Çocuk yapmaktan çok korkuyorum

ablanız nerede memur bilmiyorum ama atıyorum, polis olsa ekiplere vermezler. öğretmen olsa 2-3 güne dersini toplar diğer günler gitmez bile. akademisyen olsa idari görev almaz. pek çok memur yata yata çocuk büyütüyor, süt izni 3 saat ilk 6 ay ama çoğu bir yarım saat daha sabahtan bir yarım saat daha akşamdan, izinler bitince 1'er ay heyet raporu, hafta içi 1'er gün çocuk hasta gelemem, odur budur derken (17 yaşındaki çocuğu ishal olmuş diye işe gelmeyen kadın memurlar biliyorum, ay değil bakın yaş, eşşek kadar olmuş oğlu, evde maç izleyip yatacak alt tarafı kadın işe gelmiyor gibi gibi). çocuğu olan kadın memurun dokunulmazlığı var bu ülkede. sırf bunun için oğlan anaları atanmış öğretmen kız bakıyor.
kısacası memur ablanız en fazla özel sektörün en iyi hali kadar çaışıyordur...siz bir de özeldekileri düşünün....
 
ayyyy yeminle siz bensiniz ya tıpatıp aynı
 
2 çocukla bu hafta tek taşındım.Ayni zamanda ise gidip geldim.İnsanlıktan çıktık eşimle.Hala bu saatte ev toparliyorun Zor çok zor.
Sadece şunu söyleyeyim eskiye onlarsız hayatada asla dönmek istemezdim.Annelik delilik.Bazen onlar uyurken bile vidyolarini seyrediyorum falan.
Daha kalkıp beslenmelerini hazirlicam sabah işe gidicem koştur koştur.Her günümüz ayrı kaos.Ama iyiki varlar ya

 
Kiz sen dogurmadin mi, tez zamanda kucagina alirsin insallah
 
Evlenmeden once bir calisma hayatim vardi. Evlilik dolayisiyla baska bir sehire geldim. Memur falan degilim isciydim onceki hayatimda. Ben hayatla ilgili bir plan yapsrken oncesinde cok arastirma yaparim. Evlilikte de boyle oldu, yeni bir iste calisirsam yasadigim sehire, ise, esime,esimin ailesine ve evime alismamin zaman alacagini zor bile olabilecegini cikardim okuduklarimdan. Bu sekilde bir duzenim olsun istedim esimle karar verdik ve ben evde durdum bu yil ucuncu senem. İkinci yilin sonunda hamile kaldim cocugun annesinden baska biriyle buyumesini cok sevemiyorum kimsebyanlis anlamasin ama ben de babannesiyle buyumus bir cocuk olarak cok tasvip ettigim bir eey degil. Bu uc yillik sure zarfinda evime esime alistim her sey yolunda oldugu icin cocuk karari aldik. Freelancerbolarak da calistim bu arada hala calisiyorum yazarlik yapiyorum. Cocuk meselesinde de demem o ki once psikolojik olarak hazir hissetmeniz gerekiyor. İs ve cocuk ayni anda zor idare edilebilir seyler freelancer calismama ragmen uykumdan feragat edip calisiyorum ama benimki sadece hobi. Ama annelik duygusu, gercekten tatmaniz gereken bir sey 3 aydir benim minigim bana bu duyguyu tattirdi ve gercekten cok mutluyum ozellikle de esimi kizimiza bakarken gormek beni cok mutlu ediyor. Evliliginde bir problem yoksa bence bu duyguyu tatmalisin, butun cektigim yorgunluga degiyor. Umarim kararin senin icin en dogru olan olur
 
Size çocuk yapma diyemem belki ama çok haklı bir karar vermek üzere olduğunuzu söyleyebilirim.
 
Çalışırken cocuk yaptim 4 aylıkken ise başladım eşimle birlikte baktik inanılmaz yoruldum ama geçti gitti
Burdaki en önemli nokta her şeye yetişmeye çalışmamak en rahat bir insanım yeri geldi evi b.k da götürdü
Yeri geldi bir çorbayı zor yaptim ama hepsi geçiyor
Simdi tekrar hamileyim o günler geri gelecek
 
Kadın düşmanımızdan sonra çocuk düşmanimizda oldu vatana millete hayirli olsun
 
Kadın düşmanımızdan sonra çocuk düşmanimizda oldu vatana millete hayirli olsun
Niye düşman olsun ki? Gayet güzel ifade etmiş, düşmanlık belirten bir kelime yok yorumda...Bu şeye benziyor " mavi rengi beğeniyorum aslında ama giyince kendime yakıştıramıyorum " diyen birine mavi düşmanı demek gibi...
 
Dedim ya şakaydı komik geldi seslerine tahammülüm yok diyince daha önce bu olayi swanla konusmustuk profilde şu gürültu cikarip kufurler savuran cocuklari az dedikodusunu etmedik onunla
 
Delirme hemen sakaydi komik atmistim hatta piraye
Geri aldım beğenmedimi Gerginim bugün biraz biliyon mu? 13 yaşında, pırlanta gibi, tek bir çocuğun asgarî yaşam masraflarına, eşşşşek gibi çalışan, kazık kadar iki beceriksiz yetişkin olarak iki maaşla bile yetemedik ilk kez bu ay, ondan herhal...
 
Geri aldım beğenmedimi Gerginim bugün biraz, 13 yaşında çocuğun asgarî yaşam masraflarına, eşşek gibi çalışan kazık kadar iki yetişkin olarak iki maaşla yetemedik ilk kez bu ay, ondan herhal...
Konu başlığını okudum kuzum az cok takip ediyorum seni ama firsat bulup içeriğini okuyamamistim üzme kendini sen cok iyi bi annesin bu yeterli bazen olaylar istedigimiz gibi gitmez oyuzden kendini hırpalama
 
ben 3 yıllık evliyim, en başından beri çocuk istiyorum polisiktik over hastası olduğum için. henüz olmadı. uğraşmama rağmen, maddi olarak pek sıkıntım olmamasına rağmen bazen ben bile korkuyorum.. evlilikte de rahat biriyim. yemek yapmasam yapmam, tatillere istediğimde giderim, arkadaş çevrem geniş ve geneli bekar.. haliyle düşündürüyor mu düşündürüyor. ama 27de de zor olacak, 30da da, 35te de.. aynı şeyleri yaşayıp alışacağız gibi geliyor.
 
Böyle kaygılarınız varsa çocuk yapmamalısınız bence. Yorgun, fazla çalışan ve kendine zaman ayıramadığı için çocuklarına bağırıp çağıran, biraz huzur istiyorum, biraz dinlenmek istiyorum, gezmek benim de hakkım dğeil mi diye kızan anne babanın evladı olarak söylüyorum bunu. Eğer hayatınızda çocuğa yer ve zaman yoksa çocuk sahibi olmak zorunda değilsiniz. Aksi takdirde çocuk için travmatik oluyor
 
Konu başlığını okudum kuzum az cok takip ediyorum seni ama firsat bulup okuyamamistim üzme kendini sen cok iyi bi annesin bu yeterli bazen olaylar istedigimiz gibi gitmez oyuzden kendini hırpalama
Benim hirpalanmamin bir önemi yok ki dostum, onu ben doğurdum.Hırpalanmasi hatta parçalanması gereken biri varsa bu elbette ben olmalıyım...Ama çocuğun günahı ne? O niye hirpalanıyor? Offff bu ülke delirtecek beni
 
Evli iken şu kaygının aynısı ben de var idi. Hem çalışıyordum hem çocuk istiyordum. 32 yaşında idim. 2 sene önce.. Ama eşim olacak kişi çalışma hayatım biter gecinemeyiz diye çocuk olayını hep erteledi. Ben de yaşım geçiyor diye hep çocuk istedim. Bu yüzden çalışmak da istemedim belli süre. Ama buna razı gelmedi. Sedef hastalığımi öne sürdü. Sedefin iyilessin sonra dedi. Kaldı ki sedef ben de 10 yıldır var ve kronik. İyilesse bile ufak tefek tekrarlıyor. Bunun için tartışmalara girdik. Artık öyle durum olmuştu ki ya çalışacaktım ya da çocuk olmayacaktı. Bana bu alternatif sunulmadı. Sinirlerim yıpranıyordu. Yaş gelmiş geciyor. Üstelik olursa olur olmazsa da sorun değil diyordu. İlerleyen yaşlarda tüp bebek deneriz diyordu. Ki benim çocuğum oluyordu... Genciz daha diyordu... Nitekim sonuç: Boşanma oldu.
 
Herkes ikisini bir arada götürebilir diye birşey yok. Kimi kadın hem iş hem ev hayatını bir arada götüremez. Burada erkeklerin kadınlara destek çıkmasi gerekiyor. Destek çıkmayınca İste kadınlar böyle düşüncelerle yıpranıyor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…