• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Anne Olduğuma Çok Pişmanım

Niye kinayayim çok iyi anlıyorum keşke okulu olsa.Herkes yapıyor diye yapılmasa.Bence herkese göre değil çocuk sahibi olmak.Annelik kanimizda var kocaman bir yalan.Hayatini herkes birinin sorumluluğu ve endişesini yaşayarak tamamlamak istemeyebilir.Ayrica yetersiz anne olan çocuğuna bakamayan bir sürü çocuk doğuran ve o çocukları mahfeden anneler de var .Bu nedenle anne olmak herkese göre değil .Anne olanın olmayana hiçbir üstünlüğü yok.Nesil devam eder insan soyu bir nevi kemdimizden bir parça bırakıp ölüyoruz.Mantigi birazda bu .Sizi anlıyorum fakat anne olmadan önce her kadın bilinçli olarak bunu isteyip istemediğini artı ve eksilerini iyice sindire sindire düşünmeli.Fakat nasıl ki birçok kadın evlenirken bile bu muhasebeyi yapmayıp yanildığı gibi bu karardada yanilabiliyor.Hadi evlilikten dönülür fakat çocuk olunca o karar dönülmez bir karar .İkinciyi yapmayın başka tavsiye veremem.
 
Postunda hemen gelebilecek olumsuz elestirilere karsi gardini almayi bilen biri depresyon sebepli musibet rahatima duskunum tarzi ifsdeler kullaniyor degisik. Samimiyetsiz rahata alismis birinin serzenisleri bunlar. Insallah bebegin kaderi bahti guzel olur da senden etkilenmeden hayirli bir sekilde buyur
Eee onu kendisi de söylemiş zaten eski rahat hayatımı çok özlüyorum, yasını tutuyorum sanki diye.tespit falan yapmış olmuyorsunuz yani 😁
 
İnşallah bebeğinize kavuşursunuz ama burdaki durumun farklı olduğunu neden anlamıyorsunuz?

O hormonlar, uykusuzluk, hiç durmayan ağlama, yanında olmayan eş neler yapar adama bilmiyorsunuz. Neden bilmediğiniz bir durum hakkında büyük büyük konuşuyorsunuz? Aşkla geldi bana. Gördüm ama gelmeyeni. Okuyun, izleyin, öğrenin ya. Kadın ne kadar zor durumda kimbilir ki burda yazıyor bunları. Siz de neyle sınanacağınızı bilmiyorsunuz henüz.

Burda bir konu vardı, tüp bebekle uzun süre uğraşıp çok isteyerek bebek sahibi olan birinin. Yorumunu hatırlıyorum gerekirse rahmimi aldırırım, bir daha asla demişti. Kimdi hatırlamıyorum ama bundan iyi örnek yok bence size. Bilemezsiniz ne olacağını. Büyük büyük konuşmayın.
Ya ben büyük konuşacak bişey yazmadım siz beni deli ettiniz ya nasıl insanlarsanız klavye başında ilk yorumum tedavi ol şu ben bi psikoloji okuyan birisiyim tedavi ol derken psikoloji anlamında dedim ben neler gördüm biliyormusunuz siz yazmayım dedim ama ne anneler gördüm nusibet yazınca sinirlendim salada danışlarımın bu cümleyi kurmasını istemem evet belki annelik zor benimde ablam çok sitem ediyordu bidaha tövbe diyor ağlıyordu ama asla nusibet vs demedi dedirtmem ben bu yüzden ona tedavi ol dedim ve çok meunum şimdi mesleğimden vurucaksınız yazık olmasaydın vs diye ben menümün gelenler memnun böyle ilerleyip çocuğunu yuvaya vereneleri gördüm canına kıyanları gördüm ailesini yuvası bozulanları gördüm bu göz neleri gördü bi bilseniz vereceğiniz tavsiye geçer demek değil tedavi olması o geçmeyecek sizler gibi değil sizler ablam gibi zorlandınız ilk zamanlar anlaşamadınız geçti geçiyor ama kadın nusibet demiş belamı o çocuk sevgisiz büyürse ne olacak ya bana gelen anneler var çocuklarını sevmiyor ya görüyorum lütfen artık beni yargılamayın yorumlarda .
 
En önemlisi bir tane danışan şunu demişti çocuğumdan nefret ediyorum çok çirkin bu nedir hadi yorumlayın tedavi olması şart nasıl bi tedavi ruh akıl sağlığı hastanesi değil uzman birinden yardım almalı evladıyla iç içe olmalı onunla temas kurmalı yanında biri şart gece ağladığında annesi değil bebeğin annesi bakmalı babası bir olmalı erkekler bu konuda niyetini deripp oturmamalı eşi zor dönemde ise kocası daha çok ilgilenmeli atlatlamlılar bu süreci kadın yalnız kalmış ve lousa olarak psikolojisi bozuk bu ennbaştan belli mesleğime saygı duyup mesleğimden vurmayın hanımlar tedavi olması şart sizler gibi değil inanın nusibet kelimesi özellikle kınanmamak için buraya en hafifini yazdı emin olun
 
Bakın buraya bende konu açmıstım ilk dogum yaptım hersey çok güzeldi cok özeldi bebegımle taki 6 aya girene kadar hani şöyle yapma böyle yapma musibet deme diyorsunuz ya o işler öyle olmıyor işte ne olduysa banada birden bire oldu bebegımi emzirirken kucagımda sanki ona zarar verecek milim takıntısı olustu peki bu kadar mutluyken ne olmustu bana o iyi anne sevgi dolu anne nereye gitmıstı sanki biri beynımı ele gecirmısti yanı aslında bende lohusa depresyonuna yakalanmıstım ama cok sonradan fark etmıstım emınım kı milyonlarca kadın yaşıyor bunu ve kadınlar ahkamcılar yüzüne kimseye bsy diyemeyıp ya tedavi olmuyor yada kendine zarar verıyor demem o ki çok iyi anne olup bebegını sevıp sonradan girende var pekı hadi benıde yargılayın ben neden girmıstim bebegımj bu kadar severken çok çok çok zor günlerdi o gunlerde burdakıler gibi benı yargılayan cok kişi olmustu umarım ki o psikolikıyı kimse bilmez kimse sınanmadıgı seyler hakkında yorum yapmasın bende anne olmadan lohusalık nedir bilmezdim ki taki yaşayna kadar..
 
En önemlisi bir tane danışan şunu demişti çocuğumdan nefret ediyorum çok çirkin bu nedir hadi yorumlayın tedavi olması şart nasıl bi tedavi ruh akıl sağlığı hastanesi değil uzman birinden yardım almalı evladıyla iç içe olmalı onunla temas kurmalı yanında biri şart gece ağladığında annesi değil bebeğin annesi bakmalı babası bir olmalı erkekler bu konuda niyetini deripp oturmamalı eşi zor dönemde ise kocası daha çok ilgilenmeli atlatlamlılar bu süreci kadın yalnız kalmış ve lousa olarak psikolojisi bozuk bu ennbaştan belli mesleğime saygı duyup mesleğimden vurmayın hanımlar tedavi olması şart sizler gibi değil inanın nusibet kelimesi özellikle kınanmamak için buraya en hafifini yazdı emin olun
Asla inanmıyorum psikolog olduğuna
 
En önemlisi bir tane danışan şunu demişti çocuğumdan nefret ediyorum çok çirkin bu nedir hadi yorumlayın tedavi olması şart nasıl bi tedavi ruh akıl sağlığı hastanesi değil uzman birinden yardım almalı evladıyla iç içe olmalı onunla temas kurmalı yanında biri şart gece ağladığında annesi değil bebeğin annesi bakmalı babası bir olmalı erkekler bu konuda niyetini deripp oturmamalı eşi zor dönemde ise kocası daha çok ilgilenmeli atlatlamlılar bu süreci kadın yalnız kalmış ve lousa olarak psikolojisi bozuk bu ennbaştan belli mesleğime saygı duyup mesleğimden vurmayın hanımlar tedavi olması şart sizler gibi değil inanın nusibet kelimesi özellikle kınanmamak için buraya en hafifini yazdı emin olun
Yazdığınız her şey o kadar boş ve klişe ki.
Lohusalık böyle bir şey zaten. Bu kadının hissettikleri de normal. Ben de belamı buldum derdim bazen. Evet diyordum ama geçti. Lu an oğlumu çok seviyorum ve iyi ki doğurdum diyorum ama o dönem böyle hissedeceğimi hayal bile edemezdim
Ben de ilk aylarda bebeğimi seviyor muyum emin değildim. Nede yaptım, asla hayatım güzel olmayacak diye ağlıyordum. Sonra benden anne olmaz diye bir de ona ağlıyordum. Şimdi geçti gitti.
Sizin gibi süreci bilmeyen yada kolay geçiren daha anaç kadınlar yüzünden aksine daha kötü geçiyor o süreç.
Bana o dönem sen anormalsin diyeceklerine çok normal ama bu hisler geçecek böyle düşünenler de var diyenler olsaydı her şey daha kolay olurdu belki de.
 
  • Beğen
Reactions: Gao
En önemlisi bir tane danışan şunu demişti çocuğumdan nefret ediyorum çok çirkin bu nedir hadi yorumlayın tedavi olması şart nasıl bi tedavi ruh akıl sağlığı hastanesi değil uzman birinden yardım almalı evladıyla iç içe olmalı onunla temas kurmalı yanında biri şart gece ağladığında annesi değil bebeğin annesi bakmalı babası bir olmalı erkekler bu konuda niyetini deripp oturmamalı eşi zor dönemde ise kocası daha çok ilgilenmeli atlatlamlılar bu süreci kadın yalnız kalmış ve lousa olarak psikolojisi bozuk bu ennbaştan belli mesleğime saygı duyup mesleğimden vurmayın hanımlar tedavi olması şart sizler gibi değil inanın nusibet kelimesi özellikle kınanmamak için buraya en hafifini yazdı emin olun
Mesela hamileyken kayınvalidem emzirirken şöyle güzel böyle harika, kucağına alınca gerçek aşkı tadacaksın dedi.
Ben bakıyordum ama bebeğim bana yabancı gibi geliyordu. Emzirmek dünyanın en kötü hisseydi çünkü çok acıyordu. Acısı geçince de emzirmeyi sevemedim mesela. Söyleyince kayınvalidem benim de acırdı dedi. Madem öyle romantize edeceğine gerçeği söyleseydin demiştim. Herkese öfkeliydim çünkü
 
Yazdığınız her şey o kadar boş ve klişe ki.
Lohusalık böyle bir şey zaten. Bu kadının hissettikleri de normal. Ben de belamı buldum derdim bazen. Evet diyordum ama geçti. Lu an oğlumu çok seviyorum ve iyi ki doğurdum diyorum ama o dönem böyle hissedeceğimi hayal bile edemezdim
Ben de ilk aylarda bebeğimi seviyor muyum emin değildim. Nede yaptım, asla hayatım güzel olmayacak diye ağlıyordum. Sonra benden anne olmaz diye bir de ona ağlıyordum. Şimdi geçti gitti.
Sizin gibi süreci bilmeyen yada kolay geçiren daha anaç kadınlar yüzünden aksine daha kötü geçiyor o süreç.
Bana o dönem sen anormalsin diyeceklerine çok normal ama bu hisler geçecek böyle düşünenler de var diyenler olsaydı her şey daha kolay olurdu belki de.
Tamam hanfendi size göre öyle gelsin yorum yapıp durmayın ayrıca. Ben konu sahibine yorum yaptım rahatsız ediyorsunuz
 
Mesela hamileyken kayınvalidem emzirirken şöyle güzel böyle harika, kucağına alınca gerçek aşkı tadacaksın dedi.
Ben bakıyordum ama bebeğim bana yabancı gibi geliyordu. Emzirmek dünyanın en kötü hisseydi çünkü çok acıyordu. Acısı geçince de emzirmeyi sevemedim mesela. Söyleyince kayınvalidem benim de acırdı dedi. Madem öyle romantize edeceğine gerçeği söyleseydin demiştim. Herkese öfkeliydim çünkü
Dikiş yaralarının sizisini hatırlamam o emzirirken olan yaranın sizini hala dün gibi hatırlıyorum. Hamile hanimlarr lansiloh almadan emzirmeyin
 
Dikiş yaralarının sizisini hatırlamam o emzirirken olan yaranın sizini hala dün gibi hatırlıyorum. Hamile hanimlarr lansiloh almadan emzirmeyin
Tek meme ucu da değil ki memeler taş gibi oluyor, sağsan artıyor daha da çok mastit oluyor. Duşa girer ağlaya ağlaya biraz sıkar rahatlatırdım ki acısı geçsin.
O acıyı bilenler neden insanı kandırırlar bilmem.
 
Tamam hanfendi size göre öyle gelsin yorum yapıp durmayın ayrıca. Ben konu sahibine yorum yaptım rahatsız ediyorsunuz
Konuya durup durup yazan sizsiniz. Başka yazanlara atılan beğenmediklerine bile yorum yazıyorsunuz .
Bilmediğiniz şeyler hakkında gelip gidip yazmayın o zaman.
Biz tecrübe ettik normal diyoruz.
Çocuğunu terk etmiş gibi yazmayın o zaman.
 
Bir de sahiplenme konusunda bir gerçek var kızım bir aylik falan olması lazım deprem oldu ve ben kalkıp noluyor dedim eşimle birbirimize baktık birşey yok uyu falan dedi uyuduk . Sabah oldu kendimi o kadar kötü hissettim ki çocuğumu kucağıma almak o anda aklıma gelmedi .

Hani derler ya annelik refleksi bence o da zamanla olan birşey şimdi her an aklımda kızım. Bir ses duyunca hemen yanına giderim ekürim ve ben yapişigiz ama 27 yıl yanlız yaşayıp birden komple sana bağımlı bir canlıya sahip olunca hayatın yüzde yüz degismiyor
 
Tek meme ucu da değil ki memeler taş gibi oluyor, sağsan artıyor daha da çok mastit oluyor. Duşa girer ağlaya ağlaya biraz sıkar rahatlatırdım ki acısı geçsin.
O acıyı bilenler neden insanı kandırırlar bilmem.
Kesinlikle ya birden alacaksın ve hemen kutsal anne olacaksın hikayesi yalan 😅
 
Ayhhh birde bu toplumda cinsellik konuşma , onu konuşma buna deme abi konuşacağız ki normalleşecek . Yoksa herkes ilk cinsel deneyiminin doruklara ulaştıracağini sanacak , yoksa anne olunca birden cocugunla inanılmaz uyum içerisinde olacaksın sanacak . Hayır öyle değil hepsi bir süreç . Kiminin kolayca atlattığı kiminin zorlandığı bir süreç . Herkes bilinclense o anki duygularla daha rahat başa cikacak .

Ben iyi bir anne miyim kötü muyum bu hisler yanlış kimse hissetmedi bir ben böyleyim demeyecek. Yani hayır hayır harika güzel diyerek bir seyleri cozemeyiz
 
Bir de sahiplenme konusunda bir gerçek var kızım bir aylik falan olması lazım deprem oldu ve ben kalkıp noluyor dedim eşimle birbirimize baktık birşey yok uyu falan dedi uyuduk . Sabah oldu kendimi o kadar kötü hissettim ki çocuğumu kucağıma almak o anda aklıma gelmedi .

Hani derler ya annelik refleksi bence o da zamanla olan birşey şimdi her an aklımda kızım. Bir ses duyunca hemen yanına giderim ekürim ve ben yapişigiz ama 27 yıl yanlız yaşayıp birden komple sana bağımlı bir canlıya sahip olunca hayatın yüzde yüz degismiyor
Kucağına alınca bir his olacak, ulvi bir şeyler hissedeceğim sandım ben.
Kucağıma alınca aşık olmayı bekledim.
Halbuki o an neden saçı öyle kapkara bizde siyah saç yok ki diye garipsedim. İlk emzirmede bakıyordum yabancı bir bebek gibiydi. Benim bebeğim gibi gelememişti mesela.
Ben zamanla yavaş yavaş sevmeye başladım.
İlk 20 gün ne video ne fotoğraf çekmişim ben. Düşün yolda kedi çiçek çeken insan bebeğimi çekmemişim.
O kadar bağ kurmamışım aslında şimdi fark ediyorum.
Ağlayınca neden ağlıyor diye ağlardım. Gece olunca uyutamacapım diye daha da çok ağlardım. Camdan dışarı izlerdim kucağımda oğlum. Herkes gülüyor hayat devam ediyor da benim için durmuş gibi gelirdi.
Ablama sürekli “ne zaman büyüt? Büyür dimi hep böyle kalacak gibi geliyor sanki sonsuza kadar ağlayacak” derdim. “Ne zaman eski hayatıma geri dönerim ne zaman döndün sen” derdim. Ablam da eski hayatına dönmeyeceksin ama yeni ve çok seveceğin bir hayatın olacak. 3 yaşına gelince de yeni hayatını daha çok seversin bence demişti. 3 yıl mı o zamana ben ölürüm diye ağlamıştım.
Ne kadar mutsuz ve derbeder duruyorsam ablam iş çıkışı her gün gelirdi yorgun argın yanıma sen otur derdi.
Annem mesela buradaki o yargılayıcı tipler gibi gelir herkes doğurdu çocuk uyuyunca iş yap evi topla derdi. Annem gelsin istemezdim ondan. Ablamı isterdim sadece tek anlayan yargılamayan oydu. Kucağımdan alırdı ki biraz bebeksiz oturayım o bile yük gelirdi bana.
Hala bak ama ablama minnetim geçmedi, şu an bile hatırlayınca gözlerim doluyor. O cehennem hissimi anlayan tek destekçimmiş aslında
 
Kucağına alınca bir his olacak, ulvi bir şeyler hissedeceğim sandım ben.
Kucağıma alınca aşık olmayı bekledim.
Halbuki o an neden saçı öyle kapkara bizde siyah saç yok ki diye garipsedim. İlk emzirmede bakıyordum yabancı bir bebek gibiydi. Benim bebeğim gibi gelememişti mesela.
Ben zamanla yavaş yavaş sevmeye başladım.
İlk 20 gün ne video ne fotoğraf çekmişim ben. Düşün yolda kedi çiçek çeken insan bebeğimi çekmemişim.
O kadar bağ kurmamışım aslında şimdi fark ediyorum.
Ağlayınca neden ağlıyor diye ağlardım. Gece olunca uyutamacapım diye daha da çok ağlardım. Camdan dışarı izlerdim kucağımda oğlum. Herkes gülüyor hayat devam ediyor da benim için durmuş gibi gelirdi.
Ablama sürekli “ne zaman büyüt? Büyür dimi hep böyle kalacak gibi geliyor sanki sonsuza kadar ağlayacak” derdim. “Ne zaman eski hayatıma geri dönerim ne zaman döndün sen” derdim. Ablam da eski hayatına dönmeyeceksin ama yeni ve çok seveceğin bir hayatın olacak. 3 yaşına gelince de yeni hayatını daha çok seversin bence demişti. 3 yıl mı o zamana ben ölürüm diye ağlamıştım.
Ne kadar mutsuz ve derbeder duruyorsam ablam iş çıkışı her gün gelirdi yorgun argın yanıma sen otur derdi.
Annem mesela buradaki o yargılayıcı tipler gibi gelir herkes doğurdu çocuk uyuyunca iş yap evi topla derdi. Annem gelsin istemezdim ondan. Ablamı isterdim sadece tek anlayan yargılamayan oydu. Kucağımdan alırdı ki biraz bebeksiz oturayım o bile yük gelirdi bana.
Hala bak ama ablama minnetim geçmedi, şu an bile hatırlayınca gözlerim doluyor. O cehennem hissimi anlayan tek destekçimmiş aslında
Benim de kız kardeşim iki hafta kalmıştı ilaç gibi gelmişti bana hala dediğin gibi ona minnetrarim . Bilinçaltimiza öyle bir kodlanmış ki çocuk doğacak ve sen ona aşık olacaksın diye. Ben de doğumdan bir gün sonra üç gün uykusuzum toplamda bir an titreme geldi bildiğin kriz gibi geçirdim hemşire geldi baktı falan . Sinirlerim boşaldı çünkü sürekli uyanıyorum ve çocuğum var aşırı ağrım var sütüm yetmiiyor diye geriliyorum Allah'ım hep böyle mi olacak ben nasıl annemgil gidince yetisecegim büyütebilecek miyim diye öyle korkmuştum ki . Ya zarar verirsem ya acıkır şekeri düşer bayilirsa bende uyur zannedersem . Ya ölürse benim yüzümden gibi oysa bir bakıyorsun tek elinle bez degistirirken tek elinle bilmem ne yapacak seviyeye geliyor insan zamanla . Sevgi de emekle büyüdükçe büyüyor hayatta vazgeçmeyeceğin tek şey çocuğun oluyor
 
Mesela hamileyken kayınvalidem emzirirken şöyle güzel böyle harika, kucağına alınca gerçek aşkı tadacaksın dedi.
Ben bakıyordum ama bebeğim bana yabancı gibi geliyordu. Emzirmek dünyanın en kötü hisseydi çünkü çok acıyordu. Acısı geçince de emzirmeyi sevemedim mesela. Söyleyince kayınvalidem benim de acırdı dedi. Madem öyle romantize edeceğine gerçeği söyleseydin demiştim. Herkese öfkeliydim çünkü

Oğluma aşığım ama emzirmekten nefret ediyorum.
2 yaşına kadar gün saydım resmen..
Dünyanın en eziyetli olayı geliyor ve öyle sevmiyorum ki emzirmeyi şuan eşim göğsume dokunsa aklıma emzirme dönemi geliyor inanılmaz rahatsız oluyorum.
2.ye hamileyim tek düşündüğüm emzirme şuanda.
O dönem herkes dünyanın en güzel şeyi olduğundan bahsediyordu. Kime göre neye göre?
Bağlanma deseniz şuan 5 yaşında aramızdaki iletişim çok çok iyi.
Emzirmeyi sevmedim ama oğlumu aşırı sevdim.. disaridaki insanların dusunceleri umrumda bile değil.
 
Back