Zaten fark ettiysen iki lafından biride kocam da kocam başka bir şey demiyorGeçen bir konuda bana yorum yapmıştınız 5 sene işe ara vereni işe bile almam vs demiştiniz.. şimdi çok daha iyi anladım ketumluğunuzun sebebini.. bence bu fikir yapısı ile asla anne olmamalısınız mazaallah tımarhanelik falan olursunuz yurtdışında yanınızda ailenizde yokmuş e çocuk doğduktan sonra işi 1 2 seneylede kurtaramazsanız kariyer mariyer puff hak getire (sizin tabirinizle) .. bunlar sizin için fazlasıyla önemli kavramlar işiniz eviniz kocanız üçlüsü ile yaşamınıza devam edin en temizi risk almayı sevmeyen biri için fazla cesur girişimler
Off bilemiyorum gerçekten ister miyim istemez miyim. Ya işte ya huyunu suyunu sevmezsemBenimde sizinki gibi korkularim vrdi. Rahatima cok duskundum. Ev isi beceremez, uykusuz kalamazdim ama anne olmayacagim dememistim hicbir zaman. O yuzden şunu soyleyeyim: hayatindan ciddi fedakarlik ediyosun cocuk buyuturken ama bunu seve seve yapiyosun, gozune batmiyor. Onemli olan karsilasabileceginiz sorunlar degil, cocuk sahibi olmayi gercekten isteyip istemediginiz. Eger istiyorsaniz cocukla ilgili sorumluluklarida severek ustlenebilirsiniz. Ama cocuk istemiyosaniz maalesef o sorumlulugun altinda ezilirsiniz. Kendinizi en iyi siz tanirsiniz, siz karsr vermelisiniz buna
Eküride geldisizin çocugunuz varmi cok merak ediyorum hic sanmiyorm cocugunuz oldugunu her anne el kadar emzikli bebegini kreşe verebilecek vicdana sahip degil malesef cok ihtiyaci olur verir bilemem genele bakildiginda herkesin yapacagi birsey degil
Off bilemiyorum gerçekten ister miyim istemez miyim. Ya işte ya huyunu suyunu sevmezsemaynı evin içinde. Ya ne bilim alışmışız 2 kişi, is çıkarıyor bu kocam olacak adam başımıza
Almanyada var mı ya Filipinli bakıcı muhabbeti hiç görmedimValla panpa konfor istiyorsan madem ikinizin de işi var parası var kaparsınız bir Filipinlli bakıcı, sütü akşamdan sağarsın yatar uyursun. Ben de uykusuz kalamayan biriyim, uykum bölünse ertesi güne zombi gibi kalkarım. Bunu daha önce de yazdım böylece burdakiler yok olmaz dediler ama denemeye değerGerisi kolay zaten, uykudan uyanma, bez değiştirme, kusmuk temizleme benzeri b.k işleri bakıcıya atarsın sadece keyifli yerleri yaparsın kaymağını sıyırırsın bu kadar
Almanyada var mı ya Filipinli bakıcı muhabbeti hiç görmedimboş odam da yok, evde yabancı da sevmem. Şimdi yabancı diyince bu cocuk da bir yerde yabancı ya, ya evde rahatsız olursam böyle böyle şeyler geliyor aklıma hep
Off bilemiyorum gerçekten ister miyim istemez miyim. Ya işte ya huyunu suyunu sevmezsemaynı evin içinde. Ya ne bilim alışmışız 2 kişi, is çıkarıyor bu kocam olacak adam başımıza
Aaaa olur mu hiç?O zaman Almanyanın hatta Avrupanın çoğu vicdansız kadınlardan oluşuyor, burda 6 aylık bebek alan kreşler gayet talep görüyor. 6 ay 2 ebeveyn doğum izni kullanıyor, çocuğa sırayla bakıyorlar biraz anneanne dede yardım ediyor, çocuk zaten 9 aylık oluyor ondan sonra kreşe başlıyor gayet. Hayatından işinden kendinden vazgeçmeyen, paspas olmayan kadınlar vicdansız olmuyor merak etmeyin, yetiştirdikleri evlatlar da gayet düzgün insanlar.
Bence bu konuda haklısınız 25 yaşında anne oldum şuan düşünüyorum eşimle hiç ayrıntı düşünmedik anne baba olmak istedik sadeceYa sizin için de çok erken olmuş gerçekten ama düşününce böyle şeyler insanin kafası çok da calismazken gençken daha kolaybana 17 yaşımda sorsalar yapılır ya derdim, bu kadar da hiç düşünmezdim yani belki de 22 23 yaşında yapanlar daha haklıdır bilemiyorum, çok karşıyım normalde ama simdikinden kolay olduğuna da eminim
Kişiden kişiye değişir muhakkak. Benim ailemi abimi falan az çok bilirsin. Ben bile istediysem çocuk hahahaAh Louder canımteşekkürler yazdiklarin için, çok isteyen birisi için bile çok zor olabiliyorsa gerçekten benim gibi kararsız birisini daha da zorlayabilir. Belki de bambaşka bir şey olur benim de çok hoşuma gider bilemiyorum yaşamadan maalesef. Bu düşünceler esnasında hep kendi çocukluğuma, kendi aileme döndüm baktım. Çocuk fikrinden bu kadar uzak olmam sanırım kendi ailemde gizli. Problemli bir kardeş, ona benzer korkusu, eski nesil anne, aşırı panik ve de pasif baba. Aslında bizim kuşağın çoğunun ailesi işte yabancı değildir kimse, yeni nesil aileler nere eskiler nere annem de çok çocuk sevmezdi, bizi de mutlaka sevdi yani ama şimdikiler görünce biz de çocuk mu olmuşuz yav diyorum bazen haksızlık mi ediyorum? Çoğu aile böyleydi ama daha iyisi de hep vardı. Ya ben de annem gibi olursam, çevremde daha iyileri olursa korkusu da var. Çok da sevemezsem. Yani severim de, herkes kadar sevemem belki. Bir hareketine lafına sinir olursam, soğursam. Bilemiyorum, herkesin kafasında dönüyor mudur bunlar acaba.
Cherryciğim fikrimi söylemek istedim, 6 aylıkken ya da küçük yaşta kreşe vermek vicdansızlık diyemeyiz mecburiyetler varsa ama kreşe vermeyen de paspas olup kendinden vazgeçen kadınlar değil bence. Çocuğumu asla o kadar erken vermem, annesinden uzakta bırakmam ama kendimden vazgeçmiş de değilim. Doğrusunun bu olduğunu düşünüyorum ve mecburiyetim yok sadeceO zaman Almanyanın hatta Avrupanın çoğu vicdansız kadınlardan oluşuyor, burda 6 aylık bebek alan kreşler gayet talep görüyor. 6 ay 2 ebeveyn doğum izni kullanıyor, çocuğa sırayla bakıyorlar biraz anneanne dede yardım ediyor, çocuk zaten 9 aylık oluyor ondan sonra kreşe başlıyor gayet. Hayatından işinden kendinden vazgeçmeyen, paspas olmayan kadınlar vicdansız olmuyor merak etmeyin, yetiştirdikleri evlatlar da gayet düzgün insanlar.
Ay ne saçma yorum yapmışsınız. Herkes vicdansız olduğu için çocuğunu kreşe veriyor zaten. Siz Türkiye'de yaşamıyor musunuz? Hayır aynı ülkede yaşıyorsak şartlardan nasıl bir habersiniz? En dandik kira olmuş 15-20 bin. Insanlar evde oturup çocuk bakmayı bilmediğinden değil yani. Millet geçim derdi yüzünden 2. Çocuğu bile yapamıyor artık.Eküride geldisizin çocugunuz varmi cok merak ediyorum hic sanmiyorm cocugunuz oldugunu her anne el kadar emzikli bebegini kreşe verebilecek vicdana sahip degil malesef cok ihtiyaci olur verir bilemem genele bakildiginda herkesin yapacagi birsey degil
Bende sizinle aynı fikirdeyim mecburiyetler haricinde maddi sorunu olmayan sadece sıkılmışlık ve manevi tatmin için 6aylıkken kreş yanlış. Bi noktada çocugun hakkınıda gözetmek gerek benim arkadaşlarımda 3aylıkken başlayanlar oldu ama ya bakıcı ya aile büyüğü baktı en azından bireysel ilgi ve sevgi aldı kendi güvenli alanında(evinde)Cherryciğim fikrimi söylemek istedim, 6 aylıkken ya da küçük yaşta kreşe vermek vicdansızlık diyemeyiz mecburiyetler varsa ama kreşe vermeyen de paspas olup kendinden vazgeçen kadınlar değil bence. Çocuğumu asla o kadar erken vermem, annesinden uzakta bırakmam ama kendimden vazgeçmiş de değilim. Doğrusunun bu olduğunu düşünüyorum ve mecburiyetim yok sadece
Ya haklısınız. Ben de bütün izinlerimi dibine kadar kullandım. Ama diğer üyeye göre ne anneligim kaldı, ne vicdanım.Cherryciğim fikrimi söylemek istedim, 6 aylıkken ya da küçük yaşta kreşe vermek vicdansızlık diyemeyiz mecburiyetler varsa ama kreşe vermeyen de paspas olup kendinden vazgeçen kadınlar değil bence. Çocuğumu asla o kadar erken vermem, annesinden uzakta bırakmam ama kendimden vazgeçmiş de değilim. Doğrusunun bu olduğunu düşünüyorum ve mecburiyetim yok sadece
Türkiye şartlarında ve bu kültürde evet dediğiniz doğru olabilir.Bende sizinle aynı fikirdeyim mecburiyetler haricinde maddi sorunu olmayan sadece sıkılmışlık ve manevi tatmin için 6aylıkken kreş yanlış. Bi noktada çocugun hakkınıda gözetmek gerek benim arkadaşlarımda 3aylıkken başlayanlar oldu ama ya bakıcı ya aile büyüğü baktı en azından bireysel ilgi ve sevgi aldı kendi güvenli alanında(evinde)
Ha bir de şöyle bir durum var. Devlet memuruyum ve ülkemiz şartlarında en uzun annelik izni hakkımız var. (Umarim genele yayılır). Ben bütün izinleri kullanıp çocuğumu kreşe verdiğimde ahlanip vahlananlar oldu.Bende sizinle aynı fikirdeyim mecburiyetler haricinde maddi sorunu olmayan sadece sıkılmışlık ve manevi tatmin için 6aylıkken kreş yanlış. Bi noktada çocugun hakkınıda gözetmek gerek benim arkadaşlarımda 3aylıkken başlayanlar oldu ama ya bakıcı ya aile büyüğü baktı en azından bireysel ilgi ve sevgi aldı kendi güvenli alanında(evinde)
Ben de 5 senelik evliyim. 28 yaşındayım. Sizin yazdığınız bu paragraf beni anlattı tam olarak. Doyasıya sevmek ve sevilmek istiyorum ben de. Çok şefkatli ve empatik bir insanım bu özelliklerimi çocuğum için kullanmak istiyorum.Ben tamamen çocuk sevgisini deneyimlemek istedim. Bu dünyadan anne-cocuk bağı kadar derin bir bağı anne tarafından deneyimlerinden gitmek istemedim. Gerçekten de şimdiye kadar benzeri olmayan bir sevgi çocuk sevgisi, hele ki ilk yıllar size muhtaç ve bağımlı bir canlı olması cok farkli bir his. Devamında da çocuğum özellikle iki yaşını geçtikten ve kendini ifade edebilmeye başladıktan sonra şunu da çok net anladım ki çocuğum da bu dünyada beni kimsenin sevmeyeceği kadar çok ve karşılıksız seviyor. Sadece sevmeyi değil sevilmeyi de baska bir boyutta deneyimliyorsunuz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?