Evet var. Zaten arkadaş tamamen önceki konuda kendisine karşı bir şey yazdığım için gelip bammbaska bir yorum yapmış. Bana çok küçük geliyor böyle hareketler. 6 sene çocuk bakmayla benim 6 ay ara vermemi nasıl bağlayacak görelim ben de merak ettim.
Evet var. Zaten arkadaş tamamen önceki konuda kendisine karşı bir şey yazdığım için gelip bammbaska bir yorum yapmış. Bana çok küçük geliyor böyle hareketler. 6 sene çocuk bakmayla benim 6 ay ara vermemi nasıl bağlayacak görelim ben de merak ettim.İnanır mısınız Türkiye'de de var 2 yaş altı bebekleri alan kreşler.
Ben bildiginiz insanin ic dunyasiyla ilgili olandan yani yurek gucunden bahsetmistim, can sikintiniz gecsin diye yani bahsettiginiz gibi ise yapmayin daha iyi, maneviyatin tanimi dinle butunlesik degil ki ayrica ne alaka jshdhs :') anlasamadik neyseManevi olarak tatmin edemem demedim, dini ya da ruhani açıdan manebiyatim yok. Şükür vs vs gibi. İkisi farklı seyler
Ya ben çocuklu otele gidince çocuk görmemek için hep ayrı kısımda takılıyorum. Açıkçası bu bir kriter ise ben vazgeçeyim. Herkes kendi çocuğun farklı olur dediği için acaba demiştim ama başkasının çocuğuna da asla özenmem. Hele otelde yani bağır çağır bir sürü çocuk. Bilemedim şu an kafam karıştı.Benim arkadaşlarım çocuk istiyorum, evlenicem derken ben hayatımdan memnunum ne gerek var diyen taraftım hep. Bencil ve net biriyim, rahatım çok önemli. Ciddi vir ilişkim bile olmadı, özgürlüğümü kısıtlıyordu. Türk erkeği işte. 32 yaşında kafama dank etti. Kız kıza gittiğim bür tatilde çocuksuz otel ayarlamamış arkadaşlar, Çocuklu bir otele gitmek zorunda kaldık. Sinir olmam gereken durum beni imrendirdi. Mutlu aileler vs. Şuanda 5 aylık bir oğlum var. Bazen zorluyor ama çoğunlukla onunla mutluyum. Onunla gidiyorum gitmek istediğim yerlere, yada kv bırakıyorum. Bırakamamak gerçekten sıkıntı. Kafa dinlemek büyük bir nimet. Ben her cumartesi eşimle kv gönderiyorum oğlumu ve geziyorum. Önceki hayatımla şuanki arasında uçurum var. Önceden paramızı nereye gidelim hesabıyla bitirirken artık öncelik bez mama vs. Önceliklerin değişiyor.
Ben çok derin düşünebiliyorumda; siz cıkk .. bu hayatta bazı konuları konuşabilmek için 2 tarafında aynı evreden geçmesi gerekir bu da onlardan birisi .. aynı frekanstada değiliz zaten .. gerçi duygu durum yoğunluğunuz ketum olduğu için muhtemelen bir çocuğa sahip olsanız bile aynı frekansı yakalayamayız .. belki bir ihtimal bir evlada sahip olsaydınız bir annenin kendisinin büyütmeyi seçmiş olmasına saygı duyabilir , sebeplelrini daha derin irdeleyebilir , işe almam veyahut işten kaçmak tabirlerinizi bu denli rahat savuramayabilirdiniz oda dedigim gibi duyguları bu denli katı insanlar adına bir ihtimal ..Yaşadığım isyerinde 6aydan itibaren kreş var. Tüm çalışma arkadaşlarımız da 6.ayda ise dönüyorlar. Yazdığınız şeyle bunun ilgisini de hiç anlamadım, anneliğe karşıyım dememiştim, 6 sene ara veren insan kolay iş bulamaz çıkarken bunu düşünmek lazım dedim. 6 sene ara verecek kadar işten kacmayacagim için böyle bir sorunum asla olmayacak. Tam olarak hangi noktada benzerlik kurduğunuzu bile anlamadım. Anlatırsanız daha iyi anlarım.
Eküride geldiİnanır mısınız Türkiye'de de var 2 yaş altı bebekleri alan kreşler.
Olabilir duygularım katı olabilir ama 6ayda ise dönen insan da çocuğunu seviyordur. Böyle bir ayrım olduğunu sanmıyorum. İsteyen hiç de calismaz ki gerçekten umrumda değil, çalışmayan her insan için çalışmayı isteyen birinin iş imkanı artıyor. Ama kendi çalıştığım ekipte 6 sene ara veren birini işe alamam. Bunun da benim çocuk yapmam ya da yapmamam ile ilgisi yok, profesyonel görüşüm bu şekilde. Mesleğimiz de buna müsait değil. Siz kin tutup konudan bağımsız bir yorum yapmaya gelmişsiniz, diğer postta da kendinizi yeterince anlattınız konu siz olmadığınız halde. Biz anladık, siz iş kuracaksınız, biz de sizin gibi iş kuramayacak olan ve devlette çalışmayan, sektörü müsait olmayan insanlar için yazmıştık. 6 sene sektöre ara verip iş bulamazlar kolay kolay diye. Eşlerine guvenmesinler diye, yarin bir gun ayrılmakisterlerse ellerinde işleri maaşları olsun diye.Ben çok derin düşünebiliyorumda; siz cıkk .. bu hayatta bazı konuları konuşabilmek için 2 tarafında aynı evreden geçmesi gerekir bu da onlardan birisi .. aynı frekanstada değiliz zaten .. gerçi duygu durum yoğunluğunuz ketum olduğu için muhtemelen bir çocuğa sahip olsanız bile aynı frekansı yakalayamayız .. belki bir ihtimal bir evlada sahip olsaydınız bir annenin kendisinin büyütmeyi seçmiş olmasına saygı duyabilir , sebeplelrini daha derin irdeleyebilir , işe almam veyahut işten kaçmak tabirlerinizi bu denli rahat savuramayabilirdiniz oda dedigim gibi duyguları bu denli katı insanlar adına bir ihtimal ..
Ya siz hiç utanmadan çocuğunu kreşe veren kişiye vicdansız diyip gelip bana yorum yapabiliyor musunuz gerçekten? Süper anne.Eküride geldisizin çocugunuz varmi cok merak ediyorum hic sanmiyorm cocugunuz oldugunu her anne el kadar emzikli bebegini kreşe verebilecek vicdana sahip degil malesef cok ihtiyaci olur verir bilemem genele bakildiginda herkesin yapacagi birsey degil
Yanlış anlattım bence. Çocuktan yine rahatsız oluyorum o ayrı. Orda çocuğumun olma fikri çok hoşuma gitmişti. O çocuklu aile teması ben imrendirdi. Herkesin çocuğu kendine güzele kesinlikle katılıyorum. Şımarık olmasın diye okumadığım kitap kalmadı. Bağıran, ağlayan şımarık çocuklara asla tahammülüm yok. Kuzenim mesela sizin gibiydi çocuğu var şuanda. Bu sene onunla 15 ülke gezmiş. 2 yaşında bile değil.Ya ben çocuklu otele gidince çocuk görmemek için hep ayrı kısımda takılıyorum. Açıkçası bu bir kriter ise ben vazgeçeyim. Herkes kendi çocuğun farklı olur dediği için acaba demiştim ama başkasının çocuğuna da asla özenmem. Hele otelde yani bağır çağır bir sürü çocuk. Bilemedim şu an kafam karıştı.
ay +1 valla ben de otelde çocuklardan dolayı keyif bile alamıyorum. Yemek yerken çığlıklar, denizde çığlıklar derken dinlenemiyorum resmen o yüzden yetişkin otellerini tercih etmeye çalışıyorum. Anneler belki bu laftan nefret ediyor olabilir ama gördüğüm bir twit bana çok doğru gelmişti; "çocuklar osuruk gibidir herkes kendininkine tahammül eder"Ya ben çocuklu otele gidince çocuk görmemek için hep ayrı kısımda takılıyorum. Açıkçası bu bir kriter ise ben vazgeçeyim. Herkes kendi çocuğun farklı olur dediği için acaba demiştim ama başkasının çocuğuna da asla özenmem. Hele otelde yani bağır çağır bir sürü çocuk. Bilemedim şu an kafam karıştı.
Bu kadar sorgulamis olsaydım çocuk yapmamış olurdum. 39 umda hadi bakalım deneyelim dedik de bu yola bayağı da hesapsız girdik. Çocuksuz hayatı seviyorduk çok. Biz de yurtdışındayiz. Çocuk olayı zor yani baştan söyleyeyim, bana kimse demedi. Ha şimdi canım ciğerim herşeyim o başka. Kendi hayatımı da özlemiyor değilim. Karar sizin.Raporluyum evde otururken taktım bu konuyu kafama, ilk konum da bu olsun burada dedimFikir almak mı, sohbet esnasında aklımda bir şeyler belirir mi bilemiyorum ama konuyu açmak istedim. Biraz detaylı yazacağım.
Şimdi biz eşimle 10 senedir beraberiz, yurtdisinda yaşıyoruz, her şey yolunda, çok da mutluyuz, maddi bir sorunumuz da yok, kariyer sebepli ayrı ülkelerdeyiz ama haftada 3 4 gün beraberiz, yakında iş değişikliği ile aynı yerde yaşayabileceğiz. Şimdiye kadar çocuk fikrine çok çok kapalıydım, eşimse hep ilerde de olsa 1 tane istiyorum derdi. Tabi biz 23 yaşındayken bu konu bizim için hic önemli değildi ama geldik 33 yaşına ve artık masaya yatırma vakti geldi sanırım.
Hep anne olmak isteyen kişiler dışında, artık çocuk yapabilirim kısmına nasıl geçiş yaptınız? Düşünüyorum ve çok da mantıklı gelmiyor. Sürekli aklimda su sekilde artılar eksiler tablosu var; Uykusuz kalmak, çocuğu merkez almak, fedakarlık bana göre şeyler değil. Çok sabırlı da değilim, çok nadiren bir cocugu sevimli bulurum. Bir yandan da evcimen birisiyim, dışarı hayatımın azalması aşırı etkilemez, kendimi feda edip salacak birisi değilim dengeyi bulurum gibi geliyor. Yani yalan olmasın biraz da sıkıldım sanki, değişiklik olsun diye düşünüyorum. Sonra diyorum eşimle çok güzel bir hayatımız var ve eksikliğini hissetmediğim bir şey için riske atmaya değer mi? E ama şimdi böyle, 10 20 seneye iyice sıkılır mıyız bir uğraş mi olsaydı bize de? Ayy ama ailelerden çok kopuk bir hayatımız var, birden müdahil olma süreleri artacak, buna değer mi. Gerçi eşim çok hamarattır, tüm yükü omuzlar, zaten şimdiden eşit şartlarda iş yapıyoruz, destek olur. E yurtdisinda çocuğu 2 dk emanet edip ne spora ne akşam bir bira içmeye çıkabiliriz görüyorum arkadaş çevremden, hizmete ulaşmak çok çok zor, illa da perisan olacağız. Gibi gibi bir sürü git gellerim var.
Bu sorgulamalar normal mi? Biraz daha akışında olması gerekmez miydi? Anne olmayı içten istemek, hormonlara kapılmak gerekir diye bekliyordum hiç olmadı. Ama itiraf etmem lazım ki eskisi gibi tiksinme hissi gelmiyor çocuk düşününcesadece merak, korku, sorular.. Bir de her şey yoluna girmeden adım atamam, inanılmaz garantici birisiyim, aksilik yaşamaktan hic hoşlanmam. Yaşımın ilerlemesine rağmen bazı şeyler yoluna girmeden bu yola çıkamam. Eşimin iş değişikliği, aldığımız evin tamamlanması derken 34 yaşında olacağım. Evimin, eşimin tadını mi çıkarsam yoksa bu konuyu gündeme alsak mı artık emin değilim. Belki bu kadar düşünmemek lazımdır bilemiyorum ama yaşayacağım zorluklar ve kaybedeceklerim kazanacaklarıma gerçekten değecek mi emin olamıyorum. Kimse olamaz tabi ki. Ama yaşayacağım zorluklarda pişman olmaktan çok korkuyorum şimdiye kadar yaşadığım zorluklarda hep kararımın sorumluluğunu aldım, arkasında durdum, pişman olmak değil de bir şekilde regüle ettim. Ama bunların hiçbiri bir kere yaptıktan sonra bir daha yallah geri yollayamayacagin bir çocuk değildi.
Benim gibi hayatın rayına girdikten sonra, yaşla ve eşin istemesiyle, biraz da meraktan bu yola girenlerin fikirlerini ve son durumlarını merak ediyorum.
Ay aynı yastayız. Çocuk fikrine şöyle uzağım aslında, kendimi çocuk gibi hissediyorum. İşten gelip çanta bir yere ayakkabı bir yere atıp hazır yemek yeme fikri o kadar cazipken deli mi s.kti diyorum. Sorumluluk almak istemiyorumBu korku durumu yaş ilerledikçe daha yoğun oluyor. Ben de öyleyim o kadar rahatım ki bir çocukla uğraşacak olma fikri korkutuyor beni. Mesela dün evdeydim evi temizledim yemek yapmadım bir şeyler atıştırdım eşime dışarıda ye gel istersen evde yemek yok ve evi batırmana izin veremem temiz kalsın bugün dedimsadece temizlik yaptım ama o bile beni yordu ve canım yemek yapmak istemedi mesela. Kendime onu sordum bebek olsa hem bebekle ilgilenecektim hem temizlik yapacaktım, yemek çağındaysa bir de yemek yapacaktım.
Ben de 33 yaşındayım biz de korunmayı bıraktık 2-3 aydır olursa olur gözüyle bakıyoruz ama sanırım çok uzun süre bağımsız ve rahat yaşamak çocuk yapma konusunda geri adım attırıyor birçok insana. Ama çocuk sahibi olmak istediğimi biliyorum bu sebeple zaman geçtikçe daha çok zorlanacağımı düşünüp ve yaşı da çocuk yapma konusunda önemli bir kriter olarak görüp yapmaya karar verdim. Siz de belki bu ikisini düşünürseniz karar verme konusunda işiniz kolaylaşır
Ben zaten 6 ay aranızı baz alarak yazmadım konuyu carpitmayin mesajinizda böylle birsey bile yazmiyordu .. fikirlerinizi az cok anladigim icin konunuza yorum yaptim .. vereceginiz 6 aylık araya degil laf ebeliği yapmayın .. bu fikirdeki bir insan icin fazlasiyla zor olur u anlatmaya calistm ve neden bu sekilde yorum yaptiginizi daha iyi anladigimi dile getirdim hepsi bu.. ayni sekilde bende oyle yapacagimOlabilir duygularım katı olabilir ama 6ayda ise dönen insan da çocuğunu seviyordur. Böyle bir ayrım olduğunu sanmıyorum. İsteyen hiç de calismaz ki gerçekten umrumda değil, çalışmayan her insan için çalışmayı isteyen birinin iş imkanı artıyor. Ama kendi çalıştığım ekipte 6 sene ara veren birini işe alamam. Bunun da benim çocuk yapmam ya da yapmamam ile ilgisi yok, profesyonel görüşüm bu şekilde. Mesleğimiz de buna müsait değil. Siz kin tutup konudan bağımsız bir yorum yapmaya gelmişsiniz, diğer postta da kendinizi yeterince anlattınız konu siz olmadığınız halde. Biz anladık, siz iş kuracaksınız, biz de sizin gibi iş kuramayacak olan ve devlette çalışmayan, sektörü müsait olmayan insanlar için yazmıştık. 6 sene sektöre ara verip iş bulamazlar kolay kolay diye. Eşlerine guvenmesinler diye, yarin bir gun ayrılmakisterlerse ellerinde işleri maaşları olsun diye.
Konunun benim 6 ay vereceğim arayla ilgisi olmadığı için farklı konularda da yorumunuzu merak etmediğim için ben devam etmeyeyim sizinle konuşmaya.
Evet diyorum çocuk değil yalnız ufak bir bebeği kreşe veren anneye vicdansız diyorum baskada birsey demiyorum durumu ola ola el kadar neredeyse yenidoğan bebegi kreşe bırakanda ne vicdan ne merhmet yoktur buda benim fikrim süper anne degilim olma cabamda yok enteresan tiplemelersiniz cidden buda son medajimdiYa siz hiç utanmadan çocuğunu kreşe veren kişiye vicdansız diyip gelip bana yorum yapabiliyor musunuz gerçekten? Süper anne.
Ay aynı yastayız. Çocuk fikrine şöyle uzağım aslında, kendimi çocuk gibi hissediyorum. İşten gelip çanta bir yere ayakkabı bir yere atıp hazır yemek yeme fikri o kadar cazipken deli mi s.kti diyorum. Sorumluluk almak istemiyorumeşime şımarmak cok hoşuma gidiyor. Çocuk benim yerimi alacak o şımaracak artık büyümem gerekecek. Gözüm cok korkuyor. Korun bacım korun ben vazgeçtim
Az önce de son mesajdı, tahimini ne zaman kurtuluruz sizden? Vicdanı da size soracaktı insanlar bilirkişi olduğunuz için iyi oldu. Karşılıklı sessize alalım tekrar fikirlerinizi bir yerde okumak istemiyorum çünkü.Evet diyorum çocuk değil yalnız ufak bir bebeği kreşe veren anneye vicdansız diyorum baskada birsey demiyorum durumu ola ola el kadar neredeyse yenidoğan bebegi kreşe bırakanda ne vicdan ne merhmet yoktur buda benim fikrim süper anne degilim olma cabamda yok enteresan tiplemelersiniz cidden buda son medajimdi
Eküride geldisizin çocugunuz varmi cok merak ediyorum hic sanmiyorm cocugunuz oldugunu her anne el kadar emzikli bebegini kreşe verebilecek vicdana sahip degil malesef cok ihtiyaci olur verir bilemem genele bakildiginda herkesin yapacagi birsey degil
Ben size yorum yapmamıştım, belki bilmeyen vardır diye yazdım ama neyse.Eküride geldisizin çocugunuz varmi cok merak ediyorum hic sanmiyorm cocugunuz oldugunu her anne el kadar emzikli bebegini kreşe verebilecek vicdana sahip degil malesef cok ihtiyaci olur verir bilemem genele bakildiginda herkesin yapacagi birsey degil
Görüşünüzle size mutluluklar dilerim. Ama benden ve çevremden uzakta.Evet diyorum çocuk değil yalnız ufak bir bebeği kreşe veren anneye vicdansız diyorum baskada birsey demiyorum durumu ola ola el kadar neredeyse yenidoğan bebegi kreşe bırakanda ne vicdan ne merhmet yoktur buda benim fikrim süper anne degilim olma cabamda yok enteresan tiplemelersiniz cidden buda son medajimdi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?