Merhabalar uzun süredir yoktum buralarda tesadüfen konuyu gördüm. Bir buçuk sene önce doğum yaptım . Normalde kamu kurumunda mühendisim. Bana eşim ısrar etti aslında hadi çocuk yapalım vs diye. Nasılsa yapacağım diye kabul ettim ve çok şükür sağlıklı oldu . İlk zamanlar şöyle zor birkaç ayı sürekli emziriyorsunuz, gece evet uyanıyorsunuz ama bir aydan sonra gece uyanmaları da emmeleri de azalıyor zamanla. Ben emzirirken hep netflix izledim
lohusalık psikolojisi biraz zor depresif hissediyorsunuz , hayatınız alt üst olmuş gibi geliyor . Ama lohusalık geçince çocugunuz da sizi tanımaya başlayıp gülünce etkileşimi artınca vs çoook güzel olmaya başlıyor. bebeğinize resmen aşık oluyorsunuz ve o his gittikççe güçleniyor. ilk karnında hissettiğinizde, ilk size gülümsediğinde, ilk yüzünüzü okşadığında, ilk sizi güldürmeye çalıştıgında, ilk size sarıldığında ... hepsi harika hisler ve hayal edemezdim anne olmadan önce. Tabii benim bu duyguları bu şekilde iyi hissetmemin sebebi eşim. Sağolsun temizlik de yapar yemek te yapar. Evimin kusursuz temiz olması vs de hiç umurumda değil. ne kadar yapabilirsem . veya temizlikçi çağırdım birkaç kez. yemeği annemde yedim baya süre. şartları kendiniz iççin kolaylaştırabilirsiniz örneğin bebeğiniz 7 8 aylıkken yavaştan kendi kendine yemeyi öğretmeye başlarsanız beraber yemek yiyebilirsiniz . kamuda çalıştığım için bebeğim 6 aylıkken yarım gün çalışmaya başladım bir yaşına kadar böyle devam etti. Su an bebeğim bir bucuk yaşında ve bayadır bana zor gelmiyor. Çünkü eşimle geziyorum da eskisi gib değil asla hatta bazen burnumdan geliyor. Bazen gerçekten oğlum uyuyana kadar hiç oturmuyorum ama sonrası benim vaktim oluyor. Özetle kolay bir bebeğiniz olur ve eşiniz yardım eder çok takıntılı davranmazsanız temizlik vs mükemmel olmaya çalışmazsanız gayet güzel bir dengede hayatınız olabilir. Biraz uzun oldu ama yardımcı olmak istedim .