Ah Louder canım

teşekkürler yazdiklarin için, çok isteyen birisi için bile çok zor olabiliyorsa gerçekten benim gibi kararsız birisini daha da zorlayabilir. Belki de bambaşka bir şey olur benim de çok hoşuma gider bilemiyorum yaşamadan maalesef. Bu düşünceler esnasında hep kendi çocukluğuma, kendi aileme döndüm baktım. Çocuk fikrinden bu kadar uzak olmam sanırım kendi ailemde gizli. Problemli bir kardeş, ona benzer korkusu, eski nesil anne, aşırı panik ve de pasif baba. Aslında bizim kuşağın çoğunun ailesi işte yabancı değildir kimse, yeni nesil aileler nere eskiler nere

annem de çok çocuk sevmezdi, bizi de mutlaka sevdi yani ama şimdikiler görünce biz de çocuk mu olmuşuz yav diyorum bazen

haksızlık mi ediyorum? Çoğu aile böyleydi ama daha iyisi de hep vardı. Ya ben de annem gibi olursam, çevremde daha iyileri olursa korkusu da var. Çok da sevemezsem. Yani severim de, herkes kadar sevemem belki. Bir hareketine lafına sinir olursam, soğursam. Bilemiyorum, herkesin kafasında dönüyor mudur bunlar acaba.