeğine bile zor adapte oldum. Tek hayatım onlarmış... Artık biraz kafamı dinleyip kendi hayatımı yaşayabilmek istiyorum. Bu da çocukla mümkün gözükmüyor.
 
Evet aynen durum bu aslında. Yeteri kadar bu yaşa kadar ailemi sırtımda taşıdım. Annem çocuktu, ben anne oldum zaten. Hayatımı artık birilerine adamak istemiyorum sanırım. Yeni doğacak bir çocuğa da adayacağımı biliyorum. Çocuğum olursa tabiki seveceğim tabiki sevgisiz büyütmeyecegim bunun farkındayım ama ben mutlu olacak mıyım benim enerjim ona yetecek mi konusunda soru işaretlerim var. Bir de ben kendim için ne zaman yaşamaya başlayacağım? Çünkü bunu hiç yapamadım. Çocuğum olunca da onun için yaşayacağım. Benim hayatım olmayacak mı vs...
Yani bilemiyorum ki, herkesin anneliği yaşayış sekli, sorumluluk alış şekli, fedakarlık seviyesi çok farklı. Kimi hamilelik dönemini, doğum anını, çocugun doğmasını, büyümesini şu dönemini bu dönemini anlatır da anlatır ama genelde büyük büyük anlatılır bu durum. Şöyle perişan oluyorsun, böyle perişan oluyorsun, ukusuz geceler, gaz sancıları şunlar bunlar. Şuan hamile halimle burda bazı yazılanları okuyunca ben bile (hamile kalabilmek için kırk takla atan) bir rahatsız olmadım değil. Bana göre herkesin o annelik sürecini yaşama şekli farklı bence. Önemli olan şey sizin bunu yaşayıp yaşamamak istemeniz. Aslında evlenerek bile bazı şeylerden fedakarlık yapmış oluyoruz zaten. Hayatımızı tek kisilik yaşamak varken bunu ikiye çıkarıyoruz, çocuk olunca da bu durum üçe dörde çıkıyor gibi. Misal ben de aşırı rahatıma düşkün ve sakin bir insanımdır ama bu durum beni korkutmuyor çünkü sorumluluk almaktan, uykusuz kalmaktan, memelerimin yara olmasından, travmatik bir dogum süreci vb gibi anlatılan çoğu olumsuz seyleri yaşamaktan korkmuyorum. Bu hayat benim ve yaşayacaksam da bunu ben yaşayacağım ve göreceğim. Sizin buna cesaretiniz ve o belirsizlik içine girme isteğiniz yoksa işte o çok ayrı. Üstesinden gelebileceğinizi düşünmüyorsanız (ki zaten eşiniz bu süreçte tek başınıza olduğunuzu sorumluluk almak istemediğini belirtmiş) uzak durmanız da fayda var. Eski konunuzda "çocuk sahibi olmak istiyorum" şeklindeki ifadenizi okuduktan sonra sizin bir şekilde eşiniz veya çevreniz tarafından manipülasyona uğradığınızı düşünüyorum. Siz gerçekten ne istiyorsunuz? Öncelikle buna odaklanın. Gerçekten ne istediğinizi bilseydiniz ilerde pişmanlık yaşayıp yaşamayacağınız konularında da tereddütünüz olmazdı sanki. Bu konuda çevrenizden sıyrılıp kendi içinizde bir düşünün bu konuyu bence. Eğer istiyorsanız da eşinizle oturup bu konuyu konuşur çözmeye çalışırsınız. Onun ve sizin çocuk istememesinizin altında yatan asıl sebebin ne olduğunu bulup bu konu hakkında sohbet ederek konuyu açıklığa kavuşturabilirsiniz. Istememe konusunda ikinizde net misiniz degil misiniz bunu bu şekilde daha net ölçebilirsiniz gibi geliyor bana.
 
İyi de istemeyen bir insana da zorla cocuk baktirilmaz ki. İstek içten gelen bir şeydir. Yine de ben isterim diye benim için yapabilecegini söylüyor. Asla istemem demiyor. Yani bencilce anne olma hakkımın önüne geçmiyor.

Ablacım böyle bir erkekle çocuk sahibi falan olmaya kalkışma. Ayağını öpeyim böyle bir şey olur mu, çocuk adamla aynı evde olacak ama çocuğa hiçbir ilgi göstermeyecek, çocuk kendisini istemeyen babayla büyüyecek🤐 Adam peki doğur ama git bir köşede bak beni karıştırma demiş de, diyelim çocuk hastalandı gece, adam başı vurup yatacak sen hastaneye gideceksin mesela😶 sen gece 3e kadar hastanede tek duracaksın, adam evde yatacak kabul ediyor musun bunu?? Bunu da geçtim ailece gezmeye gitmeyecek misiniz mesela çocukla sen ayrı, adam ayrı mı takılacaksınız? Böyle bir saçmalığıöneren adamdan da bu evlilikten de sana hayır gelmez, adam acaip bir kafada aile nedir hiçbir fikri yok😐 bu şartlarda çocuk sahibi olursanız çocuğun problemli bir insan olma olasılığı %100🤦‍♀️
 
33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğim.
İnanın cocuk istegi öyle bir şey değil tutku ile isterseniz ancak bakabilirsiniz cok zor cocuk bakmak ...ben de ikinciye asla cesaret edemedim sabır ve tahammül istiyor...onu isteyince sadece çocuk istiyorsunuz :) az bi istemeyle bakilamax diye düşündüm
 
Eşimin de isteği yok. Çocuk kararını tamamen bana bıraktı. Ben istediğim için yaparmış ama çocuğa sen bakacaksın ben bakmam diyor en başından.
Böyle bir kişiyi bakın adam demiyorum baba yapmayin zaten.kedi alin tek başınıza bakın daha iyi!! Cidden kızıyorum bu şekilde erkeklere ne güzel sen doğur sen bak başka isteğin 🤔
Ben örneği kendimdn vermek istemk üzere yazacktm ki bu olayla diyecek bir şey yok bence. Böyle bir insanla evli kalmak da ne kadar doğru orasını da bilmyrm.
 
Çocuk yaptığıma pişman değilim ama pek tavsiye edebileceğim bir şey değil. Çok fazla stresli hele hassas ve mükemmeliyetçi bir insansanız başkalarının düşünmediği kalemleri bile dert edinip fazlaca yükleniyorsunuz. Gelecek kaygısı başlı başına depresyon sebebi zaten.
 
He deyincede olmuyo zaten arkadaşım
Ama bence siz istiyorsunuz
Şu soruyu sormalısınız kendinize
Ben bu adamı sevdiğim için mi çocuktan vazgeçiyorum
Benimle birlikte oda isteseydi seve seve çocuk yapardım?

Eğer cevabınız ikinci şıksa pişman olursunuz
 
33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğim.
Merhaba hemen hemen ayni yastayiz. Cocuk dusuncesine soguksaniz ileride pismanda olmazsiniz cunku olmayan birseyin kiyaslamasini insan yapamaz. Ben bekarim evlensem dusunuyorum cunku hayatima bir renk katacagini hissediyorum bunada ihtiyacim var aslinda ama siz bu halinizle mutluysaniz zaten gerek yok. Dondurma konusuna gelince ben kendim icin gittigimde dr a sordum 3 4 sene daha bekleyelim belki o zamana kadar bir kismetin çıkar evlenirsin dedi. Suan bosuna masraf yapmana gerek yok birkac sene daha idare eder yumurtalarin dedi. Valla hayirlisi diyorum nasil mutluysaniz oyle yasayin
 
33 yaşındayım. Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Şimdiye kadar da hiç istemedim. Sadece kafamda tek bir soru var: İleride bir gün doğurganlığım geçtiğinde ya pişman olursam? Ya keşke çocuğum olsaydı der miyim... Çocuk yapmayıp da yapmadığına pişman olan var mı aramızda?
Lütfen yumurtalıklarını dondur falan demeyin. Yaş o kadar geçtikten sonra bakmaya da mecalim olmaz kafam da kaldırmaz. Yine yapmamayı tercih ederim. Sadece pişmanlık duygusu benim merak ettiğim.
Doğru bir karar vermişsiniz. İnanın her ne kadar itiraf edemeseler de Yapıp pişman olan daha fazladır.
 
Katılmıyorum... Çevremde çocuk sahibi olduğu için pişman olan birine de denk gelmedim. Bence anne olmak zor olduğu kadar muhteşem ötesi bir mutluluk... Gerçekten istemeyen çocuk sahibi olmasın orası ayrı. Her çocuk sevgi dolu bir evde büyümeyi hakediyor.
Yani kimse dogan cocugundan pisman olmaz olamaz bence kesinlikle annelik duygusu cok guzel ama cidden buyuk sorumluluk sade bebek sevme hayaliyle yapilabilecek birsey degil ve cogu kisi bu sitede de gorduklerimiz kadariyla ilerisini dusunmeden tamamen daha basitce dusunerek cocuk yapiyor, cocuguna kardes yapiyor.
 
Çocuk zor. Pişman olursunuz olmazsınız bilemem. Ama eşle ilişkiyi ilk senelerde etkiliyor çok sarsıyor. Anneannem derdi çocuk iyi evliliği sarsar kötü evliliği bitirir diye. Doğru. Biz ilk sene gerçekten ilişkiyi zedeliyorduk zor toparladık.
Öyle iki sene üç sene severiz sonra da büyür kendi işini halleden demeyin. Çok sorumluluk.
İlk iki sene uyjusuzluk, yeni hayata adaptasyondan çok karamsar zor bir dönem geçiriyorsunuz. Çocuk okula başlayınca derdi, arkadaş dertleri başlıyor.
Daha bunun hastalıkları var. Desteksiz çok zor olur. Geçen hafta oğlum ishal kusma salgınına yakalandı. Evde arabada kusmadık yer bırakmadı. İshali kusmayı silen temizleyen ben oldum tabii. O evin kokusunu havalandırmak bile zordu. Aynı gece bana da bulaştı. Hem yatıp dinlenemedim hem hasta baktım. Bir ben kusuyordum bir çocuk. Yani çocuğu aldım sevdim okşadım minnoş giydirdim gibi düşünmeyin. Çok zor.
 
İki çocuğum var, iyi ki varlar hiç pişman değilim. Ama zor mu zor tabiki. Bu öyle hadi çocuk yapalım olsun bişey değil. Hasta olması var, uzun süre hiç dinlenmemek var. Rahatına çok düşkün olan insanın hele aşırı zorlanacagi bişey. Şöyle ki evet bir sürü yorgunlugu oluyor ama bunların yanında iyi ki olmuş iyi ki var diyorsun ❤️ hamile kalmak, doğum vs mucize resmen. Allah isteyen herkese versin inşallah 🙏❤️
 
Valla enteresansiniz sende eşinde tencere kapak misali benim empati kurabilecegim bir durum değil ...burdan yapmaman daha hayırlı gibi duruyor ama yinede bilemem ... 2 kızım var ama sağlık durumum elverse daha çok çocuk isterim ama en fazla 1 tane daha belki olur çünkü ilk çocukta doktor hatası bazı durumlar yaşadım malesef ...onun harici hayatımda hiç unutamadigim aşk dolu günlerim ve kendimi bulutlarin üstünde hissettiğim anım ..lohusalık zamanımın ilk 20 günü sadece bebeğim ve ben ona öyle aşık olmustum ki insanin gönlü fokur fokur nasıl kaynarmıs ..hele ilk 1 hafta gözlerimi onun gözlerinden sadece tuvalete gittiğimde ayirabildim çok ciddiyim 1 hafta 1 gram uykum gelmedi gönlüm öyle bir aşk ile doldu ki bende şaştım ...şu anda aşırı seviyorum ama aşk duygusu sevgiye dönüştü tabiki arada yine kalbim cosmuyor değil tabiki :)
 
X